Overweldigende eerste hoorzitting van 6 januari commissie. Maar wie laat zich meeslepen?

De kop is eraf. Op 9 juni 2022 vond de eerste van de zes hoorzittingen plaats in het Amerikaanse Huis. De Select Commitee dat de aanval van 6 januari 2021 op het Capitool onderzoekt presenteerde haar bevindingen. Deze commissie is geen rechtbank die Trump en zijn medewerkers kan aanklagen, maar presenteerde het bewijs wel alsof Trump werd aangeklaagd. Het ministerie van Justitie kan Trump en zijn medewerkers wel aanklagen. 

De Republikeinse vice-voorzitter Liz Cheney presenteerde haar bewijs als een aanklager. Ze maakte indruk door haar zakelijke, sobere en overtuigende bewijsvoering. 

In de media werden vergelijkingen gemaakt met 1954 toen tijdens de McCarthy-hoorzittingen de controversiële senator Joe McCarthy door een advocaat toegebeten werd ‘Hebt u geen schaamte’? Datzelfde wordt nu tegen Trump gezegd. Of de historische vergelijking met de hoorzittingen in 1954 (McCarthy) en 1973 (Watergate) hout snijdt zal de geschiedenis leren. Het echte citaat van de McCarthy-hoorzittingen wat Joseph Welch tegen McCarthy zei is overigens ‘Have you no sense of decency, sir, at long last? Have you left no sense of decency?‘ Een kwestie van fatsoen dus.

De opzet van de hoorzittingen is meerledig. 1) Het tot in detail informeren van het publiek en het parlement over wat voor, op en na 6 januari 2021 gebeurde in wat een vanuit het Witte Huis georkestreerde staatsgreep was. 2) Zorgen door preventie dat de omstandigheden zo aangepast worden dat zich zoiets nooit meer kan herhalen. Dat is brisant omdat het niet ondenkbaar is dat Trump de verkiezingen van 2024 steelt, zoals hij dat in 2020 zonder succes trachtte te doen.

3) Aantonen dat oud-president Trump er kennis van had dat hij de verkiezingen van november 2020 verloren had, maar de leugen bleef promoten dat hij gewonnen had. Tijdens de bestorming van het Capitool op 6 januari 2021 hield Trump zich gedurende meer dan drie uur inactief.

4) Wat de commissie probeert aan te tonen is dat Trump geen maffiabaas is die loyaliteit eiste zonder dat te hoeven specificeren. Hij trok wel degelijk aan de touwtjes, wist wat er speelde en gaf met zoveel woorden opdrachten aan zijn medewerkers met wie hij overlegde en zocht contact met lokale bestuurders met de intentie om de uitslag van de presidentsverkiezingen niet te certificeren, zodat hij aan de macht kon blijven. De juridische term die voor dat mentale element bestaat om met intentie een misdrijf te plegen is ‘mens rea‘.

Hoe een en ander zal uitwerken in de publieke opinie en in de Republikeinse partij is ongewis. De Republikeinen houden zich tot nu toe gedeisd. Van een publiekelijk laten vallen van Trump is nog geen sprake, hoewel mogelijk de interne weerstand tegen hem toeneemt. Mede omdat zijn electorale aantrekkingskracht uitgewerkt raakt. Op enkele rechts-radicale hardliners na die hem zullen blijven steunen. Maar ook zij zijn deel van het onderzoek en zijn in het vizier gekomen van de commissie omdat ze actief deelnamen aan de opstand tegen de Amerikaanse democratie. Dat komt in de volgende hoorzittingen aan de orde.

Hoe de hoorzittingen van invloed zijn op de tussentijdse verkenningen van november 2022 en de koers van de Republikeinse partij valt niet te voorspellen. Als die partij al sinds 1960 afstand neemt van de democratie valt niet te verwachten dat zo’n ontwikkeling van meer dan 60 jaar door deze hoorzittingen gerepareerd kan worden. Wellicht kunnen enkele scherpe kantjes afgesleten worden.

