Joe Biden is door de media tot de volgende president van de VS uitgeroepen. Het is vreemd dat er niet zo iets is als de Kiesraad in Nederland die die taak op zich neemt met een officiële verklaring die vooruitloopt op de definitieve uitslag. Enfin, dat is nu eenmaal het gebruik in de VS. Het is niet zo dat Biden de overwinning niet heeft binnengesleept. Nee, de cijfers zijn duidelijk en overtuigend, hij heeft gewonnen. Ofschoon de winst kleiner is dan de Democraten hoopten.
Dat president Trump zijn nederlaag niet wil toegeven viel te verwachten. Hij reageert als een klein kind dat niet tegen zijn verlies kan. Dat hij zijn eigen partij meesleept in zijn val was ook te voorzien. Nog steeds laten de Republikeinen zich gijzelen.
Maar in januari 2021 is Trump zijn presidentschap kwijt. Dan pas zijn z’n huidige medestanders mentaal vrij om zich uit zijn schaduw te bevrijden. De bescherming door het ambt die Trump nu nog geniet verdwijnt. Dat heeft als gevolg dat Trump aan prestige en invloed inboet. Twitter kan Trump schorsen. Rupert Murdochs Fox News zal de meest fanatieke Trump-getrouwe commentatoren inperken en minder ruimte geven. Deutsche Bank kan een deel van Trumps bezittingen opeisen vanwege een schuld van honderden miljoenen dollars als hij die niet kan herfinancieren.
Zo zal het prestige van Trump afbrokkelen. De strategie ligt voor de hand. Zijn tegenstanders binnen de Democratische en Republikeinse partij doen er verstandig aan om Trump alle symbolen van macht en invloed die hij bezit stuk voor stuk te ontnemen. Zoals steen voor steen een huis wordt gesloopt. Tot en met de misvatting dat Trump een succesvol zakenman en dealmaker is. Het is bizar dat ook Trumps critici nog steeds in de Trump-wolk verkeren en niet buiten de wolk kunnen denken voor wat de toekomst brengt. Ook zij laten zich gijzelen door Trumps succesverhaal dat zij denken door te prikken.
De documentaire ‘An American Affair: Trump & the FBI’ die afgelopen woensdag op de Duitse publieke zender ARD werd uitgezonden geeft stof tot nadenken. De waarde ervan is dat het met betrokkenen spreekt die van binnenuit bij het onderwerp waren betrokken. France 24 gaat in gesprek met co-regisseur David Carr-Brown.
In de late jaren 1970 en in de 1980s beheerste de Italiaanse maffia west New York en kon er niets gebouwd worden zonder hun medewerking. Dat was de periode dat in New York Trump vastgoed projecten van de grond probeerde te krijgen. Zoals het beschermde Jugendstil Bonwit Teller Building aan Fifth Avenuee dat Trump in 1980 schaamteloos en zonder gestopt te worden liet vernietigen om zijn Trump Tower te bouwen.
Later kwam daar de Russische maffia bij die vanuit Brighton Beach opereerde, nauwe banden had met de toenmalige KGB, de inlichtingendienst van de Sovjet-Unie, en door de Italiaanse maffia werd ingehuurd.
De Russen hielpen vanaf de jaren 1990 Trump op twee manieren. Omdat na een aantal faillissementen vanwege onder meer de dure mislukking van het Taj Mahal casino in Atlantic City geen enkele westerse bank hem nog geld wilde lenen werd hij afhankelijk van Russisch geld. Daar werd de Deutsche Bank voor gebruikt die als enige westerse bank nog zaken deed met Trump. Daarnaast wasten Russen door de aankoop van vastgoed in onder meer New York hun crimineel en illegaal geld schoon. Trump was een spil in die handel.
De verbazing tussen de inmiddels gepensioneerde FBI-agenten over hun leidinggevenden is voelbaar. De agenten vragen zich na al die jaren nog steeds af waarom Trump nooit stevig is aangepakt en of dat wellicht kwam omdat hij bescherming had in de top van het tamelijk zelfstandig opererende FBI-bureau in New York.
Spannend wordt het als een videoverbinding tot stand komt van oud-agent Myron Fuller, die de rol van vorser speelt, met de voormalig onderdirecteur van de FBI en tot in de late jaren 1990 een leidinggevende op het New Yorkse bureau James Kallstrom. Hij is een Giuliani- en Trump-aanhanger en mengde zich in de campagne van 2016 tamelijk ongebruikelijk in het publieke debat over de FBI. De suggestie wordt heel terloops gewekt dat hij in zijn tijd Trump diensten heeft bewezen. Men voelt de dunne lijn die de oud-agent niet kan overgaan om Kallstrom te beschuldigen op straffe van een zaak van smaad aan zijn broek te krijgen.
