CDA nietszeggend, leeg en ongeloofwaardig in politieke marketing

Dit verkiezingsspotje is op 2 januari 2017 op het YouTube-kanaal cdatv gezet. Een leger filmpje is nauwelijks mogelijk. Het gaat nergens over en sluit in de toelichting ook nog eens halfslachtig aan bij het populisme: ‘Als steeds meer mensen het gevoel hebben dat het niet goed gaat in Nederland, is het tijd voor verandering.’ Dit staat haaks op de gouvernementele CDA die altijd vol zelfverzekerdheid verkondigde ‘Wij regeren dit land’.

Dit spotje van het CDA van Sybrand Buma geeft aan dat de christen-democraten niet alleen de ambitie en het zelfvertrouwen kwijt zijn om het land te regeren, maar het suggereert ook nog eens dat zich overlevert aan ‘steeds meer mensen die een gevoel hebben dat het niet goed gaat met Nederland’. Dit CDA zet dus het gevoel van mensen centraal. Niet God of het CDA-kader. Dit gaat echter voorbij aan de traditie van het CDA van de afgelopen 35 jaar. Waarin de partij elke hervorming van het politieke bestel -inclusief vormen van directe democratie- blokkeert om de burgers zover mogelijk van de politieke besluitvorming af te houden.

Naast de trendbreuk met de eigen traditie van gouvernementalisme dat het CDA zegt in te wisselen voor aansluiting bij de volkswil van het populisme, is dit filmpje nog om een andere reden ongeloofwaardig. Onzin waarvan de top van het CDA kan weten dat het onzin is. Uit vergelijkende onderzoeken over onder meer rechtsstaat, welvaart en corruptie blijkt dat Nederland het in vergelijking met andere landen uitstekend doet. Zo’n negen van de tien Nederlanders zijn gelukkig met hun leven, zo blijkt uit onderzoek van het CBS uit 2016. Is het verstandige politieke marketing om gelukkige mensen een gevoel aan te praten dat het niet goed gaat met hun leven? Is de doelgroep wel ontvankelijk voor het populisme waar dit filmpje op speculeert?

Wat het CDA onderscheidend maakt in vergelijking met andere politieke partijen blijkt niet uit dit filmpje. Door de optimale nietszeggendheid is het inwisselbaar tegen elk algemeen beeld dat volgt uit elk filmpje van elke partij. Elke partij zal immers zeggen het als opdracht te zien om het land door te geven aan de volgende generatie. Een zelfs maar terloopse verwijzing naar het gedachtengoed van de christen-democratie, het christendom, religie of God ontbreekt. Een verwijzing naar de bestuurskracht en -ervaring van het CDA ontbreekt. Een verwijzing naar de erfenis van een jongere generatie die wordt bepaald door de natuur, het klimaat en het aloude idee van rentmeesterschap uit de Bijbel ontbreekt ook. Dat laatste begrip had het nog een hedendaags christelijk tintje kunnen geven. Maar zelfs dat was blijkbaar te uitgesproken voor de nieuwe nietszeggende marketing van het CDA die iedereen wil vangen, maar dreigt niemand aan te spreken.

PvdA: Roze maak je met Rood. Maar met wat maak je Rood?

De regenboogkleur doet bijna pijn aan de ogen op de FB-pagina van de PvdA. Nieuwe leden van de PvdA ontvangen tegenwoordig een roze PvdA-zonnebril. Roze maak je met Rood, zegt voormalig partijleider Job Cohen namens de PvdA. Zet deze van oorsprong sociaal-democratische partij in de marketing de immateriële zaken voorop omdat het op het gebied van materiële zaken weinig te bieden heeft? Het lijkt er sterk op.

Vormverandering gaat gelijk op met een patroon dat politieke partijen hun toevlucht nemen tot oriëntatie op een cultuurstrijd omdat ze op het sociaal-economisch domein aan zeggenschap hebben ingeboet ten koste van de financiële sector, de EU en de multinationals. Partijen beseffen dat ze daar geen verschil meer kunnen maken. Om zich een houding te geven tooit de PvdA zich daarom met de veren van een progressieve partij en laat het de pretentie van een linkse partij los. Dat de PvdA dit exuberant doet is het vermelden waard en lijkt een knipoog over deze nieuwe marketing dat zegt ‘en daarom gaan we lekker over the top’. Het probeert een verlies te vullen van iets dat voorgoed verloren is gegaan, namelijk het sociaal-democratisch gedachtengoed.

