Disselkoen, Hörchner, Polen en het Europese Aanhoudingsbevel

Hoe gaat het nu eigenlijk met Cor Disselkoen? Bent u het ook zo zat om elke dag weer in het nieuws met deze 65-jarige geconfronteerd te worden? Soms wordt het ons allemaal even te veel. Dan lijken hoofdzaken zoals Estelle Cruijff, Badr Hari, Wesley Sneijder, Rafael van der Vaart, Danny de Munk, Lance Armstrong of Linda de Mol te moeten wijken voor de bijzaak Disselkoen. De media zijn niet te volgen in de selectie van het nieuws.

Cor Disselkoen is een 65-jarige fruithandelaar en hartpatiënt die dagelijks 27 verschillende pillen slikt. Midden jaren ’90 had-ie een conservenfabriek in Polen. Toen is er iets misgegaan. Hij werd beschuldigd van belastingontduiking. Wat-ie stellig ontkent. Na enkele maanden voorarrest en een borgsom mocht-ie gaan. Hij vertrok spoorslags naar Nederland. Maar in 2010 wilden de Polen hem opnieuw hebben. Via een Europees Aanhoudingsbevel (EAB) werd-ie uitgeleverd aan Polen. Vrij Nederland tekende het verhaal op.

Volgens Fair Trials International zorgt Polen voor ongeveer een derde van de EAB’s. Da’s opvallend veel. Er zijn geen minimumeisen voor de lengte van procedures en de detentieomstandigheden. Zo hebben sommige Oost-Europese landen geen goede reputatie, Zweden evenmin als het om het voorarrest gaat. Gelukkig wist Disselkoen zich verzekerd van politieke steun. GroenLinks-europarlementariër Judith Sargentini stelde zich achter de zaak en woonde de rechtszaak bij. Na vier dagen en betaling van opnieuw duizenden euro’s borg mocht Disselkoen weer terugreizen naar Nederland. Eind goed, al goed, voor een vrijgesproken Disselkoen.

Maar niet voor anderen die via een EAB worden uitgeleverd. Waarbij rechters er blindelings op vertrouwen dat de aanklacht niet is gemanipuleerd en de detentieomstandigheden vergelijkbaar zijn met die in Nederland. Als de rechters al onpartijdig zijn. Maar misbruik van de EAB ligt op de loer. PvdA-kamerlid Jeroen Recourt werd vorig jaar overtuigd door de zaak Robert Hörchner. Op valse gronden vroeg Polen zijn uitlevering. Hoe gaat het nu eigenlijk met Robert Hörchner? Bent u het ook zo zat om elke dag weer in het nieuws met deze ….

Foto: Cor Disselkoen vertrekt in een Pools militair vrachtvliegtuig vanaf Schiphol. ‘Zo gaat dat maandelijks.’ Credits: Vrij Nederland. 

Estelle Cruijff verdient aandacht van media. Of niet?

Zojuist vroeg ik iemand ‘Wie is in hemelsnaam Estelle Cruijff?‘ -‘De vrouw van Johan?’, was het zoekende antwoord. ‘Nee, hij is al jaren met Danny‘, wist ik met mijn laatste restjes straatwijsheid. -‘Google dan wie het is‘. ‘Goed idee, doe ik‘. Estelle Cruijff blijkt een nicht van Johan Cruijff te zijn, was getrouwd met voetballer Ruud Gullit en is bevriend met kickbockser Badr Hari. Dat laatste klinkt als een naam uit een Kuifjesalbum. Ze zou ook in films en televisieprogramma’s gespeeld hebben. Het was me allemaal ontgaan. Heb ik iets gemist?

Nog steeds weet ik niet wie Estelle Cruijff is. Het interesseert me ook welbeschouwd niet. Er wordt wel eens beweerd dat de mens als sociaal wezen enkel kan ontstaan in de relatie tot de ander. Maar Estelle lijkt voornamelijk te bestaan als gevolg van de relatie tot de ander. Wat ze zelf is wordt ondergeschikt. Mogelijk doe ik haar met deze constatering tekort. Maar dat komt dan door het geneuzel waaraan ze deelneemt.

Reken na: Estelle Cruijff dient een klacht in tegen Bram Moszkowicz. Moszkowicz noemt die aanklacht ‘absolute onzin‘. John van den Heuvel is boos op de raadsman van Estelle Cruijff. Kunt u het nog volgen? Nee, het is niet te volgen omdat het nergens over gaat. Non-nieuws overspoelt de media met nietszeggendheid.

Nog vorige week was er in zogenaamde serieuze media als nrc.next volop aandacht voor de scheiding van voetballer Rafael van der Vaart met zijn vrouw Sylvie. Deze namen zullen bij velen geen belletje doen rinkelen, maar de vraag ‘Wie zijn dat in hemelsnaam?’. Toch kan aandacht voor deze sterren uit het genre van sport en amusement onze werkelijkheid verklaren. Juist omdat er zoveel aspecten in samenkomen is het inzichtelijk om te achterhalen hoe selectie en verdringing in de media werken. Als het niet diep graaft is deze aandacht het tekort van de media. Media verzaken hun opdracht als controleur van de macht. Zolang serieuze media volop aandacht besteden aan de wederwaardigheden van Estelle Cruijff is in de journalistiek veel te winnen.

Foto: Estelle Cruijff