Ruud Koopmans meent dat in Nederland de kritiek op de radicale islam vooral door links ontkend wordt

Het is een oude constatering, islamkritiek moet, maar mag niet in Nederland. Het islamdebat is geamputeerd en gesaboteerd. Socioloog Ruud Koopmans ziet in gesprek met WNL de radicale islam als probleem. Er heerst volgens hem bij linkse en gematigd-rechtse politieke partijen een taboe om kritiek te uiten. Bijvoorbeeld wat de positie en bejegening van vrouwen of homoseksuelen binnen de islam betreft die niet te rijmen valt met de rechtsstaat. Toch blijft het behalve bij radicaal-rechts stil en klinkt er nauwelijks kritiek op de radicale islam.

Vooral door de halfslachtige opstelling van links die valt samen te vatten als wegkijken en goedpraten. Terwijl enkele decennia daarvoor kritiek van links op het christendom op dezelfde aspecten wel overbodig klonk. Dat verschil is opvallend en niet logisch. Zodat islamkritiek nog meer met radicaal-rechts wordt geassocieerd en nog meer een taboe wordt. Met als gevolg dat het gedrag van links er alleen nog maar extra krampachtig op wordt. Het ontkennen van de waarheid over de islam door links is een destructieve daad. Gelukkig zijn er uitzonderingen op dat goedpraten van de onderdrukking door de radicale islam, zoals Koopmans, maar ook ex-PvdA’er Eddy Terstall. Die laffe houding van de PvdA kondigde al voor 2010 de leegloop van de partij aan.

Het islamitisch fundamentalisme kan het best bestreden worden met fundamentele kritiek. Maar in Nederland gebeurt het niet of te aarzelend. De verklaring is duidelijk, moslims worden als slachtoffer beschouwd en moeten in bescherming genomen worden omdat ze zielig zouden zijn. Hoewel het volgens Koopmans juist de islamregimes zijn die slachtoffers maken. Niet in het minst de goedwillende moslims die onder het islamitisch radicalisme lijden. Het wegkijken van bedrijfsleven en voltallige Nederlandse politiek voor landen als Qatar of Saoedi-Arabië die hun islamitisch fundamentalisme naar Nederland mogen exporteren is een ander taboe.

Stupiditeit en berekening van Bolkestein over relatie met Oekraïne

Voormalig leider van de VVD Frits Bolkestein (1933) die zich graag als liberaal en denker presenteert wordt een dagje ouder, maar niet wijzer. In 1988 ging Bolkestein het debat aan met de Amerikaanse progressieve denker Noam Chomsky wat op zich te prijzen valt, maar vervolgens ging Bolkestein voor hem op de vlucht en liep weg uit het debat. Zie hier na 4’50’’. Sindsdien kleeft aan Bolkestein het etiket van de intellectuele éénoog in het land der blinden. Een orakel dat zichzelf herhaalt en niet meer reageert op de omgeving en eigen tijd.

In dat patroon van zenden, herhalen en selectief kijken past een opinieartikel van Bolkestein dat de NRC vandaag plaatste. Het gaat over de gevaren die in zijn optiek de EU bedreigen: Putin, de Europese Munt Unie (EMU) en de asielzoekers. Vooral de episode over Putin en Oekraïne is van een tenenkrommende simpelheid, onvolledigheid en selectiviteit. Als Bolkestein zoals vaak wordt beweerd de enige vooraanstaande intellectueel in de Nederlandse politiek hiermee komt, dan is het de vraag waartoe de rest van de Nederlandse politici op politiek-filosofisch niveau in staat is. Wellicht verklaart dat weer het lage niveau van de huidige generatie politieke leiders van Nederland. Die schiet gewoonweg intellectueel tekort en leeft bij de waan van de dag.

