In een hoofdredactioneel van NRC valt alles om te draaien, en dat gebeurt dan ook. Over de kwestie Demmink en de overheid

Je ziet het steeds vaker in commentaren, de ene gebeurtenis wordt aan de andere gekoppeld. In die associatie worden ze gepresenteerd als identiek of als onderdeel van dezelfde categorie. De duo-vergelijking om twee onvergelijkbare grootheden onder het mom van gelijksoortigheid plompverloren met elkaar te verbinden is een verleidelijke aanpak en een kittig stijlmiddel met de suggestie over grenzen te kijken. Doorgaans werkt het zo: Een geval dat duidelijk binnen de categorie valt wordt gekoppeld aan een onduidelijk geval waarvan het de vraag is of het binnen de categorie valt. Koppeling dient als legitimering voor dat twijfelgeval. De bluf van de koppeling van twee ongelijksoortige gevallen probeert vragen of dit klopt voor te zijn of te voorkomen.

Een hoofdredactioneel van de NRC van 28 augustus 2017 getiteld ‘Op internet valt alles om te draaien, en dat gebeurt dan ook’ koppelt twee zaken op de beschreven wijze aan elkaar: de kwesties ‘Demmink’ en ‘‘wat inmiddels de ‘suikerspiegelchauffeur’ is gaan heten’ zoals NRC het noemt. Dat laatste is duidelijk een geval dat past binnen het complotdenken. NRC omschrijft de categorie: ‘Daarin hebben samenzweringstheorieën de overhand genomen, waarin wordt verondersteld dat ‘de overheid’ zich schuldig maakt aan leugens en bedrog’. Een Nederlands-Marokkaanse chauffeur met diabetes reed voor het Centraal Station in Amsterdam enkele passanten aan. De rechtse pers aanvaardt die uitleg niet en wil er tot op de dag van vandaag een aanslag in zien die door de overheid met de mantel der liefde bedekt wordt. Die verklaring is trouwens verre van logisch omdat de overheden inzake migratie, terrorisme en ‘afwijkend gedrag’ steeds harder optreden.

Het hoofdredactioneel commentaar van NRC besteedt in de duo-vergelijking slechts enkele zinnen aan de andere kwestie: ‘De kwestie-Demmink werd eerder deze maand afgewikkeld met een door de rechter getoetste vaststelling dat er geen enkel bewijs is voor de verdenkingen tegen deze oud-topman van Justitie. Dat is dus over en uit, case closed – behalve op internet, waar ook deze conclusie zal worden verworpen.’ Er is naar aanleiding van een aanklacht wegens misbruik door twee minderjarigen vanaf  2014 een diepgaand onderzoek verricht door het OM naar het reilen en zeilen van Demmink in de jaren 1995-97 in Turkije. Hier zijn de details over de beslissing van het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden te lezen. Omdat het hof oordeelt dat Demmink niets ten laste kan worden gelegd is hij in deze kwestie vrijgepleit. De rechtsstaat brengt met zich mee dat voor- en tegenstanders dit oordeel als definitief accepteren. Demmink is vrijgepleit.

Dat er geen feiten zijn te vinden die Demmink succesvol kunnen vervolgen wil niet zeggen dat de overheid zich niet ‘schuldig heeft gemaakt aan leugens en bedrog’. De categorie waar het hoofdredactioneel beide kwesties onder schaart. Anders gezegd, feit dat er geen aanwijzingen zijn om Demmink te vervolgen houdt niet in dat de overheid zich niet schuldig heeft gemaakt aan leugens en bedrog. Dat blijkt ook uit een reactie in Trouw van advocate Adèle van der Plas die haar cliënt Baybasin vertegenwoordigt: ‘Het recht heeft zijn loop gehad, maar een civiele actie tegen de Nederlandse staat wegens onrechtmatig handelen is nog mogelijk’.

