Hoe Obama nog verschrikkelijker is dan Nixon en Bush

Nog in september 2012 kopte Trouw ‘Vurig pleidooi Obama voor vrijheid van meningsuiting‘ na diens toespraak tot de VN. Ook de NRC  plaatste geen enkele kanttekening bij de claim van president Obama dat-ie opkomt voor de mensenrechten. Ik was toen verbijsterd over de wereldvreemdheid van de buitenlandredactie en schreef de NRC-Ombudsman een e-mail. Ik weet niet of het geholpen heeft, maar de NRC is nu een stuk kritischer over president Obama. ‘Machthebbers moeten de verleiding weerstaan om hardhandig op te treden tegen dissidenten’ zei Obama tot de VN. Tja, dat zeggen leiders van politiestaten altijd over de dissidenten bij de buren. In Nederland begint het publiek nu te begrijpen dat de regering-Obama geen uitzondering vormt.

Het debat dat Edward Snowden met zijn onthullingen aangezwengeld heeft lijkt succes te hebben. Trouwens nog het minst in de VS waar de media op de hand van de overheid zijn. Elementen van de controlestaat waren al jaren bekend, onder andere door onthullingen van klokkenluiders als William Binney, Thomas Drake, John Kiriakou of Bradley Manning, maar het werd uit de Amerikaanse gevestigde media geweerd zodat het publiek onwetend bleef en een maatschappelijk debat uitbleef. Edward Snowden heeft het in samenwerking met journalisten zo aangepakt dat de regering-Obama het deze keer niet meer kon afdoen als spookverhalen.

Amerikaanse presidenten werken aan hun plaats in de geschiedenis. Voorgangers hebben ze als concurrenten. Deze proberen ze te overtreffen in populariteit, wetgeving en zoete herinneringen. De presidenten Franklin Roosevelt en John F. Kennedy spreken nog steeds het meest tot de verbeelding en voeren voor de 20ste eeuw deze virtuele lijst aan. Aan de negatieve kant zijn het Richard Nixon en George ‘W’ Bush die als voorbeeld worden genoemd van presidenten met een slechte status. Waar eindigt Barack Obama? Cenk Uygur van The Young Turks schat ‘m als restrictiever en minder tolerant in dan Nixon en Thomas Drake vindt Bush vergeleken bij Obama mild. Ze hebben steekhoudende argumenten. Het kan verkeren. Sinds september 2012 is er in elk geval veel veranderd in de opstelling van de Nederlandse media. Nu de rest van de wereld nog.

Foto: Obama, Yes We Scan.

Klokkenluider NSA maakt zich bekend: Edward Snowden

Zie hier voor interview van Glenn Greenwald met Edward Snowden. Zie hier voor toelichting door Greenwald. Zie hier voor Q&A met Ewen MacAskill. Zie hier voor het bedrijf waar Snowden werkte. Alles in The Guardian.

Journalist Glenn Greenwald en filmmaker Laura Poitras spraken in Hong Kong op 6 juni 2013 met Edward Snowden. De 29-jarige Amerikaanse inlichtingen-analist blijkt de klokkenluider van het PRISM-surveillance systeem dat dagelijks het communicatieverkeer van 300 miljoen Amerikanen en buitenlanders volgt en registreert. Snowden wil niet in een controlestaat leven dat het soort dingen doet die hij naar buiten bracht. Opvallend is dat-ie zichzelf bekend maakt. Doorgaans verbergen klokkenluiders zich. Hij meent echter dat het publiek een verklaring over de openbaarmaking nodig heeft. Zo kan-ie ook verklaren dat de gelekte gegevens authentiek zijn. Edward Snowden wil de Amerikaanse overheid niet het alleenrecht op de publiciteit geven.

De tragiek is dat Edward Snowden weet dat-ie zijn lot niet kan ontlopen. De Amerikaanse veiligheidsdiensten en zijn partners zullen de rest van zijn leven achter hem aan blijven jagen. Als ze hem al niet snel te pakken krijgen. En in de diepste kerker opsluiten. Ter vergelijking, de documenten die Snowden openbaarde over het PRISM-syteem zijn ‘top secret‘ terwijl de documenten die Bradley Manning openbaarde op zijn hoogst ‘secret‘ waren. Een hemelsgroot verschil in classificatie. En Bradley Manning wordt door de regering-Obama al zo snoeihard aangepakt dat het op marteling uitliep. Zoals VN-rapporteur Juan Mendez vorig jaar vastlegde.

