PVV vraagt excuses massa-immigratie en islamisering. Onderzoek?

PVV’ers Geert Wilders en Joram van Klaveren stelden gisteren kamervragen onder de titel ‘De wens van het Nederlandse volk de voortgaande islamisering te stoppen‘ aan premier Rutte en vice-premier Asscher van Sociale Zaken. Ze verwijzen naar De Telegraaf dat resultaten geeft van een opinie-onderzoek door bureau Peil.nl van Maurice de Hond in opdracht van de PVV. Ofwel, de PVV verwijst in deze vragen naar zichzelf.

Uit het onderzoek blijkt dat meer dan driekwart van de Nederlandse bevolking de mening heeft dat de islam geen verrijking voor ons land is. En dat bijna 70% van de Nederlanders vindt dat er genoeg islam in Nederland is. Verder willen de vragenstellers weten hoe het kabinet gehoor gaat geven aan de wens van een meerderheid om de bouw van moskeeën te stoppen, een grondwettelijk verbod op de sharia in te voeren en de immigratie uit islamitische landen te stoppen. De slotvraag luidt wanneer het kabinet ‘het Nederlandse volk haar excuses aan[biedt] voor de massa-immigratie en het faciliteren en bevorderen van de islamisering van Nederland‘.

De PVV maakt het beide ministers en zichzelf te makkelijk. Afkeer van een bevolkingsgroep of een opinie-onderzoek over hoe ‘de Nederlandse bevolking’ over de islam denkt is geen grond voor beleid. Nederland is een land van minderheden waarbij over allerlei minderheidsgroepen negatieve uitkomsten mogelijk zijn. Roma, homosexuelen, gokkende en wokkende Chinezen, transgender mensen, pedofielen, WikiLeaks-supporters, agressieve atheïsten, naïeve koningsgezinden, solistische republikeinen, orthodoxe christenen, hitsige priesters, graaiende bankiers, zakkenvullende bestuurders, duikende journalisten of conservatieve politici. In de pluriformiteit wordt door de overheid iedere groep beschermd tegen de luimen van de ander.

In de vragen van de PVV is meer te vinden dan de automatische reflex en het eigen gelijk. De vraag naar de massa-immigratie is een terugkerende stijlfiguur van de PVV, maar biedt toch perspectief. Pieter Lakeman en Jan van de Beek deden vooronderzoek. CPB-directeur Coen Teulings beweerde in 2010 dat Nederland ‘de slechte immigranten kreeg’. Nog steeds is onduidelijk waarom dat zo was. Omdat massa-immigratie en islamisering niet samenvallen lijkt het verstandig dat te scheiden. Nog steeds hangen de suggesties van de PVV uit 2010 boven het publieke debat dat de massa-immigratie ons land jaarlijks 7 miljard euro kost. Dit als uitkomst van een onderzoek van Nyfer. Het kabinet Balkenende IV wenste het niet uit te zoeken. Een politiek-historisch onderzoek naar de massa-immigratie kan de PVV antwoord geven op haar terugkerende vragen.

Foto: Wim van der Linden, ‘Bij het Café Billard ‘Populair’ van H. Kroonen, Nieuwmarkt 9, tijdens de kermis, april-mei 1963‘. Credits: Stadsarchief Amsterdam.

Advertentie

Joke Kaviaar gedagvaard om mening over vreemdelingenbeleid

Update 22 januari: Joke Kaviaar veroordeeld tot 4 maanden onvoorwaardelijk wegens opruiing. Ze gaat in hoger beroep. Zie voor toelichting onder reacties. 

Op 8 januari dient de zaak tegen Joke Kaviaar. Pseudoniem van dichteres en activiste Joke Kuyt. Ze verzet zich geweldloos tegen het asielbeleid. Volgens 13september.nl -‘voor vrijheid van beweging en tegen repressie‘- werd ze op 13 september 2011 opgepakt door de Nationale Recherche wegens ‘opruiing en verspreiding tot opruiing, met terroristisch oogmerk’ en drie dagen vastgehouden. Haar website werd op 7 december 2011 door toedoen van het Landelijk Parket van het OM ontoegankelijk gemaakt en pas een dag later teruggezet. Nu wordt ze gedagvaard wegens ‘opruiing tot enig strafbaar feit of tot gewelddadig optreden tegen het openbaar gezag‘. Het terroristisch oogmerk is vervallen. Wat rechtvaardigt deze aanpak? Probeert de overheid wellicht een opponent buiten de orde te plaatsten en werpt het hiertoe drempels op die ongeoorloofd zijn?