De kwestie Demmink bevat talloze door de overheid begane onregelmatigheden, inclusief het omzeilen van de waarheid. Dat gaat verder dan het vrijpleiten van Demmink in het ‘Turkse’-onderzoek. Zo was er de bewering ‘Wat onderzocht moest worden, is onderzocht’ van toenmalig justitieminister Ivo Opstelten in een brief van 3 oktober 2012 aan de Tweede Kamer die suggereerde dat er een diepgaand onderzoek naar Demmink verricht was. Achteraf bleek dat onjuist te zijn. Opstelten informeerde de kamer onvolledig en verkeerd. Er zijn meer losse eindjes in deze kwestie Demmink die nog steeds om duidelijkheid vragen. Zo schreef in 2004 toenmalig hoofdredacteur van het NOS-Journaal Hans Laroes in een brief aan de Raad voor Journalistiek dat Demmink in de top van Justitie jarenlang onderwerp van intern debat was: ‘Maar de verdenking van notabene justitie-medewerkers tegen Joris Demmink is altijd blijven bestaan, weten wij bij het Journaal uit eigen onderzoek’.

Het hoofdredactioneel van NRC maakt twee fouten. Het koppelt twee ongelijksoortige zaken aan elkaar en het redeneert niet zuiver als het in de kwestie Demmink te weinig kritisch is op het opereren van de overheid -in het bijzonder het ministerie van Justitie- gedurende vele jaren. Justitie heeft op zijn minst ontwijkend en onhandig, en op zijn ergst bewust manipulatief geopereerd in deze kwestie. Daarom is er wel degelijk een basis voor de beschuldiging dat de overheid ‘zich schuldig maakt aan leugens en bedrog’. Die beschuldiging is niet het voorrecht van complotdenkers, maar baart juist burgers die opteren voor een sterke rechtsstaat zorgen. NRC zou beter moeten beseffen dat een gesloten overheid die geen openheid van zaken geeft en de waarheid ontwijkt een grotere bedreiging is voor de rechtsstaat dan de zogenaamde complotdenkers.

Foto: Schermafbeelding van deel hoofdredactioneel commentaar ‘Op internet valt alles om te draaien, en dat gebeurt dan ook’. NRC, 28 augustus 2017.

Verhoren over pedoprostitutie. De doorlopende zaak Demmink

Vandaag beginnen in de rechtbank in Amsterdam de verhoren van negen getuigen over een vermeend omvangrijk netwerk van kindermisbruik  in de jaren ’80. Het AD doet verslag in een bericht met de titel ‘De hele pedoprostitutie werd in die tijd gewoon gedoogd’. Het draait rond de voorheen hoogste ambtenaar van het ministerie van  Justitie Joris Demmink die al vele jaren met pedofilie, maar ook met klassenjustitie, machtsmisbruik en obstructie van de rechtsgang wordt geassocieerd. De verhoren dienen als voorbereiding op een rechtszaak. We Are Change Rotterdam praatte afgelopen week in Utrecht met oud-gevangenisdirecteur Jos Poelmann. Een verhaal over geruchten en het zoeken van de waarheid en over onderzoeken die maar geen onderzoek mochten worden. In een samenleving die steeds kritischer wordt op de politieke klasse.

Adèle van der Plas spreekt over Baybaşin en Demmink

WeAreChangeRotterdam interviewt advocate Adèle van der Plas over de zaak van haar cliënt Hüseyin Baybaşin en de kwestie Joris Demmink. Van der Plas licht toe wat volgens haar het verband is tussen Baybaşin en Demmink. Laatstgenoemde was 10 jaar lang de hoogste ambtenaar van het ministerie van Justitie, dat in 2010 werd omgevormd tot het ministerie van Veiligheid en Justitie. Een bericht in NRC spreekt van een angstcultuur op dat ministerie dat haaks stond op de openheid. Met klassenjustitie en wraakacties jegens klokkenluiders. Dat kan verklaren waarom de al sinds de jaren ’90 circulerende geruchten over het handelen van Demmink nooit grondig onderzocht werden of prominent in de publiciteit kwamen, en in de doofpot belandden.

