Het nieuwe religieuze normaal: intolerantie geframed als tolerantie. Met in de hoofdrol koning Hamad bin Isa Al Khalifa van Bahrein

Een opvallend bericht op mijn favoriete website ChristianHeadlines.com. Het gaat over een ontmoeting van religieuze leiders in Los Angeles op 13 september om te spreken over religieuze tolerantie. Van de drie monotheïstische godsdiensten waren vertegenwoordigers aanwezig. Als initiatiefnemer en schrijver van het document ‘Bahrain Declaration for Religious Tolerance’ werd de aanwezige politieke leider van Bahrein koning Hamad bin Isa Al Khalifa voorgesteld. Maar de bijeenkomst had een soennitisch karakter en was een schijnvertoning over religieuze tolerantie. Dat kritiekloos werd opgepikt door Amerikaanse conservatief-christelijke media. Koning Al Khalifa is het tegendeel van religieuze tolerantie. Mijn reactie bij het bericht:

What if religion is the problem? Let’s say if it is a case of short-sightedness. So, it would be wise, in preventing that, to meet representatives of all beliefs. Not only leaders of religious organisations.

By the way, the Sunni King Hamad bin Isa Al Khalifa of Bahrain is widely known for suppressing and crushing the opposition of the majority Shiite community. With the help of the Sunni leadership of Saudi Arabia. He has not spearheaded a movement of tolerance, but a movement of intolerance. Hamad bin Isa Al Khalifa is the example of religious repression.

Amnesty International says in a report from 21 August 2012: ‘However, the government’s response has only scratched the surface of these issues. Reforms have been piecemeal, perhaps aiming to appease Bahrain’s international partners, and have failed to provide real accountability and justice for the victims. Despite the authorities’ claims to the contrary, abuses continue to be committed against those who oppose the Al Khalifa family’s rule. The government is refusing to release scores of prisoners who are incarcerated because they called for meaningful political reforms, and is failing to address the Shi’a majority’s deeply seated sense of discrimination and political marginalization, which has exacerbated sectarian divisions in the country.’

It is one or the other. Or the other religious leaders who met with him are not well-informed about the unilateral view of religious tolerance by their interlocutor Hamad bin Isa Al Khalifa. Or they are aware of it and keep it silent.

If Veronica Neffinger was a well-informed and objective journalist who knows what she is talking about, she should have mentioned the details of the religious intolerance of King Hamad bin Isa Al Khalifa of Bahrain. But she did not.

Foto 1: Schermafbeelding van deel artikel ‘Jewish, Christian, and Muslim Leaders Join Together to Advocate for Religious Tolerance’ van Veronica Neffinger op ChristianHeadlines.com, 14 september 2017.

Foto 2: Schermafbeelding van tweede pagina van  rapport ‘BAHRAIN: FURTHER INFORMATION: BAHRAINI ACTIVIST SENTENCED TO THREE YEARS: NABEEL RAJAB’ van Amnesty International, 21 August 2012, Index number: MDE 11/051/2012.

Advertentie

Laten we beseffen wat de actuele Vluchtelingensituatie precies omvat

Het venijn zit ‘m in het begin: ‘migrants en refugees’. Ook de benadering en terminologie van de UNHCR die een onderscheid maakt tussen economische migranten en oorlogsvluchtelingen. Categorieën migranten zijn door de complexiteit en de chaos in onder meer Macedonië, Hongarije en Oostenrijk lastig te onderscheiden.

Er zijn vluchtelingen van wie op dit moment het merendeel uit Syrië komt. Volgens het Vluchtelingenverdrag hebben ze vanwege vervolging in hun land van herkomst recht op asiel en mogen niet worden teruggestuurd. Daar tornt onderhand geen enkele EU-lidstaat meer serieus aan, hoewel Centraal-Europese landen blijven tegensputteren. En er zijn economische migranten die in de omvangrijke stroom migranten richting Duitsland een kans zien om ook de EU binnen te komen. Ze komen uit een veilig land, worden niet vervolgd, kunnen geen recht doen gelden op het Vluchtelingenverdrag en hebben geen recht op asiel. Ze verkleinen op dit moment het draagvlak voor de opvang in de EU-lidstaten van echte vluchtelingen. Vandaar de stellingname van de UNHCR. Daarnaast zijn er nog migranten uit bijvoorbeeld Irak of Afghanistan die zich uitgeven voor Syrische vluchtelingen. Ook zij kunnen geen recht doen gelden op het Vluchtelingenverdrag en hebben geen recht op asiel. Economische migranten worden wel uitgefilterd, maar onduidelijk is in welke mate dat gebeurt.