Dat ishet onbevredigende van de documentaires over Trump (soms met Biden) die nu ter gelegenheid van de presidentsverkiezingen op 3 november 2020 verschijnen. Ze kunnen niet doorbijten en het achterste van de tong tonen. Ze hebben gemeen dat ze alle stoppen voordat de eindconclusie getrokken kan worden en de slotsom wordt opgemaakt. Want Trump heeft de essentiële gegevens afgeschermd en openbaarmaking ervan succesvol geblokkeerd. Daarin zal pas verandering komen als de bescherming van het presidentschap wegvalt. Daarnaast zit de angst voor een rechtszaak wegens smaad er in de Amerikaanse media diep in. Trump staat erom bekend rechtszaken te gebruiken als machtsmiddel tegen partners en opponenten. Het wachten is op het post-Trump tijdperk voordat de media echte openheid kunnen geven. Zonder schroom.
Het lijkt erop dat de verdedigingsmuur van president Trump op het punt van bezwijken staat. Zoals al vaker voorspeld heeft dat te maken met Deutsche Bank, een van oorsprong Duitse bank. Geruchten gaan dat de bank Trumps belastingaangiften heeft en die en andere documenten volgens een gerechtelijke uitspraak moet overhandigen aan een commissie van het door de Democraten gedomineerde Huis van Afgevaardigden.
Toen het tijdens de crisis van 2008 slecht ging met Trumps vastgoedonderneming en die om omvallen stond, hij al meerdere keren failliet was gegaan en door Amerikaanse banken niet meer werd vertrouwd en was uitgesloten, zocht hij noodgedwongen zijn toevlucht tot Deutsche Bank voor leningen om zijn onderneming te redden. Velen vroegen zich in de jaren daarna af wat deze bank daar precies bij te winnen had. Waarom het volume opkloppen met een dubieuze ondernemer als Trump? Het jaagde Trump in de armen van het Kremlin.
Nu valt alles samen. Er zijn sterke geruchten dat die leningen van Deutsche Bank mede ondertekend waren door Russische oligarchen uit de kring van president Putin. In de Russische Federatie kunnen oligarchen politiek niet autonoom opereren. Ermee had Trump zich overgeleverd aan het Kremlin. Het maakte hem chantabel en tot marionet van het Kremlin. Hoewel het wantrouwen jegens de Russische Federatie bij leden in het congres aanwezig bleef. Het verklaart Trumps blinde bewieroking van Putin die feitelijk onverklaarbaar is omdat het haaks staat op het Amerikaans belang. Zo verklaarde Trump op de legendarische top in Helsinki Putin meer te geloven dan de Amerikaanse inlichtingendiensten. Terwijl aangetoond was dat het Kremlin zich actief had gemengd in de campagne van 2016 die in een onverwacht scenario leidde tot Trumps verkiezing.
Het zet ook het debat over conspiracy (samenzwering) en collusion (geheime verstandhouding) van Trump met het Kremlin weer centraal. Speciale aanklager Robert Mueller constateerde in zijn rapport dat hij geen bewijs had kunnen vinden van conspiracy waar Trump en minister William Barr vervolgens onjuist van maakten dat er geen sprake was van collusion. Een minder zwaar vergrijp. Media in allerlei landen slikten die spin van Trump en Barr voor zoete koek en werkten zelfs onbewust mee aan de beeldvorming die zei dat Trump vrijgepleit was van samenwerking met het Kremlin. Niet van obstructie van het onderzoek trouwens. Maar een publiek geheim was dat Mueller de Russische connectie van Trump niet mocht onderzoeken op straffe van ontslag door het ministerie van Justitie. Muellers opdracht en mandaat waren beperkt. Hij mocht de rode lijn niet over. Mueller bleef weg van de financiële transacties en kon daar geen uitspraak over doen. Maar dat betekende niet dat die financiële en andersoortige samenwerking tussen Trump en Kremlin niet bestond.
Als de geruchten kloppen, waar het sterk op lijkt, komt via de omweg van Deutsche Bank alsnog uit wat Mueller niet mocht onderzoeken. Het verklaart waarom Trump in afwijking van alle presidenten van de laatste jaren zijn belastingaangiften en bijbehorende onderliggende documenten geheim wilde houden. Hij heeft iets te verbergen en houdt openbaarmaking tegen met inzet van vele advocaten die rechtszaken voor hem voeren.