Van der Plas ziet een rol voor de politiek om de kwestie Demmink tot op de bodem uit te zoeken omdat uit haar informatie die ze van Turkse autoriteiten heeft gekregen, blijkt dat Demmink chantabel was. Dat ziet ze als een ernstige inbreuk op de rechtsstaat. Vooral de kamerleden Pieter Omtzigt (CDA) en Louis Bontes (GrBvK) hebben zich de afgelopen jaren in het dossier Demmink verdiept en zich verdienstelijk gemaakt. 

Parlement moet Opstelten aanpakken vanwege zaak-Demmink

Update 13 september 2014: Zes voormalige gevangenisdirecteuren hebben gisteren in de kwestie Demmink aangifte gedaan tegen minister Opstelten wegens een ambtsmisdrijf, aldus het AD. Hij zou nalatig hebben gehandeld inzake de beschuldigingen over pedofilie aan het adres van zijn voormalige hoogste ambtenaar Joris Demmink. Opstelten liep op de feiten vooruit door in april 2014 te verklaren: ‘Het was niks, het is niks en het zal niks worden.’ Volgens de ondertekenaars van de aangifte frustreerde de minister hiermee de zaak ‘intentioneel’. Opstelten kreeg al eerder kritiek. Hij antwoordde op kamervragen dat een diepgaand onderzoek naar Demmink verricht was, terwijl later bleek dat dat om niet meer dan een verkennend onderzoek ging. 

CDA-kamerlid Pieter Omtzigt volgt de zaak-Demmink kritisch. Vandaag schreef-ie bovenstaande tweet naar aanleiding van de verklaringen van ex-rechercheur Emile Broersma in een getuigenverhoor voor de Utrechtse rechter-commissaris over het zogenaamde Rolodex-onderzoek. Voor de zoveelste keer blijkt dat minister Ivo Opstelten het niet zo nauw neemt met de feiten. Naar aanleiding van kamervragen van Omtzigt en z’n collega Peter Oskam moest Opstelten samen met minister Timmermans op 27 november 2012 toegeven dat er nooit een ‘diepgaand onderzoek‘ naar Joris Demmink was verricht. Slechts een ‘oriënterend feitenonderzoek‘.

Dat was een eerste doorbraak, want de verdedigingslinie van Opstelten tot die tijd was dat er door diverse ministers en het Openbaar Ministerie onderzoek was verricht en geen bewijs naar voren was gekomen voor beschuldigingen tegen Demmink. Maar als er nooit diep is gezocht met bijzondere opsporingsbevoegdheden is de kans groot dat er niks gevonden wordt. En betekent zo’n onderzoek weinig en zegt het niets over de waarheidsvinding. Zodat het er nog geen uitsluitsel over geeft of Demmink strafbare feiten heeft begaan. 

Een tweede doorbraak in deze zaak is dat er in de getuigenverhoren voor de Utrechtse rechtbank verklaringen opduiken van onder meer voormalig hoofdofficier van Justitie Hans Vrakking, ex-agent Leen de Koter en nu dan Emile Broersma dat Demmink wel degelijk is voorgekomen in het Rolodex-onderzoek. Minister Opstelten ontkent Demminks betrokkenheid, maar gaat niet echt in op de zaak. Hij ‘staat achter zijn eigen verklaring’ of ‘het OM heeft hem laten weten dat Demmink op geen enkele wijze in dit onderzoek naar voren is gekomen’. Met deze cirkelredeneringen verwijst Opstelten als een regent naar zichzelf en schermt de zaak-Demmink af.

