Na Eurovisie Songfestival voelen Russen zich in de steek gelaten door Europa

Zelfs als Oekraïne niet had gewonnen, dan had de Russische Federatie nog niet gewonnen. Australië dat nu als tweede eindigde zou dan hebben gewonnen. Dus het argument van sommige Russen over een vermeende gemanipuleerde jurering van het Eurovisie Songfestival is op z’n minst onvolledig en niet de enige verklaring.

Sommige Russen suggereren nu dat Oekraïne meer vrienden in Europa heeft dan Rusland. Maar dat is nog maar helemaal de vraag. Toen in 2014 de Russen de Oekraïense Krim bezetten bleef het Westen tamelijk stil op wat voorzichtige sancties na. De VS en het Verenigd Koninkrijk kwamen hun garanties van het Boedapester Memorandum 1994 niet na. Met ook een garantie van Frankrijk. Maar als Oekraïne werkelijk meer vrienden in Europa heeft, dan moeten Russen zich afvragen waarom ze bijna al hun Europese vrienden hebben verloren.

Nog geen vier jaar geleden waren de relaties tussen het leiderschap in het Kremlin en de leiders van de EU-lidstaten redelijk goed. Vooral tijdens het presidentschap van de liberaal gezinde Dmitri Medvedev die het redelijk kon vinden met president Obama en Europese leiders. Maar die relaties verslechterden snel vanaf najaar 2013 door de druk van president Putin op de toenmalige Oekraïense president Viktor Janoekovitsj om geen associatie-overeenkomst met de EU te sluiten. En daarna ging het bergafwaarts door de Russische bezetting van de Krim, het beginnen van een oorlog in de Donbas en het neerhalen van de MH17 in juli 2014. En door de snel verslechterde mensenrechten en het hardhandig optreden tegen oppositie en kritische media.

Geen land kan in welke competitie dan ook met gegarandeerd succes vooraf de overwinning claimen. De reactie van sommige Russen dat ze bestolen zouden zijn is dan ook dwaas. Zelfs Cliff Richard kon niet winnen in 1968 en 1973 hoewel hij een ster was en huizenhoog favoriet. Wellicht werd hem in 1968 de overwinning ontstolen door toedoen van de Spanjaarden. Dat is de terugkerende logica van het Eurovisie Songfestival. Het gaat niet alleen over populaire muziek, maar ook over de goede relaties tussen landen. Over de factor om een vertegenwoordiger van een ander land iets te gunnen. En over landen om zich in zo’n gunstige positie te manoeuvreren. Als delen van de Russische bevolking zich nu in de steek gelaten en tekort gedaan voelen door Europa, dan moeten ze hun leiders vragen hoe het zover heeft kunnen komen. Die vraag is aan de orde.

Jamala met ‘1944’ namens Oekraïne naar Eurovisie Songfestival

Update 15 mei 2016: Oekraïne heeft het Eurovisie Songfestival 2016 gewonnen met een politiek getinte song.

Oekraïne stuurt Jamala, artiestennaam van Susana Jamaladinova naar het Eurovisie Songfestival in Stockholm met het lied ‘1944’ over de deportatie van Krim-Tataren door de Sovjet-Unie. Ze won de nationale competitie door de publieksstem. De tekst is in het Engels en Krim-Tataars, een Turkse taal. De song bevestigt de trend van het politieke lied als subgenre met verwijzingen naar de eigen geschiedenis. Zo kwam voor Armenië de gelegenheidsgroep Genealogy in 2015 met het lied ‘Face the Shadow’ over de Armeense genocide in 1915.

Turkije dat de Armeense genocide ontkent had weinig mogelijkheden om dat te verhinderen doordat het onder druk van de islamitische regering van president Erdogan zich afkeert van Europa en sinds 2012 niet meer meedoet aan het Eurovisie Songfestival. Maar met de Russische Federatie dat wel meedoet is het dit jaar anders. In de Duma gaan stemmen op om de organisatie te verzoeken Jamala te verhinderen deel te nemen omdat het erop gericht zou zijn de Russische Federatie ‘te steken’. In een bericht doet Ukraine Today verslag.

