Petitie ‘NOS stop de eenzijdige berichtgeving over Israël’ maakt NOS Journaal groter dan het is. Gekleurde of slechte journalistiek?

De petitie ‘NOS stop de eenzijdige berichtgeving over Israël’ op Petities24.com stelt dat de berichtgeving van de NOS over Israël eenzijdig is. Met NOS wordt gedoeld op de informatievoorziening op NOS Teletekst en het NOS Journaal. De reacties van de ondertekenaars variëren van genuanceerd tot onbezonnen, van kritiek op de NOS vanwege eenzijdigheid tot ondubbelzinnige steun voor Israël. Het is interessant om de reacties te lezen.

Wat opvalt is dat ondanks de niet kinderachtige kritiek velen toch enorm belang hechten aan de berichtgeving van de NOS. (En ook RTL). De kritiek komt in de meeste gevallen niet neer op het constateren van een gebrek aan professionalisme, een tekort aan middelen en kwaliteit van verslaggever en eindredactie in Hilversum die het bericht inkadert, maar op bewuste partijdigheid of eenzijdigheid die zelfs wordt omschreven als jodenhaat. Als die al bestaat is vooringenomenheid echter lastig te bewijzen. Het gebrek aan professionalisme is makkelijker te bewijzen en is ook meer zinvolle kritiek omdat het kan leiden tot aanpassing van de werkwijze van het NOS Journaal. De paradox van deze petitie die kritisch bedoeld is is dat het via een omweg het NOS Journaal groter en belangrijker maakt dan het per definitie vanwege de randvoorwaarden kan zijn.

Foto’s: Schermafbeeldingen van pagina’s van de petitie ‘NOS stop de eenzijdige berichtgeving over Israël’ en pagina 33 met reacties.

Donald Trump: in het gebrek aan beperking toont zich de meester

Donald Trump heeft het niet zo zitten op de media. Hoewel ze hem in het begin van de huidige campagne een platform boden die leidde tot zijn nominatie van de Republikeinse partij. Dus zo ondankbaar zou Trump niet moeten zijn. Maar nu kan hij de media missen als kiespijn omdat ze zijn misdragingen breed uitmeten. Een lot trouwens dat elke presidentskandidaat wacht. Ook over Hillary Clinton volgen de onthullingen elkaar op. Het hoort erbij, maar Trumps ego kan dat blijkbaar niet hebben. Hij schiet in de overdrive en laat zijn mond sneller spreken dan zijn verstand kan bijbenen. Het gaat om het aan de kaak stellen van faillissementen, aanrandingen van vrouwen, een onsamenhangend politiek programma en een chaotische campagne.

Cenk Uygur doet aan een kleine cursus Duits door voor zijn Amerikaanse publiek uit te leggen wat Lügenpresse betekent. Het is trouwens geen woord dat de nazi’s uitvonden. Zoals hun hele ideologie door plakken en knippen tot stand kwam en weinig nieuws bevatte zo leenden ze ook dit woord. Wikipedia zegt dat het woord al sinds het midden van de 19de eeuw werd gebruikt. Het is ook onjuist dat het woord nu zo besmet is dat het in Duitsland niet meer gebruikt wordt. Dat gaat voorbij aan de links- en rechtsextremisten die het kwistig gebruiken om zich af te zetten tegen het establishment. In 2015 werd ‘Lügenpresse’ gekozen tot het ‘Unwort des Jahres’ volgens dit artikel in The Atlantic. Zeg maar, het slechtste woord van het jaar.

Trumps supporters weten niet beter. Maar erger is dat Trump zelf ook niet beter weet. Hij geeft het voorbeeld aan velen. In de peilingen heeft hij nog steeds een kans van ongeveer 15% om president te worden. Dat alleen al is ongehoord. En onbegrijpelijk voor een land dat zich beschouwt als de grootste, oudste en meest stabiele democratie ter wereld. Dat beeld ligt aan gruizelementen. In 2016 leent semi-fascist Donald Trump vanuit onwetendheid begrippen uit de nazistische ideologie. Niet iets om na te volgen, maar het gebeurt wel.