Steungroep 13 september verklaart in een persbericht dat het gaat om een politiek proces. Of dat klopt valt af te meten aan de dagvaarding. Joke Kaviaar werd opgepakt en gedagvaard voor vier teksten. Daarop bepaalt het OM de vervolging. Daarnaast voert ze met de Werkgroep Stop Deportaties openlijk harde acties uit tegen het asielbeleid, zoals ook uit een VN-artikel blijkt. Close reading kan uitmaken of Joke Kaviaar of de overheid over de schreef gaat. Perkt de overheid de vrijheid van meningsuiting al dan niet onrechtmatig in? Waaruit bestaat de oproep tot enig strafbaar feit of gewelddadig optreden tegen het openbaar gezag in de teksten?

25 juni 2008: Waar blijft de Hollandse opstand? Joke Kaviaar vraagt zich af wanneer burgers in actie komen tegen de repressieve overheid. Zie de ‘Identiteitscontroles. Preventief fouilleren. Cameratoezicht. Razzia’s‘. Over het vreemdelingenbeleid: ‘Waar blijft de Hollandse opstand? Wie gaat er mee om de kantoren van de IND te bestormen en leeg te trekken, de archieven en computers te overgieten met benzine en door vuur te vernietigen? Wie helpt de moderne Gestapo te stoppen dossiers over ongewensten aan te leggen? Wie gaat er mee met sloophamers en shovels, om de muren van de deportatiekampen en gevangenissen te slechten? Wie gaat er mee om de kniptangen uit te delen waarmee mensen uit hekken en prikkeldraad kunnen worden bevrijd?’ De tekst gaat over bewustwording van burgers die slapende wakker zijn en afgekocht worden.

8 april 2011: Leers, het vuur en de dood. Joke eindigt met de oproep om bij minister Leers op bezoek te gaan: ‘Het wordt tijd dat we die uitnodiging aannemen, maar dan niet om te praten. Er valt namelijk niet te praten over de manier waarop mensen moeten worden gechanteerd, gecontroleerd, geïntimideerd, opgesloten en gedeporteerd. Er valt niet te praten met mensen die wetten en regels maken om marteling en moord de schijn van legitimiteit te geven, om hen te helpen de maskers op te houden. Wie gaat er mee op visite bij Leers?’ De tekst geeft een analyse en opsomming, maar geen expliciete oproep tot geweld tegen minister Leers.

16 juli 2011: Neederland wordt schoongeveegd. Joke ziet minister Leers als een stofzuiger met christelijke waarden die niet zou mogen blijven. Tijd voor de aanval, en de stekker eruit. ‘Menig dictator werd in de loop van de geschiedenis een kopje kleiner gemaakt en er werd gedanst om zijn lijk, gejuicht om zijn einde, gevierd de vrijheid. Het feit dat Neederland zich een democratie noemt, vrijwaart de natiestaat niet van zulk broodnodig ingrijpen in de macht. Niet om de macht over te nemen, maar om deze af te breken. Het zal alles niet legaal zijn, maar ach. Er is wel meer niet legaal. Voor sommigen is de illegale actie een keuze. Voor anderen het illegaal verblijf een opgelegd feit. Laat ons allen daders zijn!‘ Ondanks het krachtige beeld van de stofzuiger en de oproep tot illegale actie wordt niet eenduidig wat Joke Kaviaar hieronder verstaat. Heeft iemand het recht om onderdelen van de rechtsstaat buiten de orde te verklaren om de democratie te redden?

