Overheidscampagne ‘Huwelijksdwang’ vermijdt verwijzingen islam

De campagne ‘Trouw tegen je wil‘ van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid beoogt de bevordering van de bewustwording over huwelijksdwang: ‘In Nederland hoef je niet te accepteren, dat je van je ouders moet trouwen met iemand waar je niet zelf voor gekozen hebt. (..) Hier in Nederland mag je niet gedwongen worden. Sterker nog, het is volgens de wet zelfs verboden.’ De site verwijst naar het onderzoek ‘Zo zijn we niet getrouwd’ (2014) dat in opdracht van Sociale Zaken door het Verwey-Jonker Instituut werd gehouden. Daaruit blijkt dat in Nederland jaarlijks een paar honderd gevallen van huwelijksdwang voorkomen.

Huwelijksdwang is een ernstig onderwerp dat een overheidscampagne rechtvaardigt. Maar er is iets geks aan de hand met het campagnebeeld. Uit het onderzoek ‘Zo zijn we niet getrouwd’ blijkt dat huwelijksdwang sterk gerelateerd is aan de islam: ‘Bij alle drie de thema’s [GK: Huwelijksdwang, achterlating en huwelijkse gevangenschap] hebben de meeste slachtoffers een islamitische achtergrond. Een hindoeïstische of christelijke achtergrond komt in (veel) mindere mate voor (5%).’ Zodat het logisch zou zijn dat de campagne zich op de grootste doelgroep zou richten: moslims of huwelijkspartners in een islamitische omgeving.

Maar dat doet de campagne niet. Vermijden van verwijzingen naar de islam is een bewuste keuze. Het vermijdt in woord en beeld verwijzingen naar de islam. De campagne spreekt in abstracties en richt zich tot wat op het oog doorsnee jong-volwassen Nederlanders lijken. Eerder in een neutraal-modernistische dan een conservatieve omgeving. Met eigen kamer, computer, zonder hoofddoek of geloofskenmerken. De doelgroep waar het om gaat krijgt geen gezicht. Is een campagne die zich in niemandsland afspeelt optimaal effectief?

RWB: Ook westerse democratieën vijanden van internet

De VS en het VK staan er mooi op. In het rijtje ‘vijanden van internet’ van Reporters Without Borders (RWB) dat opkomt voor persvrijheid. Aldus het jaarlijkse overzicht over 2014. Over deze landen en India zegt RWB: ‘Three of the government bodies designated by Reporters Without Borders as Enemies of the Internet are located in democracies that have traditionally claimed to respect fundamental freedoms: the Centre for Development of Telematics in India, the Government Communications Headquarters (GCHQ) in the United Kingdom, and the National Security Agency (NSA) in the United States. (..) How will so-called democratic countries will able to press for the protection of journalists if they adopt they very practices they are criticizing authoritarian regimes for?‘ Turkije ontbreekt opvallend op de lijst van meest repressieve landen voor de pers.

Het geeft te denken dat machtige landen zoals de VS, China, Rusland, het Verenigd Koninkrijk en India volgens RWB vijanden van internet zijn. Want dat geeft te denken over de toekomst van een vrij internet.

Foto: Schermafbeelding van ‘Enemies of Internet‘ van reporters Without Borders, 23 maart 2014.