Antwoord aan Selime die pleegzorg vergelijkt met de Waffen SS

Antwoord aan ‘Selime Ottoman‘ die reageerde op ‘Protesten bij bezoek Erdogan leiden af van Turkse tegenstellingen‘. We verschillen van mening. Het biedt me de kans de hoofdpunten op een rij te zetten.

De pleegzorg is een Nederlandse kwestie. Want zowel de pleegouders als de biologische ouders van Yunus wonen in Nederland. Nederland is een seculiere maatschappij waar in theorie alle religies en levensovertuigingen gelijkwaardig zijn. Voor de wet zijn homo- en heterosexuelen gelijk. Daar past geen discriminatie. Religies hebben daarover niet het laatste woord, laat staan dat ze een ultieme wijsheid zouden brengen die andersdenkenden moeten volgen. Die normen gelden uiteraard alleen binnen die religie. Door gelovigen wordt trouwens genuanceerder en minder eenduidig over homosexualiteit gedacht dan u schetst.

Bij pleegzorg zijn twee aspecten van belang. Dat het pleegkind bij de pleegouders goede zorg krijgt en dat het cultureel verschil overbrugd wordt. Want een pleegkind wordt tijdelijk bij pleegouders geplaatst. Aan beide voorwaarden lijkt te worden voldaan. De pleegouders handelen liefdevol en doen moeite om de Turkse cultuur aan Yunus over te brengen. Hem in contact te brengen met dat aspect van zijn achtergrond.

U legt de zwarte piet bij de pleegouders waar de biologische ouders in gebreke bleven. Want Yunus werd uit huis geplaatst omdat er aanwijzingen van mishandeling waren. Door zijn biologische ouders. Pleegzorg zette het welzijn van het kind centraal. Omdat er geen Turkse of islamitische pleegouders waren te vinden omdat deze zich niet aanmeldden werd er gekozen voor pleegouders zonder Turkse en/of islamitische achtergrond.

Naar verluidt wordt in Turkije slechts 2% van de pleegkinderen in een pleeggezin geplaatst. De overige 98% komt in instellingen terecht. Het opvangen van pleegkinderen in een pleeggezin lijkt dus niet iets wat mensen met een Turkse achtergrond voor hun rekening willen nemen. Mogelijk is het percentage van Nederlanders van Turkse herkomst die pleegouder willen zijn hoger dan 2% omdat ze in Nederland met het systeem van pleegzorg in aanraking zijn gekomen. En omdat ze verwesterd zijn. Maar het zijn er onvoldoende.

Ik heb alle respect voor de lesbische pleegouders die bereid waren om een Nederlands jongetje van Turkse herkomst in huis te nemen. En dat nauwgezet doen. Een zware opgave om culturen te overbruggen. En ik heb minder respect voor de biologische moeder die nu hoog van de toren blaast, maar niet kon voorkomen dat haar zoontje wegens mishandeling uit huis moest worden geplaatst. De biologische moeder van Yunus zit wellicht met een schuldvraag die ze nu afschuift op de rest van de wereld. In haar ogen is iedereen schuldig en zij niet. Terwijl zij aan de basis van het probleem staat dat Yunus uit huis moest worden geplaatst.

Ik begrijp het opportunisme van Turkse media en politici die aandacht aan deze zaak besteden. Ze mogen dat doen. Met hun Pan-Turkische agenda die Turkije als een belangrijke natie ziet en hun in de eigen ogen het recht geeft zich met andere landen te bemoeien. Over Nederlands beleid hebben ze echter niks te zeggen.

Nederland mengt zich in het openbaar evenmin in interne Turkse zaken. Soms worden dit soort kwesties achter gesloten in diplomatiek overleg tussen ministers of regeringsleiders besproken. Maar niet in de media. Terwijl er toch alle aanleiding toe is om de Turkse regering ter verantwoording te roepen. In Turkije worden de mensenrechten grootschalig geschonden. De vrijheid van godsdienst en vereniging van Alevieten, Koerden en Christenen in Turkije staat onder druk. Evenals de vrijheid van meningsuiting voor de vele journalisten die in Turkse gevangenissen zitten. Het zou de Turkse media en politici sieren als ze daaraan aandacht zouden besteden. En niet aan een onderwerp in Nederland dat in vergelijking met de interne Turkse problemen en mensenrechtenschendingen tamelijk onbelangrijk is. En wat heeft ‘Selime Ottoman‘ daarover te zeggen?

Foto: The Making of Modern Ankara.