20 november 2011: RARA, wiens rechtsorde is het? Tekst dateert van na de detentie van 13 september 2011 en heeft als aanleiding een uitzending van Andere Tijden van 18 november 2011 over de Rara-zaak: ‘Rara, wiens rechtsorde is het? Niet de mijne, al wordt ie mij opgedrongen. Die rechtsorde, die is er voor wie geld en macht heeft, die is er voor lobbyisten en politici, voor bazen en brave slaven (fooien zijn toegestaan en smeergeld ook). Die rechtsorde maakt mensen kansloos en als ze dan goed kansloos zijn geworden, noemt de rechtsorde ze nutteloos en crimineel en slaat genadeloos met straffen en maatregelen toe.’ Een politieke stellingname van Joke over wat de rechtsorde is, zonder expliciete oproep tot geweld of enig strafbaar feit.

M’n conclusie aan de hand van de teksten is dat Joke Kaviaar het hartstochtelijk opneemt voor asielzoekers en geen blad voor de mond neemt. Als ondersteuning gebruikt ze literaire spiegelingen en vergelijkingen die krachtige beelden vormen. Beredeneerd vanuit de agitator maakt het dichterlijke -en afgewogen- taalgebruik het haar mogelijk om te duiden en te verklaren zonder tot expliciete oproepen te komen. Ofwel, Joke Kaviaar blijft binnen de wet. Ze gebruikt de vrijheid om haar afkeurende mening over het vreemdelingenbeleid en hoofdrolspelers die het uitvoeren te geven. Ze filosofeert over de rechtsorde die nadelen geeft, maar da’s een politieke mening die ze binnen de rechtsstaat mag uiten. Haar vervolging past niet binnen onze rechtsstaat.

Foto 1: Alexander Christiaan Jacob, Gedachtenpolitie Special.

Foto 2: ‘Joke Kaviaar, een van de woordvoerders van de Werkgroep Stop Deportaties: ‘Doodliggen, bloedgeld brengen: het is heel veel symboliek’. Credits: Roeben

Gekooide moslimvrouwen worden in Nederland aan hun lot overgelaten

Volgens het rapport ‘Leven in gedwongen isolement’ van het Verwey-Jonker Instituut leven er in Amsterdam 200 tot 300 vrouwen in gedwongen islolement. In opdracht van de gemeente Amsterdam onderzocht het instituut in 2011-2012 hoeveel ‘verborgen vrouwen‘ er in de hoofdstad zijn en met welke problematiek dat samengaat. De vrouwen zijn in meerderheid te vinden in wijken met de grootste concentraties islamitische bevolkingsgroepen. Als herkomstlanden worden ook Thailand, China, Vietnam, Brazilië, Portugal of Rusland genoemd. Maar de meerderheid komt uit islamitische landen als Marokko, Turkije, Tunesië of Pakistan.

PvdA-kamerlid Khadija Arib heeft kamervragen gesteld aan de ministers Ivo Opstelten van het ministerie van Veiligheid en Justitie, en Gerd Leers van Immigratie, Integratie en Asiel. Ze verwijst naar eerdere debatten over islamitische vrouwen die door hun echtgenoten thuis worden opgesloten en vraagt zich af wat de overheid in de afgelopen vijf jaar heeft gedaan om te zorgen dat deze vrouwen kunnen deelnemen aan de samenleving. Ze is benieuwd naar de resultaten van de aanpak. Arib vraagt zich verder af of het geïsoleerd houden van deze vrouwen een strafbaar feit is en wat de overheid concreet gaat doen aan de opsporing en vervolging.

Het gedwongen thuishouden van deze voornamelijk moslimvrouwen zie ik als een grote schande voor onze Nederlandse rechtsstaat. Ondergeschikt is of de motieven worden ingegeven door religieuze of culturele aspecten, of een combinatie daarvan. Deze vrouwen hebben recht op bescherming en recht op een eigen leven dat niet door mannen geleefd wordt. De vrijheid van godsdienst garandeert dat ieder individu de keuze heeft om zijn of haar godsdienst of levensovertuiging vrij te belijden. De overheid dient te waarborgen dat ieder in Nederland wonend individu in de praktijk die vrijheid heeft. Een misverstand is dat ingrijpen de vrijheid van godsdienst aantast. Juist het niet ingrijpen door de overheden tast de vrijheid van godsdienst aan.

