Twee Nederlandse kinderen op Ellis Island (1892-1907)

Immigranten. Deze keer twee Nederlandse kinderen. Dat kan niet missen. De klompjes, de hoofddeksels en vooral de gezichtjes. De ‘Nederlandsheid’ straalt er vanaf. Die besmettelijke vorm van identiteit aan de rand van de Noordzee. De pop van het meisje lijkt het met maar één been te moeten stellen. Is dat de reden voor haar om het op een huilen te gaan zetten? Deze foto is er een uit een reeks portretten van immigranten in klederdracht die tussen 1892 en 1907 aankwamen op Ellis Island, New York. Fotograaf was Augustus Sherman die er werkte en als hobby foto’s nam. Ze waren welkom in de VS. Maar niet in gelijke mate. Nederlanders en Scandinaviërs waren meer welkom dan Zuid- en Oost-Europeanen. Veel verandert, maar meer blijft hetzelfde.

Foto: Augustus Sherman, ‘Dutch children’, 1892-1907.

Assange zegt Ecuadoriaanse ambassade te verlaten. Na uitspraak VN over zijn zaak

‘This is an application framed by political events, but at its heart, it is about a person who has been deprived of his liberty in an arbitrary manner for an unacceptable length of time. If all the names, details and events were redacted, it could be distilled to the simple and irrefutable fact that a political refugee, who has never been charged, has been deprived of their liberty for nearly four years, and confined in a very small space for over two years. The matter has come to a head because his mental and physical health are imperiled. This situation does not only affect him, but also his young children who are being denied the protection and affection of their father. The situation is in urgent need of a remedy. WGAD has both the power and the duty to grant it.’ Aldus de conclusie van het verzoek van Julian Assange aan de United Nations Working Group on Arbitrary Detention (WGAD) die op vrijdag 5 februari in Genève uitspraak doet in zijn zaak.

Het is een merkwaardige ontwikkeling in een kwestie die al sinds 19 juni 2012 loopt toen WikiLeaks-voorman Julian Assange naar de ambassade van Ecuador in Londen vluchtte. Hij vreesde door de Britse regering via Zweden naar de VS uitgewezen te worden om daar door een geheime jury berecht en levenslang opgesloten te worden wegens spionage. Zweden en de VS zijn hechte bondgenoten die door de recente militaire expansie van de Russische Federatie in Europa alleen nog maar meer naar elkaar toe zijn getrokken. Niet toevallig verschijnen artikelen in de Britse pers over Zweden dat het front in de nieuwe koude oorlog zou zijn.

Assange neemt een dubbele gok. Want hij weet niet hoe de WGAD beslist en weet evenmin hoe de Britten in samenspraak met de Zweden en Amerikanen reageren. Zelfs niet als de uitspraak voor hem gunstig is. Het bericht in de tweet kan ook bedoeld zijn  om de zaak onder aandacht te brengen van de publieke opinie. Assange heeft al eerder beweerd de Ecuadoriaanse ambassade te verlaten, zonder dat ook werkelijk te doen. Assange heeft een slechte gezondheid en zegt betere verzorging nodig te hebben dan hij nu kan krijgen.

Foto: Schermafbeelding van tweet van WikiLeaks, 4 februari 2016.

Beschuldigingen tegen Assange verjaren. Maar hij blijft opgesloten in ambassade

Interview op 3 augustus 2015 van de Zweedse televisie met Thomas Olsson, de Zweedse advocaat van Julian Assange. (Klik op Ondertiteling Engels). Morgen en komende week verlopen drie van de vier beschuldigingen tegen Assange omdat hij nog steeds niet geïnterviewd is en het nu te laat is. Een voorwaarde voor vervolging.

De Zweedse aanklager Marianny Ny weigerde jarenlang Assange op niet-Zweedse bodem te interviewen en Assange weigerde naar Zweden te komen omdat hij uitlevering naar de VS vreesde. Tegen hem is nooit een aanklacht ingediend en daarom was hij formeel nooit verdachte. De vierde aanklacht wegens verkrachting verjaart in 2020 zodat er niets voor Assange verandert. Hij kan de Ecuadoriaanse ambassade in Londen niet verlaten op het gevaar af uitgeleverd te worden aan Zweden voor het vooronderzoek in de verkrachtingszaak.

