Kritiek op de selectie van vijf witte mannelijke kunstenaars voor herinrichting Bibliotheek Utrecht is terecht, maar ook onterecht

Utrecht wordt volwassen, want het heeft een eigen relletje over kunst. Het gaat over de inrichting van de op 13 maart 2020 te openen Centrale Bibliotheek aan de Neude. Het voormalige hoofdpostkantoor in de stijl van de Amsterdamse School uit 1924 wordt grondig verbouwd. Er is kritiek gekomen op de selectie van vijf witte mannelijke hedendaagse kunstenaars en ontwerpers, te weten Maarten Baas, Willem Deiman, Frank Halmans, Daan Paans en Jop Vissers Vorstenbosch. Waarom de Bibliotheek Utrecht in een bericht trouwens spreekt over ‘vijf prominente Utrechtse kunstenaars’ is een raadsel. Want Maarten Baars kan moeilijk als een Utrechtse kunstenaar beschouwd worden en heeft meer verbinding met Noord-Brabant.

Zoals het bericht van de Utrechtse Bibliotheek meldt zijn externe fondsen bij de financiering en de realisering betrokken: ‘De kunstwerken zijn mede mogelijk gemaakt door: K.F. Hein Fonds, Gemeente Utrecht, BPD Cultuurfonds, Mondriaan Fonds, Fentener van Vlissingen Fonds, Stichting Stokroos en Stichting Het Boellaardfonds.’

Dat laatste is overigens het fonds dat in de clinch ligt (tot een rechtszaak toe) met het Utrechtse Genootschap Kunstliefde over een voorgestelde en als abrupt ervaren huurverhoging van Kunstliefde’s pand aan de Nobelstraat die door het Boellaardfonds werd opgelegd. Het Utrechtse K.F. Hein Fonds meldt in een berichtje op de eigen site het volgende, maar doorklikken levert een dode link op: ‘Door partnerships aan te gaan met een aantal Utrechtse partijen proberen we ondersteuning op maat te bieden én met elkaar te werken aan grote thema’s. Bijvoorbeeld met Bibliotheek Utrecht aan plek voor Utrechtse kunstenaars in hun nieuwe onderkomen (..).’

De witte, mannelijke kunstcriticus van middelbare leeftijd (1957) Rutger Pontzen van de Volkskrant besteedde in een column met de titel ‘Minder witte mannen in de kunst? Sweet dreams!’ op 9 januari 2020 aandacht aan de kwestie. Hij verwijt de vijf witte, mannelijke kunstenaars niet dat ze zijn wie ze zijn, maar zet vraagtekens bij de selectie. Hij geeft vooral het Mondriaan Fonds een veeg uit de pan: ‘Blijkbaar belijdt het fonds iets met de mond dat het met geld lijkt tegen te spreken.’

Maar het is de vraag of het Mondriaan Fonds leidend is bij dit project. Het lijkt er sterk op dat Pontzen het Mondriaan Fonds een te grote rol toebedeelt. Een andere vraag is in hoeverre het Mondriaan Fonds zich kan en moet bemoeien met de selectie van een commissie die werd voorgezeten door de directeur van het Centraal Museum Bart Rutten. Het lijkt logisch om te veronderstellen dat het Mondriaan Fonds een toezegging had gedaan toen de selectie nog niet definitief was.

Toch begrijp ik de kritiek wel. Zo antwoordde tentoonstellingsmaker Trudi van Zadelhoff gisteren op een bericht hierover op mijn FB-pagina. Ze merkte op dat het ‘erg vreemd’ is dat er geen vrouwen tussen zitten. Dat zag ze als een gemiste kans. Zij heeft gelijk, zoals Rutger Pontzen ook gelijk heeft als hij zijn kritiek wat beter zou focussen. Het is tamelijk opvallend, zeg maar gerust wereldvreemd dat de selectie is uitgekomen bij vijf witte mannelijke kunstenaars/ ontwerpers. Maar de kwestie over identiteit is een doos van Pandora die niet straffeloos geopend kan worden. Want gendergelijkheid is bij lange na niet het enige netelige punt.

Wie het debat over identiteit van kunstenaars begint dient ook te spreken over huidskleur, etniciteit, religie, leeftijd, lichamelijke beperking, seksuele geaardheid, herkomst, Nederlandse taalvaardigheid/integratie, politieke kleur of beroepsopleiding. Naast de subsidie-geschiedenis en financiële positie van de kunstenaar. De diversiteit en pluriformiteit van cultuuruitingen waar Pontzen naar verwijst is een streven dat niet vooruit kan lopen op maatschappelijke ontwikkelingen en aan moet kunnen sluiten bij de kunstpraktijk.

