Jonge Socialisten prikkelen JA-campagne met poster van zoenende Wilders met Putin

De Jonge Socialisten in de PvdA gooien de beuk erin met deze poster voor het Oekraïne-referendum. In een posting op Facebook geven ze een aanbeveling: ‘De NS weigerde deze poster voor het Oekraïnereferendum op stations te plaatsen!’ Dan gaat het ergens over! Er is trouwens een andere poster in de maak volgens JS’er Martijn Otten. Verder menen de Jonge Socialisten dat de campagne wel wat minder met de handrem erop mag: ‘De PvdA voert een hele inhoudelijke campagne met stemvoor.pvda.nl, maar wij vinden dat de campagne wel wat meer pit kan gebruiken. Een stem tegen dit verdrag drijft Oekraïne namelijk in de handen van Poetin. Deel dus dit bericht en verspreid deze poster!’ Vraag is trouwens of het referendum betekenis heeft die verder gaat dan symboliek. Zo langzamerhand wijst de campagne alleen naar zichzelf en naar de publiciteit erover.

Dat president Vladimir Putin graag in mannelijk gezelschap verkeert blijkt uit zijn verbondenheid met de motorclub De Nachtwolven (Ночные волки) waarvan de leden zich graag in zwart leer hullen. Het beeld van deze poster is treffend gekozen omdat het allerlei werkelijkheden vermengt. Reken maar na. Er is president Putin over wie geruchten de ronde doen dat hij homoseksuele sympathieën heeft. Er is het aanschurken van Europese rechts-nationalistische en extreem-rechtse partijen tegen het Kremlin die soms met geld (Front National) worden gemobiliseerd tegen de EU. Wilders valt door het profiel van de PVV in die categorie, maar er tegelijk ook buiten doordat hij voor de fondsenwerving afhankelijk is van Amerikaanse en Israëlische steun. En er is de campagne waarin vooral de VVD en de werkgevers, maar ook vakbeweging FNV inhoudelijke redenen hebben om voor de associatie-overeenkomst te zijn, maar zich angstvallig en terughoudend opstellen. Ook tegen die lafhartigheid zeggen de Jonge Socialisten: kom uit de kast en zeg nu eens echt waar het op staat.

Foto: Poster van de Jonge Socialisten voor Oekraïne-referendum.

Advertentie

Familieruzie in het Front National. Gevoelskwestie met verliezers

Het is de vraag of de conclusie klopt dat Marine Le Pen wint bij de schorsing uit het Front National van haar vader Jean-Marie Le Pen. Medeoprichter van de partij en nog steeds populair bij hardliners, vooral in Zuid-Frankrijk. Marine kan dan wel haar tanden laten zien, maar als ze straks minder troepen aanvoert is dat verlies. Toch moest ze electoraal optreden om haar kansen op het presidentschap te behouden. Daartoe moet ze immers de kiezers in het centrum aanspreken. Ze kon niet wegkijken voor de uitspraken van haar vader die de Holocaust een detail van de geschiedenis noemt, en dat als provocatie maar bleef herhalen. Mogelijk heeft Marine zich verrekend omdat haar vader zich strijdbaar opstelt en het uitschreeuwt dat hij het gedachtegoed van het FN representeert. De vader zaait twijfel die ten koste van de geloofwaardigheid van de dochter gaat.

Voor democraten is de afrekening van dochter met vader -en omgekeerd- een goede zaak. Het FN richt zich uit opportunisme tot Rusland dat waarden vertegenwoordigt die niet in lijn zijn met het Frans nationalisme. Het Kremlin heeft met een lening van 40 miljoen euro de stem van het FN gekocht. Daarom praat Marine Le Pen president Putin naar de mond. Het zijn vooral recht-nationalisten als Marine Le Pen, de Britse UKIP-leider Nigel Farage of de Hongaarse regeringsleider Viktor Orban die de politiek van Putin verdedigen. Vooral waar het gaat om het herdefiniëren van Europese waarden. Weg van de vermeende decadentie en op naar hogere morele waarden. Die de Europese democraten niet zouden bezitten, maar de Russen of de Europese rechts-nationalisten wel. En weg uit de euro, hoewel het beleid van het FN ook daarover minder radicaal wordt.