Olsson probeert druk op de Zweedse aanklager te zetten door te stellen dat ook in deze vierde beschuldiging een oplossing gevonden dient te worden. Opmerkelijk is dat Assange al sinds juni 2012 in de Ecuadoriaanse ambassade verblijft en de aanklager hem zo goed als genegeerd heeft. Des te opvallender omdat de Zweedse aanklager er geen probleem in ziet andere verdachten wel via Skype of op vreemde bodem te interviewen.

Voor Assange geldt een uitzondering. Velen zien in de starre en vertragende opstelling van de Zweedse aanklager en politiek een een-tweetje tussen Zweden en de VS om Assange in zijn actieradius te belemmeren en hem minder doelmatig te maken in zijn werk voor WikiLeaks. Bij uitlevering naar de VS wacht Assange een geheime jury in Virginia die al in december 2010 een aanklacht wegens spionage tegen hem heeft opgesteld.

Zweden komen naar Londen om Assange te verhoren. Doorbraak?

Eindelijk gerechtigheid in de zaak Assange? Het Zweedse openbaar ministerie biedt voor het eerst aan om naar de Ecuadoriaanse ambassade in Londen te komen om Julian Assange daar te verhoren. Hij is daar in juni 2012 heengevlucht omdat hij vreesde voor uitlevering naar de VS via Zweden. Een optie waar de advocaten van Assange al herhaaldelijk op gewezen hebben. De Zweden weigerden tot nu toe om Assange te verhoren of anderszins deze zaak vlot te trekken. Het ging om een vooronderzoek. Ze lieten het slepen zonder dat er een aanklacht tegen Assange bestond. Op deze ontwijkende manier van handelen kwam ook in Zweden kritiek. Politieke en rechterlijke autoriteiten verscholen zich achter elkaar. De eersten beweerden dat de laatsten volstrekt autonoom konden handelen, hoewel feitelijk de politiek het laatste woord heeft over de aanpak in de zaak Assange. Zweden is een van de trouwste bondgenoten van de VS in Europa. Nu lijkt er een doorbraak.

Foto: Tweet van Wikileaks, 13 maart 2015.

Pussy Riot ontmoet Assange in Londen. Dissidenten onder elkaar

Vandaag slikten Julian Assange en zijn advocaten een bittere pil door de uitspraak van het Zweedse hof van beroep. The Guardian vat het samen. Het Europees arrestatiebevel dat op initiatief van aanklager Marianne Ny tegen hem is uitgegaan -ongebruikelijk omdat er geen aanklacht tegen hem loopt- wordt niet ingetrokken. Zodat Assange zich genoodzaakt ziet in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen te blijven waar hij nu al 885 dagen verschanst zit. Assange heeft vermoedens dat uitwijzing naar Zweden gevolgd zal worden door een uitleveringsverzoek van de VS. Een grand jury in Virginia heeft in het geheim in december 2010 een zaak wegens spionage tegen hem voorbereid. Hij wordt verdacht van seksuele intimidatie van twee vrouwen in Zweden, wat-ie ontkent. Er zijn vele tegenstrijdigheden. Het betreft dus een onderzoek in een mogelijke zaak.

De uitspraak biedt Assange ook perspectief, hoewel dat pas later speelt. De aanklagers krijgen een tik op de vingers van het hof omdat ze zich onvoldoende inspannen om te zaak tot een goed einde te brengen: ‘The Court of Appeal notes, however, that the investigation into the suspected crimes has come to a halt and considers that the failure of the prosecutors to examine alternative avenues is not in line with their obligation – in the interests of everyone concerned – to move the preliminary investigation forward.’ Aanklagers konden de zaak blijven vertragen vanwege de scheiding der machten die bemoeienis van de politiek verhindert. Door de uitspraak van het hof is dat veranderd omdat het een aanwijzing vanuit de rechterlijke macht zelf is.

Pussy Riot en Julian Assange zitten in het kamp van de tegenbeweging en zijn door hun marginale positie gedwongen elders bescherming te zoeken. Het chiasme van de dissident. Edward Snowden kan er nog aan toegevoegd worden. Hij verblijft gedwongen in de Russische Federatie omdat tijdens een overstap in Moskou zijn paspoort door de regering-Obama werd ingetrokken en hij strandde. Pussy Riot, Julian Assange en Edward Snowden zijn voorstanders van informatievrijheid en transparantie, een ruime interpretatie van de vrijheid van meningsuiting en tegenstanders van de inperking van burgerrechten door spionage van burgers. Maar Snowden geniet bescherming van president Putin, Assange maakte in 2012 een reeks praatprogramma’s met niet-Russische dissidenten die op de Russische propagandazender Russia Today werden uitgezonden terwijl Pussy Riot felle oppositie tegen het regime van Putin voert. Onmin hebben ze gemeenschappelijk.