Bolkestein meent dat het Westen zo weinig mogelijk moet doen in haar Oost-politiek. Volgens hem is het beter om niets te doen. Dat speelt president Putin en zijn zakenvrienden in het Kremlin in de kaart en zo’n advies getuigt van een enorme stupiditeit. Want Bolkestein vergeet voor het gemak dat Putin door de annexatie van de Krim die in maart 2014 door de Algemene Vergadering van de UN met grote meerderheid van stemmen werd veroordeeld in resolutie 68/262 een einde maakte aan de garanties en zekerheden van de Europese veiligheidspolitiek. Dat Bolkestein het Russische optreden stilzwijgend billijkt is veelzeggend.

Frits Bolkestein speelt een opmerkelijk spel met zijn onvolledige weergave van de uitbreiding van de NATO. Hij reduceert dat tot een verkiezingsstunt van toenmalig president Bill Clinton. Daarmee gaat hij niet alleen voorbij aan de soevereiniteit van staten wat inhoudt dat ze zelf kunnen beslissen over hun politieke koers zoals aansluiting bij een machtsblok naar keuze, maar poetst hij ook de  20ste eeuwse geschiedenis van de bezetting van Midden-Europese landen door de Sovjet-Unie weg. Daarnaast creëert hij een tegenstelling dat NAVO-uitbreiding in het nadeel van de Russische Federatie zou zijn, terwijl er in de jaren 2009/2010 serieuze intenties waren van het Westen om de Russische Federatie toe te staan lid van de NAVO te worden.

Bolkestein is een neorealist in de buitenlandse politiek die machtspolitiek boven moraliteit stelt. Bolkestein die ook minister van Defensie was laat de verhoudingen vooral volgen uit de loop van een geweer, en niet uit de internationale rechtsorde. Hij stelt intimidatie, chantage en militaire macht boven zachte begrippen als territoriale integriteit, zelfbeschikkingsrecht en soevereiniteit van staten. Om dat aannemelijk te maken vertekent hij de geschiedenis en laat feiten weg die niet in zijn straatje passen. Met een vriend als Bolkestein mag president Putin zich gelukkig prijzen. Niet ondenkbaar is trouwens dat deze oud-Shell directeur wat Bolkestein ook is zich geroepen voelt om zelfs zijn geweten ondergeschikt te maken aan de normalisering van de handel met de Russische Federatie. Bolkestein neemt standpunten in en is daarin verre van objectief.

Foto: Frits Bolkestein, 2013. Credits: ANP.

Lente in Jalta moet wakker schudden uit geestelijke winterslaap

Het in 2013 gelanceerde De Correspondent krijgt er in november een concurrent van rechtse signatuur bij als 5000 abonnees zich aanmelden: Jalta. Het eerste kost 60 euro per jaar, het tweede 84 euro. Initiatiefnemer Joshua Livestro gaat het om de verdediging van ‘West-Europese waarden’ zoals hij zegt in een opiniestuk met Annabel Nanninga in De Volkskrant: ‘Tegen het dictatoriale sofisme van Poetin en Erdogan en de openlijke minachting van de fundamentalisten moet een overtuigend intellectueel weerwoord worden geformuleerd. Wie wij West-Europeanen zijn, wat wij doen en zeker ook wat wij laten: dat verhaal schrijven wij zelf.’ De praktijk zal het leren hoe Jalta het intellectuele debat kan aanjagen. Waar De Correspondent vooral journalistiek wil vernieuwen, lijkt Jalta zich een andere opdracht te stellen. Namelijk de geestkracht van Nederland mobiliseren.

Livestro’s opmerking over ‘de zouteloze driekeer-de-Volkskrant’ pap van Hilversum is nog niet aangepast aan een medium en idioom dat bij de nieuwe wind hoort, maar vervalt in oude reflexen. Jalta moet leren doen waarin het goed is zonder te blijven hangen in negativisme. De paradox lijkt dat Livestro die zijn opiniestuk waarin hij Jalta uitlegt niet toevallig aanbiedt aan De Volkskrant. Vraag is of zijn achterban de oproep tot een intellectueel weerwoord volgt. Mogelijk is de afstand tussen Livestro en linkse intellectuelen minder overbrugbaar dan tussen hem en iemand als Frits Bolkestein met de rank and file van de rechtse beweging.

