FvD van Thierry Baudet was vandaag tijdens de Algemene Beschouwingen in de Tweede Kamer de enige politieke partij die ondubbelzinnig Poetin en zijn invasie van Oekraïne steunde. Baudets adviseur John Laughland ontkent geen verlengstuk van het Kremlin te zijn. Maar er zijn aanwijzingen om dat wel te veronderstellen.
Baudet heeft recht op zijn mening, maar maakt het persoonlijk door zijn pijlen op vice-premier Kaag te richten. Dat mag niet. Ook na een waarschuwing van de Kamervoorzitter wauwelt hij verder, om het in de woorden van GeenStijl te zeggen.
Daarop schorst Kamervoorzitter Bergkamp het debat, nadat het kabinet was weggelopen. Kaag laat Baudets suggestie dat ze een spion is omdat ze aan het zogenaamde ‘spionnen-college’, zoals Baudet zegt, St. Anthony’s College in Oxford heeft gestudeerd niet over haar kant gaan. Ze verlaat de kamer, gevolgd door alle andere kabinetsleden.
Het beschimpen van Kaag via schuld door associatie is flinterdun. Maar waarschijnlijk voldoende en exact de bedoeling van FvD om er fragmenten voor filmpjes op sociale media uit te peuren. Missie geslaagd. Baudet ziet de Tweede Kamer niet als plek om serieuze oppositie tegen het kabinet te voeren, maar als plek om de eigen publiciteit te voeden. En als hij aanwezig is speelt hij graag de paljas.
Hoe moeten we deze episode nu inschatten? Vooral als een blamage voor het Nederlandse parlement. Baudet laat zich kennen als een politicus die hij het niet meer weet en de weg kwijt is. Dat geeft hij zelf toe. Het is niet dat Baudet de waarheid zegt die hij ‘van de elite’ niet mag zeggen en waar hij tot zijn onnoemelijk chagrijn niet tot toegelaten is.
Baudet handelt in persoonlijke aanvallen omdat politieke soap hem het meeste publiciteit oplevert. Daarbij kost het weinig voorbereiding en huiswerk. Drama en emotie zijn de middelen waarmee Baudet in het parlement opereert. Een politicus is hij nooit geweest en heeft hij ook nooit in zichzelf gezien. We moeten ons afvragen of hij een verdienstelijk toneelspeler is.
George Knight 