Opnieuw aandacht voor Assange. Opgesloten zonder aanklacht

In een merkwaardige persconferentie op de Ecuadoriaanse ambassade in Londen hebben de minister van Buitenlandse Zaken van Ecuador Ricardo Patiño en Julian Assange meer vragen opgeroepen dan beantwoord. Assange zou de ambassade ‘spoedig’ verlaten, maar wat het tijdstip en de reden zijn in raadselen gehuld. In een reeks tweets zegt Esther Addley van The Guardian –met dit medium heeft Assange een moeizame verhouding– dat volgens een woordvoerder van WikiLeaks Assange zich niet overlevert aan de Britse politie.

De persconferentie jaagt de publiciteit over de positie van Assange aan. Hij is vandaag al 1350 dagen zonder aanklacht -waarvan 790 dagen in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen- kaltgestellt. Dit bemoeilijkt hem om op te komen voor de doelstelling van WikiLeaks die te maken heeft met openbaarheid van bestuur en privacybescherming van de burger. Zweden treft de grootste blaam omdat het Assange’s rechten schendt. De persconferentie vestigt opnieuw de aandacht op dit onrecht. Volgens velen wacht Assange vanuit Zweden uitzetting naar de VS waar een geheime grand jury een zaak tegen hem heeft voorbereid. Zonder juridische bescherming of in de openbaarheid z’n zaak te kunnen bepleiten dreigt hem in de VS levenslange opsluiting.

Nederland wacht in deze zaak nog steeds een rol als bemiddelaar. Eerdere pogingen om Nederland deze rol op zich te laten nemen liepen spaak. Zie hier en hier. Als reactie op een voorstel van John Hewson schreef ik in augustus 2012: ‘Ik voeg graag een zesde land toe: Nederland. Als goede partner van Groot-Brittanië en de VS en als land dat zich graag profileert met het internationaal recht, zoals het Internationaal Strafhof in Den Haag, biedt Nederland geloofwaardigheid die Zweden in de ogen van het kamp Assange mist. Onder Zweeds recht zou Assange in Nederland ondervraagd kunnen worden, om mogelijk daarna aangeklaagd, berecht en veroordeeld te worden. Het voorstel van Hewson dient dan als basis met de toevoeging dat bij veroordeling en uitzitten van de straf in Nederland Assange met garantie van Zweden en Nederland vrij naar Australië kan reizen.’ De Nederlandse politiek steekt geen vinger uit om te bemiddelen in deze zaak. Een gemiste kans.

Foto: Schermafbeelding van tweets van Esther Addley (The Guardian) .

Aruba: Waarom bemoeit Timmermans zich met Carvajal en recht?

Update 11 juli 2015: Zonder een bron te noemen komt het AD met het bericht dat de Nederlandse regering eind juli 2014 een ‘draai’ maakte en onder dreiging van Venezolaanse oorlogsschepen Carvajal op Aruba vrij liet. Er zou een bijna oorlog met Venezuela hebben gedreigd. Behalve de stelligheid van de bewering zitten er geen nieuwe elementen aan het bericht in het AD waarvan het dus niet duidelijk is of er een nieuwe bron is die met nieuwe informatie komt of een oud bericht van bijna een jaar terug wordt opgepoetst. 

De VS ‘betreuren‘ het besluit dat de Venezolaanse Hugo Carvajal die het van cocaïnehandel verdenkt op Aruba moest worden vrijgelaten. Dat besluit kwam op ongebruikelijke wijze tot stand en de uitkomst is nog verrassender. Hoe kan het dat iemand die vrijgelaten wordt tot persona non grata verklaard wordt en wordt uitgewezen? Da’s ongebruikelijk in de diplomatie en kan als een belediging van Venezuela opgevat worden. Wat is de achtergrond om dat te doen? Carvajal is naar verluidt inmiddels naar Venezuela teruggevlogen.