Foto: Schermafbeelding van deel van de FB-pagina van de PvdA, 27 juli 2015.

Tariq Ramadan: Islam focus Charlie Hebdo om economische reden

Tariq Ramadan (na 15’44’’): ‘You know what? You know why? It’s mainly a question of money. They went bankrupt, and you know this. They went bankrupt over the last two years. And what they did with this controversy is that Islam today and to target Muslims is making money. It has nothing to do with courage. It has to do with making money and targeting the marginalized people in the society.’ Ramadan suggereert dat het Charlie Hebdo niet om de vrijheid van meningsuiting of journalistieke intenties was te doen, maar om het draaiende houden van het eigen blad ten koste van de islam. Dit is een beschuldiging die Art Spiegelman niet kan beantwoorden omdat hij geen kennis heeft van de recente geschiedenis van Charlie Hebdo.

Ramadan volgt met deze aanval zijn oude tactiek, namelijk dat alles wat er mis gaat binnen de islam of in de moslimnaties altijd aan externe factoren te wijten valt. Maar nooit te herleiden valt tot de islam zelf. Zodat Ramadan de hervorming van de kern van de islam in tegenstelling tot moderne islamisten -die het modernisme naar de islam willen brengen en niet andersom- blijft blokkeren. Ramadan gebruikt voor zijn aanvallende verdediging een tweetrapsraket. Hij definieert alle uitwassen van de islam zoals het terrorisme als niet behorend tot de islam. En hij probeert kritiek op de islam af te leiden door de boodschapper van de kritiek in een kwaad daglicht te stellen. Zoals de redactie van Charlie Hebdo die notabene werd gedood door de hand van moslims. De onbeschaamdheid van Ramadan kent een dag na deze wandaad geen grenzen.

Zie hier voor transcript van de uitzending van Democracy Now met Art Spiegelaman en Tariq Ramadan.

Na Charlie Hebdo: Religie verdient niet meer respect dan andere menselijke constructie, gedachtengoed of levensbeschouwing

Salman Rushdie wijst in een reactie op de site van de schrijversvereniging Engelse PEN de aanslag op het satirische tijdschrift Charlie Hebdo in Parijs af. Daarbij kwamen vanochtend tot nu toe tien medewerkers en twee politieagenten om het leven. Met grote waarschijnlijkheid lijkt het te gaan om een aanslag die door moslims in naam van de islam is gepleegd. Wat moet behalve de veroordeling van geweld de reactie zijn?

Relativeren kan door te wijzen op de vele doden die dagelijks in Pakistan, Afghanistan, Syrië of Irak vallen. In de meeste, maar niet alle gevallen door geweld tussen moslims onderling die de andere moslim niet altijd als moslim erkennen. Relativeren kan door met aannames, analogieën en projecties complottheorieën op te tuigen. Met als gevolg dat door het breed te maken de oorzaak voor het geweld van vandaag uit zicht verdwijnt. Maar in het aangezicht van de dagelijkse spiegel, de wereldse rechter of een hogere macht waarin iemand gelooft is het enkel en alleen de dader die verantwoording voor de eigen daad moet -en kan- geven.

Rushdie noemt religie een middeleeuwse vorm van onredelijkheid die in combinatie met moderne wapens een echte bedreiging voor onze vrijheden wordt. Hij ziet in wat vandaag in naam van de islam gebeurde een dodelijke mutatie in het hart van de islam. Met tragische gevolgen. Treffend is wat Rushdie zegt over ‘het respect voor religie’, dat zou zijn uitgegroeid tot en omgeslagen in ‘angst voor religie’. Religies verdienen echter als alle andere ideeën en menselijke constructies kritiek, satire en onverschrokken gebrek aan respect.