Over Oekraïne is ander altijd de neo-nazi. Of de antisemiet. Simpel

Het is vermakelijk. Als het niet zo tragisch was. Politieke leiders die wild tekeer gaan en zich profileren met antisemitisme. Maar ze pakken het slim aan. Hoe? Door de ander dat te verwijten wat ze zelf zijn. Een oude truc van de dief om ‘houd de dief’ te roepen. Dat leidt de aandacht af. De leider van de zogenaamde Volksrepubliek Donetsk liet zich vandaag van zijn beste kant zien. Zijn echte kant. Zijn nationalistische kant. Wat moeten we ermee? Uitzitten tot de man verdwijnt. Zoals iedereen verdwijnt. Goedschiks of kwaadschiks.

Voor Alexander Zakharchenko valt nog enig begrip op te brengen. Hij maakt gebruik van de situatie om politieke carriere te maken. Zo zit de wereld nu eenmaal in elkaar. Antisemiet? Ok, antisemiet. Antichinees? Ok, antichinees. Antiweetikveel? Ok, antiweetikveel. Als het maar scoort. Maar waarom degenen waarmee ik vandaag op Twitter in contact kwam die harde taal overnemen zonder dat ze er carriere mee kunnen maken bevreemdt me. Wat bezielt mensen die in wij en zij denken? Wat bezielt mensen die anderen beschuldigen van wat ze zelf zijn? Sommigen hieronder blokkeerden me zonder dat ik ze voor vandaag kende en ik ooit een echte woordenwisseling met ze heb gehad. Het zijn spannende tijden. Sommigen wordt het duidelijk te veel. Ze verliezen het vermogen om het onderscheid te maken tussen instrumentele en echte haat. Tragisch.

Foto 1: Schermafbeelding van artikel ‘Ukraine run by ‘miserable’ Jews: rebel chief’ van AFP op Yahoo.

Foto 2 en 3: Tweets van Temidor.

Arnhem: in Nijmegen bestaat geen anti-semitisme. Hoe kan dat?

‘De verbeterheid zou kunnen zitten in openheid’, aldus Sylvia Kuster van het Meldpunt Discriminatie Arnhem. ‘Zodat de zorg een stukje weggenomen kan worden’. Want aanpak is het een, maar zorg is het ander, zo concludeert deze vertegenwoordiger van het Meldpunt Discriminatie. Onze zorg. Kuster spreekt namens een sector die vanwege het eigen voortbestaan graag als een goochelaar het misverstand in de lucht houdt dat bespreekbaarheid en openheid belangrijker zijn dan aanpak. Dat in Arnhem gedacht wordt dat in Nijmegen anti-semitisme niet voortkomt is wereldnieuws dat opvallend onder de radar is gebleven. Zodat soms zelfs een aanpak niet nodig is bij gebrek aan een probleem. Het verstand staat er bij stil wat er in Arnhem allemaal gedacht, beredeneerd en uitgekraamd wordt. Voor het maken van onderscheid moeten we in Arnhem zijn.

Niet perfecte advertentie tegen Jodenhaat vraagt teveel

Een oproep tegen Jodenhaat die redelijk lijkt, maar dat bij nader inzien toch niet helemaal is. Het verscheen vandaag in een advertentie op de achterpagina van De Telegraaf. Ondertekenaars zijn onder meer Louis van Gaal, Inge de Bruijn, Gerard Joling, Mart Visser, Gerrit Zalm, Jan-Michiel Hessels, Jan Peter Balkenende, Emile Roemer, Bram van Ojik en Jaap de Hoop Scheffer. De oproep om de strijd uit het Midden-Oosten niet naar Nederland te importeren is logisch. Antisemitisme kan onder geen voorwaarde getolereerd worden. Het is tekenend voor de gespannen sfeer dat zoiets vanzelfsprekend in een advertentie benadrukt dient te worden.

Maar de oproep dat het schelden tegen Joden op sociale media ‘nu moet stoppen’ legt de grens verkeerd. Dat kan opgevat worden als een oproep tot zelfcensuur. De ruimte voor schimpen, tieren, vloeken, beledigen of schelden biedt de wet. Niet een moreel appel van een willekeurig groepje mensen. Daarom is de advertentie een gemiste kans. Er is een maatschappelijk debat of er een recht op belediging via schelden op sociale media bestaat. De ondertekenaars van deze oproep kiezen daarin eenzijdig partij. De grens moet liggen bij haatzaaien dat het bestaansrecht van de Nederlandse Joden aan de orde stelt. Niet bij beledigen en schelden. 

Foto: Deel van advertentie ‘Geen excuus voor Jodenhaat’, 7 augustus 2014 in De Telegraaf.