Dat laatste is hier geen probleem, maar dat eerste wel. Ga er maar aan staan als selectiecommissie om vijf kunstenaars/ ontwerpers te kiezen die een perfecte maatschappelijke afspiegeling zijn. Vergeleken daarmee is het maken van een rooster voor een school van voortgezet onderwijs simpeler. Dat zal nooit kloppen. De kunstwereld moet aanvaarden dat de som nooit kan kloppen. Maar zoals gezegd, de selectiecommissie, de Bibliotheek Utrecht en het leidende K. F. Hein Fonds hadden wel wat handiger kunnen opereren. Daartegenover kun je ook zeggen dat het de verdienste is van de selecteurs om niet mee te gaan in eenvoudig identitair denken dat één aspect van identiteit ‘oplost’ en de andere aspecten als opgelost beschouwt door ze stilzwijgend te negeren.

Foto 1: Schermafbeelding van deel artikel ‘Bibliotheek Utrecht biedt hedendaagse kunst een prominente plek in nieuw gebouw aan de Neude’ op de site van de Bibliotheek Utrecht, 8 januari 2020.

Foto 2: Bericht over partnership op de site van het K. F. Hein Fonds.

Foto 3: Schermafbeelding van deel column ‘Minder witte mannen in de kunst? Sweet dreams!’ van Rutger Pontzen in de Volkskrant, 9 januari 2020.

Foto 4: Schermafbeelding van FB-bericht van George Knight, 9 januari 2020.

Belgische islampartij pleit voor gescheiden vervoer van mannen en vrouwen in het openbaar vervoer. Wat is de zin achter die idioterie?

In oktober 2018 zijn er in België gemeenteraadsverkiezingen. Ook de islamitische ‘Parti Islam Belgique’ loopt zich warm. Naar verluidt doet het in ten minste 28 Brusselse en Waalse gemeenten mee. Het programmapunt dat de Belgische media in vuur en vlam zet is de verplichte scheiding van mannen en vrouwen in het openbaar vervoer. Dat is pikant omdat een accent van de emancipatiestrijd van Afro-Amerikanen lag op het beëindigen van het gescheiden reizen in bussen. Dat eindigde in 1956. Door de moord 50 jaar geleden op Dr. King zijn de emancipatiestrijd en de strijd tegen racisme weer prominent in het nieuws. Gescheiden reizen, nu niet volgens ras maar volgens sekse, in openbaar vervoer zet de klok meer dan 60 jaar terug. Het is echter een onhaalbaar standpunt dat slechts bedoeld lijkt om de bekendheid van de partij in de publiciteit te vergroten en een achterban van ultra-conservatieve moslims te binden. Dat is gelukt. Vooral Vlaamse politici merken op dat dat voornemen in strijd met de grondwet en het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens is.

Mijn reactie op de FB-pagina van de Parti Islam Belgique (vertaald): ‘Haat leidt inderdaad alleen maar tot verlies. Daarom is in België een partij die verdeling tussen mannen en vrouwen bevordert en mensenrechten schendt, contraproductief. Het resultaat van uw opvattingen is dat de islam wordt belasterd en moslims belachelijk worden gemaakt. Uw partij lijkt op een satirische tv-show die probeert te bewijzen dat moslims idioten, onwetend en antidemocratisch zijn. U lijkt goed te slagen in uw missie.’ De mensen achter de Parti Islam Belgique zijn politieke spookrijders die dankzij de steun van conservatieve moslims wellicht enkele zetels kunnen halen. Meer dan de twee die de partij in 2014 kreeg. Maar het neveneffect is groter. Bij het brede publiek wordt het beeld bekrachtigd van een onverdraagzame en achterlijke islam die niet verenigbaar is met democratie en de nationale rechtsstaat. Zoals een andere commentator zegt, de partij vergroot het gevoel van afwijzing en vijandigheid tegenover de islamgemeenschap. In dit geval lijkt dat gevoel terecht.

Foto: Schermafbeelding van posting met reacties op FB-pagina van de Parti Islam Belgique, 4 april 2018.

Waarom verlaten leerlingen islamitische school As-Siddieq zaal bij dansoptreden? Hoe kan de overheid optreden tegen segregatie?