Het begon allemaal toen de Nederlandse rechter-commissaris Ivon van Wersch die op Aruba gedetacheerd is moest bepalen of de op Aruba sinds donderdag 24 juli gedetineerde Hugo Carvajal over immuniteit beschikte. Afgelopen vrijdag hield ze haar beslissing aan omdat ze onvoldoende duidelijkheid had over zijn diplomatieke status. Van Wersch: ‘De belangrijkste vraag is of betrokkene diplomatieke immuniteit geniet of niet. Als er sprake is van diplomatieke immuniteit, kan de detentie niet worden verlengd.’ Na bestudering van de haar ter beschikking gestelde documenten bepaalde de rechter-commissaris vrijdagavond dat Carvajal gedetineerd kon blijven omdat hij geen diplomatieke status had. Een andere uitkomst was geweest dat de rechter-commissaris bepaald had dat Carvajal wel diplomatieke status genoot en gewoon op Aruba mocht blijven.

Als een duiveltje uit een doosje kwam afgelopen zondag het bericht vanuit Nederland dat Carvajal toch over diplomatieke immuniteit beschikte. Dat kwam vanuit Den Haag waar minister Frans Timmermans dit met terugwerkende kracht in een brief verklaarde. Dit hield in dat de detentie alsnog als onrechtmatig aangemerkt werd. Hiermee werden procureur-generaal Peter Blanken en Van Wersch in hun hemd gezet. Blanken heeft gelijk dat het OM op Aruba correct gehandeld heeft aan de hand van de informatie die het ter beschikking had. Van een achteraf door Timmermans geschreven brief kon Van Wersch op vrijdag geen weet hebben.

Hoe het kon gebeuren dat pas zondag uit Den Haag het bericht kwam dat Carvajal diplomatieke immuniteit had, terwijl de kwestie al sinds donderdag speelde en Den Haag kon weten dat de rechter-commissaris hierover vrijdag een uitspraak zou doen is een raadsel. Het roept de vraag op of over deze kwestie tijdig contact is geweest tussen de ministeries van Justitie en Buitenlandse Zaken. En zo nee, waarom niet?

Hoe het mogelijk is dat Carvajal die wordt vrijgelaten op basis van diplomatiek immuniteit tegelijk tot persona non grata kan worden verklaard is een vraag waarover de Arubaanse minister van Justitie Arthur Dowers geen uitspraak kan doen. Zo verklaart hij tegen NoticiaCla. Minister Timmermans heeft het besluit genomen en dat valt buiten de bevoegdheid van Aruba. Deze hoogst opmerkelijk gang van zaken vraagt om nadere uitleg.

Hoe kon het dat het ministerie van Buitenlandse Zaken in Den Haag niet tijdig rechter-commissaris Ivon van Wersch of haar baas Peter Blanken van de nodige informatie voorzag, maar die pas na de uitspraak van Van Wersch beschikbaar stelde? En hoe kan het dat Carvajal die over diplomatieke immuniteit bleek te beschikken niet op Aruba kon blijven, maar tot persona non grata werd verklaard door minister Timmermans? Hoe rijmt dat met de internationale rechtsorde en de diplomatieke regels zoals die vastgelegd zijn in het Verdrag van Wenen? Hoe kan het dat minister Timmermans met terugwerkende kracht een besluit van het OM overruled?

Uitleg in de Nederlandse media is dat Timmermans anders besloot dan z’n ambtenaren. Maar dat roept nog maar meer vragen op. Hoe konden Timmermans en z’n ambtenaren aan de hand van dezelfde documenten tot verschillende oordelen komen? Vooral, waarom moest Buitenlandse Zaken Carvajal tot persona non grata verklaren en uitwijzen terwijl dat ongebruikelijk is? Deze episode met een onverwachte gang van zaken voedt de speculaties dat minister Timmermans Hugo Carvajal als wisselgeld heeft gebruikt. Deze kwestie kent vooral verliezers: de scheiding der machten die door Timmermans werd genegeerd, het OM op Aruba, de geloofwaardigheid van Aruba en de relatie tussen Aruba en Nederland. Ernstig genoeg voor kamervragen.

Foto: Rechter-commissaris staat pers te woord over de zaak Hugo Carvajal. Aruba, juli 2014.

Verzocht VS in 2010 Nederland om Assange aan te klagen?

Glenn Greenwald publiceert bovenstaand document in de marge van de publicatie van z’n boek ‘No Place to Hide’ dat gisteren verscheen. Ook in Nederlandse vertaling. Het gaat om een verzoek van 10 augustus 2010 van de VS  aan ‘andere landen met troepen in Afghanistan’ om strafvervolging tegen Julian Assange in te dienen. Australië, Groot-Brittannië en Duitsland worden met name genoemd. Het ‘met inbegrip‘ (including) laat ruimte voor de suggestie dat het Amerikaanse verzoek ook andere landen bereikte. Zoals Nederland.

