Aanval op Omidyar vanwege blokkade WikiLeaks door PayPal

Advocaat Stanley Cohen prikt het verhaal van Pierre Omidyar door. De multimiljardair begint met gelouterde journalisten als Glenn Greenwald en Jeremy Scahill een nieuwsorganisatie. Ze beloven het anders te gaan doen. Maar Cohen ziet in Omidyar de nieuwe Rupert Murdoch. Omidyar is eigenaar van eBay en dochterbedrijf PayPal. Hij verzette zich er eind 2010 niet tegen dat er via PayPal geen geld meer overgemaakt kon worden naar WikiLeaks. Zonder enige wettelijke basis blokkeerde PayPal WikiLeaks op aandringen van de regering-Obama samen met Visa en Mastercard. Volgens WikiLeaks tot op de dag van vandaag. Het kwam hiermee aan de rand van de afgrond kwam te staan omdat zo’n 95% van de donaties wegvielen. Maar nu wast in de ogen van Cohen Omidyar zijn straatje schoon door een ethische houding aan te nemen die niet rijmt met zijn zakelijk opereren. Cohen doet Omidyars artikel in The Huffington Post als onwaarachtig en schijnheilig af.

Cohen verdedigde een van de 14 PayPal demonstranten die eind 2010 met DDos-aanvallen tegen PayPal reageerden op de blokkade van WikiLeaks en aangeklaagd werden. Het gaat om de vraag of een DDos-aanval onder de vrijheid van meningsuiting valt. Is het een ‘hack’ of een gewoon protest? Cohen legt uit dat er een deal gesloten is. De PayPal 14 geven een overtreding toe, maar geen misdaad. Als ze in de tussentijd niet opnieuw een DDos-aanval uitvoeren zijn ze binnen een jaar vrij. Na betaling van een boete van 5600 dollar.

WikiLeaks-medewerkster Sarah Harrison die Edward Snowden begeleidde van HongKong naar Moskou opende deze week in Stern de aanval op Pierre Omidyar. Lastig om te weten hoe haar beschuldiging luidt omdat de originele tekst niet online staat. The Guardian pakte het op met een verslag onder de titel ‘WikiLeaks’ Sarah Harrison: ‘How can you take Pierre Omidyar seriously?‘ Met de kernzin: ‘How can you take something seriously when the person behind this platform went along with the financial boycott against WikiLeaks?‘ In een parallelle ontwikkeling vertaalde The Guardian dat in de tweet ‘WikiLeaks’ Sarah Harrison: ‘You can’t take Omidyar and Greenwald seriously‘ die Glenn Greenwald op de kast joeg. Hij verliet kortgeleden The Guardian en stapte over naar Omidyar. Terecht tweette hij dat-ie geen deel uitmaakte van de blokkade tegen WikiLeaks. Pierre Omidyar wel dus. Hij is beschadigd. Maar WikiLeaks en Julian Assange vallen hem niet frontaal aan.

Estelle Cruijff verdient aandacht van media. Of niet?

Zojuist vroeg ik iemand ‘Wie is in hemelsnaam Estelle Cruijff?‘ -‘De vrouw van Johan?’, was het zoekende antwoord. ‘Nee, hij is al jaren met Danny‘, wist ik met mijn laatste restjes straatwijsheid. -‘Google dan wie het is‘. ‘Goed idee, doe ik‘. Estelle Cruijff blijkt een nicht van Johan Cruijff te zijn, was getrouwd met voetballer Ruud Gullit en is bevriend met kickbockser Badr Hari. Dat laatste klinkt als een naam uit een Kuifjesalbum. Ze zou ook in films en televisieprogramma’s gespeeld hebben. Het was me allemaal ontgaan. Heb ik iets gemist?

Nog steeds weet ik niet wie Estelle Cruijff is. Het interesseert me ook welbeschouwd niet. Er wordt wel eens beweerd dat de mens als sociaal wezen enkel kan ontstaan in de relatie tot de ander. Maar Estelle lijkt voornamelijk te bestaan als gevolg van de relatie tot de ander. Wat ze zelf is wordt ondergeschikt. Mogelijk doe ik haar met deze constatering tekort. Maar dat komt dan door het geneuzel waaraan ze deelneemt.