De reacties op een incident tijdens de debatbattle met basisscholen ‘Discussiëren kun je leren‘ in De Balie in Amsterdam zijn uiteenlopend. Het Parool besteedt er in een bericht aandacht aan. Leerlingen van de islamitische school As-Siddieq verlieten tijdens muzikale intermezzo’s de zaal omdat ze ‘van hun geloof niet naar dans kijken en muziek [mogen] luisteren’, zo verklaarde een leerlinge. Kinderen van andere scholen met een islamitische achtergrond bleven tijdens de muzikale onderdelen in de zaal of dansten mee op het podium. Een deel van de islamitische kinderen meent dus dat kijken naar dans en luisteren naar muziek niet mag van hun geloof, terwijl een ander deel meent dat dat goed samengaat met een islamtisch geloof. Er is dus geen eensluidende islamitische opvatting over wat mag in verband met kijken naar dans en luisteren naar muziek.

Het Parool: ‘Natuurlijk, we hebben wel eens gehoord dat zang en dans niet passen binnen fundamentalistische interpretaties van de islam, maar gebeurt dat niet alleen in streng-gelovige landen? Was dit een vleugje Saoedi-Arabië in Amsterdam? Een bewijs van segregatie?’ De meningen van deskundigen die de krant peilt zijn overwegend afwijzend in de vorm van segregatie die de leiding van de islamitische basisschool As-Siddieq hun leerlingen oplegt. Organisator van het debat Chantal Deken zegt dat ze in overleg met de school tot deze oplossing ­was gekomen ‘die geen afbreuk doet aan de inhoud van het programma’. Maar het is de vraag of de segregatie de leerlingen van As-Siddieq dient en of een organisatie daar aan mee moet werken.

VVD-raadslid Samira Bouchibti vindt het niet normaal wat er gebeurd is: ‘Deze school sluit zich af. Zo ontstaat een enclave in de samenleving. We moeten normen stellen. Ik ga hierover vragen stellen aan het college. De gemeente moet in gesprek met deze scholen.’ Wethouder Onderwijs Simone Kukenheim (D66) zegt: ‘De gemeente gaat het gesprek aan met alle scholen in de stad. En dan vragen wij ook door.’ Maar welke sancties de overheid heeft om scholen die zich afsluiten bij de les te trekken en de leerlingen van die scholen te onttrekken aan het gezag van fundamentalistische ouders of schoolbesturen is ongewis. De uitspraak dat ‘de gemeente in gesprek blijft met deze scholen’, klinkt defensief en verre van krachtdadig en initiatiefrijk.

Woordvoerder Jamila Zemouri van de Stichting ­Islamitische Scholen ­Amsterdam waar As-Siddieq toe behoort meent dat van segregatie geen sprake is omdat de school er ‘juist voor gekozen heeft om wel deel te nemen aan het debat’. Zemouri: ‘Muziek is niet verboden in de islam, maar meestal doen ­jongens en meisjes dit gescheiden. Wij bereiden onze leerlingen voor om deel uit te maken van de samenleving en het is de keuze van het kind wat het wel en niet doet.’ Deze uitspraak suggereert dat de school de verantwoordelijkheid bij de leerlingen legt en dat de schoolleiding de leerlingen vrijlaat in hun keuze. Het valt moeilijk in te zien hoe deze bewering klopt over kinderen van maximaal 12 jaar oud. Wat Zemouri precies bedoelt met de uitspraak dat ‘jongens en meisjes muziek gescheiden’ doen is de vraag. Deze verklaring maakt het er eerder kwalijker op dan het al leek. Er lijkt sprake van een dubbele apartheid. Namelijk die tussen jongens en meisjes binnen de islam en tussen islamitische scholen en niet-islamitische scholen. De uitleg van As-Siddieq klinkt zonderling.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Leerlingen islamitische school verlaten zaal bij dansoptreden’ van Michiel Couzy in Het Parool, 15 april 2017.

Victorie in asielbeleid begint bij VVD Alkmaar met achtpunten verklaring

Als het aan coalitiepartij VVD Alkmaar ligt dan dienen ‘vluchtelingen’ een verklaring in het Arabisch of Engels met acht beloftes te tekenen of mogen ze opkrassen. Waarheen is de vraag. Op de achtergrond speelt de eventuele opvang van 300 tot 600 vluchtelingen in het voormalige belastingkantoor in Alkmaar. Wat de VVD betreft worden dat er maximaal 300, zegt fractievoorzitter John van der Rhee tegen RTL Nieuws.

