Misverstanden en onduidelijkheden over euroscepsis in EU

Volgens Politico dat zich zegt te baseren op het Europees Parlement hebben in Nederland eurosceptische partijen 33% steun behaald in de Europese Verkiezingen. In 2014 was het 38% volgens deze bron, zodat hoe dan ook deze eurosceptische partijen in Nederland 5% aanhang zouden hebben verloren. Ik pijnig me het hoofd hoe het Europees Parlement tot dit percentage komt en welke partijen het als eurosceptisch beoordeelt. Voor 2014 tellen de volgende partijen op tot 38,3%: CU-SGP (7,6%), PvdD (4,2%) 50PLUS (3,7%), PVV (13,2%) en SP (9,6%). Dezelfde partijen plus het nieuwe FvD tellen voor 2019 op tot 32,9%. Afgerond dus 33%.

Hoe komt het Europees Parlement tot deze cijfers? 50PLUS valt niet aan te merken als eurosceptisch, zoals uit een artikel in De Volkskrant van 16 mei 2019 blijkt indien lijsttrekker Toine Manders de stelling onderschrijft ‘een warm pleitbezorger van de Europese samenwerking’ te zijn en een artikel op DDS dat uitschreeuwt ‘50Plus kiest vol voor Europa: “Stem vóór Europa, koester 75 jaar vrede, welvaart en samenwerking!’’.

Wat ‘eurosceptisch’ is niet op voorhand duidelijk. Want terwijl de CU kiest voor samenwerking in de EU, maar niet voor een superstaat, de PvdD eveneens voor Europese samenwerking is ‘waar het nuttig is‘, en de SP kiest voor ‘een Europese samenwerking waarin de belangen van mensen, dieren en ons milieu weer voorop staan’ wil de PVV de EU verlaten eveneens vermoedelijk FvD. De SGP neemt een tussenpositie in waarin het accent ligt op grondige hervorming en afbraak van de symboliek en niet op het breken van en met de EU.

De grafiek hierboven is zowel verkeerd samengesteld als betekenisloos omdat een duidelijke definitie over euroscepticisme ontbreekt. 50PLUS is geen eurosceptische partij zodat het percentage van eurosceptische partijen in Nederland al daalt tot 29%. Daarnaast is er een tweedeling aan te brengen in de euroscepsis van partijen die de EU willen hervormen (CU, SP, PvdD, SGP) en partijen die de EU willen verlaten (PVV, FvD). Met als complicatie dat FvD-lijsttrekker Derk Jan Eppink zoals een artikel in NRC verduidelijkt eigenlijk niet uit de EU wil stappen. Jean-Marie Dedecker voor wiens partij Eppink in het Europarlement zat zegt: ‘Uit de EU stappen? Daar ben ik niet voor en Derk Jan ook niet. Hij is kritisch over Europa, maar wel voor één Europa’. Als euroscepsis wordt opgevat als ‘een ondubbelzinnige, kritische houding ten opzicht van Europese integratie en de EU als vorm’, dan daalt het percentage daarvan in Nederland tot 3,5%. Dat is het percentage van de PVV.

Kijkt men naar het aantal zetels van de eurosceptische partijen, dus zowel hervormers CU, SP, PvdD, SGP als de harde (PVV) en zachte (FvD) verlaters uit de EU, dan is het percentage 23%. FvD, CU-SGP en PvdD halen samen 6 van de 26 zetels. De meest eurosceptische partij van Nederland de PVV heeft geen zetel behaald.

Wat is de waarheid over statistieken? Ze zouden niet liegen, maar misbruikt worden en zelden de waarheid vertellen. Maar dat is te simpel, ze liegen wel degelijk en zijn bedoeld om te verhullen. In de zin van ‘in te zwachtelen’ en ‘verstoppen’. Of ermee nou wordt gelogen of de waarheid verborgen, bovenstaande statistiek/ grafiek van het Europees Parlement doet aan misleiding. Het raadsel is wat het belang ervan kan zijn om het percentage eurosceptische partijen in Nederland flink hoger voor te stellen dan het in werkelijkheid is.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘In graphics: How Europe voted’ op Politico, 27 mei 2019.