Foto: Islam in Amsterdam

PVV bekritiseert koningin Beatrix en versterkt eigen positie

De PVV vindt het maar niks dat koningin Beatrix tijdens haar bezoek aan een moskee in Abu Dhabi een hoofddoek droeg. Hetzelfde gold voor prinses Máxima. Beiden hadden hun lichaam van top tot teen bedekt, op de handen en het gezicht na. De PVV kwalificeert dit als een wanvertoning en is hiermee ongelukkig omdat het de hoofddoek als een symbool van islamisering, onderdrukking en discriminatie van de vrouw ziet.

De partij stelt kamervragen aan premier Rutte en minister van Integratie Leers. Niet aan minister van Buitenlandse Zaken Rosenthal. Gebruikelijk is dat bezoekende staatshoofden zich aanpassen aan binnenlandse gebruiken. Zo hulde de Britse koningin Elisabeth II zich in 2010 in bedekkende kleding tijdens haar bezoek aan een moskee in Abu Dhabi. Opvallend was dat haar echtgenote prins Philip zijn Westerse kostuum aanhield. Van vrouwen wordt blijkbaar verwacht dat ze zich aanpassen, van mannen niet.

In de antwoorden kan duidelijk worden welke vrijheid bezoekende staatshoofden in Abu Dhabi hebben om zich te kleden tijdens moskeebezoek. In het diplomatieke verkeer zal een strenge kledingcode waarschijnlijk niet opgelegd worden, maar zal gesuggereerd worden dat het verwacht wordt. Pas een Nederlands staatshoofd dat van het Nederlandse parlement de opdracht meekrijgt om altijd de scheiding van kerk en staat te volgen krijgt een instrument in handen om zich aan de verwachte normen te onttrekken. Hier wacht de PVV een taak om dit voor de toekomst structureel te regelen en symboolpolitiek achter zich te laten.

De vragen van de PVV zijn niet los te zien van de actuele politiek. De partij is afgelopen jaren op het gebied van zorg en arbeidsmarkt naar links getrokken. Het verdedigt samen met de SP de verzorgingsstaat en blokkeert als gedoogpartner hervormingen. In een nieuwe bezuinigingsronde kan dat niet in stand blijven. De PVV moet breken of slikken. Met de kamervragen neemt de PVV een voorschot op een mogelijke draai.

Foto: Koningin Beatrix en gevolg tijdens een bezoek aan de Sjeik Zayed bin Sultan Al Nahayan moskee in Abu Dhabi. De koningin droeg voor de gelegenheid een abaya, een lang zwart alles verhullend gewaad, en een blauwe hoofddoek. Ook prinses Máxima was volgens moslimgebruik van top tot teen bedekt. Credits: ANP ROYAL IMAGES ROBIN UTRECHT

Mauro Manuel is instrument van politieke strijd

Het CDA pleit ervoor om de 18-jarige mbo’er en uitgeprocedeerde asielzoeker Mauro Manuel een studievisum te geven. Politici van andere partijen vinden dat eerder een oplossing voor het CDA, dan voor Mauro. Want als-ie al een studievisum krijgt moet-ie over twee jaar alsnog weg. Terug naar zijn land van herkomst Angola.

Volgens de regels van de  Immigratie en Naturalisatiedienst (IND) is de kans klein dat Mauro een studievisum krijgt omdat-ie niet aan de voorwaarden voldoet. Voor mbo’ers geldt dat een visum alleen afgegeven kan worden als Nederland het meest aangewezen land is voor de mbo-opleiding ICT die Mauro bij het ROC in Eindhoven volgt. Maar zo’n opleiding bestaat ook in Denemarken.