In augustus 2010 was het kabinet Balkenende IV demissionair. Het werd nog gesteund door CDA en Christen-Unie. De bewindslieden van de PvdA waren in februari 2010 uit het kabinet gestapt. Notabene over Uruzgan. Eimert van Middelkoop (CU) was minister van Defensie en Ernst Hirsch Ballin (CDA) minister van Justitie.

Julian Assange is tot op de dag nooit formeel aangeklaagd en da’s rechtsstatelijk onaanvaardbaar. Men zou denken dat de profilering van Den Haag als stad van internationaal recht niet vrijblijvend is en verplichtingen met zich meebrengt. Maar de Nederlandse politiek bleef grotendeels doof. In april 2013 schreef ik: ‘De SP-fractie in de Tweede Kamer laat me weten dat het aanvullende kamervragen over de affaire Assange heeft ingediend. Met het oog op bemiddeling door Nederland. Mede naar aanleiding van stukken die hier en hier en hier en hier en hier verschenen. De vragen van woordvoerder buitenland Harry van Bommel geven minister Frans Timmermans van Buitenlandse Zaken de mogelijkheid om voorbij te gaan aan de fouten van z’n voorganger Rosenthal.’ De zittende politiek hield opnieuw de boot af en verzon allerlei onwaarachtigheden om de asielaanvraag van Assange niet op de agenda te zetten. Het document verklaart mogelijk waarom. Julian Assange wordt nu al 1253 dagen zonder aanklacht gedetineerd. Hoogste tijd voor nieuwe kamervragen. 

De Task Force Uruzgan (TFU) was de Nederlandse operatie in Afghanistan. Deze duurde van maart 2006 tot augustus 2010. Pas in mei 2011 was al het militair materiaal teruggetrokken.  In naam was het een civiele actie, maar er waren op enig moment 1500 militairen bij betrokken. Nederland claimt dat het een succesvolle actie was, maar vraag is of dat meer dan wensdenken en het toedekken van een mislukking is. Uit de eindevaluatie van september 2011 blijkt dat er veel bereikt is, maar de omstandigheden moeilijk waren (p.100): ‘Vier jaar was echter niet genoeg om de lokale Afghaanse overheid in staat te stellen zelfstandig voor veiligheid, goed bestuur en ontwikkeling te zorgen. De geboekte vooruitgang is niet onomkeerbaar.’

PS: In een artikel van 18 februari 2014 voor The Intercept werd genoemd document voor het eerst -in fragmenten- gepubliceerd.

Foto: Schermafbeelding van document ‘Manhunting Timeline 2010’ (p.188), gepubliceerd door Glenn Greenwald.

ANP oordeelt dat Assange niet wordt vervolgd. Is dat nieuws?

Persbureau ANP legt het wereldnieuws uit aan de Nederlanders. Dat leidt soms tot nieuws dat geen nieuws is. Of anders in elkaar zit dan het ANP denkt. Neem het bericht over Julian Assange dat aanklagers in de VS zijn vervolging zouden staken. Het ANP baseert zich op een bericht in The Washington Post van 26 november.

Media nemen het bericht over en gaan ermee aan de haal. ‘Assange niet vervolgd in VS’, kopt de NOS. Omroep Brabant en het RD koppen ‘Aanklacht tegen Assange gestrand‘. Maar die kop dekt de onvolledige lading niet. Want zo zegt het RD in datzelfde bericht: ‘Een panel van onderzoekers, een grand jury, moet bepalen of er reden tot strafvervolging is. Het is onduidelijk of dat team al tot een conclusie is gekomen en of justitie daar dan iets mee doet.‘ Hoezo dan ‘Aanklacht tegen Assange gestrand‘? WikiLeaks-woordvoerder Kristinn Hrafnsson is in de Post sceptisch over de verklaringen van de regering-Obama. Hij haalt het ANP-bericht niet.

Sari Horwitz voert in de Post allerlei ‘officials‘ op met een onduidelijke status. Duidelijk is dat ze geen officieel standpunt weergeven. Ze onderstrepen dat er door het Amerikaanse ministerie van Justitie nog geen formele beslissing over Assange is genomen. Wat zowel betekent dat ‘officiële officials‘ niet toegeven dat er een aanklacht tegen Assange is als dat die wordt gestaakt. Zodat er zonder onderbouwing hooguit in termen van waarschijnlijkheid, verwachtingen en wensen gesproken kan worden. Officieel valt er niets nieuws te melden.