Hoe die trits nationalisme, religie en traditionele familiewaarden binnen rechts-radicale partijen werkt werd vandaag zichtbaar in de ruzie tussen Marine en Jean-Marie Le Pen. Dit is geen nieuwe ontwikkeling, maar de bevestiging van tegenstrijdigheden die al lange tijd binnen Europese rechts-nationalistische partijen bestaan. Ze proberen om electorale redenen tegenstrijdigheden met elkaar te verbinden door telkens per beleidsterrein een boeman op te roepen. Maar als de boeman in eigen gelederen huist wordt dat onhoudbaar. Dan dreigt het kaartenhuis in elkaar te storten omdat blijkt dat het programma niet is gebouwd op samenhangende inhoud en een toekomstvisie, maar op gevoel. Juist het beroep op gevoel wordt door de familievete ondermijnd.

Ruslandpolitiek van PVV is raadselachtige uitzondering in EU

Uit een tweede bericht van het Franse Mediapart blijkt dat het Front National niet een lening van 9 miljoen euro van een Russische bank heeft gekregen, maar een lening van 40 miljoen euro. Genoeg voor de partij om de campagnestrijd in 2017 met de andere grote partijen met vertrouwen tegemoet te zien.

Euobserver zet de relatie van het FN en andere extremistische partijen met het Kremlin op een rijtje: ‘The National Front revelations come amid multiplying reports of Kremlin ties to anti-EU far-right parties. German tabloid Bild on Monday cited German intelligence sources as saying Russian intelligence services are financing the eurosceptic AfD party. (..) The left-wing SPO party in Austria has also accused the far-right FPO of receiving Russian money. AfD and FPO denied the claims. But their Kremlin links were on display this week in meetings in Berlin and Moscow.’

In het rijtje van rechts-extremistische (Forza Italia, Lega Nord, Vlaams Belang, Fidesz, Jobbik, FPO, AfD, FN) en links-extremistische partijen Die Linke and Griekenlands KKE die onder invloed van het Kremlin staan wordt de PVV niet genoemd. Logisch omdat de partij voor de fondsenwerving vooral van neo-conservatieve kringen in de VS, VK en Israel afhankelijk is. Dat bijt met het Rusland van Putin. Geert Wilders riep eind april 2014 voor Russia Today de EU en Rusland op zich niet in Oekraïne te mengen. Genuanceerder en minder eenduidig dan de opstelling van de hierboven genoemde partijen, maar Wilders legt wel de eerste fout bij de EU.

Opmerkelijk is dat er op de site van de PVV weinig berichten over Rusland staan, die na maart 2014 stilvallen. Op berichten over de MH17 na. Dat zwijgen is opmerkelijk. Buitenlandwoordvoerder Raymond van Roon geeft in een overleg met de minister van Buitenlandse Zaken van 12 maart 2014 zoveel gemengde signalen dat het nauwelijks te volgen is of de PVV zich laat leiden door euroscepticisme, aanhankelijkheid aan de VS, angst voor economische sancties of een soort realisme à la Henry Kissinger dat Realpolitik en pragmatisme voor internationaal recht en principes stelt. De Ruslandpolitiek van de PVV is uniek omdat de partij als enige belangrijke Europese rechts-extremistische partij zich aan de invloed van het Kremlin lijkt te onttrekken.

Foto: ‘Dutch MP Geert Wilders (PVV) and French MP Marine Le Pen (FN)’, november 2013.