Door de interne problemen van het CDA dat met 11 zetels nog nooit zo laag in de peilingen heeft gestaan wordt Mauro Manuel gebruikt voor politieke doelen. En zelfs als-ie een studievisum krijgt heeft-ie zijn zorgen erover uitgesproken of-ie het volhoudt. Want een studiehoofd zegt-ie niet te zijn. Dat dwingt hem in een richting en een studie die zijn hele bestaan op het spel zet. Da’s een grote druk.

Een van de CDA-dissidenten Ad Koppejan houdt anderen zijn ethische spiegel voor zonder echt te beseffen wat-ie aanricht. Deze houding is terug te vinden in het stuk dat-ie vorige week in de NRC met Paul Schenderling over het failliet van de politieke partijen publiceerde. In aanzet en analyse goed, maar in de uitwerking halfslachtig en tegenstrijdig. Zo gijzelen goede bedoelingen de praktijk.

Hoe moet het nou verder met Mauro? Het verlenen van het studievisum lijkt de slechtst denkbare oplossing omdat-ie eerst twee jaar in de publiciteit gevolgd zal worden en daarna alsnog het land moet verlaten. Ook onder een nieuw kabinet. Schrijnend is dat de mate van integratie niet alles zegt over rechtmatig verblijf. Zodat welwillenden en goed geïntegreerden Nederland moeten verlaten en onwelwillende jongere Turken en Marokkanen die afstand tot Nederland nemen kunnen blijven. Dat lijkt op een weeffout die Mauro schaadt.

Foto: Minister Leers, samen met Mauro Manuel, vlak voor aanvang van het debat in de Tweede Kamer. Credits: NRC / Roel Rozenburg

Hele ketting is de zwakste schakel: Leers en Wilders

Hoe zit het nou? Vindt minister Gerd Leers van Immigratie en Asiel immigranten nou wel of niet een verrijking van de samenleving? Iedereen valt over hem heen. Alexander Pechtold spreekt premier Rutte aan op zijn rol van hoeder van het kabinet tegen de aanvallen van Wilders. Vervolgens diskwalificeert Pechtold Leers door over hem op te merken dat zijn wachtgeld als voormalig burgemeester blijkbaar zo knellend was dat-ie maar minister werd. Da’s op de man gespeeld door Pechtold en erg onaardig.

In het herfstnummer van het CDA-blad Democratische Verkenningen noemde Leers migratie een verrijking van de samenleving. Hij zegt: Dat is precies het verschil tussen mij en de PVV: de PVV ziet het als een primaire doelstelling om minder mensen naar Nederland te laten komen, voor mij is dat het niet; het zal een gevolg zijn van het gevoerde beleid. Bij Pauw & Witteman kwam Leers hierop terug door te stellen dat-ie het over kennisimmigranten had gehad.

Maar Geert Wilders twitterde in de reactie op de uitspraken van Leers in Democratische Verkenningen: Leers bezigt CDA-onzinteksten over immigratie. Beetje dom. Maar PVV rekent hard af op nakomen afspraken en resultaten. Da’s ook weer onzin van Wilders. Want die resultaten blijven al lang achter bij de afspraken.

Wat worden we wijzer van zo’n discussie met Leers, Wilders, Pechtold en Rutte? Niets, behalve dat ze met hun tactische fratsen hun partijen profileren en de rest uit het oog verliezen. Wanneer krijgen we eens de politici die we echt verdienen?

Foto: Minister Leers in gesprek met een cameraploeg van Pownews. © ANP

Ondraaglijke lichtheid van een kabinet

Er is geen kabinet Wilders. Rutte en Verhagen hebben een smal pad de berg op gevolgd. Nu staan ze op de top. Hun politieke bagage hebben ze achtergelaten aan de voet. Behalve de vorming van een kabinet hebben ze niets bereikt. Rutte loopt alleen door naar de echte top. Zijn lichtheid oogt immens. Er kleeft macht aan. Maar waartoe dient macht zonder perspectief?

Los van de veiligheidsparagraaf en het opleggen van bezuinigingen aan lagere overheden komt Rutte aan geen enkele hervorming toe. De arbeidsmarkt? Nee. De woningmarkt? Nee. Het onderwijs? Nee. Kenniseconomie? Nee. Infrastructuur? Nee. Rutte en de VVD-baronnen hebben nergens knopen doorgehakt.