De verklaring bevat weinig bijzonders. Het zou beter zijn om godsdienst niet apart te zetten, maar in de rij met levensovertuiging en nihilisme. Het herhaald noemen van godsdienst suggereert ten onrechte dat alle vluchtelingen godsdienstig zijn. Punt 3 is verwarrend omdat het verwijst naar de sharia. Dat betreft op zich geen godsdienst, maar een rechtssysteem dat van een godsdienst is afgeleid. Punt 6 kan geschrapt omdat het betuttelend is en uit de toon valt bij de andere punten die naar de rechtsstaat of burgerschap verwijzen.

Een tekort van de opstelling van VVD Alkmaar is dat het kabinet van minister-president  Mark Rutte (VVD) dat samen met de EU door eigen falen maar geen grip op de vluchtelingenstroom krijgt nu de rekening eenzijdig presenteert aan de vluchtelingen, asielzoekers, migranten of welke categorie het per geval dan ook precies betreft. In het verhaal van John van de Rhee ontbreekt de verplichting aan de overheid om zich serieus in te spannen. Dat vraagt ook een verklaring met meerdere punten, zoals over voorlichting aan zowel asielzoekers als burgers, infrastructuur, continuïteit en duidelijkheid over het asielbeleid van de komende jaren.

De verklaring van VVD Alkmaar is een begin, maar krijgt pas betekenis als onder initiatief van de landelijke overheid de lokale overheden een verklaring tekenen waarin ze onderschrijven wat van het openbaar bestuur van Nederland in redelijkheid en ruimhartigheid verwacht wordt. Dat kan in het Nederlands en Fries.

Foto: Schermafbeelding van FB-pagina met achtpunten verklaring van VVD Alkmaar.

COC: homoseksuele asielzoekers bedreigd in opvang. Hoe grijpt de overheid in?

Vluchtelingen in Nederland zijn welkom, mits ze hun achterlijke gedachten achter zich laten. Is dat te simpel en te West-Europees gedacht? Wellicht, maar vluchtelingen die naar West-Europa komen moeten beseffen dat ze zich aan moeten passen aan de Europese normen. Zo moeilijk is dat toch niet voor te stellen? Het is onverteerbaar dat homoseksuelen en seksuele minderheden door andere vluchtelingen worden beschimpt. Nieuwsuur zet op een rijtje hoe personen worden bedreigd in de noodopvang: ‘Het COC is de afgelopen twee weken benaderd door tien asielzoekers die melden dat ze zich onveilig voelen, met name in de noodopvang. Ze worden uitgescholden, gepest en bedreigd vanwege hun seksuele voorkeur of genderidentiteit.’

Het COC heeft een brief gestuurd aan staatssecretaris Klaas Dijkhoff. Het COC pleit dat er ‘aparte, categoriale opvang komt voor LHBT-asielzoekers die daaraan behoefte hebben.’ Maar dat is capitulatie voor homohaters. Beter om degenen die seksuele minderheden hun rechten niet gunnen ‘categoriaal’ te huisvesten. Zelfs als dat een meerderheid is van intolerante vluchtelingen. Het is vooral belangrijk dat alle vluchtelingen door het COA en de Nederlandse overheid duidelijk wordt gemaakt hoe de Nederlandse rechtsstaat in elkaar zit en hoe vrijheden en gelijkheden zijn gegarandeerd. En welke sancties hierop staan. Vluchtelingen die daar niet mee kunnen leven kunnen beter Nederland verlaten. Ze hebben hier niets te zoeken en zullen toch nooit aarden.

Nederland behoort niet te bepalen wat voor type asielzoekers het opneemt. Vluchtelingen zijn zonder onderscheid gelijk. Maar asielzoekers die andere asielzoekers discrimineren verliezen hun rechten. En hun vluchtelingenstatus. Of dat religie, etniciteit, ras of sekse betreft. De Nederlandse overheid moet dat alle vluchtelingen tijdens de intake kristalhelder en zonder slagen om de arm duidelijk maken. Iedereen is zonder onderscheid welkom in Nederland. Wie beginselen van pluriformiteit niet kan verwerken en verinnerlijken in de diaspora moet verduidelijkt worden dat andere ideeën in Nederland niet thuishoren. En kan vertrekken.

Foto: Schermafbeelding van bericht ‘COC luidt noodklok over veiligheid LHBT-asielzoekers’.

Zó moeten vrouwen in islamlanden zich kleden. Hoe absurd is dat?

