In het Midden-Oosten is het lastig wonen. Je zou er maar geboren zijn. Emoties zijn open zenuwen die bij het minste uitbarsten. De al vaak geopperde oplossing om een hek om het gebied te zetten en de brand uit te laten woeden is niet gek, maar onmenselijk. Te meer omdat het niet alleen de fanatiekelingen, maar ook de vredelievende burgers raakt. Ze worden overschreeuwd door hardliners die zich baseren op oude religieuze geschriften en nieuwe geloofsartikelen uit hun overvolle winkel. Geschiedenis is het meest vernietigende wapenarsenaal van de streek. De hardliners staan met hun rug naar de toekomst en zijn er nog trots op ook.
Vanuit een comfortabel Europa is het makkelijk praten. Maar da’s een tijdelijk perspectief. Zoals het in 1943 prettiger was om in Zuid-Amerika te wonen dan in Centraal-Europa. Soms slaat de pech toe en is het ongeluk niet meer van de eerste rij weg te slaan. Het domineert het beeld en laat naar zich kijken. Het trekt. Gebrek aan perspectief zet aan tot wanhoop. Of nog meer fanatisme. Meer is er niet. Dan lijkt een samenleving tot op de grond toe afgebroken te moeten worden voordat de reconstructie kan beginnen. Maar het is een verkeerd beeld, want de verschillen worden door alle kanten uitvergroot. En de overeenkomsten weggemoffeld. Amen.
George Knight 