Reken na: Estelle Cruijff dient een klacht in tegen Bram Moszkowicz. Moszkowicz noemt die aanklacht ‘absolute onzin‘. John van den Heuvel is boos op de raadsman van Estelle Cruijff. Kunt u het nog volgen? Nee, het is niet te volgen omdat het nergens over gaat. Non-nieuws overspoelt de media met nietszeggendheid.

Nog vorige week was er in zogenaamde serieuze media als nrc.next volop aandacht voor de scheiding van voetballer Rafael van der Vaart met zijn vrouw Sylvie. Deze namen zullen bij velen geen belletje doen rinkelen, maar de vraag ‘Wie zijn dat in hemelsnaam?’. Toch kan aandacht voor deze sterren uit het genre van sport en amusement onze werkelijkheid verklaren. Juist omdat er zoveel aspecten in samenkomen is het inzichtelijk om te achterhalen hoe selectie en verdringing in de media werken. Als het niet diep graaft is deze aandacht het tekort van de media. Media verzaken hun opdracht als controleur van de macht. Zolang serieuze media volop aandacht besteden aan de wederwaardigheden van Estelle Cruijff is in de journalistiek veel te winnen.

Foto: Estelle Cruijff

WikiLeaks onderzoekt met Spyfiles electronische spionage door overheden

WikiLeaks heeft een nieuw rapport uitgebracht: de Spyfiles. Nadere informatie zal deze week en tot in 2012 verschijnen.  Honderden documenten geven een beeld van de wereldwijde electronische spionage door overheden. Erin staan 3 in Nederland gevestigde bedrijven: group 2000, Pine Digital Security en Fox-IT.

Fox-IT reageert en ondersteunt de kritiek van WikiLeaks op het gebruik door aftaptechnologie van overheden. Het heeft een eerder dit jaar gesloten convenant tussen bedrijven en de rijksoverheid ondertekend dat internetvrijheid waarborgt. Maar dat gaat eerder over regulatie dan een verbod op de technologie.

WikiLeaks pakt met de Spyfiles de formule weer op door met de gevestigde journalistiek en activisten samen te werken. Wat het eerder met Cablegate deed. Partners nu zijn Bugged Planet en Privacy International, het Duitse ARD, het Italiaanse L’Espresso, het Indiase The Hindu, het Franse OWNI, het Engelse Bureau van Onderzoeksjournalistiek en de Amerikaanse Washington Post. WikiLeaks zal hopen met deze samenwerking prestige terug te winnen. Opnieuw lijkt WikiLeaks een focus te geven die de gevestigde journalistiek mist.

Spyfiles zegt dat het massaal onderscheppen van de bevolking niet alleen een realiteit, maar een nieuwe geheime industrie is die 25 landen omspant. Het klinkt als iets uit Hollywood, maar op dit moment zijn massaonderscheppende systemen gebouwd door westerse inlichtingendiensten ook bedoeld ‘voor politieke tegenstanders‘ zo zeggen de Spyfiles. Ze onthullen details van bedrijven die voor miljarden euro’s aan geavanceerde ‘tracking tools‘ aan overheden verkopen, exportregels negeren en ook dictatoriale regimes die mensenrechten schenden van onderdrukkende middelen voorzien. Onthullingen kunnen explosief worden.

Komende maand zullen de Spyfiles naar verwachting veel publiciteit trekken. Zeker als aangetoond kan worden dat de electronische spionage door overheden wordt ingezet om politieke tegenstanders te controleren en buiten de macht te houden. WikiLeaks en partners staan voor de taak om hun claim te onderbouwen dat bedrijven en overheden in specifieke gevallen actief samenwerken om bevolkingen en oppositie te onderdrukken. Spionage is van alle tijden, maar het  industriële karakter ervan is nieuw. Wellicht krijgen we door WikiLeaks meer inzicht in het handelen van Big Brother. George Orwells 1984 is de realiteit.

Foto: Map Spyfiles