De grootste vrees van Edward Snowden is dat de onthullingen niets zullen veranderen aan de praktijken van de Amerikaanse overheid. Dat het zelfs de greep op de eigen samenleving en die in andere landen nog verder zal vergroten. Dan is zijn actie vergeeft geweest. Hij laat doorschemeren dat de controlestaat die nu wordt opgebouwd in handen van minder democratische leiders tot rampzalige gevolgen kan leiden voor Amerikanen en burgers in andere landen. Snowden steekt zijn nek uit en riskeert de guillotine. Als held in een tragedie.

Foto: Schermafbeeldingen uit interview door Glenn Greenwald en Laura Poitras met Edward Snowden. Hong Kong, 6 juni 2013.

Europa schrikt wakker uit American Dream van cyberspionage

De verontwaardiging van het College bescherming persoonsgegevens (CBP) over het onrechtmatig verzamelen van internetgegevens is opvallend. Professionele boosheid, want voor een langlopend programma van cyberspionage door de Amerikaanse overheid wordt al jaren gewaarschuwd. Het bereikte tot nu toe nauwelijks het grote publiek omdat de gevestigde media de signalen negeerden. Volgens de NOS vraagt voorzitter Jacob Kohnstamm van het CBP de Europese commissaris Reding in een brief om opheldering. Kohnstamm is voorzitter van het uitvoerend Comité van toezichthouders. Kohnstamm heeft nu voor het eerst zwart-op-wit gegevens in handen waarmee hij concrete vragen kan stellen die niet genegeerd kunnen worden.

Ook D66 en GroenLinks uiten in het openbaar nu hun zorgen over de aantasting van de privacy door de VS en de effecten die het heeft voor Europeanen. D66-Europarlementariër Sophie in ‘t Veld meent dat de Europese Unie zich niet langer de regels moet laten voorschrijven door de VS en dat de mogelijkheden van het spionageprogramma PRISM moeten worden ingeperkt. GroenLinks-Europarlementariër Judith Sargentini wil dat Europese bedrijven zich niet langer ondergeschikt maken aan Amerikaanse wetgeving die de privacy van Europese burgers aantast. Beide Europarlementariërs zijn van mening dat het absurd is dat Amerikaanse wetgeving over de Europese heen kan gaan. En het meest absurd is dat dit al sinds 2003 bij het aannemen van de Patriot Act aan de gang is en de Europese politiek pas 10 jaar later opschrikt. De Zweedse piraat Rick Falkvinge merkt op dat activisten en Piratenpartijen dit al jarenlang roepen. Aan dovemansoren gericht.

Onder president Obama zijn de privacy en de openbaarheid sterk aangetast. Omdat geheime programma’s ook na jaren niet openbaar worden gemaakt is een vergelijking lastig te maken. Worden de burgerrechten nu bijvoorbeeld meer ingeperkt dan onder president Bush? Het lijkt er wel op. De technische mogelijkheden zijn de laatste jaren toegenomen. En onder Obama worden meer klokkenluiders aangepakt (‘crack down’) dan onder alle andere presidenten  na de Tweede Wereldoorlog samen. Glenn Greenwald legt het uit.

Verizon schandaal in VS wijst op werking controlestaat

Update 7 juni: In nieuwe onthullingen wijst The Guardian op het geheime PRISM-programma waarmee de veiligheidsdienst NSA direct toegang heeft tot de datasystemen van Google, Facebook, Apple en andere Amerikaanse internetgiganten. Het gaat om opgeslagen gegevens en live communicatie die door zogenaamde in-depth surveillance worden  opgepakt. Politici kunnen hier kritische vragen over stellen. Da’s de winst. 

In de VS wordt iedere burger zonder onderscheid, laat staan kennisgeving door de overheid aangemerkt als verdachte. Zonder directe aanleiding. Dat kan onder de Patriot Act. Als legitimatie wordt er achteraf het label ‘terrorisme’ opgeplakt. Indien iets uitkomt dat verborgen had moeten blijven. Maar dat label is niet geloofwaardig, want de aanpak kan veel doelmatiger en gerichter. Daartoe hoeven niet de gegevens van miljoenen burgers opgeslagen te worden. Inclusief volksvertegenwoordigers, advocaten en journalisten.