De hoorzittingen lijken electoraal toch een rol te gaan spelen. Dan zullen ze van historische betekenis blijken te zijn zoals de McCarthy en Watergate hoorzittingen. Na 1954 en 1973 wordt dan 2022 een gedenkwaardig jaar voor de Amerikaanse politieke geschiedenis. Zeker weten doen we het nog niet.

Advertentie

Historische impeachment hoorzitting over Trump (2019-2020) met Gordon Sondland

De uitzending van gisteren met ambassadeur Gordon Sondland van de impeachment hoorzitting in het Huis was gedenkwaardig. Er zijn vele dwarsverbanden te leggen. Zoals met de hoorzittingen over de jacht op communisten met Senator Joseph McCarthy als coördinator en doelwit in de jaren 1953-54 en de Watergate-hoorzittingen over president Richard Nixon in 1973-74. Het is levende geschiedenis die zich in real time voor onze eigen ogen ontrolt. Er zijn allerlei gelijkenissen: Sondland en Trump hebben allebei Duitse voorouders.

‘Mayor’ Rudy Giuliani is een minder getalenteerde versie van advocaat Roy Cohn die in de jaren ’50 voor McCarthy werkte en een kapstok voor zijn neergang bood door zijn samenwerking met David Schine en de mislukte druk op de krijgsmacht. Ook nu proberen de instituties weerstand te bieden aan Trump en zijn sycophanten. In de jaren 1970 en 1980 werkte Roy Cohn als persoonlijke juridische klusjesman en consigliere voor Donald Trump. Een rol die nu verdeeld is over justitieminister William Barr en ritselaar Giuliani. Het is de overmoed van de ander die het verschil maakt en de baas ten val brengt. Sondland getuigde dat iedereen op de hoogte was, ‘everyone was in the loop’. Inclusief Trump en vice-president Mike Pence. Dat compliceert het vervolg. Want als Trump en Pence tot aftreden gedwongen worden, dan is de Democratische voorzitter van het Huis Nancy Pelosi de volgende in de lijn van opvolging als president. Dat zullen Republikeinen niet verteren.

Gematigde Republikeinen bieden de beste kans op een geleidelijke machtsoverdracht. Aan wie is op dit moment niet duidelijk. Democratische, Onafhankelijke en gematigde Republikeinen lijken bereid om een einde te maken aan het tijdperk Trump. Maar een voor verschillende facties geloofwaardige Democratische presidentskandidaat is nog niet boven komen drijven. Warren, Biden, Sanders, Buttigieg of Deval Patrick vinden geen brede steun. Hoe dan ook moet de cult rond Trump afgebroken worden en zijn meest radicale medestanders naar de zijlijn gedirigeerd worden opdat de VS een nieuwe start kan maken. Dat de neergang snel kan gaan leert het tijdsverloop van de laatste fase van McCarthy en Nixon, namelijk minder dan twee jaar.

De klok tikt voor president Trump. Zijn politieke einde is gisteren definitief aangezegd door Gordon Sondland.

Trumps onevenwichtige uitspraken zaaien opnieuw twijfel over zijn geestelijke gezondheid. Hoelang kan de VS de nonsens dulden?

Het panel van Morning Joe constateert dat er in de VS op dit moment twee regeringen naar buiten treden. Het zijn aan de ene kant deskundigen van de inlichtingendiensten, zoals de directeuren van FBI, CIA, NSA of DNI, nationale veiligheidsadviseur John Bolton, stafchef John Kelly of ministers als Mattis (Defensie) of Binnenlandse Veiligheid (Nielsen) en aan de andere kant president Trump. Actueel door de geconstateerde Russische inmenging in de campagne voor de tussentijdse verkiezingen van november 2018. Deskundigen constateren het, maar Trump ontkent en zet dat niet om in beleid dat het electorale systeem beschermt. Hij herhaalt in steeds hoger tempo zijn vaste tirades (‘rants‘) tegen de media, het Rusland-onderzoek van speciale aanklager Robert Mueller of zijn eigen regering (Justitieminister Jeff Sessions). Het is ongehoord wat Trump zegt op publieksbijeenkomsten en niet te verklaren uit het beleid of zelfs zijn electorale strategie voor 2018 of 2020.