Het vluchtelingenprobleem wordt gepolitiseerd. Partijen, organisaties en zelfs landen nemen posities in niet omdat ze voor of tegen de vluchtelingen zijn, maar omdat ze met hun stellingname politiek bedrijven en hun kans ruiken hun positie te versterken. Tekenend is onderstaande video van een protest in Turkije tegen de EU aan de hand van het gestorven Koerdisch-Syrische jongetje Aylan. Het spandoek zegt dat het protest mede wordt georganiseerd door IHH, volgens Wikipedia ‘een islamistische organisatie met banden met Hamas, Al Qaida en de Taliban’. En naar verluidt pakt de Turkse regering van president Erdogan de sympathisanten van IS minder hard aan dat de Koerden die binnen Turkije nu hard vervolgd worden. Hoe gemeend maakt dat dit protest in Turkije? Laten we daarom goed beseffen wat de actuele Vluchtelingensituatie precies omvat.

Bij een foto van Aylan. Kan de politiek het winnen van de emotie?

De foto van het op Bodrum aangespoelde dode driejarige Koerdische jongetje Aylan Kurdi uit het Syrische Kobani heeft tot vergelijkingen geleid. Met iconische beelden zoals het Vietnamese napalmmeisje Kim Phúc in 1972 of het Nederlandse Sini-meisje Settela Steinbach in 1944 op weg naar Auschwitz. Volgens filosoof Ger Groot in Trouw zal de foto van Aylan eindigen als cliché: ‘De emotie schokt, mobiliseert, spoort aan – maar je fundeert er liever geen politiek op.’ Emotie is een slechte raadgever. Het kan snel tot verkeerde politiek leiden.

Hoe moet die politiek er dan uitzien? De analyse is simpel, maar de uitvoering gecompliceerd. Breng rust in Syrië, verdrijf en versla zowel IS als het bewind van Assad en vestig met de gerespecteerde politici zonder bloed aan hun handen zoals Faruq al- Sharaa een regering die alle facties vertegenwoordigt. Syrië-kenner Marcel Kurpershoek heeft dat uitgewerkt in een opinieartikel. Maar geven Iran en de Russische Federatie hun posities en steun aan Assad op en staat Turkije autonomie van de Koerden vlak over de eigen grenzen toe?

De vergelijking tussen emotie en politiek kan ook omgedraaid worden. Emotie kan ontstaan door het gebrek aan politiek. Omdat de Russische Federatie, Iran, Turkije, Qatar, Saoedi-Arabië en westerse landen elk op hun manier niet verantwoord handelen en door actie en reactie de strijd in Syrië hebben geïnitieerd en aan de gang houden, kan emotie in de plaats van de politiek komen. Het beeld van Aylan is het tekort van de politiek.

Wat moeten we aan met deze abstracties als het leed blijft toenemen en niet gestopt wordt? De politiek moet in elk geval terug op de bestuurdersplaats en emoties mogen hooguit dienen om de politiek in beweging te zetten. Het onontwarbare probleem dat Aylan het leven kostte moet in deelproblemen opgedeeld worden. Niet elke migrant is een vluchteling. Opvang van Syrische vluchtelingen is politiek bepaald, zo nemen de Golfstaten en Saoedi-Arabië ze niet op. Maar het grootste probleem is hoe de politiek weer politiek kan worden gemaakt.

Foto: ‘De driejarige Aylan Kurdi spoelde aan op het strand van Bodrum. Het beeld ging razendsnel de wereld over.’ Credits: © ap.

Dubai start bouw van het Museum van de Toekomst

Het Museum van de Toekomst komt in Dubai. Het project moet al in 2017 opgeleverd worden. Da’s snel. De eerste steen is deze week gelegd. De kosten zijn gepland op 136 miljoen dollar, architect is Shaun Killa van Atkins, heerser Sjeik Mohammad Bin Rashid al-Maktoum afficheert zich ermee en opzet is dat het gebouw een Eiffeltoren van Dubai wordt. Een icoon dus. Het motto van het museum is ‘Zie de toekomst, creëer de toekomst’. Over innovatie. Over de toekomst. Een museum als focus en bestemming voor vernieuwing. Wat getoond wordt heeft een horizon van wat de komende 10 jaar brengt. Aangetrokken door het grote geld.