Protesten bij bezoek Erdogan leiden af van Turkse tegenstellingen

Update 21 januari 2014: VVD-Kamerlid Pieter Duisenberg pleit voor intrekking van de accreditatie van de Islamitische Universiteit in Rotterdam, aldus Trouw. Aanleiding zijn uitlatingen van de rector, dr. Ahmet Akgündüz die het geweld van de regering-Erdogan tegen demonstranten goedpraat. Nog in oktober 2013 dreigde vice-premier Asscher met intrekking van de accreditatie na anti-westerse uitspraken van de rector. 

De Islamitische Universiteit Rotterdam (IUR) is een academische instelling in wording. De titel ‘Universiteit’ is in Nederland onvoldoende beschermd waardoor elke instelling zich zo kan noemen. In 2009 oordeelde een commissie over de hoogste opleiding, de masteropleiding Islamitische geestelijke verzorging dat het ‘voldoet aan de eisen voor de basiskwaliteit die een voorwaarde zijn voor accreditatie’. Maar de IUR laat weten dat deze opleiding door de  Nederlandse en Vlaamse Accreditatieorganisatie NVOA nog steeds niet geaccrediteerd is. Dat betekent dat een officieel keurmerk ontbreekt, dat de voorwaarde voor bekostiging door de overheid ontbreekt en dat de IUR geen recht heeft om erkende diploma’s af te geven. Opmerkelijk is dat dr. Jan Peters zowel deel uitmaakte van de accreditatiecommissie uit 2009 als lid is van de Raad van Toezicht van de IUR.

De IUR presenteert zich als een instituut voor moslims met diverse achtergronden. Maar da’s schijn. Het is een Turks-soennitische instelling waar Turkse namen in de staf de meerderheid vormen. Ondanks die Turkse steun dreigde in 2003 een faillissement door de aankoop van het kapitale pand van 2,5 miljoen euro aan de Bergsingel. De Triodos Bank schoot de IUR  te hulp met een lening. Wat een criticus tot de verzuchting brengt waarom een bank die uit de antroposofie voortkomt islamisten steunt. In 2002 merkte Johan Meuleman van de concurrerende Islamitische Universiteit Europa (IUE) op over de IUR: ‘(..) een groot deel van de bestuurders zit gewoon in Ankara achter een bureau. De meeste docenten, inclusief de rector zelf, spreken geen woord Nederlands. Dus wie zouden dan die financiers moeten zijn?‘ De IUE staat ook onder Turkse invloed.

Volgens Jan Felix Engelhardt heeft de IUR hechte banden met de Nurcu-beweging. Een nadeel voor studenten. Een hedendaagse representant die zich internationaal manifesteert is Fethullah Gülen die tegenstanders als pseudo-modernist zien. De beweging brengt de moderniteit naar de islam, maar niet omgekeerd. Het wijst de moderne wetenschap echter niet af. De samenwerking tussen premier Erdogan en de Gulen-beweging lijkt sinds kort voorbij. Binnen de regerende AK-partij bestaan verschillende facties. Premier Recep Erdogan is een Nakşiler, een aanhanger van de Nakşibendi die ook voortkomt uit de spirituele Soefi-beweging.

Erdogan bezoekt komende donderdag de IUR. Turkse-Nederlanders combineren zijn bezoek met een protest tegen de plaatsing van Yunus. Dat wijst in hun ogen op verkeerde keuzes die de Nederlandse pleegzorg maakt. Door de commotie over Yunus en de aandacht die Turkse media en politici voor de vermeende onverenigbaarheid van islam en homosexualiteit opeisen wordt de interne Turkse strijd gemaskeerd. Daar waar extreem-rechts, nationalisme en conservatieve islam elkaar kruisen. Premier Erdogans bezoek geeft het zoveelste signaal dat-ie de assimilatie van Europeanen van Turkse herkomst afwijst. Maar frappanter is dat-ie zich waagt in een bolwerk van de Fethullah Gülen beweging. Voor nu een binnenlandse vijand in Rotterdam.

Foto: Banner bij ‘To taqiyye or not to taqiyye? De Gulenbeweging = Vijfde colonne..?‘ op www.fethullahgulen.nl.

Turkije en Nederland profileren en profiteren van kwestie Yunus

Update 17 maart: De betoging op 21 maart in Rotterdam is door de organisatoren afgelast. De reden is nog niet bekend gemaakt. Op een nieuwe Facebook-pagina wordt wel opgeroepen om te demonstreren: ‘Ze willen voorkomen dat we de protest houden, alles gaat gewoon door!’ Initiatiefnemer is de ‘Islamitische Universiteit’. Feitelijk geen academische instelling maar een Turkse instelling die de Groot Turkse gedachte uitdraagt.

