Kremlin betaalt voor 2000 doden in Oekraïne (stand 1/2/15)

Update 28 augustus 2015: Het bericht uit Delovaya Zhizn zou fake zijn. Maar ook dat is niet zeker. Paul Roderick Gregory heeft op Forbes nog geen rectificatie geplaatst. Zie ook Rob Garver in The Fiscal Times.

Het pro-Oekraïense Ukraine Today bespreekt in de nieuwsrubriek het opinieartikel ‘Russia Inadvertently Posts Its Casualties In Ukraine: 2,000 Deaths, 3,200 Disabled‘ van Paul Roderick Gregory in Forbes. Hij baseert zich op een inmiddels verwijderd maar door het Oekraïense Novy Region gewebcachede artikel ‘Stijging in kosten voor militairen in 2015’ in het tijdschrift voor de zakelijke markt Delovaya Zhizn. Het gaat om een document van de Russische overheid over de compensatie van militair personeel dat in 2014 en tot 1 februari 2015 in actie was in Oekraïne. Hieruit valt het aantal Russische doden en gewonden in Oekraïne uit op te maken.

Het gaat om 2000 dode en 3200 zwaargewonde Russische militairen. Omdat de strijd rond Debaltseve nog niet in de cijfers is meegenomen en er sinds die tijd naar schatting continu zo’n 9000 Russische militairen in Oekraïne opereren zullen de cijfers verder opgelopen zijn. Het Kremlin ontkent dat het militair aanwezig is in Oekraïne, maar het bewijs dat dit wel zo is is inmiddels overweldigend geworden. Vraag blijft nog of het artikel in Delovaya Zhizn per ongeluk of opzettelijk is gepubliceerd. Vermoedelijk het eerste omdat zo’n massale Russische invasie in Oekraïne ook in overheidsdocumenten niet lange tijd verborgen kan blijven.

Vice News: voetsporen van het Russische leger in Oekraïne

Simon Ostrovsky volgt voor Vice News het spoor van de Russische militair Bato Dambayev die dient bij de 37ste gemotoriseerde Infanterie Brigade en in februari 2015 met zijn onderdeel deelnam aan de slag om Debaltseve. Hij is een etnische Buryat met Aziatische trekken en daarom goed te onderscheiden van lokale strijders. Dambayev wordt genoemd in het rapport Hiding in Plain Sight van The Atlantic Council (p.16-17).

Simon Ostrovsky volgt het spoor van Dambayev in Rusland en in Oekraïne. Maar ondanks spijkerhard bewijs van diens aanwezigheid in het Oekraïense dorp Vuhlehirsk rond 23 februari 2015 en getuigenissen van de dorpelingen die de aanwezigheid van Russische militairen in februari 2015 bevestigen ontkent Dambayev in een telefoongesprek met Ostrovsky zijn aanwezigheid in Oekraïne. Zoals de Russische president Vladimir Putin, de Russische delegatieleider van de monitoring-missie in Oekraïne (SMM) van de OVSE luitenant-generaal Alexander Lentsov en de Russische media de aanwezigheid van het Russische leger in Oekraïne blijven ontkennen. Russische autoriteiten kunnen de aanwezigheid van onderdelen van het Russische leger in Oekraïne ontkennen, maar ze kunnen het bewijs ervan niet weerleggen. Een propagandistische patstelling.

Foto:  Pagina 16 over de Russische militair en etnisch Buryat Bato Dambayev in het rapport Hiding in Plain Sight van The Atlantic Council. 

Rapport toont Russische militaire betrokkenheid in Oekraïne aan. En roept op tot bewustwording

Wie meer wil weten over de betrokkenheid van het Russische leger in Oekraïne geeft het rapport ‘Hiding in Plain Sight: Putin’s War in Ukraine’ van The Atlantic Council informatie. De op openbare bronnen (commerciële satelliet-informatie en sociale media) gebaseerde conclusie is dat het om een heuse oorlog tussen Oekraïne en de Russische Federatie gaat. Het rapport stelt vast dat Rusland de agressor, de indringer is. Het Kremlin ontkent dat het Russische leger opereert in Oekraïne en vraagt steeds weer om feiten die dat bewijzen. Het rapport probeert de feiten zo overtuigend te presenteren dat het de Russische ontkenning ontmaskert.