Bezetting Guggenheim Museum: vanwege Abu Dhabi en veel meer

Bezetting van het Guggenheim Museum in New York komt deels voort uit de Occupy beweging. Occupy heeft door de heksenjacht van de regering-Obama echter aan slagkracht verloren. Kritiek heeft een binnenlandse component in ‘het huwelijk van macht, bedrijfsleven en bestuur dat ook de culturele instellingen controleert en de Occupy Wall Street beweging inspireerde’. Doel van Occupy Museums is het herbezetten van galeries en musea. Er is ook een buitenlandse component. Het outsourcen van kapitaal en kennis is de Bermuda-driehoek van het globalisme waarin kunst, sport en media verdwijnen. Onder oncontroleerbare voorwaarden. Kunst is de ‘soft power’ waarmee de VS sinds 1945 grenzen overschrijdt. Ook cultureel imperialisme genoemd.

Hyperallergic.com geeft bijzonderheden over de bezetting waarvan niet alle bezoekers de essentie begrepen. De 40 demonstranten vormden een diverse groep kunstenaars, professoren, studenten en losjes aan Occupy Museums, Gulf Labor en New York University verbonden activisten. Gulf Labor is een coalitie van kunstenaars en activisten die sinds 2011 bezig zijn om ‘de dwingende werving en de slechte leef- en werkomstandigheden van gastarbeiders in Abu Dhabi Saadiyat Eiland’ (Eiland van Geluk) te benadrukken. De campagne richt zich op de werknemers die het Guggenheim Abu Dhabi, het Louvre Abu Dhabi en het Sheikh Zayed Nationaal Museum (in samenwerking met het British Museum) bouwen. Hier kan een petitie getekend worden.

De groep van 40 pleegde een interventie in het Guggenheim. Deze van conservatoren geleende term die de vleeslijm van het hedendaagse museum is en nieuw met oud, bekend met onbekend en kerncollectie met passanten verbindt. De groep is het niet eens met de arbeidsomstandigheden op Saadiyat Eiland in de Verenigde Arabische Emiraten, waar Guggenheim Abu Dhabi wordt gebouwd dat een ‘echt transnationaal perspectief op de kunstgeschiedenis’ moet gaan geven. Een franchise van Guggenheim in New York dat past in de globalisering van de museumsector. Het Westen exporteert de kennis en een merk, het (Midden-) Oosten betaalt voor prestige. En de museumbezoekers hebben het nakijken. Als ze geen actie ondernemen. 

Foto: Anna Stump, ‘Migrant Labor did not exist in the Wonderland of Knowledge Encyclopedia, 1938.‘  Gouache and Collage on Paper, 2013.

Koeweit gaat aan grens homoseksuelen ‘detecteren’. Hoe?

Ik ben geen homoseksueel dus kan het mis hebben. Volgens een bericht in Gulf News weet Koeweit hoe het homo’s in een routinematige medische controle moet detecteren. Ik denk dat dat onmogelijk is. Niet eens wil ik me voorstellen welke lichaamsdelen er allemaal ‘gedetecteerd’ dienen te worden om de diepere waarheid over de ware aard te achterhalen. Daarmee gaat Koeweit van start om deze groep de toegang te ontzeggen.

Het VVD-kamerlid Han ten Broeke stelt er kamervragen over aan minister Frans Timmermans van Buitenlandse Zaken. Hij vraagt of de berichten kloppen en de minister bereid is om Koeweit om opheldering te vragen.

Discriminatie van homoseksuelen is even dom als discriminatie van vrouwen. Discriminatie van katholieken is even dom als discriminatie van moslims. Soms werkt discriminatie positief wegens groepsbinding. Maar vaak werkt het negatief wegens isolatie en uitsluiting. Koeweit zet zichzelf hiermee te kijk als een achterlijk land.

Foto: Beurs van Koeweit.

Schrappen verbod godslastering doorbreekt onderdrukking door confessionele politiek

Update 3 december 2013: De Eerste Kamer heeft vandaag met ruime meerderheid besloten om het al jaren omstreden wetsartikel over de smalende godslastering te schrappen. Tegelijk nam de kamer een motie aan om te onderzoeken of gelovigen beschermd kunnen worden zonder dat de meningsuiting wordt aangetast. 