Islam, vrouwen en onvrijheid. Ze horen bij elkaar als Rutte, Willem-Alexander en Schippers die naar Sochi gaan. Of de Drie Gratiën, de Grote Drie (Toon Hermans, Wim Sonneveld en Wim Kan, dan wel W.F. Hermans, Harry Mulisch en Gerard Reve) of de Drie Tenoren (Plácido Domingo, José Carreras en Luciano Pavarotti).

Een onderzoek van Pew toont aan hoe vrouwen in de moslimlanden Tunesië, Egypte, Irak, Libanon, Pakistan, Saoedi-Arabië en Turkije geacht worden zich in het openbaar te kleden. De meesten vinden dat vrouwen wel hun haar, maar niet perse hun gezicht hoeven te bedekken. Hoe dan ook is dit tamelijk abnormaal. Het zou nog verteerbaar zijn als mannen werden geacht hetzelfde te doen. Zoals, ‘scheer die snor of die rafelige baard eens af’, ‘zet die pet op’, ‘trek eens een leuke jurk aan’ of ‘schmink die bidplek op je voorhoofd eens weg‘. Maar naar wat mannen in de betreffende landen worden geacht te dragen wordt geen onderzoek gedaan. Dat alleen al tekent de ongelijkheid. De uitkomsten van dit onderzoek zijn ontluisterend. Voor de mannen in deze landen die de vrouwen hun vrijheid niet gunnen. En daar in hun religie rechtvaardiging voor zoeken. Absurd.

Foto: Onderzoek van Pew Research naar wat vrouwen in zeven islamlanden in het openbaar geacht worden te dragen.

Conservatieve christen zegt Nee tegen logica en Verlichting

Hoe valt er te redeneren met conservatieve christenen die de rede verwerpen? Cenk Uygur van The Young Turks geeft het antwoord: niet. Neem nou Penny Nance van Concerned Women for America.‘ De lobbygroep gelooft ‘that marriage consists of one man and one woman. We seek to protect and support the Biblical design of marriage and the gift of children.‘ Ok. Ze is ertegen dat de officiële Gebedsdag op 2 mei ook Dag van rede wordt. Ok. Maar haar christelijk wereldbeeld fluistert haar een waarheid in: de Verlichting maakte plaats voor moreel relativisme en dat leidde uiteindelijk tot de Holocaust, dat ontstaat als we God uit de vergelijking laten (‘leave God out of the equation‘). Zoals Cenk Uygur opmerkt, met medewerking van de christelijke Duitsers.

Tegen zoveel gebrek aan tolerantie, logica en historisch besef valt niet op te boksen. Verscholen in hun Heartland begrijpen Amerikanen doorgaans toch al slecht hoe het toegaat in andere landen. Oorzaak dat ze in hun buitenlandse politiek zoveel brokken maken. Voeg daarbij een enge opvatting van het christendom en dan blijkt de domheid van Penny Nance geen intelligente domheid, maar gelovige domheid te zijn. Hoe dan ook is het een prestatie van deze postmodernistische conservatieve christenen om zoveel onzin bij elkaar te sprokkelen en de logica zoveel geweld aan te doen. Mogelijk in het land van onbegrensde onmogelijkheden.

Foto: Banner ‘National Day of Reason‘, 3 mei 2013.

Brussel buigt voor intimidatie op straat door allochtonen

De Hogeschool-Universiteit Brussel (HUB) wil mannelijke studenten verbieden zich te verkleden als vrouw, en andersom. Directe aanleiding is de verkrachting door een groep allochtonen van de student Sam die als vrouw was verkleed. Een Belgisch gebruik dat met de ontgroening te maken heeft. Sam deed aangifte op 15 oktober en pas een maand later werd de eerste verdachte opgepakt. Naar verluidt verkrachtten de allochtonen in de tussentijd nog een tweede slachtoffer. De studenten zijn ongerust en vragen zich af waarom de Brusselse politie niet sneller heeft ingegrepen. Des te meer omdat de aanwijzingen overtuigend waren.

In een verklaring zegt studentenbegeleider van de HUB Marc Ophalvens dat het afgelopen moet zijn dat mannen zich bij de ontgroening als vrouwen, en vrouwen als mannen verkleden. ‘Want bepaalde groepen ervaren dat als provocerend‘, aldus Ophalvens. De Brusselse staatssecretaris voor Gelijke Kansen Bruno De Lille reageert afwijzend op de maatregelen van de HUB. De Lille vindt dat de schuld niet bij de slachtoffers, maar bij de daders ligt. De maatregel houdt in dat de slachtoffers zich moeten aanpassen, en niet de daders.