Af te wachten valt of de Republikeinen in de Senaat nu een afzettingsprocedure (impeachment) tegen Trump steunen. De Republikeinse partij is onder Trump veranderd in een sekte vol blindelingse volgelingen waar het enkel en alleen om de president draait. Een overweging van Republikeinen om Trump te laten vallen is niet zozeer dat hij hoogverraad heeft gepleegd door onder één hoedje te spelen met de Russen, maar dat Trumps slechte peilingen de Republikeinen in Senaat en Huis bij de verkiezingen in november 2020 mee de diepte in dreigen te trekken. Beslissend zal zijn of Republikeinse leiders tijdig een ruggengraat weten te ontwikkelen.
Commentator John Heilemann noemt in het programma van MSNBC’s Lawrence O’Donnell de onthullingen over de Russische betrokkenheid bij de leningen van Deutsche Bank een loper (skeleton key) die zicht geeft op de tot nu toe onverklaarbare raadsels van Trump en die opent. De nieuwe informatie maakt volgens hem een afzettingsprocedure tegen Trump later dit jaar onvermijdelijk. Niet onmogelijk is dat andere landen als Turkije, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten eveneens geld aan Trump hebben geleend en hem daarmee politiek hebben gekocht. Het zou Trumps opvallende buitenlandse beleid verklaren dat autoritaire leiders omhelst en in bescherming neemt en westerse bondgenoten van zich vervreemdt en op afstand houdt.
Het volgende scenario ontrolt zich in de VS voor 2019 en 2020. President Trump zit in de laatste twee jaar van zijn eerste termijn. In november 2020 zijn de volgende presidentsverkiezingen. De kandidaten van beide grote partijen zijn nog niet aangewezen. Trump krijgt op dit moment voor het eerst te maken met onderzoeken die de financiële handel en wandel van zijn organisatie doorlichten. De verwachting is dat er maffia-achtige onregelmatigheden aan het licht zullen komen. Zoals witwasschema’s en doorsluizen van Russisch geld via Deutsche Bank of bankfraude en belastingontduiking. Ontmanteling van Trumps organisatie kan het resultaat zijn. Dat zijn van de ene kant onderzoeken in staten zoals New York die vanuit het Witte Huis niet zijn te stoppen en onderzoeken door commissies in het Huis van Afgevaardigden die onder Democratisch voorzitterschap staan waarvoor hetzelfde geldt. In het Huis heeft de Democratische voorzitter Nancy Pelosi afgelopen dagen verklaard dat ze niet voor een afzetting (impeachment) van Trump is, omdat hij de moeite niet waard is. Achterliggende gedachte is dat een Republikeinse meerderheid in de Senaat hiermee niet zal instemmen. Zo neemt Pelosi afstand van Trumps beeldvorming zodat hij zich niet als slachtoffer kan afbeelden en laat ze de onderzoeken het werk doen. Tevens probeert ze de heethoofden in haar partij te neutraliseren die Trump frontaal aan willen vallen, maar daarmee precies zijn agenda dienen. Het wachten is nu op de uitkomsten van de onderzoeken en de bekendmaking van Trumps crimineel handelen dat ook de Republikeinen in Huis en Senaat te erg vinden, mede omdat het hun kansen in de verkiezingen van 2020 zal schaden. Het wachten de komende tijd is op het doorprikken en leeglopen van de cult van Donald Trump.
In de uitzending van maandagavond 13 maart 2017 gaat Rachel Maddow in op de zakelijke belangen van Donald Trump en zijn familie, de kwalijke rol van Deutsche Bank als facilitator bij Russische witwas-praktijken en het ontslag afgelopen zaterdag 12 maart van de New Yorkse aanklager Preet Bharara. Hij kocht zich 24 uur door niet zelf zijn ontslag te nemen. Maddow suggereert dat Bharara die extra tijd benutte om de lopende onderzoeken naar de Trump Organisatie, de Trump regering en het Trump campagneteam waar hij leiding aan gaf veilig te stellen. Wie weet. Het is een verhaal over een politieke klasse in China, de Russische Federatie en de VS die zich vanwege eigen gewin niet aan regels houdt en toezichtsorganen verzwakt of zelfs blokkeert.
Maddow schetst een beeld van zakenmensen die de politiek opkopen en hun eigenbelang boven het algemeen belang stellen. Dat geeft spanning tussen ethiek en banditisme en roept een vraag op. Zijn oplichters als Trump of Vladimir Putin af te remmen als ze het justitie-apparaat en toezichtsorganen naar hun hand zetten?