Foto: Schermafbeelding van ‘En de naam is… Jalta!’ van Joshua Livestro op De Dagelijkse Standaard.

Weldoordacht en welgemutst stem ik op de Piratenpartij

M’n stem gaat naar de Piratenpartij. Lang heb ik geaarzeld, of ‘gezweefd‘ zoals het heet. Vergelijkingen aan de hand van de StemWijzer deden me uitkomen bij GroenLinks, MenS, Piratenpartij, PvdA en PvdD. Een gemis is dat kleine partijen in stemwijzers ontbreken en zo een vergelijking ondoenlijk is. MenS lijkt me te zweverig, m’n stem op de PvdA te vroeg en die op de PvdD te laat. Zodat GroenLinks en de Piratenpartij overbleven.

Sommigen die dit blog volgen zullen m’n keuze voorspelbaar vinden. Ik ben immers in juli 2012 lid van de Piratenpartij geworden. En in september 2011 schreef ik naar aanleiding van het succes van de Duitse Piratenpartij: ‘Het valt te voorzien dat een goed voorbereide Nederlandse Piratenpartij de volgende keer stemmen zal wegsnoepen bij D66 en GroenLinks. In de studentensteden en bij een stedelijk intellectueel-creatieve klasse zullen de Piraten het naar verwachting goed doen. Maar ook bij kiezers van protestpartijen als de PVV en de SP. Daarom kan het resultaat dat de Piraten in Berlijn hebben geboekt bovengenoemde partijen niet koud laten. Met name D66 en GroenLinks zouden achter hun oor moeten krabben en eens serieus werk moeten maken van burgerrechten, privacy, culturele vrijheid en de vrijheid op internet.’

Mijn twijfel over de Piratenpartij is groter dan het lijkt en zit ‘m in de voorwaarde die ik een jaar geleden toevoegde: ‘een goed voorbereide Nederlandse Piratenpartij’. Met het programma zit het wel snor en ook lijsttrekker Dirk Poot slaat zich vaardig door de leerschool van de politiek heen. De goede voorbereiding heb ik echter gemist. Ik besef dat dit mede een kwestie van geld is omdat de partij als enige van de kanshebbers op een zetel het zonder ondersteuning van de overheid moet stellen. Daarom vind ik een Piratenpartij die zorgt voor verbreding en verdieping van het politieke debat belangrijk genoeg om toch mijn stem te geven.

Transparante overheid, internetvrijheid, privacy, automatisering, auteursrechten en octrooirechten zijn onderwerpen die meerdere partijen in hun programma noemen. Maar er wordt zoveel genoemd. Het gaat erom welke punten een partij bij onderhandelingen als laatste inlevert. En dan vertrouw ik erop dat de Piratenpartij voor deze kernpunten opkomt, tot haar laatste snik. Ik stem op de Piratenpartij. Lijst 11.

Islamkritiek helpt de positie van moslimvrouwen: Brendel en Dibi

Voormalig kandidaat-lijsttreker van GroenLinks Tofik Dibi stelt kamervragen over het adviseurschap van het instituut Dar-al’Ilm. Omstreden sharia-geleerde Haitham al-Haddad is spreker van dit instituut dat hem naar Nederlandse islamcongressen haalt. Dibi vraagt zich af hoe zich dat rijmt met een instituut dat Nederlandse overheden en instellingen adviseert. Want: ‘hoe kan een overheid zich in de ontwikkeling van haar beleid laten adviseren door organisaties die zich mogelijk laten inspireren door mensen met radicale denkbeelden’.

In zijn vragen verwijst Dibi naar oud AD-journalist Carel Brendel. Hij volgt al jaren radicale moslims en brengt hun samenwerking met overheden en instellingen in kaart. Zo ook Haitham Al-Haddad en Dar-al’Ilm. Brendel brak in een eerder stuk een lans voor Dibi toen deze door zijn eigen partij afgebrand werd. Brendel verklaart dat als een richtingenstrijd omdat Dibi onder Halsema opgeschoven is van activist  tot een links-liberaal die het opneemt voor de vrijheid van meningsuiting. Met deze kamervragen onderstreept Dibi deze observatie.

