John Szwed over de relatie tussen jazz en schilderkunst

Een item voor de liefhebbers van jazz en schilderkunst, in het bijzonder bebop en moderne kunst. Emeritus hoogleraar John Szwed die heeft gepubliceerd over jazz, antropologie en Afro-Amerikaanse onderwerpen geeft zijn visie op de wisselwerking en wederzijdse beïnvloeding tussen de twee disciplines. Met in een hoofdrol twee van oorsprong Nederlandse schilders: Piet Mondriaan (na 21’30’’) die wordt gekoppeld aan de door-meanderende boogie woogie van de pianisten Albert Ammons, Meade Lux Lewis en Pete Johnson en aan Thelonious Monk, evenals Willem de Kooning (na 43’00’’) die wordt gekoppeld aan Robert Rauschenberg en Ornette Coleman. In Nederland zouden in zo’n lezing ongetwijfeld de namen Lucebert en Hugo Claus vallen.

Foto: Robert Ryman, Untitled (Orange Painting), 1955 en 1959. Collectie: MoMA New York.

Angelina Jordan is acht jaar. En wint Noorse talentenshow

Een Noors 8-jarig meisje dat de stem van Billie Holiday zingt. Met de trompet die Bunny Berigan uit 1936 citeert. Ze boetseert een combinatie van de vroege en late Holiday die nooit zo bestond. De laatste jaren van Lady Day stemmen overeen met de eerste jaren van Angelina Jordan Astar. Onvast, maar doorgroefd. Hoe kan het? Klopt het in zo’n jong lichaam? En Summertime, waarom in hemelsnaam Summertime? Opmerkingen over de negatieve kanten van zo’n verkiezing kunnen altijd nog. Het komt oh zo vaak voor. Optreden van jonge kinderen is zelfs een serieus genre in Noord-Korea. Maar waar houdt de uitbuiting op en begint de eigen wil?

Foto: Carl Van Vechten, Portret van Billie Holiday, 1949