Advertentie

Opnieuw: Arto Imago veilt 475 werken van Kunstuitleen Tilburg

Kunstuitleen Arto Imago met vestigingen in Uden en Tilburg veilt weer ‘modern’ werk. Deze keer gaan bij het Notarishuis Arnhem 475 objecten onder de hamer. Schilderijen, aquarellen en heel veel grafiek. Er kan online geboden worden. Kijkdagen in Tilburg (naast Textielmuseum) op 19 en 20 mei en in Arnhem op 25 en 26 mei.

In de informatie van het Notarishuis wordt deze keer niet de herkomst vermeld, maar uit de informatie van Arto Imago valt af te leiden dat het om werk van de Kunstuitleen Tilburg gaat. Deze voormalige gemeentelijke collectie werd in 2010 als bezuinigingsmaatregel door de gemeente Tilburg afgestoten en overgenomen door Arto Imago. De cultuurwethouder Marjo Frenk zei over deze voortzetting: ‘Met deze overeenkomst zorgen we ervoor dat de gemeentelijke kunstcollectie behouden en toegankelijk blijft voor de kunstliefhebbers van de stad’. De overeenkomst heeft een looptijd van 5 jaar, zodat de Tilburgse raad binnenkort een evaluatie wacht.

In maart 2012 veilden de eigenaren van Arto Imago Catherine Megens en Cessy Paardekooper 537 werken van de Kunstuitleen Tilburg, in mei 2012 zo’n 150 werken en in oktober 2012 407 werken. Zodat nu ruim 1500 werken van de Kunstuitleen Tilburg op de markt zijn gebracht. Het valt moeilijk in te zien hoe door verkoop de gemeentelijke kunstcollectie behouden en toegankelijk kan blijven als de opschoning zo fors uitpakt.

In hoeverre zo’n veiling marktverstorend werkt voor kunstenaars die via een galerie of op eigen initiatief hun werk op de markt brengen is de vraag. Trendbeheer sprak in oktober 2012 over de Dolle Dwaze Dagen bij Notarishuis Arnhem onder verwijzing naar de voorwaarden: ‘De circa 400 werken zullen voor slechts 10% van de verkoopprijs worden ingezet!‘. De Tilburgse kunstenaar Marc Mulders reageerde afwijzend op de veiling door te spreken over ‘de verderfelijke wereld van Arto Imago’. Hij had werk verkocht aan de Kunstuitleen Tilburg om de Tilburgers ervan te laten genieten, niet om het door de gemeente te laten veilen, zo voegde hij toe. Kunstenaar en moderator van Trendbeheer Jeroen Bosch merkte op: ‘Nu alles op de schroothoop ligt krijgt waarde een andere kleur – maar welke precies.’ Dat wordt steeds duidelijker: de kleur van geld.

Foto: Schermafbeelding van Marc Mulders, papegaaitulpen, olieverf op doek. Startprijs 150 euro. Uit de Collectie van de Kunstuitleen Tilburg dat ‘beheerd’ wordt door Arto Imago en dit werk veilt bij Notarishuis Arnhem. (In oktober 2012 was er sprake van dat ook een doek met de titel ‘Papegaaitulpen’ van Marc Mulders werd geveild; voor 4000, mogelijk een typefout).

Arto Imago houdt weer internetveiling: tik topschilderij op de kop

Kunstuitleen Arto Imago (Uden en Tilburg) biedt weer kunst per internet aan. Een veiling in maart 2012 riep vragen over afstoten van openbaar kunstbezit op. Nu worden 407 werken geveild. Opnieuw door het Notarishuis Arnhem. Ze komen onder de digitale hamer, zo zegt het. Bieden kan tot maandag 22 oktober. Arto Imago noemt het goed nieuws voor liefhebbers van Nederlandse schilderkunst, want ‘binnenkort krijgen zij weer een unieke kans om een topschilderij op de kop te tikken!‘. Echt? ‘Voor een zeer aantrekkelijke prijs‘. Of het ook goed nieuws is voor kunstenaars is de terugkerende vraag. Hun markt kan worden verstoord.

Wat voor richtlijn volgt een particuliere organisatie als Arto Imago die los van de gemeente Tilburg staat? Wie controleert dat? De veilinginformatie geeft daarover geen duidelijkheid. De kunstveiling is een gevolg van de marktwerking. Het gaat niet om het normale ontzamelen dat gebeurt vanwege fysieke (depot is vol) of kwalitatieve (mindere werken wegdoen) normen. Arto Imago zegt immers dat er topschilderijen op de kop getikt kunnen worden. Hoewel dat uit het aanbod niet blijkt. Bedrijfseconomische redenen tellen. Volgens de eigenaren worden de werken geveild omdat de collectie ‘upgedated’ moet worden. Arto Imago blijft bij de tijd.