‘Schrappen verbod op godslastering is een pijnlijk verlies van een morele ankerplaats en een symptoom van een geestelijke crisis.‘ zegt Kees van der Staaij in een tweet. Da’s treffend gezegd door de politiek leider van de SGP. Hij spreekt zijn sympathisanten moed in en bindt ze aan de partij. Maar het echte pijnlijke verlies is dat de confessionele politiek aan macht heeft ingeboet en bij de afgelopen verkiezingen de neergaande lijn voortzette. Het schrappen van het verbod op de godslastering is daarvan een symptoom. Wachten is op voorstellen over abortus, euthanasie en gewetensbezwaarde ambtenaren. Waarna Van der Staaij zal verwijzen naar een pijnlijk verlies, een morele ankerplaats en een geestelijke crisis. Wat kan-ie anders zeggen?

Jan de Wit (SP) en Gerard Schouw (D66) dienen het voorstel in om het verbod op de godslastering te schrappen omdat het niet in het strafrecht thuishoort. ‘Het is iets voor de liefhebber die erin gelooft‘ zegt De Wit. Ze rekenen op een meerderheid. Er is hoop dat de VVD die om machtspolitieke redenen nooit zijn tegenstem liet horen zich aansluit bij het voorstel. Maar zelfs zonder VVD is er nu een kamermeerderheid van 88 zetels.

Dat de godslastering nu pas geschrapt gaat worden verklaart dat vrijzinnige partijen in het verleden miserabel hebben geopereerd. Ook toen hadden ze een meerderheid in de Tweede Kamer. Dirk Verhofstadt vatte dat mechanisme ooit als volgt samen: ‘In de praktijk betekent dit immers dat mensen (vooral mannen) binnen minderheidsgroepen hun medemensen (vooral vrouwen) kunnen onderdrukken, waarbij ze zich steevast beroepen op de vrijheid van godsdienst. Deze politiek heeft in het verleden bewezen dat ze niet deugt’. 

Hoewel historisch anders gemotiveerd gaat het Nederlandse voorstel lijnrecht in tegen supranationale initiatieven voor een verbod op godslastering of het verbod om religieuze personen te beledigen waaraan de EU deelneemt. Op 19 september stelde de VVD Klaas Dijkhoff kamervragen naar aanleiding van een bericht in de Egypt Independent. Ook in september 2012 vertegenwoordigde de voorzitter van het EU-parlement Martin Schulz de Europese waarden slecht in zijn reactie op de film ‘Innocence of Muslims‘ toen hij met bezoekende vertegenwoordigers uit de Golfstaten meepraatte in zijn veroordeling van de film: ‘Ik veroordeel niet alleen de inhoud, maar ook de verspreiders van zo’n film, die enorm vernederend is voor veel mensen over de hele wereld.’ De vrijzinnige Nederlandse politiek moet maar eens beslissen waar het in meerderheid voor staat.

Foto: Johan Braakensiek, Minister Donner op het Oorlogspad, 1931. In: De Tribune.

Voorzitter EU-parlement Schulz vertegenwoordigt Europa slecht

Afgelopen zaterdag zei de Duitse voorzitter van het Europarlement Martin Schulz in een verklaring over ‘Innocence of Muslims’ en de reacties daarop: ‘Ik veroordeel dit ongerechtvaardigde geweld en degenen die het brandend houden. Ik veroordeel sterk het gebruik van godsdienst om tot haat en geweld aan te zetten. Op dezelfde manier, keur ik krachtig elke poging af om de islam belachelijk te maken. Mensen en leiders moeten de daden van geïsoleerde haatdragende personen niet verwarren met het beleid van staten en instellingen.’

Een verklaring die de waarheid in het midden wil houden, maar toch volledig ontspoort. Schulz veroordeelt in een adem het geweld door religie en het belachelijk maken van religie. Maar dat laatste is van een andere orde omdat het geen levens kost en niet met gebruik van geweld samengaat. In Europese landen is het beledigen van religies of levensovertuigingen niet strafbaar. Daarom is het onbegrijpelijk dat Schulz een en ander in zijn verklaring direct verbindt. Schulz heeft het Heilig-Geist-Gymnasium in Würselen gevolgd dat gelieerd is aan de ‘Spiritaner; Missionsgesellschaft vom Heiligen Geist.‘ Martin Schulz is een Duitse christen-socialist.