Dit verbond tussen Dibi en Brendel in hun zorg over de invloed van de radicale islam is nieuw. Het verbindt allochtonen met autochtonen en doorbreekt links-rechts tegenstellingen. De Roemeens-Nederlandse schrijfster Nausica Marbe voegt zich in een Volkskrant-column bij de kritiek op de ‘progressief wanende intellectuelen die het volk minachten die de sharia minachtend afwijzen’. Ze noemt oud NRC-hoofdredacteur Folkert Jensma en arabist Maurits Berger als ‘leunstoeldenkers’ die meisjes en vrouwen die lijden onder de sharia in de steek laten. Zo is Jensma weliswaar tegen een shariaraad, maar relativeert-ie de slechte positie van moslimvrouwen: ‘Huwelijksdwang is geen moslimmonopolie‘ en ziet-ie volop ruimte voor arbitrage.

De verbreding en hergroepering van islamcritici is een ontwikkeling die Geert Wilders de pas kan afsnijden. Allochtonen als Dibi en Marbe praten van binnenuit en ontzeggen de islam niet haar bestaansrecht, maar pleiten voor praktische aanpassingen. Met als doel dat overheden en instellingen er voortaan niet meer aan meewerken om onwetend en naïef de radicale islam te steunen. En er zo verantwoordelijk voor te zijn om de positie van moslimvrouwen in Nederland te verslechteren. De Nederlandse islam is gebaat bij zakelijke kritiek.

Foto: ‘Women attend a celebration of Libya’s liberation in Misurata on Sunday. Libya’s transitional leader said the country’s new constitution will be based on Islamic law, which raised fears about what would happen to women’s rights in the traditionally secular country’, oktober 2011

Met Dirk Poot als lijsttrekker begint campagne Piratenpartij

Volgens verwachting is voorzitter Dirk Poot de lijsttrekker van de Piratenpartij geworden. Dat maakte de partij vandaag in een persconferentie bekend. De leden konden op 10 juni hun stem uitbrengen op een Algemene Ledenvergadering. De laatste maanden meldt Poot in de publiciteit dat de Piraten 2 of 3 zetels kunnen halen. Zoals op een VPRO-site: De vorige keer moest alles hals over de kop; nu staat er een organisatie. Daarnaast hebben we naam gemaakt als een club die opkomt voor burgerrechten en in opstand komt tegen private lobbyclubs als Brein. We worden tegenwoordig serieus genomen: mensen krijgen door dat we zijn geen pubers zijn, die alleen maar gratis willen downloaden. Daarvoor worden we nu beloond in het publieke debat.

Maar het is de vraag hoe groot die beloning wordt en hoe krachtig en doelgericht de organisatie kan zijn. Mede doordat de verkiezingen onverwachts kwamen lijkt de organisatie de zwakke plek van de Piratenpartij. In de afweging tussen centrale sturing en basisdemocratie lijkt het eerste ten koste van het laatste te gaan. Het overzicht dat de partij van de eigen structuur op de piratenpartij wiki heeft geplaatst oogt ingewikkeld, kent overlappingen en bevat veel vraagtekens. Nog niet bekend is wie er na Poot op de tweede plek komt.

Toch is de Piratenpartij een goede toevoeging met programmapunten die geen enkele andere partij agendeert. De Piratenpartij kan straks dezelfde rol spelen die de Partij voor de Dieren de afgelopen jaren had. En wordt haar belangrijkste rol om onderwerpen hoog op de agenda te zetten en andere partijen scherp te houden. Waarbij naar verwachting de partij bondgenoten kan vinden bij GroenLinks en D66. Maar in de verkiezingen zijn dat tevens de concurrenten omdat ze ook onder studenten, de nieuwe vrijgestelden en de creatieve klasse werven. In ieder geval ligt de Piratenpartij met de realistische Dirk Poot op schema. Nu dat beetje extra nog.