Onze reactie op een aanslag zoals die vandaag in Parijs plaatsvond moet niet het wegkijken voor de uitwassen van religie zijn, maar het mobiliseren van kracht ertegen. Redelijke gelovigen hoeven zich niet aangesproken te voelen in de veroordeling van dit geweld dat in naam van religie plaatsvindt. De reactie op religie moet evenmin het terugdringen ervan zijn, maar wel het bekritiseren ervan en het duidelijk maken aan gelovigen of pseudo-gelovigen die in naam van religie dit soort geweld plegen dat ze niet boven of buiten de wet staan. De juiste reactie op dit soort daden door radicale ‘gelovigen’ is een samenleving die eensgezind religie erkent als idee dat gelovigen inspireert, maar tegelijk religie niet als iets erkent dat vanuit een hoger beroep meer respect verdient dan willekeurig ieder andere menselijke constructie, gedachtengoed of levensbeschouwing.

Foto: Verklaring van Salman Rushdie op English Pen naar aanleiding van de aanslag op Charlie Hebdo, 7 januari 2015.

De Jong symboliseert verdeeldheid PvdA. Past hij in SP, GL of D66?

Arjen de Jong symboliseert de verdeeldheid die de PvdA splijt. Hij is zowel student technische planologie als vakkenvuller bij Albert Heijn en boerenknecht. De Jong is op 18 maart verkiesbaar voor de Provinciale Staten van Friesland. Zijn lef om het koude water in te duiken verdient steun, maar of dat ook geldt voor de PvdA is de vraag. Matthijs Rooduijn beschreef in een opinieartikel een oplossing voor de PvdA. Splits deze verdeelde partij en streef naar fusie of partijvorming met andere partijen: SP, GroenLinks en D66. Daar kunnen dan respectievelijk 1) lager opgeleiden en nationalisten; 2) progressieven en kosmopolieten; en 3) liberale sociaal-democraten terecht. Simpel, ook ik heb hier partijvorming meermalen geopperd. Vele varianten zijn mogelijk. Maar hoe lastig dat is maakt Arjen de Jong zichtbaar. Moet hij meegaan met SP, GroenLinks of D66?

Europarlement blokkeert heimelijk kritiek op resolutie pornografie

De EU liet afgelopen week geen kansen lopen om zich in de beeldvorming ondemocratisch, log en lomp te profileren. In de aanloop naar de stemming komende week dinsdag over een resolutie die alle vormen van pornografie in de media verbiedt werd vanuit de Zweedse Piratenpartij een publieksactie gestart om contact op te nemen met Europarlementariërs. Internetactivist en piraat van het eerste uur Rick Falkvinge riep op z’n site op tot actie. Hij maakte enkele voorbeeldmails om aan de leden van het Europarlement te sturen. Dat had succes. Burgers stuurden kritische e-mails. Hoe dan ook kon de resolutie niet meer onopgemerkt passeren.

Europarlementariër Christian Engström voor de Zweedse Piraten ontdekte dat de protestmails hem en zijn collega’s niet bereikten. Hij werkt vanuit huis in Stockholm en zag hoe zijn eigen mails op zijn e-mail account in Brussel niet aankwamen. Ook een protestbrief aan voorzitter Martin Schulz van het Europarlement werd geblokkeerd. Hij ging op onderzoek. Wat bleek? De ICT-afdeling van het Europarlement blokkeerde alle e-mails die de burgers uit protest stuurden. Ze verdwenen zonder mededeling in de spambox. Engström vermoedt dat er wordt gefilterd op de woorden ‘gender stereotypes‘ die in de titel van de resolutie staan.

Dit is censuur van een Europese instelling die zichzelf als democratisch ziet, maar zonder mededeling en toelichting protesten van burgers aan Europarlementariërs blokkeert. En deze daarmee ongevraagd isoleert. Vraag is wie hiervoor verantwoordelijk is en op welk niveau dit besluit genomen is. Dit komt bovenop het bericht dat het Europarlement 111 schuifdeuren gaat plaatsen voor 2,8 miljoen euro om de toegang tot het Europarlement te beperken. De symboliek kan bijna niet zichtbaarder zijn. Een organisatie schermt zichzelf af en isoleert op eigen initiatief degenen binnen de organisatie die verantwoordelijk zijn voor de besluiten.