Veel grafiek wordt aangeboden. Vaak nog voor de startprijs van 10 euro. De informatie zegt dat de werken voor slechts 10% van de verkoopprijs worden ingezet. Wordt hiermee hetzelfde als de marktwaarde bedoeld? In ieder geval bestaat de kans dat de verkoopprijs onder de marktwaarde ligt. Namen die deze keer opduiken zijn onder meer Armando, Marc Mulders, Paul Bogaers en J.C.J. van der Heyden. Sla hier uw slag. Of niet.

Foto: J.C.J. van der Heyden – Midnight Sun – Grafiek/ Papier 49/50 – ong. 75 x 95 cm. Hoogste bod 19 oktober: 180 euro.

Met 370 kelderrestanten opnieuw kunstveiling

Het Notarishuis Arnhem houdt weer een online kunstveiling met ‘circa 370 moderne kunstwerken uit verschillend bezit, waaronder een kleine 200 voormalig “BKR werken“, aldus het Notarishuis. Circa 150 werken komen uit de collectie van Arto Imago. In april 2012 bood deze Udense Kunstuitleen meer dan 500 werken via het Notarishuis aan. Ongeveer 20 werken komen van elders.

Wat wordt er aangeboden? The Great American Nude van Tom Wesselmann uit 1968-1977, de hopelijk niet valse zeefdruk Joanna van Roy Lichtenstein uit 1968 en en grafiek die toegeschreven wordt aan Salvador Dali. Maar ook de olieverf Facade van vernieuwer Willy Boers uit 1966 en een Abstract van Evert Jan van Maanen.

Kijkdagen zijn op 19 en 20 mei. Op internet sluit deze ‘veiling moderne werken‘ op maandagavond 21 mei, vanaf 20.00 uur. Klik hier voor de catalogus. Sla uw slag en wordt gretig. Maar denk aan de 21% BTW.

Foto: Roy Lichtenstein, Joanna, zonder jaartal (1968- ..), zeefdruk

Arto Imago nam Kunstuitleen Tilburg over en veilt 537 kunstwerken

De onvolprezen en best bezochte kunstsite van Nederland Trendbeheer merkt het op. Op internet is weer een kunstveiling aan de gang die mogelijk marktverstorend werkt. Deze keer is het Arto Imago die overbodig werk van de Kunstuitleen Tilburg opruimt. Eigenaren Catherine Megens en haar partner Cessy Paardekooper menen dat kunst aan de wand hoort. Er worden 537 werken voor slechts 10% van de verkoopprijs ingezet.

Eerder besteedde ik hier aandacht aan de kunstveilingen van de gemeente Nijmegen. In december 2011 zocht ik contact met coördinator Stefan Grond met het verzoek om de resultaten openbaar te maken. Om na te gaan of een kunstveiling op internet inderdaad marktverstorend werkt. Grond overlegde met cultuurwethouder Henk Beerten die openbaarmaking afwees. Grond voerde als argument aan dat een meerderheid van kunstenaars tegen openbaarmaking was vanwege de lage verkoopwaarde van hun werk. Omdat een slecht resultaat echter ook kan volgen uit een slechte uitgevoerde veiling klinkt dat tamelijk vergezocht.

Het is onduidelijk op welke voorwaarden de gemeente Tilburg de collectie van de Kunstuitleen Tilburg heeft overgedaan aan Arto Imago. Het persbericht Voortzetting kunstuitleen door Arto Imago van 29 april 2010 citeert cultuurwethouder Marjo Frenk (GroenLinks): ‘Met deze overeenkomst zorgen we ervoor dat de gemeentelijke kunstcollectie behouden en toegankelijk blijft voor de kunstliefhebbers van de stad‘. Het valt lastig in te zien hoe een kunstveiling dit doel dient. Het is aan de Tilburgse raad om te checken of wethouder Frenk de overeenkomst met Arto Imago wel onder de goede voorwaarden heeft gesloten.

Sluitingstijd van de veiling is maandag 12 maart 2012 vanaf 20.00 uur. Er kan geboden worden op werken van onder meer Paul Klemann, Otto Egberts, Marlene Dumas, Leon Adriaans, Fons Haagmans, Frans Franciscus, Marc Mulders, Co Westerik en Rob Scholte. Ik ben benieuwd of kunstenaars door Arto Imago van de veiling op de hoogte zijn gebracht. Deze veiling staat niet alleen. Vele gemeentelijke en provinciale kunstcollecties gaan onder de hamer. Het aanbod aan grafiek is groot. Sla uw slag, zet een paar tientjes opzij en doe een bod.