Foto: Dirk Poot, de lijsttrekker van de Piratenpartij voor de verkiezingen van de Tweede Kamer op 12 september 2012

Piraten succesvol in Saarland met 7,4%

In Saarland zijn de deelstaatverkiezingen met 35,2% gewonnen door de CDU. De sociaal-democratische SPD volgt op een kleine 5% achterstand. De liberale FDP verdwijnt uit het parlement. Die Linke en de Groenen verloren licht. Voor een verrassing zorgden de Piraten met 7,4% van de stemmen. Ze worden de vierde partij.

In Berlijn behaalden de Piraten in september 2011 9% en stellen ze zich pragmatisch op. In Saarland zal dat niet anders zijn. Maar voor anderen is het wennen. Focus Online projecteert de eigen onwennigheid op de Piraten: Die Freaks enteren den Landtag. Men ziet het als ‘verbluffend resultaat’, maar ‘spannend blijft wat de freaks in het parlement willen’. Een wijze van journalistiek die moet wennen aan nieuwe perspectieven.

Kunnen Piraten ook in Nederland scoren? Door een korte voorbereidingstijd haalde in 2010 de Nederlandse Piratenpartij bij vervroegde verkiezingen voor de Tweede Kamer slechts 10.471 stemmen. Piraten hebben nu echter de wind in de rug en bieden iets dat andere partijen laten liggen: burgerrechten, bescherming van privacy en culturele vrijheden. Het valt te voorzien dat beter voorbereide Nederlandse Piraten profiteren van de zijwind van het Duitse succes en de volgende keer stemmen zullen wegsnoepen bij D66 en GroenLinks.

Foto: De 22-jarige lijstaanvoerder Jasmin Maurer van de Piraten in Saarland

Daniel Ellsberg veroordeelt Obama en vreest voor het leven van Assange

Daniel Ellsberg was in de jaren ’60 een militair analist. Hij zag hoe de regeringen Johnson en Nixon de Amerikanen de waarheid onthielden en op valse gronden de verloren oorlog Vietnam inrommelden. Openbare informatie werd geheim gemaakt. In 1971 bracht Ellsberg de zogenaamde Pentagon Papers naar buiten. Ze verschenen in de New York Times. Ellsberg verwijt zich achteraf dat-ie dat al in 1964 had kunnen doen. Het had een oorlog gescheeld. Maar de prijs is hoog. Het lekken van informatie kan je je leven kosten.

Ellsberg ziet een parallel tussen hem en WikiLeaks-voorman Julian Assange en tussen Vietnam en Irak. Hij heeft respect voor klokkenluider Bradley Manning die doet wat anderen hadden moeten doen. En Ellsberg in 1971 deed. Ellsberg waarschuwt Assange dat-ie voor zijn leven moet vrezen omdat de Amerikaanse regering achter hem aanzit. Volgens eigen zeggen werd op Ellsberg begin jaren ’70 een door de CIA gehuurde groep Cubanen gestuurd die hem tot zwijgen moest brengen. Dat plan mislukte en daarom vertelt Ellsberg het na.

Kritiek van de in progressieve en journalistieke kringen gezaghebbende Ellsberg op Obama is fors. Hij zegt op Obama te hebben gestemd met een ander idee van ‘change’ in gedachten. De verandering die Obama biedt is het tegendeel van wat-ie beloofde: minder transparantie en meer macht die hij naar zich toetrekt. Manning was al veroordeeld door uitspraken van commander-in-chief Obama voordat het recht zijn loop kreeg.

Kritiek van Ellsberg op het machtsmisbruik van Obama is goed onderbouwd en klinkt aannemelijk. Het komt in een verkiezingsjaar. Obama gaat verder dan alle presidenten voor hem. Wat de uitspraken betekenen voor zijn electorale steun valt te bezien. President Obama kan toch alleen gekozen worden als-ie de weg naar het centrum vindt. Maar Ellsberg kan journalistiek en progressief Amerika wakker schudden. Als ze de schroom voorbij zijn om de ‘liberal‘ president Obama te steunen. Volgens Ellsberg kunnen ze dat beter niet doen.