Rick Falkvinge roept op het protest tegen de resolutie voort te zetten. Hij constateert kosmetische wijzingen van de initiatiefnemers om de resolutie door te zetten. Nu zoeken ze nog meer het geniep. Het gaat in deze kwestie niet zozeer om het willen ontlopen van maatregelen op het gebied van pornografie of sexisme. Vele zinnige maatregelen zijn voorstelbaar om met name de positie van vrouwen te verbeteren. De Zweedse piraten gaat het om de oneigenlijke koppeling van deze onderwerpen aan de informatievrijheid. Juist omdat deze onderwerpen politiek correct gevoelig liggen werpt dit een extra drempel op voor oppositie ertegen. Deze episode toont aan dat voor de bescherming van de internetvrijheid piraten goed begrijpen wat de noodzaak is van deze vrijheid omdat ze hiermee principieel handelen zonder te marchanderen met hun gedachtengoed.

Foto: Bolidt adviseert voor Bolidtop FiftyFifty. Project Europarlement.

Sarah van Sonsbeeck verbeeldt het politieke klimaat

Beeldend kunstenaar Sarah van Sonsbeeck gaat vanaf 13 oktober in de ruimte Het Oog van het Eindhovense Van Abbemuseum het ‘politieke weer’ verbeelden. In een compromismodel. Volgens de toelichting van het museum brengt ze met haar project Informational Weather ‘een provisorisch klimaatsysteem aan waarmee ze de Nederlandse politieke situatie vertaalt in weertypen’. Volgens Van Sonsbeeck kan het in de Nederlandse politiek vriezen of dooien. Ze vindt het politieke klimaat als onberekenbaar aanvoelen.

Uit de veranwoording blijkt dat Van Sonsbeeck verrast is door de recente verkiezingsuitslag. Want behalve de VVD, PvdA, CDA, PVV, SP en D66 ziet ze GroenLinks als een van de zeven grootste partijen. Maar de ChristenUnie behaalde 74.000 stemmen meer. Van Sonsbeeck bedeelt elk van de grootste partijen een eigen weerselement toe, geïnspireerd op de partijfilosofie. ‘Zij leidt de verhoudingen tussen de partijen iedere week af van peilingen en berichtgeving in de media. Een actueel weerbericht, met pictogrammen die Van Sonsbeeck speciaal hiervoor ontwierp, wordt opgehangen in het museum’. Hoe het werkt is nu nog lastig voor te stellen, dat moet blijken uit de praktijk. Maar een strenge winter voor kunst en samenleving ligt in het verschiet.

Het Van Abbemuseum engageert zich met haar directeur Charles Esche politiek. In 2006 kreeg het de Stimuleringsprijs Culturele Diversiteit voor musea van moderne kunst van de Mondriaan Stichting voor de tentoonstelling Be(coming) Dutch. Een bedrag van 500.000 euro. Zes jaar later meldt de Mondriaan Stichting dat binnenkort een evaluatie volgt. Sarah van Sonsbeeck won eerder dit jaar de door het museum en de Stichting Niemeijer Fonds ingestelde Theodora Niemeijer prijs voor jonge vrouwelijke kunstenaars. Deze stimuleringsprijs dient om de achterstand van vrouwelijke kunstenaars in museale collecties en tentoonstellingen in te lopen. De tentoonstelling Informational Weather maakt deel uit van de prijs. 

Beeldende weerkunde kent meerdere verschijningsvormen. Sarah van Sonsbeeck simuleert het weer vanuit de werking van de politiek. Andersom kan ook. Zo baseerde Harmen Brethouwer zich voor zijn serie Delft Waves op het door de TU Delft in samenwerking met Rijkswaterstaat ontwikkelde computermodel SWAN. Kunstenaars proberen de werkelijkheid in modellen te vangen. In de hoop ons inzicht te helpen vergroten.

Foto 1: Sarah van Sonsbeeck, Iconen Informational Weather, 2012

Foto 2: Harmen Brethouwer, ‘Composition with SWAN (simulating waves nearshore) – Apocalipse‘ (wind: NW – 315° / waves: height 17 m, velocity 50 m/s) 2004, 100 x 100 cm, uv ink on forex, ed. 3; ontwikkeld in samenwerkig met het Hydrodynamisch Laboratorium in Delft