De Turkse premier Recep Erdogan is voor zowel vice-premier Lodewijk Asscher (PvdA) als oppositieleider Geert Wilders (PVV) een geschenk uit de hemel. Door zich tegen hem af te zetten kunnen ze hun eigen democratisch profiel oppoetsen. Het biedt Asscher de kans om zich rechtsstatelijk en gouvernementeel te profileren. Wilders grijpt de kans om zich te tonen als iemand die opkomt voor vrijheid en universele waarden.

Erdogan die in Europa een steeds slechtere pers krijgt is de ultieme bad guy. Reporters Without Borders  omschrijft Turkije als de grootste gevangenis voor journalisten. Het is vrij schieten op de autoritaire Erdogan. Wilders noemt hem een ‘homohater, een zionistenhater, een christenhater en een koerdenhater’. Erdogan bezoekt ons land op 21 maart. Turken grijpen de kwestie Yunus aan om die dag in Rotterdam te betogen tegen de pleegzorg om hun Turkse gezindheid en verbondenheid met Turkije te benadrukken. Dat mag in Nederland. Wilders roept premier Rutte op de uitnodiging te schrappen. Wilders wil dat de ‘smakeloze’ Erdogan lekker in Turkije blijft, want ‘wij hebben hier in Nederland die gekke praatjes niet nodig‘.

Het is de interviewer ontgaan dat de viering van 400 jaar diplomatieke betrekkingen tussen Nederland en Turkije al achter de rug is. Het vond in 2012 plaats. Het heeft blijkbaar weinig indruk op hem gemaakt. Mede door de problematische politieke situatie in Turkije kunnen Nederlanders zich moeilijk vereenzelvigen met Turkije. Het feest is plichtmatig gevierd. Was de viering uitsluitend een vehikel voor economische expansie?

In 2013 worden wel 400 jaar betrekkingen tussen Nederland en Rusland gevierd. Gezien de slechte mensenrechtensituatie in Rusland is hiervoor bij zowel de Nederlandse politiek als het publiek evenmin enig enthousiasme. Een en ander roept de vraag op waarom deze nationalistische feestjes met autoritaire landen als Turkije en Rusland gevierd moeten worden. Door te moeten verkeren met autoritaire leiders als Erdogan of Putin wordt ons staatshoofd onnodig gecompromitteerd. Een democratische toets vooraf door de Tweede Kamer bij dit soort feestjes is gewenst. Zodat een conclusie kan zijn, Japan wel, maar Turkije en Rusland niet.

Hoe moet het verder met Erdogan en Turkije? Wilders’ suggestie om de uitnodiging in te trekken geeft het foute signaal. Alsof Nederland bang is voor de confrontatie met Erdogan. Voorwaarde is wel dat hem in de contacten met Nederlandse politici ondubbelzinnig te verstaan wordt gegeven dat-ie zich niet heeft te bemoeien met intern Nederlands beleid. En dat-ie niets te zeggen heeft over Turken in Nederland. Yunus is een in Nederland geboren Nederlander waarover Erdogan niets te zeggen heeft. De Nederlandse regering kan aan geloofwaardigheid winnen door de invloed die Turkse bewegingen in Nederland op Turkse-Nederlanders uitoefenen actiever dan tot nu toe terug te brengen. Dit Pan-Turkisme bemoeilijkt het leven van Turkse-Nederlanders die willen integreren. Dan levert het bezoek van premier Erdogan nog iets constructiefs op.

Turkije diskwalificeert zich door bemoeienis met pleegkinderen

Update: Vice-premier Lodewijk Asscher heeft zich vanmiddag fel uitgesproken tegen Turkse bemoeienis met het Nederlandse pleegkinderbeleid. Hij benadrukt dat het een interen Nederlandse kwestie is. Voorzitter Ayhan Üstün van de parlementaire commissie voor mensenrechten denkt daar volstrekt anders over. Hij spreekt zich tegenover de NOS als volgt uit: ‘De mensen over wie we het hebben, zijn onze burgers en behoren tot ons ras. Het zou niet juist zijn voor een land om niet over zijn eigen burgers te spreken.’ Hier botsen het individualisme van de Nederlandse liberale democratie en het groepsdenken van de Turkse staat.