De regels van het Eurovisie Songfestival zeggen in 1.2.2 (h) ‘No lyrics, speeches, gestures of a political or similar nature shall be permitted during the ESC. (..). No messages promoting any organization, institution, political cause or other, company, brand, products or services shall be allowed in the Shows and within any official ESC premises (..). A breach of this rule may result in disqualification.’ De officiële presentatie van ‘1944’ door Jamala op het You-Tube kanaal van de Eurovisison Song Context zoals deze uitgevoerd zal worden in Stockholm mist de verwijzingen uit bovenstaande video naar de  deportaties  en het optreden van de Sovjet-autoriteiten. Het bevat eerder een humanistische, dan een politieke boodschap. Daarom valt niet in te zien dat een verbod op verzoek van de Duma kans maakt omdat er formeel geen regels overtreden worden.

De subtext van de video is explicieter en heeft een politieke boodschap. Maar omdat de video formeel niets met de officiële presentatie van Jamala te maken heeft kan de zangeres noch de Oekraïense delegatie daarop afgerekend worden. De video is een montage van de audio track van ‘1944’ met fragmenten uit de film Haytarma (‘Хайтарма’) van Viktor Borisov uit 2013 over de deportatie van de Krim-Tataren door de Sovjets in het dorp Alupka op 18 mei 1944. Zie hier de volledige film op YouTube. Met na 51’’ de video-fragmenten. 

When strangers are coming…
They come to your house,
They kill you all
and say,
We’re not guilty
not guilty.

Where is your mind?
Humanity cries.
You think you are gods.
But everyone dies.
Don’t swallow my soul.
Our souls

Yaşlığıma toyalmadım
Men bu yerde yaşalmadım
Yaşlığıma toyalmadım
Men bu yerde yaşalmadım

We could build a future
Where people are free
to live and love.
The happiest time.

Where is your heart?
Humanity rise.
You think you are gods
But everyone dies.
Don’t swallow my soul.
Our souls

Yaşlığıma toyalmadım
Men bu yerde yaşalmadım
Yaşlığıma toyalmadım
Men bu yerde yaşalmadım

Foto: Still uit film film Haytarma (2013) van Viktor Borisov.

Oekraïne kiest voor EU. Rusland begrijpt het niet

De VS waarschuwen Mexico, Duitsland waarschuwt Nederland, Frankrijk waarschuwt Monaco, Zuid-Afrika waarschuwt Namibië, China waarschuwt Vietnam, de Russische Federatie waarschuwt Oekraïne. Hoe moet dat waarschuwen van een klein buurland opgevat worden? Is het mededelen of gelasten, informeren of bestraffen?

De twee parlementsleden uit de Duma spreken elkaar tegen. De eerste meent dat Oekraïne zichzelf door aansluiting bij de EU in de vingers snijdt. Maar de tweede zegt dat zowel Oekraïne en de Russische Federatie op dit moment niet kunnen concurreren tegen de goedkopere en kwalitatief betere producten uit de EU.

Door de weg naar de EU in te slaan, zoekt Oekraïne de overstap naar onafhankelijkheid. Dat valt voor het grotere buurland slecht te verteren. Maar onthutsing, afscheid en onbegrip horen bij opgroeien. Het op eigen benen staan en volwassen worden van de kleine broer is wennen. Maar de logische gang van zaken. Landen zijn in hun reacties soms net mensen. Kinderachtig en ik-zuchtig.