Foto: Paul Klemann (1960) – zonder titel – Grafiek/Papier 29/65 – 75 x 94 cm, lot 513

Kan de museumsector buiten eigen grenzen denken?

De grotere musea van het zogenaamde miniconvent kwamen vorige week met een advertentie. Ze willen met de politiek praten. Naar verluidt gaat dat op 9 november gebeuren in een hoorzitting met de Commissie OCW van de Tweede Kamer. Maar wat kan de inzet van de musea zijn in hun gesprek met de politici? Want het praten om het praten zal niet de bedoeling zijn. Ik schets de grote lijn en ga aan details voorbij.

Even een stapje terug voor het perspectief. Wereldwijd verschuift het economische en politieke evenwicht van West naar Oost. Zo heeft China al 3.200 miljard dollar opgekocht. Opkomende economieën als Brazilië, Rusland, India en China eisen hun plek aan tafel. Bijvoorbeeld bij het IMF. Ze willen dokken onder eigen voorwaarden. VS en Europa hebben jaren op te grote voet geleefd en gezegd wat anderen moesten doen. Nu zijn de rollen omgedraaid.

Zeggen dat er sprake is van een economisch crisis is defensief en ontkenning van een nieuwe werkelijkheid. Want er is geen economische crisis in die zin dat de vraag wegvalt of de afzet hapert. Het evenwicht verschuift. Weg van Europa en de VS. Uiteraard pakt dat beroerd uit voor de meeste burgers van deze landen. Maar een verschuivend evenwicht stort de wereldeconomie niet in een crisis. Het herverdeelt de welvaart. Wat crisis genoemd wordt is een kwestie van evenwicht. En van opgelopen schulden.

Is het niet logisch om te veronderstellen dat wat voor economieën en landen geldt ook voor kunst geldt? Ook daar verschuift het evenwicht van West naar Oost. De oude economieën  kunnen niet meer realiseren wat een museum of biënnale in Korea, China of India wel voor elkaar krijgt. De musea in de VS onttrekken zich enigzins aan de neergaande tendens omdat ze schokvaster zijn door private financiering. Zogenaamde endowments stabiliseren de bestedingen van bestaande instellingen. In dat laatste zit hun conservatisme.

Maar Europa dus, Nederland. Afgelopen jaren zijn industriële bedrijven gesloten en naar lageloonlanden verplaatst. Het evenwicht is naar diensten en handel verschoven. Wat zijn de kunstinstellingen die een industrieel karakter hebben? Want die zou de Nederlandse kunstsector kunnen outsourcen. Omdat publiek niet mee kan verhuizen staat de publieksfunctie haaks op dat industriële karakter. Zit in dat onderscheid niet de oplossing om verantwoord af te slanken?

Welke instelling kan buiten Nederland functioneren? Alleen of in een joint venture met een buitenlandse partner die het leeuwedeel financiert. Dat hoeft trouwens niet per se een opkomende economie te zijn. Maar ook Noorwegen of Qatar. Post-academische instellingen zoals Sundaymorning@ekwc, de Rijksacademie of het Binger-instituut zijn niet gebonden aan Nederland. Hetzelfde geldt ook voor de hogere vakopleidingen op het gebied van glas, keramiek, edelsmeden, textiel en grafiek. Opmerkelijk trouwens dat ze ook binnen Nederland niet allang binnen hetzelfde kennisinstituut zijn ondergebracht. Dat gaat dus om binnenlandse outsourcing.

Door herschikking kan het kunstbudget anders ingedeeld worden en kunnen bezuinigingen beter opgevangen worden. Ze zijn onherroepelijk en in lijn met het geschetste beeld dat Europa op te grote voet leeft. Er komt dan tevens ruimte voor vernieuwing. Een gesprek met politici zou kunnen gaan over de mogelijkheden van zo’n herschikking door outsourcing. Als de VVD en het CDA bereid zijn met een open geest hierover een gesprek te voeren dat zoekt naar een optimale besteding van overheidsbudget dan valt er iets te bespreken.

Foto: Landelijke advertentie ‘Wat nu wordt gemaakt’ van acht musea, september 2011