Klokkenluider Bradley Manning vindt weinig steun in progressief Amerika

US-soldaat eerste klasse Bradley Manning zit al 18 maanden in detentie vanwege de verdenking dat hij geheime documenten aan klokkenluiderssite WikiLeaks heeft gelekt. Het Amerikaanse leger begon deze week eindelijk de voorbereidende fase van zijn krijgsraad procedure. Dat inleidende proces eindigde op donderdag. Manning wordt geconfonteerd met meer dan 30 aanklachten waarvan ‘hulp aan de vijand‘ de ernstigste is. Dat kan eindigen in doodstraf. Maar het is nog niet zeker of-ie voor de krijgsraad wordt berecht.

Glenn Greenwald wijst op de intellectuele lafheid van Bradley Mannings critici. Ze erkennen wel de verdiensten van Daniel Elsberg die in 1971 de Pentagon Papers aan de New York Times liet lekken, maar spreken zich nu niet uit voor Manning. Terwijl wat Elsberg deed ernstiger was. Hij openbaarde 7.000 pagina’s Top Secret documenten terwijl geen enkel document dat Manning gelekt zou hebben zo hoog geclassificeerd is. Elsberg steunt Manning en zegt dat alles waarvan hijzelf 40 jaar geleden beschuldigd werd Manning nu ook treft.

Vraag is wie dan de vijand is die Bradley Manning geacht wordt te hebben geholpen. In het inleidende proces werd het antwoord gegeven: Al Qaida. De rest van het proces zal leren hoe dat aangetoond wordt. In elk geval lijkt het voor Manning pech dat Barack Obama geen Richard Nixon heet. Dan had-ie meer medestanders, zoals Daniel Elsberg ooit. Misschien is het eerst wachten op een Republikeinse president als uitslag van de presidentsverkiezingen in november 2012. Dan worden Amerikaanse intellectuelen hopelijk moediger.

Foto: Alfred E. Neuman (Mad Magazine) Look-A-Likes Bradley Manning

Duitse Piraten stellen zich pragmatisch op

Op 18 september 2011 behaalden de Duitse piraten in de verkiezingen voor het Berlijnse parlement bijna 9%. Wat heeft het opgeleverd? In het district Berlin-Mitte konden de Piraten een Commissie Transparantie en Burgerparticipatie (Ausschuss für Transparenz und Bürgerbeteiligung) afdwingen. Naar eigen zeggen nemen de gevestigde partijen SPD en CDU onderdelen over internetvrijheid over. Is daarmee de ambitie vervuld?

Klassiek links ziet het pragmatisme van de Piraten wantrouwend aan. In heterogeniteit en flexibiliteit van de Piraten ziet het geen kansen op een doorbraak, maar een bedreiging. Klassiek links ziet het als een nadeel dat niet te voorspellen valt hoe de Piraten zich precies zullen ontwikkelen. Normatief stelt het dat de keuze is tussen een liberale surrogaat-FDP, een nieuwe editie van de Grünen of tot een protestpartij van korte duur.

Klassiek links formuleert het met maatschappijkritisch gestaald taalgebruik als volgt: Ihr Mischmasch aus politischer Naivität und bedingungsloser Treue zur Marktwirtschaft machen sie zu einem nützlichen Werkzeug in den Händen der herrschenden Elite. In hun mengelmoes van politieke naïviteit en onvoorwaardelijke trouw aan een markteconomie zijn ze een nuttig instrument in de handen van de heersende elite.

Als nieuwe partij hebben de Piraten krediet om een sociaal-economisch programma te ontwikkelen. Nu zet het in op transparantie, burgerparticipatie en internetvrijheid. Juist op deze terreinen lijken de Piraten kwetsbaarder dan op klassiek sociaal-economische thema’s waar geen van de gevestigde partijen pasklare antwoord op heeft. Ook in Duitsland zoeken pedofielen de grenzen van de internetvrijheid op en maken misbruik van het open Piratenpad. Da’s de grootste bedreiging voor de geloofwaardigheid van de Piraten.