Het schort al ruim drie jaar aan duidelijkheid over de geheime aanklacht door een grand jury in Virginia tegen Assange. Juist omdat het geheim is. De ‘officials‘ die de Post citeert herhalen wat nu al ruim drie jaar bekend is. Namelijk dat er geen grond voor een aanklacht tegen Assange is en dat als Assange aangeklaagd wordt Bob Woodward of gevestigde media als de New York Times, The Guardian, Le Monde, Der Spiegel of El Pais ook aangeklaagd dienen te worden. Ik merkte die observatie die breed gedeeld werd hier al eind 2010 op. Tevens verklaren ze dat het geheime onderzoek naar Assange op de rol blijft staan (‘remains impaneled‘). 

De betekenis van het ANP-bericht is dat het oud nieuws oppoetst en als nieuw verkoopt. Dat wordt mogelijk door de publiciteit voor Edward Snowden en de NSA-spionage, en de onhoudbare situatie dat Assange en WikiLeaks nu al 1084 dagen door de regering-Obama zonder aanklacht -waar dan ook ter wereld- politiek en economisch worden tegengewerkt. Het perspectief in de zaak Assange wijzigt omdat ‘het nieuwe kwaad’ ‘het oude kwaad’ verdringt. ANP vertaalt dat en laat oud nieuws het nieuws verdringen. Zonder begrip van zaken.

Foto: Affiche met Julian Assange voor de Ecuadoriaanse ambassade in Londen, 2012.

Assange 1000 dagen zonder aanklacht opgesloten. Past dat een rechtsstaat?

Julian Assange viert vandaag een bedenkelijk jubileum. Hij zit 1000 dagen zonder aanklacht ‘opgesloten’. Wat betekent dat-ie niet vrij is in z’n bewegingen en voor 100% met de transparantie-organisatie WikiLeaks bezig kan zijn. De juridische strijd en z’n asiel in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen binden hem financieel, fysiek, organisatorisch en intellectueel. Het ondermijnen van z’n doelmatigheid is de opzet van de VS. Zoals de VS twee weken geleden de partner van Glenn Greenwald op Heathrow door de Britse veiligheidsdienst 9 uur liet vasthouden. Reden was niet een dreiging van terrorisme en evenmin intimidatie, maar het duidelijk maken aan kritische onderzoeksjournalisten dat ze zich bezig dienen te houden met hun eigen veiligheid en dat van hun bronnen. Dat kost tijd. Zodat ze afgeleid worden van hun onderzoek en minder doelmatig kunnen zijn.

Hoe triest is het dat iemand 1000 dagen zonder aanklacht opgesloten zit? Wat zegt dat over de rechtsstaten Zweden, VS en VK die dat in gang hebben gezet? Op 7 december 2010 werd Assange met eigen medewerking gearresteerd in Engeland. Aanleiding was een arrestatiebevel van Interpol dat niet om politionele redenen, maar onder politieke druk tot stand kwam. Dit leidde tot een Europees arrestatiebevel dat de Zweedse aanklaagster Marianne Ny deed uitgaan. Voor het onderzoek naar een overtreding die alleen Zweden kent en een maximale boete van 545 euro heeft. Als genadeklap blokkeerden Amerikaanse betaalmaatschappijen zonder juridische grond WikiLeaks zodat het 95% van haar inkomsten verloor. Beroep was niet mogelijk.

Sinds herfst 2010 hebben Assange, zijn advocaten en de Ecuadoriaanse regering herhaaldelijk aangeboden om Assange via een videoverbinding te laten getuigen in het Zweedse politie-onderzoek of hem onder garantie van de Zweedse regering naar Zweden te laten reizen. Dat laatste werd op onjuiste gronden door de regering-Reinfeldt geweigerd en over het eerste logen Zweedse aanklagers dat het niet mogelijk was. Leden van de conservatieve Zweedse regering, zoals minister van Buitenlandse Zaken Carl Bildt, hebben nauwe banden met de neo-conservatieven en het militaire apparaat van de VS. President Obama is niet krachtig genoeg om over die schaduwen heen te springen. Zweden en de VS hebben er belang bij om de zaak tegen Assange aan te laten slepen. Ze hebben geen argumenten om ‘m te veroordelen. Hun doel is de effectiviteit van WikiLeaks verminderen. Nu al 1000 dagen lang. Nederland dat zou kunnen bemiddelen laat het gebeuren.