Het standpunt van de HUB is onbegrijpelijk, defensief en verwart oorzaak en gevolg. De HUB doet een knieval voor de macht op straat van allochtonen die met name ’s avonds en ’s nachts studenten bedreigen, in plaats van samen met politie en de gemeente de confrontatie over de macht op straat te zoeken. Het verre van adequate optreden door de politie doet vermoeden dat daar nog veel winst te halen valt. De Lille merkt verder terecht op dat vrouwen en transgenders hun identiteit geweld aan moeten doen om de straten bij nacht te kunnen blijven betreden. Aanpassing aan allochtonen die worstelen met een gestoorde sexuele ontwikkeling kan niet de oplossing zijn die minderheidsgroepen als transgrenders, studenten en vrouwen raakt.

Dit incident staat niet op zichzelf. Sofie Peeters toonde de sexuele intimidatie op de Brusselse straten door voornamelijk allochtone mannen in haar documentaire ‘Femme de la rue’ die in juli 2012 in première ging. Volgens Peeters een complex probleem dat vaak mannen uit lagere sociale klassen betreft. In haar reactie was ze terughoudend om naar allochtonen te verwijzen. Wegkijken en aarzelen om man en paard te noemen tekent de koudwatervrees die een gerichte aanpak in de weg staat. Het geeft aan dat de emancipatie van een bepaalde groep allochtonen in België nog in de kinderschoenen staat. Mannenvoeten in pumps ingesloten.

Foto: ‘Het thema bij dopen waarbij mannen zich in vrouwen verkleden en vrouwen in mannen, mag niet meer’ Brussel 2012. Credits: Belga

Church of England stemt tegen vrouwelijke bisschoppen

The Church of England heeft na een debat van 10 jaar op een synode besloten om vrouwen niet toe te laten in de functie van bisschop. In lagere rangen zijn vrouwen al toegestaan. De geestelijken waren in grote meerderheid voor. Er wordt gevreesd dat de uitslag de kerk in chaos stort en mogelijk tot een breuk leidt. In elk geval de kerk in verlegenheid brengt. Wellicht komt het onderwerp in 2013 opnieuw op de agenda.

Katholieke en evangelische leken blokkeerden de benoeming. De katholieke groep had als argument dat mannelijke geestelijken volgens hun geweten vrouwen niet als bisschop of priester kunnen accepteren. The Church of England is de moederkerk van de Anglicaanse gemeenschap van 85 miljoen gelovigen. In de VS, Australië, Canada, Cuba, Nieuw-Zeeland en Swaziland zijn in totaal 37 vrouwelijke bisschoppen benoemd.

Sexisme in Zweedse commercial en reactie op Facebook: Liam!

Vrouw met kind en winkelwagen in een supermarkt roept herhaaldelijk ‘Liam‘. Ze pakt intussen artikelen van de schappen. Uiteindelijk blijkt ‘Liam‘ niet een weggelopen kind, maar haar echtgenoot te zijn. Spelend bij het gereedschap. Gedwee volgt-ie haar. Een doorsnee commercial van de Coop, lijkt het. Echter niet in Zweden.

De Zweden reageerden heftig op de commercial. Volgens Local Sweden meenden afgelopen zaterdag al 8000 Zweden zich er op Facebook over te moeten uitspreken. Sommigen vonden het grappig, anderen waren verontwaardigd en weer anderen waren er verontwaardigd over dat hierover een debat moest ontstaan. Kritiek zou dan zijn dat de man als een kind gepresenteerd wordt en daarom de commercial sexistisch is.

Woordvoerder Magnus Nelin is zich van geen kwaad bewust. ‘Coop had niet de intentie iemand te beledigen. Coop wil niet de ongelijkheid tussen man en vrouw bevorderen of vastgeroeste  man-vrouw verhoudingen bevestigen.’ De commotie moet begrepen worden in een samenleving waar de rol van de vrouw sterk is en mannen dienend zijn. Mogelijk braken sommigen toen ze zich in de commercial als kind afgeschilderd zagen.

De aanbiedingen van Coop staan intussen in de aandacht. Coop Zweden speelt er handig op in. Ware luxe is dat een land zich hier druk over maakt. Wie weet wordt Liam de geuzennaam van mannelijk zelfbewustzijn.