Het ontwijkend gedrag van Opstelten is een schande voor elk parlement dat zichzelf serieus neemt. Uit zelfrespect moet het duidelijkheid eisen van Opstelten en niet langer genoegen nemen met zijn ontwijkende antwoorden. En het negeren van spijkerharde feiten van kroongetuigen die met informatie komen die nieuw licht werpt op de zaak. Niet pedofilie, obstructie van de rechtsgang of klassenjustitie zijn hier aan de orde, maar de werking van de parlementaire democratie. Als minister Opstelten blijft toedekken en vertragen dan wordt het tijd dat een ander bewindspersoon op Justitie dit dossier overneemt. Om eindelijk vaart te zetten.

Foto: Tweet van Pieter Omtzigt, 15 april 2014.

Demmink moet vervolgd worden. Tijd voor diepgaand onderzoek?

Wordt de voormalige hoogste ambtenaar van het ministerie van Justitie Joris Demmink juridisch aangepakt? Er lijkt na jarenlange stilstand, om niet te zeggen obstructie schot in de zaak te komen. Wat wil niet zeggen dat Demmink op voorhand schuldig is van wat hem aangewreven wordt, maar dat de verdenkingen van seksueel misbruik van minderjarigen voor het eerst serieus onderzocht gaan worden. Mr. Demmink ontkent schuld.

Het gerechtshof in Arnhem heeft vandaag bepaald dat Demmink alsnog voor de rechter komt. Het OM wordt daartoe gedwongen nadat het eerder geen grond zag om Demmink te vervolgen. De afweging spitste zich toe op twee aangiftes tegen Demmink voor misbruik van minderjarigen. Dat zou gebeurd zijn in 1996 in Turkije, maar Demmink ontkende toen in dat land te zijn geweest. Echter, in een brief stelde de hoofdofficier van Justitie in Istanbul vast dat Demmink toen wel in Turkije was geweest. Over de echtheid ervan ontstond een verschil van mening tussen Justitie en OM. Het OM twijfelde aan de authenticiteit.

Als het onderzoek breed opgepakt wordt, dan dient onderzocht te worden waarom drie achtereenvolgende ministers van Justitie, te weten Ivo Opstelten, Ernst Hirsch Ballin en Piet Hein Donner stelselmatig een diepgaand onderzoek blokkeerden. En herhaaldelijk de kamer onjuist en onvolledig voorlichtten. Ook zijn er sterke geruchten dat vertegenwoordigers van de media, waaronder die van de NOS jarenlang onder druk werden gezet om niets over de kwestie Demmink te publiceren. Ook hierover is duidelijkheid gewenst.

Komt er een onderzoek dat toedekt of ontdekt? Anders gezegd, is Nederland een volwassen rechtsstaat die in de spiegel durft te kijken? Waar de rechterlijke en uitvoerende macht volledig gescheiden zijn? Of is Nederland nog niet rijp om een diepere waarheid over zichzelf onder ogen te zien? Hoe dan is er nu hoop op openheid.

Foto: Het wrak van de American Star. Fuerteventura, Canarische eilanden.

Wordt vervolgd. Wordt Demmink ooit vervolgd? Wordt vervolgd

Zie bij reacties voor de uitzending van EenVandaag (AVRO) van 17 oktober 2013.

Daar duikt-ie weer op in de publiciteit, de naam Demmink. Of liever gezegd: de kwestie-Demmink. Ze horen bij elkaar als kop en schotel. Al jaren wordt z’n naam in verband gebracht met het allerergste. Niet alleen met seks met minderjarigen, maar ook met chantage, intimidatie, obstructie van de rechtsgang en inperking van de persvrijheid. Demmink, onze Zwarte Piet die zelf met de zak loopt om er niet ingestopt te kunnen worden. Demmink, nieuwe folklore van de lage landen. Ook de overlever die alle middelen inzet om niet veroordeeld te worden. Zelfs na zijn pensioen als hoogste ambtenaar van Justitie de minister voor zijn verdediging betalen laat. Op zich een opmerkelijke prestatie. Uiteraard niet van minister Ivo Opstelten, maar wel van Demmink.