PVV heeft twee soorten verkeerde vrienden die elkaar uitsluiten

De PVV heeft het voordeel van de twijfel verspeeld door toenadering te zoeken tot het Front National. Da’s het gevolg van een sluipend proces van opportunisme en het afvinken van mogelijkheden. Door electoraal denken boven alles te stellen is de PVV op een doodlopende weg beland. Enkele jaren terug speelde de PVV in de Nederlandse politiek een nuttige rol door tegen vastgeroeste structuren te schoppen. Dat scherpte het debat aan over vanzelfsprekendheden waar nooit afdoende over was nagedacht, zoals multiculturalisme, subsidies of nationale identiteit. Maar dat schoppen maakt niks meer los omdat het door de samenleving is opgepakt en afbreken gevolgd dient te worden door opbouwen. In dat laatste voorziet de tegenpartij PVV niet.

Afgelopen weekend ontmoetten in Wenen op uitnodiging van de rechts-extremistische FPÖ rechtspopulisten, rechts-nationalisten en zogenaamde Euroaziatische partijen elkaar op een geheime bijeenkomst. Het Euroaziatisme is een schimmige theorie van de Russische nationaal-bolsjevist Alexander Doegin als vierde ideologie na het liberalisme, communisme en fascisme. Raymond van den Boogaard verklaart deze conservatieve gedachtengang in de boekbespreking van Doegins ‘De Vierde Politieke Ideologie’. Hij zegt: ‘Één ding is overduidelijk: democratische waarden, rechten van de mens en burger en wat dies meer zij, spelen bij Doegin geen enkele rol, dat zijn kennelijk geen waarden die de mens van het vierde kwartier op zijn zijnsweg hoeven bezig te houden.’ Doegin was in Wenen aanwezig, evenals de kleindochter van Jean-Marie Le Pen. De rechtsnationalisten loofden de Russische president Putin die het opneemt tegen de VS. Het volgende treffen staat volgens de Tages-Anzeiger gepland voor januari in vermoedelijk Moskou. De voorgestelde Krim viel af.

Naar verluidt was de PVV in Wenen niet vertegenwoordigd, maar zoekt het wel aansluiting bij vrienden die in Wenen aanwezig waren. Zo wil de PVV in het Europarlement een fractie vormen met het Front National en de FPÖ die in Wenen een hoofdrol speelden. Het kleine PVV moet dan gedwongen meegaan met de meerderheid. Opmerkelijk is dat deze merkwaardige cocktail van links en rechts die voorbijgaat aan de vaste waarden van gevestigde ideologieën zowel typisch is voor de PVV als voor deze vierde ideologie van nationaalbolsjevisme, anti-Amerikanisme, Euroscepticisme, antisemitisme en anti-liberalisme. Als een politieke fruitmand vol ongerijmdheden waar zelfs de beste politieke kok geen evenwichtig programma meer van kan koken.

Het is niet nodig om de partij van Wilders te bestrijden omdat Wilders dat zelf als geen ander kan. Wilders praat Putin minder naar de mond dan Marine Le Pen, Nigel Farage of de andere Europese rechts-nationalisten. Maar het geeft zeer te denken dat Wilders vanuit electoraal opportunisme in het vaarwater van deze verkeerde vrienden terecht is gekomen. Vaak is de kritiek op Wilders zijn samenwerking met een Amerikaanse lobby van islamcritici als Pamela Geller of Daniel Pipes. Maar da’s kritiek die volgt uit een vorige verschijningsvorm van Geert Wilders. Hoe hij programmatisch directe Amerikaanse vrienden kan verbinden met indirecte Russische vrienden is een raadsel. Want ze staan haaks op elkaar wat Amerikanisme, steun voor Israël/antisemitisme of het liberalisme betreft. Als Wilders geen afstand neemt van de ene of de andere vriend dan verdwijnt de PVV vanzelf in het spagaat van onsamenhangendheid, ongeloofwaardigheid, tegenstrijdigheid en interne spanning.

Foto: Alexander Doegin (met baard) bezoekt Roemenië, november 2013.