In een overleg met Arabische parlementariërs uit de Golfstaten heeft Schulz opnieuw gesproken en zich kritiek op de hals gehaald. Doelend op ‘Innocence of Muslims‘ zei Schulz het er met zijn gesprekspartners over eens te zijn dat dit soort godslasterlijke films veroordeeld moet worden. ‘Ik veroordeel niet alleen de inhoud, maar ook de verspreiders van zo’n film, die enorm vernederend is voor veel mensen over de hele wereld.’ Punt uit.

Wat bezielt Martin Schulz? Hij laat na te praten over de meningsuiting en het gebruik van geweld in naam van de islam. Schulz verwart opnieuw oorzaak en gevolg. Het is niet de film die slachtoffers heeft gemaakt, maar de reactie op de film. De Amerikaanse ambassadeur in Libië Chris Stevens is niet gedood door ‘Innocence of Muslims‘, maar door degenen die er op reageerden. Het Europarlement kan dit niet laten passeren. Martin Schulz geeft het verkeerde voorbeeld en vertegenwoordigt de Europese vrije waardegemeenschap slecht.

Foto: Martin Schulz

Gedwongen islamisering, een terugblik (1)

Deel 1 gaat in op de schatting van het aantal moslims, beperkingen aan immigratie en de ontvangst van gastarbeiders. Deel 2 kijkt naar de ketting-immigratie en apartheid en concludeert wat er mis ging.

1. Als het over integratie gaat verbaas ik me al jaren over twee aspecten. Namelijk dat termen als migranten, allochtonen, moslims, achterstandsgroepen en minderheden door elkaar worden gebruikt. Dat geeft weinig scherpte. En dat de schatting van het aantal moslims in Nederland onnauwkeurig is en steeds bijgesteld wordt. Het is meer dan vrijblijvende zorg omdat een en ander dient als richtlijn voor beleid.

Nieuwe schattingen van het aantal moslims zijn lager dan het CBS eerder publiceerde. Voor 2006 resulteerde dat in 850.000. Dat kwam overeen met het aantal Nederlanders dat uit een islamcultuur afkomstig is. Daaronder vallen ook christenen, seculieren en afvallige moslims. Deze afwijking van het destijds voorspelde cijfer is het gevolg van een verandering in methodiek en niet van een dalende aanhang van de islam.

Na correcties zijn er volgens kwalitatieve schattingen en onderzoeken op dit moment minimaal 200.000 en waarschijnlijk 350.000 ‘echte’ moslims in Nederland. Dit betreft mensen die zich laten inspireren door de islam, die religie serieus belijden en regelmatig de moskee bezoeken. Een stabiel getal dat niet groeit. Het past in een trend van afnemende groei van het aantal moslims wereldwijd.

Onderling verschillen Nederlandse moslims enorm. Ze zijn etnisch, sociaal en wat herkomst en welstand betreft divers. Een promotieonderzoek van sociologe Fenella Fleischmann toont aan dat religiositeit van moslims geen negatieve invloed heeft op schoolprestaties en arbeidsmarkt. Hoogopgeleiden met een goede baan worden evenmin minder gelovig. Wel binnen de voorwaarde dat de islam gelijk erkend en behandeld wordt. Hiervan is in Nederland sprake.

Het integratiedebat is gepolitiseerd. Uiteenlopende partijen hebben hun specifieke belang bij een hoge schatting van het aantal Nederlandse moslims. Voor de PVV betekent dat het oproepen van een spookbeeld, voor zogenaamde anti-racisten het mobiliseren van fondsen en zelfs eigen bestaansrecht, voor de welzijnsindustrie een deel van de financiering en de invulling van een doelstelling en voor de Nederlandse moslims een betere plek aan tafel. Maar al deze partijen beseffen dat ze de waarheid bij elkaar liegen.

Dit klimaat van verkeerde aannames voedt theorieën die van vele kanten komen en allerlei kanten uitgaan. Het niet ontkrachten van de mythe van islamisering valt de Nederlandse politiek aan te rekenen. Merkwaardig is dat in Nederland geen enkele partij volmondig een zakelijke opstelling verwoordt. De voormalige voorzitter van de Jonge Socialisten, Mohammed Mohandis komt nog het dichtst bij een realistische opstelling.

Ook media zijn gepolitiseerd en laten na duidelijkheid te scheppen. De ene keer praten ze Wilders na, de andere keer Nederland Bekent Kleur. Dan weer een linkse politieke partij of een islamprediker. Een zakelijk en analytisch geluid wordt in de media nauwelijks gehoord. Gratis dagblad De Pers is een gunstige uitzondering.