EenVandaag besteedt vandaag aandacht aan de kwestie-Demmink. Directe aanleiding is dat er aanstaande vrijdag bij het gerechtshof Arnhem een artikel-12 procedure dient, aangespannen door twee Turkse jongens die zeggen misbruikt te zijn door Demmink. Mischa Wladimiroff is de advocaat die Demmink in de arm heeft genomen om hem in deze zaak bij te staan. Deze advocaat wordt beticht van belangenverstrengeling. Hij was lid van een commissie die op zoek naar dwalingen de zaak-Baybasin tegen het licht hield. De Turkse Koerd Hüseyin Baybasin is degene die Demmink van kindermisbruik tijdens de jaren ’90 in Turkije beschuldigt.

De Telegraaf pakt het ook op en citeert Adèle van der Plas, de advocaat van Hüseyin Baybasin. Ze strijdt met de Bakker Schut Stichting tegen juridische dwalingen. Van der Plas vraagt om een diepgaand onderzoek door de Rijksrecherche naar Demmink. Ondanks de beweringen van de ministers Timmermans en Opstelten is zo’n onderzoek als gevolg van alle beschuldigingen nooit gehouden. Da’s opvallend. Van der Plas verbergt haar irritatie niet: ‘Waarom krijgt de kruidenier een inval bij een anonieme tip over kinderporno? En waarom wordt deze man beschermd terwijl er stapels bewijs liggen? Is dit klassenjustitie of spelen er andere belangen?‘

Toegevoegd: Uitzending van EenVandaag (AVRO) van 17 oktober 2013:

Lees hier alle stukken die op dit blog sinds december 2010 over Joris Demmink zijn verschenen.

Foto: Stiltecentrum Penitentiaire Inrichting Lelystad. Ontwerp Bom Interieurs

Wat voor onderzoek komt er naar Demmink: toe- of ontdekken?

De affaire-Demmink gaat maar niet liggen. Een kwestie van vertraging, misleiding en ontkenning. Centraal staat Joris Demmink de tot 1 november 2012 hoogste ambtenaar van het ministerie van Justitie. Hij wordt al jarenlang in verband gebracht met het seksueel misbruik van minderjarigen. Maar ook met machtsmisbruik, obstructie van de rechtsgang, intimidatie van de media en chantage van hooggeplaatsen. Omdat er nooit een diepgaand onderzoek is verricht naar de beschuldigingen bestaat er al jaren een patstelling. Met als gevolg onzekerheid over wat Demmink precies aangewreven kan worden. Dit is een ongewenste situatie die de opeenvolgende ministers van Justitie door een aanwijzing om deze zaak te onderzoeken hadden kunnen voorkomen. Ze deden dat niet en hebben de schijn gewekt Demmink in bescherming te hebben genomen.

Vandaag meldt het AD dat het OM een onderzoek is gestart naar Demmink. Vraag is of het deze keer eindelijk om een diepgaand onderzoek gaat dat probeert alle feiten boven water te krijgen. Aanleiding is een brief van het Turkse OM waarin staat dat ‘Demmink op 20 juli 1996 Turkije is ingereisd’. Een onbetekend feit ware het niet dat Demmink en z’n advocaat altijd hebben ontkend dat Demmink in de jaren ’90  in Turkije was. Waar-ie minderjarigen misbruikt zou hebben. De Rijksrecherche heeft afgelopen jaar een oriënterend feitenonderzoek naar de reisbewegingen van Demmink in Turkije gehouden. Dat kwalificeerde minister Opstelten als gedegen onderzoek. Hiermee introduceerde hij een onderzoekscategorie tussen oriënterend en diepgaand. Wat gedegen betekent is onduidelijk. Hoe dan ook is er nooit een diepgaand onderzoek verricht.