In de VS is dus iedereen schuldig tot het tegendeel bewezen is. Wat Glenn Greenwald in zijn Guardian-column openbaart is nog steeds een effect van 9/11. Amerikanen lijken nu te schrikken hoe diep de overheid in hun leven ingrijpt. Maar klokkenluiders, activisten en politici waarschuwen al jaren dat de privacy in de VS zo goed als dood is. Burgers hadden het kunnen weten. Er zijn genoeg blogs die benadrukken dat de controlestaat in opbouw is. Zie wat Steven Rambam zegt. Of William Binney. Of Glenn Greenwald. Of Julian Assange. Of Thomas Drake. Hoe kan het dat Amerikaanse burgers zich zo slecht informeren? Er lijkt iets fundamenteel verkeerd aan de huidige Amerikaanse politiek. En de gevestigde journalistiek. Ze verzaken hun plicht.

Chinese hackers, spionage, handel, cyberoorlog: beeldvorming

Chinese universiteiten en het Rode Leger trekken samen op in digitale spionage. Computers van media, kerncentrales, fabrieken en ministeries zijn een prooi. Vanuit een handelsbelang. Alleen de mate waarin blijft onduidelijk. Bedrijven die hun brood verdienen met het adviseren en bouwen van cyber-security hebben er belang bij om de gevaren uit te vergroten. En offensieve acties van de Amerikanen blijven door hun macht over de media sowieso buiten de radar. Hoe dan ook relativeert de Chinese dreiging de recente beschuldiging van de Amerikaanse minister van Justitie Eric Holder dat politieke activisten als WikiLeaks en LulzSec een bedreiging vormen voor Amerikaanse handelsbelangen. Als-ie werkelijk meent wat-ie zegt kan Holder in de vervolging beter prioriteit geven aan de Chinese dreiging. In plaats van politieke activisten te criminaliseren.

Obama zoekt legitimatie voor harde aanpak WikiLeaks en LulzSec

NSA-klokkenluider Thomas Drake (zie 19’15”) kent geen aarzeling. Het is niet de regering-Bush, maar de regering-Obama die de internetvrijheid het meeste aan banden legt. Het verschil tussen wat president Obama met mooie, zalvende woorden zegt en het het beleid van Eric Holder van het ministerie van Justitie is groot, zo merkt Drake op. De drempel om als staatsvijand aangemerkt te worden is klein. De regering-Obama heeft al haar beloften gebroken over internetvrijheid, burgerrechten en transparantie door haar macht over het internet uit te breiden. President Obama heeft als geen andere president voor hem de grondwet opzij gezet.

Minister van Justitie Eric Holder heeft op een bijeenkomst over het inperken van diefstal van Amerikaanse handelsgeheimen hacktivisten afgeschilderd als kwaadwillend. Holder stelt economische spionage, hackers en hactivisten als  WikiLeaks en LulzSec op een lijn. Zijn strategie is duidelijk, maar ook bombastisch. Door politieke of journalistieke activisten bij voorbaat te criminaliseren en af te schilderen als spionnen omdat ze een bedreiging zouden vormen voor Amerikaanse handelsbelangen beargumenteert minister Holder de inperking van de internetvrijheid en de aanpak van hactivisten. Terwijl-ie kan weten dat de grootste dreiging niet van WikiLeaks of LulzSec komt, maar van de Chinese overheid. Waarmee de regering-Obama zaken doet. 

Ingesloten en gevangen door overheid en media: een ontwikkeling

Kan de urgentie van de eigen tijd in de eigen tijd herkend worden? Dat gaat over ontwikkelingen die sterk van invloed zijn op de toekomst. Valt dat los van de eigen voorkeuren en waarnemingen te bepalen of is zoiets per definitie een strikt persoonlijke inschatting? Wordt subjectief pas tot objectief als het velen raakt? Hoe dan ook ontbreekt het tegendeel van urgentie. Elke ontwikkeling blijft een proces met een begin, groei en een einde.

De opkomst van de computer, individualisering, ontkerkelijking en hergroepering van religie, het verschuiven van het globale evenwicht van West naar Oost, de economisering van de samenleving en de depolitisering van de politiek zijn van die ontwikkelingen die ernaar solliciteren belangrijk te zijn. Niet toevallig noem ik ze. Want ze hangen naar mijn idee samen. Ze zijn zelfs herkenbaar in een en dezelfde kwestie en werken op elkaar in.