Trumps onverklaarbare gedrag accentueert opnieuw de twijfel over zijn geestelijke gezondheid. Door stress en de onderzoeken die hem steeds meer in het nauw brengen zou hij zichzelf niet meer in de hand hebben.

Dat verklaart de tirades voor zijn trouwe aanhangers die hem door dik en dun steunen als gehersenspoelde gelovigen in een religie of cult. Maar ze vormen een minderheid van 35%. Aan hen klampt Trump zich vast. En de Republikeinse partij zwijgt, treedt onvoldoende op en ziet dat het samen met Trump richting afgrond gaat.

Trumps impulsen zijn van Nixoniaanse allure. Ze leiden hem naar de ondergang

Wat moeten we in Nederland met de politieke ontwikkelingen in de VS? Negeren, er aandacht aan besteden of iets daar tussenin? Het verdient volle aandacht omdat er op dit moment geschiedenis geschreven wordt die herinneringen oproept aan de zwartste bladzijden uit de recente Amerikaanse geschiedenis. De levende geschiedenis die onze kinderen straks in de geschiedenisboeken lezen wordt nu gemaakt. Er herhaalt zich iets van zo’n 65 of 45 jaar geleden. Steeds meer in het nauw gebracht door de Rusland-onderzoeken slaat president Trump steeds wilder om zich heen en dat raakt ook de buitenlandse betrekkingen met EU en NAVO. Dus ook het Nederlands belang. Trump breekt de instituties en de rechtsstaat af, vergroot de ongelijkheid en koopt zijn basis af door ze of douceurtjes (sponsors, bedrijfsleven) of retorisch gelijk (witte, mannelijke evangelisten) te geven. Alles ten koste van de invloed en de cohesie van de VS. Trump de tovenaarsleerling speelt met dynamiet en brengt door zijn impulsen en eigenbelang te volgen zijn eigen ondergang dichterbij. Dit kan niet lang meer duren.

Foto: Tweet van Hans de Vreij, 21 mei 2018.

Rachel Maddow schetst beeld van succesvol Republikeins streven dat de Rusland-onderzoeken verzwakt en ontkracht

Rachel Maddow schetst een onthullend beeld van Republikeinse pogingen in het congres om de Rusland-onderzoeken naar de samenwerking van Team Trump met het Kremlin -precies een jaar geleden ingesteld- te blokkeren. Die pogingen zijn succesvol en tasten ook de integriteit van de FBI en het ministerie van Justitie aan. De scheiding der machten wordt uitgehold. Formele regels worden verdrongen door informeel handelen dat niet in lijn is met de rechtsstaat. Maddow wijst op een bijeenkomst dit weekend in het buitenverblijf Camp David waar alle Republikeinse kopstukken aanwezig zijn, behalve minister van Justitie Jeff Sessions. Met vele anderen verwacht ze binnen enkele dagen zijn ontslag dat al maanden in de lucht hangt. Dat biedt president Trump de gelegenheid om een pion als minister neer te zetten en het onderzoek van speciale aanklager Bob Mueller te stoppen of verregaand uit te hollen door bijvoorbeeld het stoppen van de financiering ervan. De enige weg die dan overblijft is onderzoek op staatsniveau, zoals in New York waar Democratisch aanklagers de zaak voortzetten. Of in de lucht houden. In de verwachting dat in november 2018 door de tussentijdse verkiezingen de Democraten de macht veroveren in het congres en de Rusland-onderzoeken opnieuw of nu voor het eerst echt opgestart kunnen worden. Mits de Republikeinen in 2018 niet bewust de FBI en het ministerie van Justitie zo gecompromitteerd hebben dat het alle geloofwaardigheid en richting verloren heeft.