Gezien de voorgeschiedenis is het de vraag of er vertrouwen valt te ontlenen aan de nieuwste ontwikkelingen. Is de tijd rijp voor een onderzoek dat ontdekt, en niet toedekt? Henk Rijkers van het KN weet het deze keer zeker. Hij noemt de instelling van een onderzoek door het OM een doorbraak in de affaire-Demmink. Maar dat valt nog maar te bezien. Vraag is of het gezien de betrokkenheid van allerlei ministers, hooggeplaatsten en politieke partijen al tijd is voor een niet-gestuurd, onafhankelijk onderzoek. Dus zolang betrokkenen als Ivo Opstelten en Piet Hein Donner nog hoge posities in het openbaar bestuur bezetten. Mogelijk moeten we nog enige jaren wachten op de echte waarheid over Demmink. Hoewel sommigen het antwoord al weten.

Foto: Joris Demmink. Credits: NRC/Maarten Hartman.

Zie hier voor alle stukken van dit blog over Joris Demmink.

Belastende verklaring over Demmink. Wat doet journalistiek?

De Volkskrant heeft vandaag twee stukken over Joris Demmink. Van 2002 tot 2012 de hoogste ambtenaar van het ministerie van Justitie. Opmerkelijk omdat de gevestigde media er nooit veel aandacht aan besteden. Het bericht dat de twee oud-gevangenissdirecteuren Bart Molenkamp en Jacques van Huet op 17 mei 2013 een verklaring bij een Haarlemse notaris hebben afgelegd. Hiermee willen ze onafhankelijk onderzoek afdwingen. Tot nu toe is er naar Demmink nooit een diepgaand onderzoek verricht. Hun getuigenis gaat terug naar een dienstreis door hoge ambtenaren uit het gevangeniswezen naar Londen in mei 1992. Demmink ontbrak.

Een medewerkster van Justitie zou zich ’s avonds in de hotelbar beklaagd hebben over het gedrag van Joris Demmink, destijds directeur-generaal Vreemdelingenzaken. ‘Zij moest ‘via de telefoon jonge jongens’ voor hem regelen‘, aldus Molenkamp en Van Huet. De laatste voegt toe: ‘Niemand durfde hierover openlijk naar buiten te treden. Dat stond gelijk aan ambtelijke zelfdoding naar mening van ondergetekende.’ De betreffende medewerkster is volgens De Volkskrant ‘stomverbaasd‘ over de verklaring. Ze kan zich ‘niet herinneren of er tijdens de reis over de heer Demmink gesproken is’. Zoals zo vaak bij Demmink blijft de zaak in een welles-nietes sfeer hangen. In februari lekte er al een e-mail van een oud-gevangenisdirecteur uit.

In een achtergrondverhaal schetst De Volkskrant dat de kwestie Demmink al sinds de jaren ’90 zeurt en er een anti-Demminklobby bestaat die Demmink voor de rechter probeert te krijgen. Maar da’s openbare informatie die weinig opzienbarend is. Belangwekkender was geweest als De Volkskrant de pro-Demminklobby in kaart had gebracht. Het verder verdienstelijke achtergrondverhaal valt op te vatten als een stempel voor het eigen onvermogen. Want hoe kan een belangrijk nieuwsmedium een zaak over de hoogste ambtenaar van Justitie waarvan het zelf zegt dat deze al sinds de jaren’ 90 speelt onuitgezocht laten? De journalistiek komt er maar steeds niet aan toe deze kwestie te onderzoeken. Dat roept vragen naar de redenen op. De zwijgende of wegkijkende journalistiek die niet doet wat van haar verwacht kan worden, wordt zo een deel van de kwestie.

De hoofdvraag is niet of Demmink zich schuldig heeft gemaakt aan sex met minderjarigen of door chantage of machtsmisbruik een eerlijke rechtsgang heeft geblokkeerd. Als dit zo was moet-ie daar met z’n geweten maar in het reine over komen. De hoofdvraag is omvattender omdat dit gaat over het functioneren van de rechtsstaat en de ingebouwde checks and balances. Waarom is er ondanks de veelheid aan geruchten vanuit de Nederlandse, Amerikaanse en Europese politiek en samenleving nooit een diepgaand onderzoek naar het functioneren van Demmink verricht? Dit is de verantwoordelijkheid van Tweede Kamer en kabinet. De journalistiek had het zelf kunnen uitzoeken, toen het constateerde dat de politiek een onderzoek blokkeerde.