Politie sluit tentoonstelling met Putin als verklede vrouw

Update 29 augustus 2013: Konstantin Altunin is naar Parijs gevlucht waar-ie politiek asiel heeft aangevraagd, aldus TheLocal.fr.  Hij vreesde aangeklaagd te worden. Alexander Donskoy liet AFP weten dat Altunin nog niet aangeklaagd is, maar dat alles mogelijk is nu z’n schilderijen in beslag zijn genomen. 

De politie heeft in het Petersburgse ‘Museum van de Macht‘ van Alexander Donskoy vier schilderijen van Konstantin Altunin in beslag genomen, aldus persbureau Novosti. Een van de werken beeldt president Putin in een rose-witte nachtjapon af die het haar van premier Dmitri Medvedev gekleed in BH en slip aanraakt. Volgens Donskoy zijn er nog drie andere werken in beslag genomen: een portret van de lokale politicus Vitaly Milonov, een schilderij getiteld ‘Erotische Dromen van wetmaker (Yelena) Mitzulina‘ en een portret van de Moskouse patriarch Kirill met gevangenistattoos. De politie handelde zonder bevelschrift. De rest van de tentoonstelling werd afgesloten. Performance in het museum met ‘Putin’ die ‘Alexei Navalny‘ in de fik steekt:

Volgens de Persburgse politie werden de vier werken van de tentoonstelling Machthebbers ‘teruggetrokken’ omdat ze bestaande wetgeving zouden kunnen schenden, aldus Novosti. De politie zei niet welke wetten er gebroken zouden zijn. Volgens Donskoy is de politie op de tentoonstelling afgestuurd na een klacht van Vitaly Milonov. Hij schreef de lokale wet tegen de promotie van lesbianisme, biseksualiteit, transgenderisme en sodomie die in juni door de federale overheid werd overgenomen. Deze zogenaamde anti-homo wetgeving zien sommigen als reden voor een boycot van de Olympische Winterspelen van Sochi. Daar komt nu de sluiting van deze tentoonstelling bij. Blijkbaar kunnen Russische machthebbers kritische kunst niet verdragen.

Foto 1:  Schilderij met afbeelding van Vladimir Putin en Dmitri Medvedev van Konstantin Altunin uit het St. Petersburgse Museum van de Macht van eigenaar/initiatiefnemer Alexander Donskoy.

Foto 2: Schilderij ‘Regenboog Milonov‘ met afbeelding van Vitaly Milonov door Konstatin Altunin.

Zie voor nadere informatie en recente ontwikkelingen de Russische FB-pagina (VK) van Alexander Donskoy: http://vk.com/adonskoy. Voor filmpjes over het ‘Museum of Authority‘ zie YouTube-kanaal van dit museum. 

Nogmaals over homohaat en Sochi: From Russia With Hate

In postings, zie hier en hier over Russische anti-homo wetgeving, de verslechterende positie van LGBT’s en een pleidooi voor een boycot van de Olympische Winterspelen van Sochi opperden enkelen hier het idee dat het wel meeviel. Zoals: ‘In Rusland mag men gerust homo of lesbo zijn, niemand die u een strobreed in de weg zal leggen‘ of ‘De wetgeving is nog maar net in place. Het moet nog maar blijken wat de consequenties daarvan zullen zijn voor de homo’s.‘ Mij trof zelfs het verwijt dat opkomen voor de burgerrechten van homo’s een emotionele daad was. Altijd een methode om iemands motivatie en oprechte zorgen verdacht te maken.

Blijkbaar zijn sommige Nederlanders er niet van overtuigd hoe onvergelijkbaar slecht het gesteld is met de rechten van homo’s in Rusland. Da’s verder niet van groot belang, maar het verstoort wel de eensgezindheid om het op te nemen voor anderen die het moeilijk hebben. ‘The Kernel‘ beschrijft hoe Russische homo’s door neo-nazi’s worden lastiggevallen en vernederd. Als ultieme wraak wordt een video ervan op YouTube gezet. YouTube laat dit dus passeren. Hierboven een voorbeeld. Voor een westers publiek nu van Engelse ondertitels voorzien. Omdat dit in lijn is met het beleid van de Russische overheid weten de neo-nazi’s dat ze ongestraft hun gang kunnen gaan. Ze weten dat ze van de overheid niets te vrezen hebben. Zelfs gesteund worden.