Ingeboekte doelmatigheid, bestuurlijke hervorming en de immigratiemaatregelen zijn voornemens. Wie weet symboolpolitiek. Zes miljard bezuinigen op bestuurlijke hervorming, maar de waterschappen niet afschaffen valt nauwelijks serieus te nemen. Resultaat is dat via een omweg de ontslagen ambtenaren tegen dubbel tarief moeten worden ingehuurd.

Voorgestelde immigratiemaatregelen lopen tegen wettelijke grenzen aan. Wat mogelijk is zal aangescherpt worden, maar veel blijft onmogelijk. Europese verdragen bepalen de grens. Op het gebied van integratie zijn Leers, Opstelten en Donner aan de slag gegaan. Ze leiden in het gunstigste geval de aandacht af van wat niet gebeurt. In het ongunstigste geval accentueren zwaargewichten het eigen falen. Wat Donner zegt over de meningsuiting en de WOB maakt velen woest. Regenten generen zich niet een regenteske pose aan te nemen.

Zakelijkheid op immaterieel gebied had de grootste verdienste kunnen worden. Onder leiding van de VVD als minst moralistische partij. Nu of nooit voor de Nederlandse islam om een inhaalslag te maken in het omarmen van de rechtsstaat. En afstand te nemen tot krachten als Wilders, conservatieve imams en multiculturalisten. Maar Rutte blokkeert deze middenweg. Door de schaduw van Wilders weet het kabinet geen neutraal en onpartijdig speelveld te bieden.

CDA-mastodonten die zich tegen samenwerking met de PVV keerden zijn door Verhagen buitenspel gezet. Voorstanders zijn beloond met kabinetsposten. Loyaliteit is het toverwoord. De focus ligt op zekerheid en controle. Dat opent voorwaarden voor een doorbraak. De behoudzucht van het kabinet vormt basis voor onvermoede dwarsverbanden en stappen vooruit. Ze worden echter door arrogantie niet gegrepen.

De aard van de bezuinigingen op cultuur tekent de kleine kant van het kabinet Rutte-Verhagen. Als redenen worden de zelfredzaamheid van de sector, het rondpompen van geld door subsidies en een kleinere overheid aangevoerd. Allemaal steekhoudend als het voor andere sectoren ook gold. Maar het oogt hypocriet als VVD en CDA de hypotheekrenteaftrek onveranderd laten. Daar zijn miljarden euro’s subsidie per jaar te halen.

Rutte en Verhagen moeten de berg afdalen om hun bagage op te halen. Te herbronnen aan de voet van de berg. Het voorgestelde akkoord is onvoldoende voor een ambitieus Nederland. De samenwerking met links is een wassen neus. Sommigen hoopten er de terugkeer van de parlementaire democratie in te zien. Maar het omgekeerde lijkt waar, de coalitiepartijen beslissen buiten het parlement. Bergwind is kil.

Foto: Slot Drachenburg, halverwege de Drachenfels

Nederland kreeg slechte immigranten

De PVV normaliseert. Minister Gerd Leers van Immigratie en Asiel verdedigde in de Tweede Kamer zijn begroting. De PVV bij monde van Sietse Fritsma nam genoegen met uitweidingen van Leers die zich niet aan cijfers wilde binden, overtuigd dat het kabinet Rutte een streng en rechtvaardig migratiebeleid uitvoert.

Nu als het over immigratie gaat niet langer gepraat hoeft te worden over de islam, komt er ruimte voor evaluatie. Het economisch effect van immigratie en de toetsing van het overheidsbeleid sinds 1970 wacht op nader onderzoek. De tijd is rijp voor een zakelijke benadering. Want er bestaan misverstanden en onduidelijkheden. Tijd om te weten hoe het is gegaan met de instroom van migranten en wat er te leren valt voor de toekomst.