Een Turkse parlementaire onderzoekscommissie zegt een reddingsactie te beginnen voor pleegkinderen van Turkse herkomst in Nederland, België en Duitsland die zijn ondergebracht bij christelijke of homoseksuele pleegouders. Alsof atheïstische, Koerdische, Alevitische of communistische pleegouders wel hun goedkeuring zouden wegdragen. Het vindt dat de kinderen bij ouders met dezelfde religieuze en culturele achtergrond ondergebracht zouden moeten worden. Maar Bureau Jeugdzorg zegt dat deze onvoldoende te vinden zijn.

In Nederland is opschudding ontstaan omdat een in Den Haag wonend lesbisch stel na bedreigingen moest onderduiken. Het voedt de negenjarige van oorsprong Turkse Yunus op. Naar verluidt werd het bij de in Nederland wonende Turkse ouders weggehaald vanwege aanwijzingen voor mishandeling. De gemeente Den Haag is boos over de bemoeienis van Turkse politici met dit pleegkind. Zelfs de Turkse premier Erdogan die volgende week Nederland bezoekt meent zich ermee te kunnen bemoeien. Dit geroep vanaf de zijlijn roept de vraag op of  het de Turkse politici om het welzijn van pleegkinderen als Yunus te doen is. Stille diplomatie door overleg met de ministers van Justitie, Volksgezondheid en Buitenlandse Zaken ligt meer voor de hand.

Een en ander werd op scherp gezet door de nog steeds in Nederland wonende biologische moeder. Ze laat zich in de publiciteit neerbuigend uit over de lesbische achtergrond van de pleegouders. De toon van de moeder van Yunus is opvallend. Zij suggereert dat-ie vanwege de achtergrond van de ouders niet kan worden opgevoed. Bureau Jeugdzorg verklaart het tegendeel. Het lesbisch stel doet alle moeite en stelt zich open voor de Turkse cultuur. De biologische moeder moet maar eens goed bij zichzelf te rade gaan en zich afvragen waarom haar zoontje ooit uit huis werd geplaatst. Dat lijkt zinvoller dan te roeptoeteren in de Turkse media die een Groot Turkse agenda voeren waar elke minderheid een bedreiging voor de Turkse identiteit vormt.

Plaatsing van pleegkinderen is een mathematisch probleem. In 2005 had zo’n 46,5% van de Zuid-Koreanen geen religie, aldus Wikipedia. Moeten dat van elke 200 Zuid-Koreaanse pleegkinderen er 93 bij pleegouders zonder religie terechtkomen? Is het logisch dat van elke 100 geadopteerde kinderen uit Sri-Lanka er 69 naar boeddhistische pleegouders gaan? Van de Sri-Lankezen is 69,1% boeddhistisch, aldus Wikipedia. Eind vorige eeuw bleek zo’n 59% van de Chinezen geen religie te hebben. Horen 59 van elke 100 Chinese pleegkinderen dan thuis bij pleegouders zonder religie? En moet ook de biometrische verdeling zoals ras matchen tussen pleegkind en pleegouders? Wat sommige Turkse media en politici roepen getuigt niet alleen van opgeschroefd nationalisme en discriminatie tegenover andersdenkenden, maar is logistiek praktisch simpelweg onhaalbaar.

Foto: De Turkse premier Erdogan.

Pan-Turkisme in het Turks Museum Nederland

Een opening in het Turks Museum Nederland. ‘Een plek voor ontmoeting, verdieping en ontspanning in Den Haag‘. Turkse grijze pakken praten over de viering van de diplomatieke betrekkingen tussen Nederland en Turkije. Die bestaan 400 jaar. Maar waar zijn de Nederlandse autoriteiten? Waarom laten ze zich hier niet vangen op film? Heeft dat te maken met de verdenking die bij dit soort bijeenkomsten op de loer ligt? Namelijk dat het om een nationalistische vereniging gaat? Type Grijze Wolven. Wat wordt hier feitelijk gevierd?

De presentatie van de schilderijen op ezels doet eerder denken aan een outlet store in een desolaat winkelcentrum dan aan een serieus museum. En zie ook hoe centraal Veyis Güngör staat in onderstaand schema dat opduikt in een artikel van Ernst Haffmans over ‘Pan-Turkisme in de polder‘. Voorman van de ‘Union of European Turkish Democrats‘ die de AK-Partij van premier Recep Erdoğan steunt. Daarom vierden deze Turken hun feestje alleen. Met cultuur als halffabricaat voor politiek. Het is werkelijk niet om aan te zien.

Foto: Organisatieschema van extreem-rechtse Turkse verenigingen van Ernst Haffmans