Nogmaals boycot van Sochi gevraagd. Of anders Pink Power?

Afgelopen donderdag besteedde ik aandacht aan de vanwege zijn homosexualiteit ontslagen tv-presentator Anton Krasovsky, de inperking van de homorechten in Rusland en een petitie die opriep tot een boycot van de Olympische Spelen van Sochi 2014. Nu blijkt er nog een petitie te zijn op petities.nl die gestart is door Henri Pieper. Hij wees me er in een reactie op. Stephen Fry ondersteunt deze petitie per tweet. Tekenen kan hier. 

Wrang is dat het IOC zich tegenover de tegenstanders van het Russische anti-homo beleid formeel opstelt en tegelijk net probeert te doen alsof de Russische regering geen politiek bedrijft met de Spelen. Da’s een dubbele standaard van het IOC. Volgens GayStarNews verbiedt het IOC met verwijzing naar het Olympisch Handvest elke sporter die deelneemt aan de spelen tot protest. Want de Spelen zouden niet de plek voor ‘politieke’ uitingen zijn. Deelnemers die zelfs protesteren met een regenboogspeld lopen de kans gestraft te worden door het IOC. En in de cel gegooid te worden door de Russische overheid. Want het IOC heeft na de uitspraken van de Russische minister van Sport Vitaly Mutko niet langer de garantie dat dit niet gebeurt.

Sport en politiek zijn als vanouds nauw verbonden. Niet alleen sporters zien dat verband zoals bij het Black Power-protest bij de Zomerspelen van Mexico 1968. Medaillewinnaars Tommy Smith en John Carlos balden bij de huldiging hun vuist. Landen gebruiken sport om politiek te bedrijven. China zocht in 1971 diplomatieke toenadering tot de VS via tafeltennis, de zogenaamde pingpongdiplomatie. Argentinië organiseerde in 1978 tijdens de dictatuur het WK-voetbal en probeerde de aandacht af te leiden van de repressie. Sochi 2014 valt in dezelfde categorie. De Spelen moeten president Putin prestige geven. Is er voor Sochi een Pink Power-protest in de maak? Met Nederlandse schaatsters, Duitse rodelaars of Scandinavische skiërs die hun vuisten ballen?

Foto: Schermafbeelding van de petitie ‘Boycot de Olympische Winterspelen Rusland‘, 18 augustus 2013. Zie hier.

Wat is er nog meer nodig voor een boycot van Winterspelen Sochi?

De Russische televisiepresentator Anton Krasovsky werd eind januari ontslagen bij Kontrtv. Reden was dat-ie kort daarvoor in een uitzending openlijk verklaarde homo te zijn. De zender Kontrtv wordt door het Kremlin gecontroleerd. Zoals ooit de naast Lenin staande Trotsky werd weggeretoucheerd, zo wiste Kontrtv elk beeld van Krasovsky. Alsof-ie nooit bestaan had. Anton Krasovsky bepleit nu z’n zaak voor de westerse media.

Onder meer door het optreden bij Becky Anderson voor CNN op 12 augustus werd het ontslag opgerakeld. Trouwens een merkwaardig interview door Anderson die wel adrenaline maar geen finesse in zich heeft en Krasovsky die door zijn slechte beheersing van de Engelse taal geen finesse kan geven. Gevoegd bij Anton Krasovsky’s povere kennis van de West-Europese geschiedenis en angst voor president Putin die hij niet wil afvallen om niet verbannen te worden ontspoort het interview volledig. Maar het ontslag staat op de agenda.