2. Een zijstap geeft aan dat de meeste landen beperkingen aan immigranten stellen. Een Palestijnse of Thaise gastarbeider kan niet zomaar in Koeweit, de Golfstaten of Saoedi-Arabië aan de slag. De werkvergunning is een tijdelijk contract en gezinshereniging is verboden. Bij politieke of economische tegenwind worden ze het land uitgeschopt.

Het is dus aan de centrale overheid om voorwaarden te stellen. Traditionele immigratielanden als Australië, Canada en Nieuw-Zeeland werken met vergunningen, gaan uit van de arbeidsmarkt en stellen eisen aan de vakbekwaamheid van immigranten.

In 1924 deed de VS met de Immigration Act of 1924 het land voor een bepaald type immigranten op slot. De gedachte hierachter was dat de instroom in de jaren daarvoor te snel was gegaan, de integratie veel problemen kende en er tijd nodig was om de diverse etnische groepen aan elkaar te laten wennen en tot een eenheid te laten smelten. De Amerikaanse melting pot. In Nederland is het een taboe om te zeggen dat grenzen tijdelijk dicht moeten. Vluchtelingen uitgezonderd vanwege humane redenen.

3. Moslims waren 40 jaar geleden gastarbeider. Ze waren met weinigen, doorgaans zonder gezin en niet bovenmatig geinspireerd door de islam. Velen waren seculier of slapend islam-lidmaat. Ze ontvluchtten de dictatuur of de armoede van hun land van herkomst. Inclusief avonturiers die graag een gesloten sociaal klimaat achterlieten. Ze werden op zijn minst onverschillig tegemoetgetreden.

De gasbel van Slochteren maakte vanaf de jaren ’70 (vdve) subsidies mogelijk om gastarbeiders te pacificeren. De vorm die werd gekozen was de verzuiling die ook toen al door maatschappelijke ontwikkelingen minder geloofwaardig was. Orthodox islamitische organisaties bleken het best georganiseerd. Ze wonnen de inschrijving.

Een monsterverbond van bedrijven, overheden, politieke partijen, welzijnsindustrie en moslimorganisaties van orthodoxe snit sloot de gastarbeiders vervolgens op in een patroon van betutteling, beter weten, slachtofferdenken, goede bedoelingen en gemeenschapsdenken.

In de verdediging van de autochtone arbeiders boden de vakbonden het langst weerstand. En de Socialistiese Partij bracht in 1983 de brochure Gastarbeid en Kapitaal uit van vrijdenker Anton Constandse. Het bezorgde de SP veel tegenwind. SP-voorman Tiny Kox oordeelde later dat het de doorbraak van de SP had vertraagd. Nu is de status van de brochure ongewis. Door de opkomst van Fortuyn en Wilders kreeg de SP koudwatervrees om in het verkeerde kamp ingedeeld te worden. Het beroep op de klassenstrijd heeft de SP ingeslikt. De brochure is niet makkelijk te vinden.

Foto: De aankomst van zestig Spanjaarden in Someren in 1963

Over de achterblijvende ontwikkeling van islamnaties

1. Laten we ons voorstellen dat Arabische leiders opportunisten zijn en vooral hun familie, clan en eigen zak willen spekken. Ze interesseren zich nagenoeg niet voor de staat of natievorming. Ze laten zich sturen door het Westen voorzover dat in hun belang is. Maar als het anders uitkomt volgen ze hun eigen weg.

Verontwaardiging over misdragingen van Westerse landen is gerechtvaardigd, maar brengt onvoldoende inzicht. Hun rol is vernietigend geweest.
 Maar alles wat in islamnaties misgaat herleiden tot het Westen leidt niet tot een sluitende verklaring wat er precies gebeurt. Laten we proberen dat te benoemen en de redenen te achterhalen.

Uitgangspunt is dat islamnaties slecht presteren op het gebied van onderwijs, cultuur en educatie. VN-rapportages wijzen dat ondubbelzinnig uit. Waarom kiezen islamnaties ervoor om vrouwen in een ondergeschikte rol te duwen? Da’s absoluut geen vereiste van het Westen.

Het Westen is trouwens niet ondeelbaar. De VS is anders dan Noorwegen, en Zwitserland anders dan Engeland. Hetzelfde geldt voor de islamnaties die onderling verschillend zijn. Voor de discussie wordt afgezien van de verschillen en geprobeerd de uiterste posities niet als bepalend te zien. Dus geen Tea Party beweging of Al Qaida.

