In een opmerkelijk overpeinzing van drie minuten richt de gelouterde BBC-journalist Andrew Neil zich direct tot de kijkers. Precies een week voor de algemene verkiezingen van 12 december 2019. Aanleiding is de weigering van premier Boris Johnson om zich in Neils programma van 30 minuten door hem te laten interviewen. Alle leiders van de andere politieke partijen hebben zich inmiddels door Neil laten interviewen.
Het is van Johnsons kant begrijpelijk omdat Neil een keiharde en scherpe interviewer is die elke politicus het vuur aan de schenen legt. Zo ontstaat de indruk dat Johnson bang is dat zijn beloften, mooie verhalen en plannen door Andrew Neil feilloos en meedogenloos doorgeprikt worden. Maar van de andere kant is het onbegrijpelijk van Johnson dat hij het risico neemt dat in de laatste week van de campagne het beeld ontstaat dat hij bang is voor een journalist en zijn eigen verhaal niet goed kan verdedigen. Waarschijnlijk is Johnsons afweging of die van zijn adviseurs dat de schade die hij oploopt groter is als hij het interview doet, dan als hij het uit de weg gaat. Johnson en de Conservatieve partij voelt zich waarschijnlijk zeker van de overwinning.
Johnsons weigering duidt op de ontwikkeling dat politici samenwerken met vriendelijk gezinde media. Vijandige of neutrale media worden zoveel mogelijk gemeden. Niet alleen kiezers zitten verschanst in hun eigen echokamer waarin overtuigingen worden versterkt binnen een gesloten systeem. Datzelfde geldt ook in steeds sterkere mate voor populistische politici als Johnson. Hij begon zijn carrière notabene als journalist.
George Knight 