Kraskovsky werd trending. Aangejaagd door de open brief van Stephen Fry om de Olympische Winterspelen van Sochi te boycotten. De achtergrond voor alle onrust is een anti-homo wet in Rusland die ‘propaganda van niet-traditionele relaties‘ onder minderjarigen strafbaar stelt. In de praktijk betekent dit volgens Wikipedia ‘dat het praten over homoseksualiteit waar jongeren bij zijn, of het dragen van uiterlijke kenmerken die verwijzen naar de LGBT-gemeenschap (zoals de regenboogvlag) strafbaar is, ook voor buitenlanders‘.

Een boycot van de Winterspelen van Sochi is om allerlei reden een prima idee en de oproep van Fry verdient ondersteuning. Hij schrijft: ‘The idea that sport and politics don’t connect is worse than disingenuous, worse than stupid.’ Dus onoprecht en dom. Dit in tegenstelling tot westerse politici en sportbobo’s die tegen een boycot zijn. In hun visie hebben sport en politiek niks met elkaar te maken. Ze tonen volop begrip in hun onoprechtheid. Jelle Z. is een petitie op Avaaz begonnen die hier getekend kan worden. Indirect ook een protest tegen de anti-homo wet, de heksenjacht op Russische LGBT’s en het ontslag van Anton Krasovsky.

Foto: Schermafbeelding van petitie ‘Oproep tot boycot van de Olympische spelen in Rusland 2014‘ op Avaaz.org. 15 augustus 2013.

Veroordeling van Alexei Navalny. En de reacties erop

Criticus van Putin, blogger en politiek activist Alexei Navalny is wegens verduistering veroordeeld tot 5 jaar gevangenisstraf. Door Vladimir Putin, Yves Rocher en een Russische rechter in de provinciestad Kirov. Rechters zijn in Rusland per definitie niet onafhankelijk. Naar verluidt gaat Navalny in beroep. Critici van de zittende regering zien het vonnis als een poging om hem als een politieke tegenstander uit te schakelen. Amnesty International noemt het proces een schijnvertoning en vraagt om Navalny’s onmiddellijke vrijlating.

De berichtgeving over het proces van Navalny leert hoe gekleurd en dubbelhartig media reageren. Ze volgen trouw en kortzichtig de lijn die hun broodheer uitzet. De door het Kremlin gesponsorde nieuwszender Russia Today komt met een verslag dat niet de volle waarheid vertelt en behoedzaam de kant van de Russische regering kiest. Voor een internationaal publiek overgoten met een sausje redelijkheid. Precies het spiegelbeeld van RT’s berichtgeving over Edward Snowden of Julian Assange. RT kiest partij voor Westerse dissidenten om de positie van de Westerse regeringen in de beeldvorming te verzwakken. Maar een Russische dissident steunt het niet. Zoals Amerikaanse media onder druk van de regering-Obama Snowden of Assange niet steunen.

Veelzeggend is dat de Amerikaanse ambassadeur in Moskou Michael McFaul zegt teleurgesteld te zijn in de veroordeling van Navalny en het proces als politiek gemotiveerd ziet. Maar toen afgelopen week activisten van Human Rights Watch en Amnesty een bijeenkomst met Edward Snowden wilden bijwoonden zette iemand van de Amerikaanse ambassade in Moskou Human Rights Watch onder druk. President Putin op zijn beurt steunt Snowden, maar natuurlijk niet Navalny. Mensenrechten bestaan in de praktijk uit dubbele standaarden.

Nieuwsconsumenten moeten beseffen dat media doorgaans niet de journalistiek, maar hun overheid dienen. Om dat te ondervangen is het zaak om per onderwerp een nieuwsmedium te zoeken dat het meest neutraal en volledig is. Dat geeft de beste kans op berichtgeving die weinig verzwijgt of verkleurt. In dit geval viel de keuze op Al Jazeera English. Dat zich trouwens op dit moment herpositioneert om de Amerikaanse markt te betreden. Elke nieuwsconsument moet vooraf deze achtergronden weten om zich over een internationaal onderwerp goed te kunnen informeren. Dat moet eindigen in een app die aangeeft voor welk onderwerp men welk nieuwsmedium raadpleegt. Geen enkel nieuwsmedium is compleet en op alle terreinen neutraal.

