Adviesraden constateren dat arbeidsmarktsituatie kunstenaars slecht is. Welke actie volgt?

Vandaag werd de Verkenning Arbeidsmarkt Cultuursector gepresenteerd. Het is een initiatief van de Sociaal Economische Raad (SER) en de Raad voor Cultuur en werd uitgevoerd door een gezamenlijke commissie van deze twee adviesraden van de Nederlandse regering en parlement. Minister Jet Bussemaker reageerde zoals ze altijd reageert, empathisch en vol begrip over alweer een nieuw geconstateerd onrecht, maar zonder iets te veranderen en te kunnen doen. Op het opentrekken van haar cosmetische potje voor publicitaire noodgevallen na dat dient om daadkracht en bekommernis te suggereren, maar dat feitelijk niets anders is dan het rondpompen van euro’s binnen haar begroting. De verkenning kreeg de aandacht die kunst en kunstenaars in Nederland doorgaans krijgen: nihil. De YouTube kanalen van de Raad voor Cultuur en de SER bleven stil.

De verkenning constateert wat iedereen die de kunstsector zelfs maar van de buitenkant kent met eigen ogen al sinds de kaalslag in 2010 door toenmalig staatssecretaris Zijlstra heeft gezien: de arbeidsomstandigheden en de inkomenspositie zijn beroerd. De raden noemen de arbeidsmarktsituatie zorgwekkend: ‘De combinatie van dalende werkgelegenheid, een relatief hoge kans op werkloosheid, lage en dalende inkomens, een slechte onderhandelingspositie voor werknemers en zzp’ers, het vaak niet verzekerd zijn voor inkomensverlies bij arbeidsongeschiktheid en een geringe pensioenopbouw, maakt de positie van werkenden kwetsbaar.’ En dus? Met zes arbeidsplannen moet dat opgekrikt worden. Gaat dat lukken of is dat het parkeren van een probleem?

In Nederland wordt kunstenaars bescheidenheid ingeprent. Ze zijn de lepralijders van Nederland. Een beetje vies en anders. Getolereerd, maar niet geaccepteerd. Met een fooi worden kunstenaars afgescheept door een cultuurminister die het het gevecht in het kabinet niet eens meer aangaat. Wat als kunstenaars zich eens hard zouden opstellen als Guerilla Boys en Guerilla Girls? Door te infiltreren in de politieke partijen en netwerken waar het geld wordt verdeeld. Het zou iets zijn, maar het betaalt zich pas na lange tijd uit. Samen een Partij voor de Kunst oprichten? Of een initiatief beginnen, dat FC Utrecht of FC Twente noemen en vervolgens 9 miljoen euro subsidie eisen omdat anders de bakstenen door de ruiten zeilen bij burgemeester, wethouder en cultuurwoordvoerders? Een scenario dat zich in de afgelopen jaren perfect uitbetaalde en voetbalsupporters hun zin gaf. Hoe een harde actie voeren zonder geweld of bedreigingen die toch indruk maakt en wel doelmatig, maar niet hooghartig is? Van de SER, de Raad voor Cultuur en minister Bussemaker die met elkaar onder veel gepraat de dekstoelen op het dek van de Titanic verschuiven zal de oplossing niet komen. Niet.

Foto: Schermafbeelding van bericht ‘Arbeidsmarktverkenning wijst uit: Vaak zwakke positie voor werknemers en zzp’ers in cultuursector’ van de SER, 22 januari 2015.

Overheden gaven Mormonen databases van de doden. Mag dat?

Het Centraal Bureau voor Genealogie (CBG) heeft ‘naar aanleiding van de aandacht in de pers voor de microverfilming van de collectie persoonskaarten van overledenen door de Mormonen in de jaren zeventig’ een persverklaring uitgegeven. Hierin stelt de directie van de CBG dat het vindt dat er ‘onvoldoende aanwijzingen zijn om te concluderen dat het ter beschikking stellen van een deel van het persoonskaartenarchief aan de Mormoonse kerk niet toegestaan zou zijn’. Met de kennis van toen.

Het kamerlid voor de PvdA Astrid Oosenbrug stelt kamervragen aan minister Opstelten van Veiligheid en Justitie en staatssecretaris Zijlstra van Onderwijs, Cultuur en wetenschap. Zij wil weten of het CBG in samenwerking met de Mormoonse Kerk de privacywetgeving heeft overtreden. Op allerlei vragen waarom de informatie ooit is overhandigd aan de Mormonen en wat de effecten ook nu nog daarvan zijn wil ze antwoord.

Een en ander spitst zich toe op het ongevraagd en postuum dopen door de Mormonen van niet-Mormonen die daar nooit om hebben gevraagd. Bij de video over de praktijken van Mormoonse Kerk ‘Behind The Veil’ schreef ik eergisteren: ‘Mormonen annexeren zelfs de doden door ze na hun dood te dopen‘. Daarin wordt getoond hoe dat in zijn werk gaat (na 0’ 35”). Opvallend als de door de Rijksoverheid gesubsidieerde CBG dienstbaar is geweest aan deze herdoop. Denkbaar is dat de gegevens die het CBG aan de Mormonen heeft doorgespeeld is gebruikt voor het ritueel herdopen. Mw. Oosenbrug laat opvallend na om de minister te verzoeken om bij de Mormoonse Kerk na te vragen of de gegevens daadwerkelijk bij de rituele herdoop zijn gebruikt.

Volgens een bericht in Trouw van gisteren is de archivaris die verantwoordelijk was voor de overdracht met pensioen. Trouw: ‘Volgens directeur Leo Voogt van het CBG werden de overeenkomsten gesloten in een tijd dat ‘er heel anders over privacy werd gedacht’. Voogt: ‘Dit zou nu nooit gebeuren’. Da’s echter de vraag. Want na de argeloze goedgelovigheid van de CBG in de jaren ’70 treedt door de opkomst van computertechnologie en de rol van de overheid opnieuw een verslechtering in waar het bescherming van persoonsgegevens betreft.

De kamervragen worden mede aan staatssecretaris Zijlstra gesteld omdat-ie eerder in een kamerdebat aangaf geen bezwaar te hebben tegen het doorgeven van de uittreksels van de burgerlijke stand aan de Mormonen. Zelfs als dat tot postuum dopen van niet-Mormonen door Mormonen leidt. Archivarissen moeten organisaties toegang geven tot de archieven, maar zijn dat niet verplicht. Als het om gegevens over detentie, medische achtergrond of inkomenssituatie gaat dan is er meer aan de hand dan de rijksarchivaris of staatssecretaris Zijlstra willen toegeven. Dit gaat niet over religie, maar om een betrouwbare en zorgvuldige overheid.

In het verlengde van de Nederlandse debat over het CBG roept de kandidatuur van de Mormoon Mitt Romney de vraag op in hoeverre Amerikaanse inlichtingendiensten als FBI en CIA gebruik maken van de Mormoonse archieven. Trouwens, wie de geschiedenis van de eigen familie wil natrekken kan terecht op FamilySearch.org.

Foto: Archief van de Mormonen in Granite Mountain, Utah