Wat er gebeurt in de Amerikaanse verkiezingsstrijd is nog nooit vertoond. De Republikeinse kandidaat Donald Trump roept de Russen op om 30.000 e-mails van Hillary Clinton die van haar privé server zijn verdwenen (EMAILgate) boven water te halen. Trump roept dus een buitenlandse mogendheid op zich actief te mengen in de Amerikaanse verkiezingsstrijd. De Republikeinse voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Paul Ryan neemt hier afstand van en heeft de Russische president Putin in een verklaring juist opgeroepen om buiten de Amerikaanse verkiezingstrijd te blijven, volgens een bericht in The Hill: ‘Rusland is een wereldwijde dreiging geleid door een sluwe misdadiger. Putin moet buiten de verkiezingen blijven’. Is Trump te ver gegaan?
De ontwikkelingen volgen elkaar snel op. Het kan dat Trump zijn eigen graf graaft door zich pro-Putin uit te laten. In zekere zin brengt dat het Kremlin ook in verlegenheid omdat het beginsel van Maskirovka niet toelaat om die inmenging te bevestigen. Het geeft Trumps tegenstanders de gelegenheid om vragen bij zijn loyaliteit te zetten. Zoals de oud-directeur van de CIA en Democratische politicus Leon Panetta die volgens een tweet van CNN’s Christiane Amanpour niet vindt dat Trump Putin kan vragen zich met de Amerikaanse politiek te bemoeien: ‘Ik denk dat dat grenzen te buiten gaat. Ik denk dat soort uitspraken slechts weergeeft dat hij echt niet gekwalificeerd is om president van de Verenigde Staten zijn.’ De Clinton-campagne sluit zich bij monde van woordvoerder Brian Fallon aan bij de woorden van Paul Ryan. Fallon noemt de lovende woorden van Trump voor Putin ‘Al geruime tijd nogal vreemd’.
Marc Jansen retweet tweets van David Frum van The Atlantic die de Putin-politiek van Trump samenvatten:
The Young Turks gaven op de Democratische conventie in Philadelphia hun idee hoe Trump gekocht wordt met geld van het Kremlin. En Estland weggeeft aan de Russen door de Navo-verplichtingen bij het oud vuil te zetten. Maar als Trump zo handelt als president kan dat leiden tot zijn afzetting (impeachment) door de elite van de Republikeinse partij. En is er met vice-president Mike Pence een weg ’terug naar normaal’.
Is het bericht van pro-Maidan analist Dmitry Tymchuk waar dat een konvooi met 40 trucks met bewapende (para)-militairen vanuit Rusland Oekraïne dreigt binnen te trekken? Het is aannemelijk. De afgelopen week waren er meerdere van dit soort pogingen die soms wel, soms niet door de Oekraïense grenswacht konden worden verijdeld. De pro-Russische separatisten zetten alles op alles om hun posities te versterken in afwachting van verdere anti-terroristische acties van het Oekraïense leger. Zoals de recente poging van gisteren om het vliegveld van Donetsk in te nemen. De in de eerste ronde met 54% van de stemmen gekozen president Petro Poroshenko zet erop in om de separatisten zo snel mogelijk militair te verslaan.
Dit soort berichten over Russische betrokkenheid bij de onrust in Oost-Oekraïne verstevigt de roep om de sancties op te voeren. Deze week praat de EU daar opnieuw over. Wordt het een verbod op invoer van kaviaar, diamanten, edelmetaal, bont en wodka? Of gaat het verder en is de ultieme sanctie een totaal verbod op de invoer van Russisch gas en olie, een investeringsstop in Rusland en een verbod op samenwerking met Russische bedrijven? Tegen middelzware sancties lijken steeds minder bezwaren te bestaan. Een rapport van de Deutsche Bank relativeert de economische schade voor Duitsland en Europa. Wat politiek moet hoeft om economische redenen niet nagelaten te worden. Het kan wel eens zo zijn dat de Duitse automobielindustrie die 19% naar Rusland exporteert juist de Italianen of Fransen over de streep trekt voor zwaardere sancties.
In een recente ontwikkeling heeft Valeri Bolotov de leider van de zogenaamde Volksrepubliek Luhansk de oorlog verklaard aan Denis Pushilin de leider van de zogenaamde Volksrepubliek Donetsk. Voor de duidelijkheid, dit zijn allebei separatistische groepen die zich tegen de macht van Kiev verzetten. De reden zou zijn dat Pushilin te weinig weerstand biedt aan het Oekraïense leger. Dit bericht is koren op de molen van de centrale macht in Kiev. De situatie in Oost-Oekraïne wordt er niet rustiger en overzichtelijker op.
George Knight 