Wat in de tweede helft van 2017 gebeurde en zich naar verwachting in 2018 voortzet begint steeds meer overeenkomsten te vertonen met wat er in de jaren ’50 gebeurde. De Republikeinse Senator Joe McCarthy leidde toen een heksenjacht tegen communisten die het hele land in een staat van hysterie bracht. Het duurde vier jaar totdat gematigde Republikeinen hem de pas afsneden. Het is ook nu de terugkerende vraag waar de gematigde of traditioneel conservatieve Republikeinen zijn die de rechtsstaat en het belang van hun land boven het partijbelang op korte termijn stellen. Omdat (sociale) media het tempo opjagen valt niet te verwachten dat de naar hysterie en misleiding leunende pro-Trump factie het deze keer 4 jaar uithoudt. De ommekeer komt hoe dan ook. Of bij de tussentijdse verkiezingen van 2018 of de presidentsverkiezingen van 2020. Hamvraag is dan in hoeverre Republikeinen de democratische instituties van hun land verzwakt hebben.

Back to the Future met Trump. Macht aan het militair-industrieel complex

little_rock_integration_protest

Tijdens de campagne voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen werd vaak de opmerking gemaakt dat Hillary Clinton terug wilde naar de jaren ’90 en Donald Trump naar de jaren ’50 van de vorige eeuw. Dat was hun toekomstvisie. Het tijdperk van respectievelijk de Democratische Bill Clinton en de Republikeinse Dwight Eisenhower. Er zit een kern van waarheid in deze constatering. Trump wil terug naar de culturele hegemonie van de VS van de jaren ’50 dat toen een overwegend wit, Angelsaksisch, protestant georiënteerd land was.

Het verschil is dat Trump en niet Eisenhower president is. De oud-generaal kwam in zijn afscheidstoespraak  met een waarschuwing tegen de macht van het militair-industrieel complex en de bedreiging ervan voor de democratie: ‘In the councils of government, we must guard against the acquisition of unwarranted influence, whether sought or unsought, by the military-industrial complex. The potential for the disastrous rise of misplaced power exists and will persist. We must never let the weight of this combination endanger our liberties or democratic processes. We should take nothing for granted. Only an alert and knowledgeable citizenry can compel the proper meshing of the huge industrial and military machinery of defense with our peaceful methods and goals, so that security and liberty may prosper together.’ De jaren ’50 waren ook het tijdperk van Joe McCarthy, de hoorzittingen in het congres en de heksenjacht op communisten. Onder Trump kunnen de commies zomaar ingewisseld worden voor Mexicanen, moslims en progressieve journalisten.

Zoals het er nu op lijkt wil Trump terug naar de jaren ’50 met het doel precies dat te doen waar Eisenhower voor waarschuwde. Namelijk de macht van het militair-industrieel complex op peil houden en zelfs vergroten. Trump wil het Defensiebudget opschroeven. Daar duiden ook de namen van de kabinetsleden op die rouleren: oorlogshitsers die vanaf de heup schieten als Newt Gingrich, Bob Corker of John Bolton op Buitenlandse Zaken. Deels is dat in strijd met het beeld van isolationisme dat Trump in zijn campagne uitdroeg en van de andere kant is het ook in strijd met de afwijzing door het militair-industrieel complex van Trump. Lobbyist en oud NSA- en CIA-directeur Michael Hayden zei in februari 2016 in de show van Bill Maher dat de krijgsmacht president Trump zou negeren. Achteraf dat valt op te vatten als waarschuwing aan Trump om zich te voegen in de neoconservatieve agenda. Die omslag heeft inmiddels plaatsgevonden, want Trump moest zich voegen om niet alleen te staan. Oorlogshitsers zullen in de regering van Trump de macht hebben. De moeizame relatie met Iran die president Obama opbouwde zal snel afgebroken worden. En mogelijk tot oorlog leiden.