Een vroeg stukje Geen platform burgerrechten, stupid eindigde ik in 2010 hoopvol: ‘De praktisch gerichte internetgeneratie van WikiLeaks lijkt beter dan oudere generaties te begrijpen dat het zich niet moet laten inkapselen door politieke partijen of levensbeschouwelijke, door de overheid gesubsidieerde organisaties. Deze zitten vast in een wereldbeeld van conferenties en ambtelijke nota’s. WikiLeaks gaat verder en voegt de daad bij het woord. Nu vasthouden en uitbouwen.’ Is dat gelukt of laat de gevestigde macht het niet toe?

De opkomst van de tegenbeweging waaronder WikiLeaks is een belangrijke ontwikkeling van deze tijd. Met Julian Assange die gedwongen werd asiel te zoeken in de ambassade van een Latijns-Amerikaans land. En publicitair steun krijgt van de Engelstalige poot van Russische, Arabische of Iraanse nieuwszenders omdat de Westerse media hem in de steek lieten. Met het risico dat de rechteloosheid die WikiLeaks nu treft morgen journalisten van de gevestigde media treft. Uit hun argeloosheid, labbekakkerigheid of eigenbelang blijkt dat media hun controlerende taken verzaken. Da’s overgenomen door de internetgeneratie en hun sociale media.

Gevestigde media kloppen zich nog op de borst voor hun vakmanschap. Niet onterecht. Maar wat is dat waard als het verkeerd ingezet wordt? Daarover hoor je deze media nooit. In zulke media wordt president Obama iemand die over mensenrechten praat die anderen moeten navolgen, zonder dat ze centraal zetten dat de regering-Obama als geen ander deze rechten schendt. Niet alleen in overzeese oorlogen, maar ook in het afluisteren en controleren van de eigen burgers in het Homeland. Dat valt alleen nog in de marge te lezen. De burger die het aan nodige middelen en vaardigheden ontbreekt om zich te informeren wordt dom gehouden.

Foto: Montage met president Obama, de controlestaat en het logo van het Witte Huis.

Anonymous hackt regeringssite en dreigt met actie

Hackers namen gisteren tijdelijk de site van de US Sentencing Commission over. Verantwoordelijk voor richtlijnen over gevangenisstraffen op federaal niveau. Uit kwaadheid over de dood van hactivist Aaron Swartz die op 11 januari zelfmoord pleegde. Volgens critici van de Amerikaanse overheid daartoe gedwongen door die overheid. De hackers dreigen gegevens openbaar te maken als de Amerikaanse overheid het justitiële stelsel niet hervormt. De FBI behandelt de hack als een crimineel onderzoek. Anonymous publiceerde op YouTube een video met toelichting en eisen. Het valt te bezien hoe krachtig de dreiging van Anonymous is.

Foto: Gehackte site van de US Sentencing Commission met tekst van Anonymous.

Aaron Swartz, zelfmoord en aanranding van de informatievrijheid

Update 11 januari 2014: Vandaag is het een jaar geleden dat Aaron Swartz zelfmoord pleegde. ‘Gedwongen’.

Het nieuws over de zelfmoord hacktivist van Aaron Swartz leidt tot allerlei beschouwingen en aantijgingen in de richting van de Amerikaanse overheden. Die hem de dood ingejaagd zouden hebben omdat-ie zich richtte tegen het afschermen van bronnen door overheden en publieke instellingen. Activist Chris Geovanis zet het gedrag van de regering-Obama in een historische context: ‘Benito Mussolini described fascism as the marriage of state and corporate power. In the United States today, that marriage has been consummated. We ignore this reality at our peril. Yet nothing threatens that lethal alliance as much as open information and public scrutiny — the basis for any effective civic resistance to the predations of creeping fascism and government/corporate collusion to constrict the public domain. The responsibility now lies on all of us to pick up the mantle of Aaron Swartz and every committed hacktivist, criminalized protester and prisoner of conscience by carrying on Aaron’s legacy — and working to dismantle that alliance with everything we’ve got.’

Het laatste woord is nog niet gezegd over Swartz of zijn vervolging. Federaal procureur voor Massachusetts Carmen Ortiz wordt ervan beschuldigd Swartz veel te hard te hebben aangepakt voor het downloaden van afgeschermde artikelen die desondanks tot het publieke domein behoorden. Swartz zou een gevangenisstraf van 35 jaar wachten. Ortiz’ echtgenoot Tom Dolan wijst op twitter op een schikking van 6 maanden die Swartz afgewezen zou hebben. Maar de vraag is of ook dat passend was geweest voor een politieke hactivist.

Foto 1: Verklaring van de familie en partner van Aaron Swartz over de reden van zijn dood

Foto 2: Schermafbeelding van de Twitter-account van Tom J Dolan,