Wat toont de affaire Demmink aan over de stand van zaken van de Nederlandse samenleving? Er zijn drie mogelijkheden. a) De rechtspraak kent klassejustitie. b) De politiek dekt fouten toe en c) De journalistiek controleert de macht niet. In alle gevallen ligt de oorzaak bij vriendjespolitiek. In een gesloten systeem lopen verantwoordelijkheden door elkaar heen, maakt niemand zich aanspreekbaar en ontbreekt controle op de macht. Bedenkelijk is dat de journalistiek hier in 20 jaar niet de vinger op weet te leggen, niet tot de bodem gaat en zich ogenschijnlijk voegt bij de macht. Dan wordt een verhaal over het verhaal van De Volkskrant een ware heldendaad van intellectuele durf en ambitie. In een armzalig, kaal Nederlands journalistiek landschap.

Foto: De VVD’ers Joris Demmink en de Haagse burgemeester Jozias van Aartsen. In update weggehaalde foto bij het artikel in De Volkskrant.

Regering-Rutte steeds verder onder druk vanwege zaak Demmink

Er zijn drie ontwikkelingen in de zaak Demmink. 1) Op de video getuigt op een hearing over mensenhandel in het Amerikaanse congress de Republikeinse afgevaardigde uit New Jersey en voorzitter van het Subcomittee waaronder de mensenrechten vallen Chris Smith van de obstructie door de regering-Rutte. Het weigert een diepgaand onderzoek naar de voormalige secretaris-generaal van Justitie Joris Demmink in te stellen. Smith dreigt niet alleen met een resolutie om het Internationaal Gerechtshof uit Den Haag weg te halen, Nederland dreigt ook te duikelen op de lijst die aangeeft of landen een goed mensenrechtenbeleid hebben, de Tier Ranking. Minister Ivo Opstelten geeft telkens ontwijkende antwoorden op kamervragen van onder andere CDA-er Pieter Omtzigt en hij houdt zich doof voor kritiek op zijn lakse aanpak. De druk die via parlementen en media in het buitenland wordt opgebouwd beschadigt het beeld van Nederland als volwassen en open land.

2) Deze week vertrekt een delegatie van 11 personen naar de VS onder leiding Herman Bolhaar, voorzitter van het college van procureurs-generaal. Ook voorzitter van de taskforce mensenhandel. Volgens hem krijgt het steeds meer grip op de mensenhandel. Ongetwijfeld zal de delegatie door de Amerikanen aangesproken worden op de lakse houding van de Nederlandse regering. Rudie van Meurs constateert in een stuk voor de Bakker Schut Stichting dat de reden voor het sturen van de delegatie is dat onze zakelijke belangen in het geding zijn: ‘Want nu zijn niet alleen maar de kinderen in het geding, onze belangen staan op het spel.’

3) Robert Rubinstein van Stichting De Roestige Spijker voert de interne druk op minister Opstelten op door aanvullende vragen op zijn WOB-verzoek te stellen over de overheidssteun aan Joris Demmink in de juridische procedure tegen het AD. Hij vraagt om ‘afschriften van alle schriftelijke besluiten, stukken, correspondentie en documenten, als ook een kopie van geluidsopnames‘ die betrekking hebben op deze zaak.

Vraag is hoelang de regering-Rutte nog weerstand kan bieden aan deze externe en interne druk. Wanneer neemt de PvdA afstand? Hoe langer weerstand wordt geboden, hoe raadselachtiger de zaak Demmink wordt. Door het ontkennen van Opstelten dat er iets aan de hand is en het uitblijven van een diepgaand onderzoek naar Demmink wordt de reputatie van Nederland steeds verder beschadigd. En dat van een regering die mensenrechtenbeleid heeft ingewisseld voor handelsbelangen. Als de positie van de minister van Justitie blijkbaar belangrijk genoeg is om die druk te weerstaan dan kunnen daarvoor verschillende redenen zijn. Of minister Opstelten stelt zich eigenwijs en met misplaatste trots op, of de regering heeft de reputatieschade onderschat of het bevestigt de complottheorie dat de zaak Demmink vertakkingen heeft naar hooggeplaatste personen die koste wat kost beschermd moeten worden. Dat mag dan de reputatie van Nederland schaden.