Zo’n rapport met verfijnde details had 5 jaar geleden niet gemaakt kunnen worden doordat toen de technische tools ontbraken. Eliot Higgins van het in Groot-Brittannië gevestigde onderzoekscollectief bellincat speelt een doorslaggevende rol bij het opsporen en analyseren van de feiten. Geolocatie die foto’s van sociale media aan een locatie koppelt geeft aanwijzingen over verplaatsingen en locatie van Russische militairen en materieel.

Voor wie de Russisch-Oekraïense gebeurtenissen sinds het voorjaar van 2014 op de voet gevolgd heeft biedt het rapport in de aanwezige feiten niets nieuws. De waarde ervan zit ‚m in de presentatie. Die bestaat uit een dwingende vorm met het accent op enkele duidelijke voorbeelden die onvermijdelijk tot de conclusie leiden dat het Russische leger in Oekraïne betrokken is. Die voorbeelden gaan over het in Oekraïne aanwezige Russisch militair materieel en personeel (inclusief doden), artilleriebeschietingen vanaf Russisch grondgebied en de vestiging van trainings- en doorgangskampen op Russisch grondgebied aan de Oekraïense grens.

Aanbevelingen voor ander beleid (zie hierboven) slaan een nieuwe toon aan en bewandelen een middenweg. Ze roepen niet op tot alertheid van de NAVO of bewapening van het Oekraïense leger met defensieve lethale wapens zoals een eerder rapport ‘Preserving Ukraine’s Independence, Resisting Russian Aggression: What the United States and NATO Must Do’ van maart 2015 deed waaraan The Atlantic Council ook meewerkte. ‘Hiding in Plain Sight‘ roept aan de hand van de feiten op tot bewustwording over de Russische agressie in Oekraïne.

Opvallend genoeg is die bewustwording niet alleen gericht op een onwetend westers publiek, maar ook op westerse politieke leiders van wie gezegd wordt dat ze niet altijd even duidelijk en moedig zeggen waar het bij deze oorlog op staat. Tevens menen de opstellers die het politiek deel voor hun rekening nemen dat de feiten eerder het aanscherpen, dan het versoepelen van de sancties tegen Rusland rechtvaardigen. Het rapport is feitelijk niet gericht aan Putin, maar aan Obama en die westerse leiders die de Russische agressie het liefst willen vergoelijken om zo snel mogelijk over te gaan tot de orde van de dag. Met voorbijgaan aan Oekraïne.

Foto: Schermafbeelding van ‘Policy Recommendations’ in het vandaag verschenen rapport Hiding in Plain Sight: Putin’s War in Ukraine’ van The Atlantic Council. 

Wat verandert gevangenneming van twee Russische GRU-militairen in Oekraïne?

Kapitein Evgenii Yerofeyev van de Russische militaire inlichtingendienst GRU doet verslag voor de Oekraïense Inlichtingendienst SBU van zijn opereren in Oekraïne. Hij werd op 16 mei 2015 gevangen genomen door Oekraïense militairen bij Shchastya in de regio Luhansk, samen met sergeant Alexander Alexandrov die ook dient bij de Russische speciale troepen. Het Russische ministerie van Defensie ontkent dat de twee gevangen genomen Russen in actieve dienst waren, maar vraagt toch om hun uitlevering. Dat laatste klinkt tegenstrijdig.

Het optreden van Yerofeyev en Alexandrov past in het patroon van de hybride oorlog van het Russische leger in Oekraïne. Het is een complex beeld dat deels opgetuigd wordt voor de propaganda, en deels om politieke en militaire doeleinden. Er zijn lokale leiders met hun entourage die optreden in de Russische media om een idee van draagvlak onder de lokale bevolking te suggereren, er zijn naar schatting zo’n 25.000 huurlingen uit Rusland en uit landen in de sfeer van Rusland die het voetvolk (ook: kanonnenvlees) vormen, er zijn zo’n 9.000 reguliere Russische militairen met modern materiaal die vanuit de tweede linie vuurkracht geven als het penibel wordt (Ilovaisk, Debaltseve) en op roulatiebasis de Oekraïense grens oversteken, en er zijn zo’n 1000 speciale Russische troepen die operaties uitvoeren zoals sabotage, het leggen van mijnen en het achter de linies opereren om Oekraïense militairen in hinderlagen te doden. Yerofeyev behoort tot de laatste groep.