Pas het antwoord op de vraag te waarom islamnaties hun eigen ruimte onvoldoende benutten leidt tot een verklaring. De houding met een open mind vergroot het begrip van de wereld.

In Nederland ontmoet de vraag  naar de stand van ontwikkeling in islamnaties geen brede consensus. Dat heeft niets met de ontwikkelingen zelf te maken, maar wel met de dominante politieke stroming van het cultuurrelativisme.

Analyseren is het pellen van een ui. Wil men tot de kern doordringen of vreest men de uitkomst? Dat mechanisme is eerder een taboe dan een blinde vlek. Feitelijk kan de vraag wat islamnaties bezighoudt niet beantwoord worden.

2. Moslims zijn individuen op zoek naar betere levensomstandigheden. Daarom trekken velen naar Europa of de VS. Murw gebeukt door het leven in een politiestaat of een autocratische staat of de informele economie. Omdat ze geconditioneerd zijn nemen enkelen die sfeer mee naar Europa. Bijvoorbeeld religieuze extremisten.

Een vergelijking met de opkomende economieën van Oost-Azië is interessant. Ze hebben zich onder het juk van het Westen ontworsteld. Waarom hebben de islamnaties deze interne krachten niet weten te mobiliseren? Waarom lukt elders wel wat islamnaties in gelijksoortige omstandigheden niet lukt? Alleen de cultuur verschilt.

Waar schort het aan? Is dat het naar binnen gekeerd zijn en de angst zich te vermengen met anderen? Bang om de eigenheid te verliezen? Bang voor een besef waar we alleen maar naar kunnen raden? Zijn het de juridische en constitutionele grenzen?

3. In de vergelijking van landen en sferen blijkt dat superioriteitsdenken overal voorkomt. Typisch Westers is het niet. Arabieren kennen het ook. Zoals in Noord-Soedan waar neergekeken wordt op zwarte en niet-islamitische Zuid-Soedanezen. Dat leidt tot genocide door Arabieren op de Zuid-en West-Soedanezen. De geschiedenis toont dat Arabieren even bekwame slavenhandelaren als Europeanen waren.

Aziaten als Chinezen en Japanners voelen zich superieur aan andere volkeren zoals Mongolen of Koreanen. Da’s de normale vorm van discriminatie die tot groeps- en natievorming leidt. Deze socialisering boetseert eenheid. Door globalisering krijgt dat mechanisme nieuwe betekenis. Het wordt inwisselbaar.

Chinezen zoeken expansie in Afrika. Waarbij ze zich verre houden van Westers moralisme en zich evenmin weten te onttrekken aan het ondersteunen van verkeerde regimes. Ze stellen geen vragen over mensenrechten omdat ze dezelfde vragen niet willen beantwoorden.

Naar mijn idee is het tekort van de islamnaties dat hun superioriteitsdenken een lege huls is geworden. Behalve hun geschiedenis en religie hebben ze weinig om trots op te zijn. Politiek stagneert. Onderwijs stagneert. Cultuur stagneert. Emancipatie van vrouwen en minderheden stagneert. Corruptie en ongelijkheid tieren welig. Hoewel er ook gunstige uitzonderingen zijn als Oman.

4. Olie- en gasbronnen trekken een zware wissel op landen. Zoals de ontwikkeling van Venezuela en Rusland toont. Dat leidt tot inmenging van Westerse landen of juist een afwerende reactie daarop. Maar daarnaast is er voldoende ruimte die deze landen grijpen. De bevolking wordt afgekocht.

Sommige islamnaties drijven op de inkomsten van gas en olie. Ze baden in het geld en proberen hun economie te verbreden. Da’s positief en geeft deze staten mogelijkheden. In de Golfstaten wordt dat met beperkte burgerrechten doorgegeven aan de kleine autochtone bevolking. Burgerrechten gelden niet voor allochtonen.

Niet toevallig spannen juist de Golfstaten zich in om economisch onafhankelijk te worden van hun olie-inkomsten. Ze investeren in toerisme, dienstverlening en media. Maar ook in industrie.

 Het is het diapositief van het idee in de consumerende landen minder afhankelijk van petrodictaturen te worden. Islamnaties voelen politieke druk vanwege de olie. Dat remt de ontwikkeling. Vraag is waarom het zo langzaam gaat.