Opnieuw aanwijzing voor onregelmatigheden kwestie Demmink

Update: Jan Poot plaatste vanochtend bovenstaande e-mail op z’n website met de volgende opmerking: ‘Eerst Donner en daarna Hirsch Ballin hebben Omtzigt onlangs gewaarschuwd zich van verdere acties inzake Demmink te onthouden.‘ Hij zegt naar aanleiding hiervan gesommeerd te zijn deze opmerking over Donner en Hirsch Ballin onmiddellijk van zijn site te verwijderen. Poot zegt dat niet te doen ‘omdat de druk van deze politieke zwaargewichten op Omtzigt onoorbaar is en intrekking in strijd met de waarheid is.’ Hij neemt het op voor Pieter Omtzigt. Naar zeggen van Henk Rijkers van het Katholiek Nieuwsblad heeft volgens Jan Poot partijleider Van Haersma Buma hierin bemiddeld en heeft met name Hirsch Ballin druk gezet. Onduidelijk blijft of de beschuldiging klopt dat Donner en Hirsch Ballin hebben geintervenieerd en wat het belang van Donner en Hirsch Ballin is om Omtzigt onder druk te zetten en de vrijheid van meningsuiting te beperken. Jan Poot vraagt zich in een naschrift af waarom Nederlandse journalisten niet willen uitzoeken waarom Donner en Hirsch Ballin kamerlid Omtzigt onder druk hebben gezet. Onduidelijk is wie de e-mail naar Poot heeft gelekt.

Een e-mail van een oud-gevangenisdirecteur aan CDA-kamerlid Pieter Omtzigt die zich bezighoudt met de zaak Demmink. Zie hier voor de stukken op dit blog over dit onderwerp. De e-mail is er opnieuw een aanwijzing voor dat er nooit een diepgaand onderzoek naar de oud secretaris-generaal van Justitie Joris Demmink is verricht. Ondanks beweringen van minister Ivo Opstelten van het tegendeel. Als het in Nederland normaal is dat hoge ambtenaren die chantabel zijn en omgaan met vertrouwelijke informatie niet of onvoldoende gescreend worden, dan is het met het openbaar bestuur nog erger gesteld dan het nu al lijkt.

Vraag waarom toenmalig minister van Justitie Piet Hein Donner in 2002 Joris Demmink tot secretaris-generaal van Justitie benoemde is interessant. Maar dit is niet zeker. Mogelijk werd deze benoeming door Donners voorganger de VVD’er Benk Korthals voorgekookt. Juist dit soort vermoedens billijkt de noodzaak voor een diepgaand onderzoek naar het opereren van Joris Demmink en alle direct betrokken bewindslieden. Zodat waar schuld vastgesteld kan worden dit nu eens duidelijk gebeurt en de onschuldigen vrijgepleit worden.

Naschrift: Pieter Omtzigt bevestigt op Twitter dat de e-mail van de gevangenisdirecteur authentiek is. Maar hij ontkent dat er onoorbare druk op hem is uitgeoefend. Hij compliceert dat echter weer door de toevoeging dat genoemde mensen (Buma, Donner, Hirsch Ballin) niet bij hem langs zijn geweest. Druk kan ook indirect worden gezet. Kortom, de episode van de e-mail van de gevangenisdirecteur zorgt voor onnodige verwarring.

Foto: Schermafbeelding van e-mail door oud-gevangenisdirecteur aan Pieter Omtzigt over kwestie Demmink.