Ondanks overtuigend en omvangrijk bewijs dat reguliere Russische onderdelen in Oekraïne opereren is het een raadsel waarom dit bewijs toch maar geen doorslaggevende rol speelt in de bewustwording in het Westen over de Oekraïens-Russische oorlog. Er zit een rem op westerse regeringen en media om een feit een feit te noemen. Het hoor en wederhoor van de media wordt ongeloofwaardig en zelf beschadigend voor die media als het maar steeds de Russische ontkenning van de militaire aanwezigheid in Oekraïne zonder kanttekening blijft herhalen. Zoals de NOS doet. Toch is er beweging en is de tot voor kort terughoudende BBC kritischer geworden op de Russische ontkenning. Vraag is wat eerder komt: het einde van deze oorlog of de bereidheid bij westerse media en regeringen om volmondig te benoemen wat de Russen feitelijk in Oekraïne uitvoeren.

Simon Ostrovsky (Vice) interviewt Aleksandr Zakharchenko (DPR)

De vraag die niet gesteld mag worden is de meest interessante. Simon Ostrovsky interviewt de in Donetsk geboren Aleksandr Zakharchenko. Leider van de zogenaamde Volksrepubliek Donetsk (DPR) in Oost-Oekraïne. Waarom kreeg Vice News toestemming om hem te interviewen? Zoals in elke oorlog doen geruchten de ronde dat Zakharchenko ontslagen dreigt te worden. Door het Kremlin dat in Donetsk en Luhansk aan alle touwtjes trekt zonder dat toe te willen geven. In 2014 ontsloeg Moskou de toenmalige Russische leiders van de DPR Igor Girkin en Aleksandr Borodai om de leiders te disciplineren en de opstand een Oekraïens gezicht te geven.

Zolang Moskou de eigen betrokkenheid ontkent kan Zakharchenko niet toegeven dat er reguliere Russische troepen in Oekraïne vechten. De veldslagen bij Ilovaisk en Debaltseve konden uitsluitend gewonnen worden doordat Russische stoottroepen Oekraïne in en uit werden gevoerd. Naast de Russische ondersteuning ter plekke. Zwakte van de zogenaamde Volksrepublieken is dat ze de inwoners weinig bieden aan staatsvorming.

Er is geen perspectief. Er wordt vernietigd, niet opgebouwd. Ostrovsky legt in de kleine marge die hij heeft daarop het accent. Naast de voor de hand liggende onderwerpen als de MH17 en de Russische betrokkenheid. Die niet genoemd mag worden. Maar toch wordt genoemd. Zakharchenko stelt zich voor z’n doen redelijk op.

Vragen over rol Russische generaal Lentsov in Oekraïne-missie OVSE

Al maanden voert GorseFires Collectif actie tegen de Special Monitoring Mission to Ukraine (SMM) van de OVSE omdat deze missie de Russische luitenant-generaal Alexander Lentsov die plaatsvervangend commandant van het Russische leger is in de gelegenheid zou stellen om onder bescherming van de OVSE commando te voeren en ter plekke informatie te verzamelen die hij aan het Kremlin doorspeelt. De SMM werd op 21 maart 2014 op Oekraïens verzoek ingesteld en is een civiele, onbewapende missie met observatie en het gaande houden van de dialoog als doel. Lentsov en de Oekraïense generaal-majoor Oleksandr Rozmaznin maken deel uit van de Joint Centre for Control and Co-ordination (JCCC) die toeziet op de strijd en voortdurend locaties bezoekt. SMM rapporteert in dagrapporten en spotrapporten. Tweets van GorseFires zijn geblokkeerd door de SMM.

Of GorseFires gelijk heeft dat Lentsov een paard van Troje, een ‘spearhead general’ is valt lastig uit te maken. Maar het is merkwaardig dat een hoge Russische militair als Lentsov in de afgelopen maanden ongehinderd alle strijdterreinen ongehinderd kon verkennen, zoals het vliegveld van Donetsk, Debaltseve, de omgeving van Mariupol of Ilovaisk. Het valt niet uit te sluiten dat deze plaatsvervangende commandant van het Russische leger als coördinator en informant betrokken is bij de versterkingen die vanuit Rusland Oost-Oekraïne binnen blijven stromen. Is de OVSE-SMM missie een weeffout die in de huidige vorm maar beter gestopt kan worden?

Het is tegenstrijdig dat een hoge Russische generaal een hoofdrol kan spelen in een observatiemissie van een oorlog waarbij Rusland elke betrokkenheid ontkent. Wat heeft een Russische generaal er te zoeken? Door hem te vervangen door een militair uit een Scandinavisch land, Wit-Rusland of Kazachstan wordt de schijn van belangenverstrengeling tussen de Russische vertegenwoordiging in de JCCC en het Russische leger vermeden.