Het Kremlin zal niet blij zijn met deze ontwikkelingen. Niet alleen vanwege de onzekerheden van de komende Trump-regering waar het niet op kan anticiperen, maar ook vanwege de verandering in beleid. Zo steunen Newt Gingrich en Bob Corker de levering van letale wapens aan Oekraïne, zo merkt Reuters op in een bericht. Een doorbraak, omdat Obama die levering jarenlang blokkeerde. De liefde tussen president Putin en Trump zal snel over zijn als het behartigen van Amerikaanse belangen door Trump in strijd komt met de Russische belangen. Vooral in Oekraïne en het Midden-Oosten. Daarbij zal Trump buitenlandse oorlogen gebruiken als afleiding voor binnenlandse problemen die naar verwachting immens zullen zijn. Het ligt er dus maar net aan hoeveel macht de neoconservatieven in de nieuwe regering Trump kunnen nemen en in welke mate het geloof in de maakbare democratie van de regeringen Bush zal worden gerestaureerd. Hoe dan ook: Te Wapen!

Foto: ‘Rally Against the Integration of Central High School at the Arkansas state capitol building in Little Rock, 1959’. Credits: John T. Bledsoe

Petitie voor Bradley Manning is petitie tegen Barack Obama

Bradley Manning is de Amerikaanse soldaat die in mei 2010 gearresteerd werd op de verdenking WikiLeaks van geheim materiaal te hebben voorzien. Uit de aanklacht tegen hem blijkt dat-ie gebruikt wordt om Julian Assange te vervolgen. Zonder krijgsraad verblijft Manning al 800 dagen in detentie. President Obama heeft hem schuldig veklaard voordat een proces begon. De gang van zaken krijgt kritiek. Daniel Ellsberg is een petitie gestart op avaaz.org. Naast Manning gaat het ook om de stand van de democratie in de VS. Als die nog verder afglijdt, dan heeft dat een negatief effect op Europa en Nederland. Teken als u dat ook zo voelt.

Antwoord op de vraag of Manning een held is die de waarheid onthult of zich heeft bezondigd aan spionage en de Amerikaanse staatsveiligheid in gevaar heeft gebracht  is een kwestie van perspectief. Supporters van Manning en Assange zien de regering Obama afglijden naar staatsfascisme waarbij rechten van klokkenluiders worden geschonden. In de samenwerking tussen bedrijfsleven en overheid is de positie van Stratfor opvallend. Dit particuliere bedrijf verhandelt ongestraft en onderhands geheime informatie van inlichtingendiensten zoals de CIA, terwijl WikiLeaks voor het openbaren met een open en journalistieke focus wordt gestraft.

Onbegrijpelijk dat regeringen zoals de Nederlandse zich willen identificeren met de regering Obama die op heksenjacht is tegen kritische burgers. Zelfs de Australische Assange. Barack Obama wordt door Amerikaanse burgerrechtenactivisten van Democracy Now!, Cenk Uygur  en zijn Young Turks, of onafhankelijke denkers als Noam Chomsky, Chris Hedges, of John Pilger als de nieuwe Joe McCarthy gezien. Moet Mitt Romney de nieuwe Dwight Eisenhower worden om de ontspoorde Obama en de Amerikaanse veiligheidsdiensten de pas af te snijden? Romney lijkt daartoe niet krachtig genoeg. In de Nederland publieke opinie ontbreekt het besef hoe fout de regering Obama is. Zowel de politieke oppositie als de progressieve media laten zich in een schijnwereld lokken waarin Obama wordt gepresenteerd als redelijk tegenover Romney. Hoe onredelijk is dat.

Foto 1: The New McCarthyism, The Real Terrorists—The Case of Wikileaks

Foto 2: Schermafbeelding op 7 augustus 2012 van de petitie ‘Save human rights whistleblower Bradley Manning!‘ op avaaz.org