5. Er is in alles een omslagpunt dat herstel na een klap aangeeft. Hoe lang te wachten? Zo heeft het Westers kolonialisme kwaad aangericht in Afrika. Economisch en cultureel imperialisme is nooit verdwenen. Het Westen  zet onder druk en steelt en rooft. Het speelt in op tribalisme, slecht leiderschap, religie of cultuur.

Het donkere continent mist kansen die gegrepen hadden kunnen worden. Daarover zijn watchers het eens. Was president Mbeki van Zuid-Afrika een zwarte racist, zoals Mugabe van Zimbawe? Waarom gijzelen deze leiders hun landen en houden ze hun bevolking klein? Waarom missen ze kansen?

Veel landen met arme bevolkingen zijn rijk. Ze wenden de middelen niet goed aan. Het is een schande dat in potentie rijke landen als Nigeria, Congo, Gabon of Angola ondermaats presteren.

6. Als het over de dwingende macht van de katholieke kerk gaat, dan is Latijns-Amerika een sfeer waar religie mensen heeft kort gehouden. Dat aspect is verbonden, maar valt niet volkomen samen met het Amerikaans imperialisme.

De film Missing die in Chili speelt vertelt dat. Amerikanen hebben daar niet minder huisgehouden dan in het Midden-Oosten. Totdat de links-populisten in Zuid-Amerika aan de macht kwamen. 

Zo is het ook met de islamnaties. Ze zijn verbonden, maar vallen niet volkomen samen met het Amerikaans imperialisme. Het gaat erom om dat deel te vinden dat niet samenvalt. Wat is dat? Hoe is het ontstaan en ziet het eruit?

7. Op de hele wereld haat de massa de bovenklasse. Het Westen heeft de mogelijkheden om de elite te manipuleren en te ondersteunen. Wat de Nederlanders drie eeuwen geleden in hun Oost-Indië deden. De Engelsen hebben het later geperfectioneerd en de Amerikanen hebben het systeem naar de eisen van de 20ste eeuw gemodelleerd.

Nu krijgt het Westen een koekje van eigen deeg. Wereldwijd verschuift het evenwicht van West naar Oost. Wat globalisme heet, werd voorheen in een andere vorm imperialisme genoemd. Europa lijkt het continent van het verleden geworden. Zonder politieke stem.

Terugkijkend naar het Egypte van Nasser of het Syrie van Hafiz al-Assad, zien we landen die zich verzetten tegen het imperialisme. De eerste wellicht mentaal hangend aan Engeland en de tweede aan Frankrijk, maar toch redelijk autonoom.

Dat soort landen keert zich vervolgens naar binnen en handhaaft zich door corruptie en onderdrukking. Uiteraard stoken de Westerse landen om dit soort landen in te dammen. Maar waarom benutten deze landen de eigen ruimte niet beter? Vinden ze hun bestaansrecht in de reactie en stopt daarom de ontwikkeling?

De VS heeft geen belang bij een instabiel Egypte dat in elkaar klapt. Vraag is of islamnaties met een beter intern beleid een derde weg hadden kunnen bewandelen. Een democratisch model met brede culturele ontwikkeling van de massa, goede juridische waarborgen in economie en rechtspraak en op termijn meer pluralisme in religie, meningsuiting en politiek.

Het verbaast dat behalve Turkije geen enkel land in de islamwereld de stap naar de moderniteit van de 20ste of 21ste eeuw succesvol gezet heeft. Het is de islam die het verschil maakt.

8. In Nederland zijn de meeste emigranten niet-islamitisch. Zelfs de meeste moslims zijn slechts in culturele en niet in religieuze zin moslim. Zelfs religieuze moslims zijn individuele burgers met een identiteit die verder gaat dan religie alleen. Laten we daarom emigranten niet in een islamidentiteit opsluiten. Dat laatste is het grootste falen van de Nederlandse integratie-politiek.

Uitdaging is om Nederlandse moslims aan te spreken op hun idee van democratie en rechtsstaat. Moslims elders onttrekken zich aan onze invloed. Elke verklaring verkeert in haar tegendeel als het gebruikt wordt om moslims in de hoek te zetten. Niet in het minst omdat het met een cirkelredenering elk debat over de achterblijvende ontwikkeling van de islamcultuur blokkeert.

Foto: Een wajang wong voorstelling bij de regent van Malang met maskerdansers (1910-1922). Collectie Tropenmuseum.