Reporter Simon Ostrovsky besteedt opvallend geen enkel woord aan de al maanden durende controverse over de rol van generaal Lentsov. Inclusief de aantijgingen die woordvoerder Michael Bociurkiw van de SMM keer op keer weerspreekt dat de SMM rechtstreeks gegevens zou doorgeven aan het pro-Russische leger in Oekraïne.

Foto 1: Tweet van GorseFires Collectif, 17 april 2015.

Foto 2: Simon Ostrovsky (Vice News) praat met de Russische luitenant-generaal Alexander Lentsov tijdens bezoek aan Shyrokyne, Donetsk op 16 april 2015.

Blokkade Rusland van SWIFT maakt Russische leiders echt bang

Volgens investeerder Bill Browder is president Vladimir Putin met 200 miljard dollar (= 175 miljard euro) de rijkste man ter wereld. Eerdere schattingen gingen ervan uit dat Putin ‘slechts’ een fortuin van 40 miljard dollar had vergaard. Browder staat bekend als scherp criticus van Putin die geen blad voor de mond neemt.

Omdat de Russische Federatie niet echt een rechtsstaat valt te noemen waar bezit is beschermd hebben rijke Russen hun geld ondergebracht in het Westen. Op een Zwitserse bank kan het niet gestolen worden door een tegenstander die aan de macht komt. Dat maakt oligarchen en politieke leiders kwetsbaar. Daarbij komt dat het Zwitserse bankgeheim om fiscale-, en veiligheidsredenen door vooral VS en Duitsland onder druk staat.

De blokkade van de Russische Federatie van het in Brussel gevestigde internationale Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunications systeem, ofwel SWIFT wordt gekarakteriseerd als de zogenaamde nucleaire optie. Een laatste stap in de reeks economische sancties. Het sluit de Russische banken af van het internationale betalingsverkeer en blokkeert de persoonlijke rijkdom van Putin en zijn zakenvrienden op Westerse banken. Om dat geld op te eisen zullen ze hun anonimiteit moeten verbreken.

De SWIFT-blokkade is een middel dat al enige tijd als optie boven het strijdtoneel hangt. Het kan als middel ingezet worden, maar wanneer? Het zal ook Westerse belangen schaden. En als antwoord op wat moet het dienen? Europa en de VS hebben kansen gemist om het eerder in te zetten -al was het als geloofwaardige dreiging- zoals bij de annexatie door Rusland van de Krim die op 27 maart 2014 door VN-resolutie 68/262 met grote meerderheid werd veroordeeld en het zogenaamde Krim-referendum ongeldig verklaarde.

Zeker weten doen we het niet, maar omdat Minsk-II akkoord door de pro-Russen stelselmatig geschonden wordt bij Debalsteve kan geconcludeerd worden dat een dreiging met een SWIFT-blokkade geen onderdeel van het Minsk-II akkoord uitmaakte. En da’s dom omdat het Europa een hefboom als afschrikking gegeven had die het nu miste. Ofwel, kanselier Merkel had geen drukmiddel, geen leverage. Rusland dat economisch en militair ondergeschikt is komt ermee weg omdat het Westen zichzelf schromelijk blijft onderschatten.

Zie Washington Post-opinieartikel ‘How to ensure that Russia will stick to the Ukrainian cease-fire deal’ van Fareed Zakaria.

Foto: Banner ‘Ban Russia from the SWIFT Payment System’ op het pro-Oekraiense blog Euromaidanpress.

Vice News op stap in Mariupol. Wat heeft de oorlog opgeleverd?

Henry Langston van Vice News is op stap in het dorp Chermalyk en in Mariupol. Voordat de wapenstilstand van Minsk-II van de nacht van zaterdag op zondag inging. Iedereen verlangt naar vrede. De oorlog heeft de Oekraïners niks dan ellende gebracht. Daarom is het de vraag wat de overweging was om deze oorlog ooit te beginnen. Destabilisatie van Oekraïne heeft ook geleid tot destabilisatie van Rusland. De twee meest corrupte landen van Europa trekken elkaar naar beneden. Europa is de derde verliezer omdat het niet krachtig en eensgezind heeft gereageerd. ‘Er is nog nooit een goede oorlog of een slechte vrede geweest‘, zei Benjamin Franklin. De oorlog wordt straks vervolgd bij het Internationaal Strafhof in Den Haag. Dan als geschiedenis.