Foto: Alexei Navalny, proces in Kirov, 2013.

Yves Rocher dient Kremlin met aanklacht Navalny en krijgt boycot

Het Franse cosmeticabedrijf Yves Rocher wordt sinds februari 2013 geboycot door de Russische oppositie. Na Frankrijk is Rusland haar belangrijkste markt. Op een Facebook-pagina worden kritische berichten en reacties verzameld. Reden is dat de aanklacht tegen oppositieleider Alexei Navalny door directeur Bruno Leproux van de Russische tak Yves Rocher Vostok (‘Oost’) is opgesteld. Waarschijnlijk onder druk van het Kremlin. Yves Rocher wordt zo tot deelnemer van de repressie gemaakt om een politieke tegenstander te criminaliseren. Het bedrijf bevestigde in december 2012 dat het vanwege ‘de bescherming van haar economisch belangen’ de klacht had ingediend. Op zijn Engelstalige blog zegt Navalny: ‘Maybe Yves Rocher Co. was tricked into giving false evidence against the Navalny brothers or maybe they were intimidated, it is as of yet difficult to say, but they are behaving startlingly.’ Ontstellend omdat de geheime dienst FSB een westers bedrijf onder druk zet.

Navalny staat terecht in Kirov. Het proces werd met een week uitgesteld om de verdediging de gelegenheid te geven de stukken te lezen. Irek Murtazin zet de bezwaren tegen Yves Rocher in Nova Gazeta op een rijtje en ontkracht de beschuldigingen. Omdat-ie in dit artikel documenten openbaart wordt met een vooronderzoek tegen hem gedreigd. Het hoort bij de intimidatie van elke oppositie. De aanklachten tegen de broers Navalny draaien om vage beschuldigingen van witwassen of fraude. Tegen Alexei Navalny en zijn jongere broer Oleg zijn nu al drie aanklachten gefabriceerd. Omdat de rechterlijke macht in Rusland niet onafhankelijk is en direct aangestuurd wordt door het Kremlin is het ongewis wat de uitkomst van de rechtszaak in Kirov zal zijn.

Foto 1: Boycot-actie met foto’s ‘Бойкот Ив Роше!’ (Boycot Yves Rocher!) met streep door het Yves Rocher-logo. Svetlane Orlova. (Toelichting: ‘Bruno Leproux schreef een valse beschuldiging over Navalny. Het maakt niet uit waarom hij het deed! Boycot Yves Rocher cosmetica, beauty Rusland! En niet omdat het niet de beste kwaliteit, maar om hygiënische redenen!’).

Foto 2: Alexei Navalny in Kirov, april 2013.

Exit Gérard Depardieu: pas de balles

De Franse acteur Gérard Depardieu geneert zich niet om uitspraken te doen over zaken waar-ie geen verstand van heeft. Zoals over de Russische oppositie en Garry Kasparov die geen verstand van politiek zouden hebben. Depardieu meent te weten hoe het zit met een oppositie die niet eens strijdt om de macht, maar om toegang tot het politieke systeem. Dat de nomenklatoera met alle juridische trucs verhindert. Gérard Depardieu zakt door het ijs als autonoom denker en is een opportunist. Wat verwacht-ie van de dictatuur van Putin? De Amerikaanse acteur John Cusack bevindt zich aan de andere kant van het politieke spectrum en behaagt de macht niet om er zelf beter van te worden, maar komt met kritiek. En een mening die op feiten gebaseerd is.

Foto: Gérard Depardieu (links) en Vladimir Putin. Moskou, januari 2013.