Uitkomst van een onderzoek van NYFER uit mei 2009 was dat immigratie van niet-westerse allochtonen de Nederlandse samenleving veel kost. Bedragen van 7 miljard per jaar werden genoemd. Dit komt door het idee van een tijdelijk verblijf dat achterhaald bleek, het effect van vervolgmigratie, het ontbreken van een selectief toelatingsbeleid, de uitgebreide sociale voorzieningen, relatief veel ongeschoolde en laagopgeleide migranten en achterblijvende arbeidsparticipatie. Deze combinatie van factoren zorgde voor een negatief effect op de publieke financiën dat groter was dan in de ons omringende landen.

Pieter Lakeman claimt in zijn boek Binnen zonder Kloppen dat de immigratie van niet-westerse allochtonen naar Nederland de staat sinds 1974 ten minste zeventig miljard gulden heeft gekost. Ook deze claim hangt boven de markt en behoeft verdere onderbouwing.

Conclusies van NYFER of Lakeman worden om politieke redenen niet door iedereen erkend. Da’s ongewenst. Er bestaan in de samenleving tegengestelde overtuigingen. Die luiden dat de problemen van immigratie en integratie door de linkse politiek zijn gecreëerd waarbij de basis niet de actuele politiek was, maar een culturele hegemonie. Een andere verklaring is dat problemen zijn ontstaan door het bedrijfsleven en de rechtse politiek dat gastarbeiders haalde vanuit economische motieven. Of de problemen zijn ontstaan door een lakse en inadequate overheid. Of door een combinatie van factoren.

Een introductie in het onderzoek van Jan van de Beek zegt: Vanaf eind jaren zeventig kwam de programmering van wetenschappelijk onderzoek onder invloed van overheid en minderhedenonderzoek. Een economische visie ontbrak volgens Van de Beek en migratie-economisch onderzoek werd not done, onder meer uit angst extreemrechts in de kaart te spelen. Vanwege een taboe op ‘etnische data’ ontbraken ook de benodigde statistische gegevens. Vanaf eind jaren tachtig gaven een crisis in verzorgingsstaat en overheidsfinanciën het economisch potentieel van immigranten meer gewicht en werden er een aantal – vaak politiek geïnspireerde – kosten-batenanalyses uitgevoerd.

Toenmalig minister Van der Laan weigerde in september 2009 om vragen van de PVV over kosten en baten van immigratie te beantwoorden. De politieke realiteit gaf de minister toen niet meer ruimte. Daardoor ging de kans verloren om de PVV in een zakelijke discussie over integratie te trekken.

Van der Laan had gelijk dat niet alle vragen beantwoord kunnen worden. Dat hoeft ook niet. Streven is optimale duidelijkheid. Een onderzoek kan pacificerend werken. Misverstanden uit de weg ruimen. Gemaakte fouten kunnen erkend worden om opnieuw te beginnen. De PVV-vragen kunnen aangewend worden als opening voor een rationeel debat. Ze grijpen terug naar 1970. Ze kunnen dienen om een industrialisatie-, immigratie-, en integratiebeleid voor de toekomst te helpen formuleren. Laat het debat over kosten en baten van immigratie wetenschappelijk voorbereid worden en vervolgens losbarsten in politiek en maatschappij. Angst voor de waarheid moet ons niet beperken.

CPB-directeur Teulings beweerde in maart 2010: Dat wij de slechte immigranten krijgen dat is natuurlijk gewoon objectief waar. Hij spreekt in de tegenwoordige tijd. Hopelijk trapt het kabinet Rutte niet in oude valkuilen. Want het gaat om meer dan grenzen dicht. Om kansen. Hoogopgeleide migranten kunnen een verrijking voor de Nederlandse economie zijn. Van gemaakte fouten valt te leren. Maar dan moeten we ze eerlijk onder ogen willen zien. Tijd voor een onderzoek dat economische effecten van immigratie meet.

Foto: Twee Turkse gastarbeiders uit de Kuiperstraat in Spakenburg zijn weer herenigd met hun vrouwen, die pas na veel moeite in Nederland werden toegelaten op 11 september 1968. Een buurtgenote in Spakenburgse klederdracht biedt de gelukkigen een bos bloemen aan. Credits: Jacques Klok