Privacy is dood, een oud verhaal dat telkens opgepoetst wordt. Maar te interessant om er niet steeds weer bij stil te staan. De onderzoeker Steven Rambam -eigenlijk: Rombom- die Pallorium heeft opgezet hamert op de macht van de overheid en het bedrijfsleven. Rambam werd in 2006 vlak voordat-ie de toespraak ‘Privacy is Dead… Get Over It‘ op de zesde HOPE-conferentie (Hackers on Planet Earth) zou houden opgepakt door de FBI. Pas op 17 november 2006 kon Rambam zijn praatje houden. De aanklachten waren ingetrokken.
Rambam wijst erop dat bij de protesten van Occupy Wall Street iedereen met een mobiele telefoon kon worden opgespoord: ‘I can tell you that everybody that attended an Occupy Wall Street protest, and didn’t turn their cell phone off, or put it — and sometimes even if they did — the identity of that cell phone has been logged, and everybody who was at that demonstration, whether they were arrested, not arrested, whether their photos were ID’d, whether an informant pointed them out, it’s known they were there anyway. This is routine.’
Hoe verhoudt de praktijk van de overheid in samenwerking met het bedrijfsleven om toezicht te houden op de burger zich met het idee dat de privacy van de burger gewaarborgd wordt? Is dat intussen geen denkbeeldig en onhoudbaar standpunt? Juist omdat het bedrijfsleven -Google- niet direct door de burger aangesproken kan worden. Zo zeggen digitale burgerrechtenbeweging Bits of Freedom en de Piratenpartij veel verstandigs en zinnigs over privacy. Maar is via de achterdeur van het bedrijfsleven de privacy niet al lang weggegeven? Zoals Steven Rambam zegt: ‘Je privacy wordt niet onderschept door Big Brother, maar door Big Marketeer’.
Deel 1 en deel 2 van de lezing ‘Privacy A Postmortem‘ van Steven Ramban
Foto: Apparatuur die dient om dataverkeer van Occupy Wall Street te onderscheppen?
George Knight 