Europese rechts-nationalisten als vriend van ‘post-fascist’ Putin

 

‘Within Germany’s Left Party and parts of the center-left Social Democrats, Putin is still viewed as a man molded in the tradition of the Soviet party leader, who stood for an idealized version of Socialism. The old knee-jerk sense of solidarity is still there. It is based on a misunderstanding, though, because Putin isn’t post-communist. He’s post-fascist.‘ Aldus Jan Fleischhauer in een opiniestuk voor het Duitse Der Spiegel.

Deze analyse kent ondersteunend bewijs in de steun die Putin krijgt. Het zijn vooral recht-nationalisten als Marine Le Pen, de Hongaarse regeringsleider Viktor Orban of de Britse UKIP-leider Nigel Farage die de politiek van Putin verdedigen. Farage bewondert de politicus Putin. Omgekeerd zegt deze een gemeenschappelijkheid met deze rechts-nationalisten te herkennen. Vooral waar het gaat om het herdefiniëren van Europese waarden. Weg van de vermeende decadentie en op naar hogere morele waarden. Die de Europese democraten niet bezitten, maar de Russen of de Europese rechts-nationalisten wel. Begrijpt u? Mooi meegenomen dat deze eurosceptici het project-EU verzwakken en zo eraan meehelpen de positie van Rusland te verstevigen. De vijand van de vijand is een vriend, maar niet van harte, want zo’n vriend is een tijdelijke niet-vijand.

Europese rechts-nationalisten lopen electoraal gevaar met de Europese verkiezingen in de derde week van mei. De Poolse premier Donald Tusk zei vandaag dat Rusland een onverklaarde oorlog tegen Oekraïne voert. Wie weet. Hij voegde eraan toe dat het duidelijk is dat we te maken hebben met een militaire confrontatie die niet door demonstranten, maar door een staat, te weten Rusland wordt georganiseerd. Als de komende weken talloze slachtoffers in Oekraïne vallen door oorlogsgeweld dan hebben Marine Le Pen, Viktor Orban, Nigel Farage en ook de iets minder uitgesproken pro-Putin supporter Geert Wilders uit te leggen waarom ze Putin bewonderen en zich z’n vriend voelen. En publicitair niet meer kunnen ontsnappen aan zijn omstrengeling.

Foto: Vladimir Putin en z’n favoriete motorclub ‘de Nachtwolven‘.

Wilders vraagt EU en Rusland om terughoudendheid in Oekraïne

PVV-leider en enig lid van die partij Geert Wilders spreekt over Oekraïne voor RT. Een door het Kremlin van president Putin gecontroleerde Engelstalige nieuwszender. Wilders kan al zijn pijnpunten over de EU kwijt, zoals over een stop op uitbreiding. Met de kosten die daar bij horen voor de belastingbetaler. Hij stelt zich eerder op als een libertariër en isolationist van het type Ron Paul dan als een rechts-nationalist als Marine Le Pen van het Front National die dit jaar herhaaldelijk in Moskou verscheen om de lof van Putin te prijzen.

Wilders spaart de Russen niet en veroordeelt ook hun inmenging in Oekraïne. Die moed valt te prijzen voor iemand die niet meegaat in de Russische propaganda en lezing van de feiten. Maar Wilders legt wel de eerste fout bij de EU. Want die moet niet een, maar twee stappen terugzetten. Z’n oplossing van terughoudendheid van de machtsblokken spaart de kool en de geit, vermijdt het naar de mond praten van Putin van de andere Europese rechts-nationalisten, maar komt toch wereldvreemd over. Want zowel Rusland als het Westen zijn over de rug van het onmachtige Oekraïne in gevecht gewikkeld om de invloed over dat land. De oproep van Geert Wilders verandert daar niks aan. Hij redeneert zoals altijd vanuit de politieke marketing van de PVV.

Foto: Europarlementarier (VVD) Hans van Baalen was erbij in Kiev in februari 2014. Samen met Guy Verhofstadt. Met wijzend vingertje.