NOS bericht onzorgvuldig, onvolledig en eenzijdig over Oekraïne

‘In het oosten van Oekraïne is de stad Kramatorsk aangevallen. Hoewel Kramatorsk zo’n 100 kilometer van de frontlinie ligt. Volgens de eerste berichten zijn er bij de raketaanval zeker zo’n 5 doden gevallen. Tientallen mensen raakten gewond. Een inwoner maakte beelden van de neerkomende raketten. (..) De stad is in handen van het Oekraïense leger. Dat er zijn hoofdkwartier heeft. (..) Wie er achter deze aanval zit is niet duidelijk. Separatisten ontkennen dat zij verantwoordelijk zijn. (..)’ Aldus het NOS-journaal van vanavond 20.00 uur.

De NOS doet aan onzorgvuldige journalistiek. Afgelopen zondag zei het om 22:28 uur in een bericht op de eigen website over vluchtelingen vanuit Debaltseve ‘Het is onduidelijk hoeveel vluchtelingen naar Rusland gaan en hoeveel er voor Oekraïne kiezen.’ Ja, voor de bureauredacteuren van de NOS die hun huiswerk niet goed doen is alles onduidelijk, maar niet voor anderen die nadenken en de meest basale informatie over deze kwestie van de OVSE raadplegen. Het dagrapport van zondag 8 februari zegt: ‘The buses that were bound for areas within “DPR” had about 40 people on board, whereas about 766 people were leaving to government-controlled territory, according to figures provided by the JCCC.’ Zo simpel is goede journalistiek, maar niet voor de nieuwsredactie van de NOS die liever een slag om de arm houdt dan iets uit te zoeken.

Er zijn getuigenissen dat Kramotorsk vandaag met Smerch BM-30 raketten die een bereik van 90 kilometer hebben werd gebombardeerd. Het bombardement was gericht op het Oekraïense hoofdkwartier waar vier doden en zeker 32 gewonden vielen. Wat is de logica volgens de NOS dat het Oekraïense leger midden in een oorlog het eigen hoofdkwartier met raketten zou bombarderen? Oekraïense vrijwilligersbataljons hebben die zware wapens niet. Die logica bestaat alleen in de hoofden van de NOS-redacteuren. Ze laten zich misleiden door de misleiding van de pro-Russen om vervolgens ons te misleiden. De NOS doet op luie en onzorgvuldige wijze verslag van de oorlog in Oekraïne. Basale kennis van het oorlogsgebied ontbreekt. Schaamteloos voor een nieuwszender die pretendeert ons voor te lichten. De NOS misleidt. Het moet zelf voorgelicht worden.

Foto: Smerch raket is geland in woongebied in Kramatorsk, 10 februari 2015.

Oekraïne vecht voor onafhankelijkheid. Krijgt het eindelijk hulp?

Pacifisten hebben niks te winnen bij oorlog. De strijd tussen een zwaarbewapende en een slechtbewapende strijder is echter weer het andere uiterste. Het compromis is om de zwakkere te voorzien van defensieve middelen. Met het doel om de strijd te bekorten. Want als er evenwicht tussen strijdende partijen bestaat, dan wacht de onderhandelingstafel. Daarbij komt dat de sterkere partij niet de opzet heeft om het gevecht te winnen, maar er op uit is om de zwakkere te destabiliseren. Zodat een strijd van jaren in het verschiet ligt.

Rusland is de zwaarbewapende en Oekraïne de slechtbewapende partij. In het rapport ‘Preserving Ukraine’s Independence, Resisting Russian Aggression: What the United States and NATO Must Do’ schetsen drie NGO’s hun verkenning over Oekraïne. The Atlantic Council, the Brookings Institution en the Chicago Council on Global Affairs menen dat de VS en Navo zich minder afzijdig dan tot nu toe moeten houden en zich actief moeten inzetten om de defensieve capaciteit van het Oekraïense leger op te schroeven. Zodat het de Russische agressie beter dan nu kan weerstaan en de afschrikking wordt vergroot. De VS moet het voortouw nemen, zodat de Baltische landen, Polen, Canada en mogelijk het Verenigd Koninkrijk kunnen volgen. 

In grote lijn tekent zich daarnaast een rolverdeling binnen het Westerse kamp af die uitgaat van de volgende uitgangspunten. 1) VS coördineren de militaire defensieve hulp aan Oekraïne van zo’n 3 miljard dollar over 3 jaar; 2) Duitsland houdt de politieke lijn open naar Rusland en speelt de good guy; 3) Het Verenigd Koninkrijk coördineert het neutraliseren van de Russische informatieoorlog; 4) De huidige sancties blijven in stand.

Een militair antwoord op militaire agressie is niet het antwoord dat enthousiast maakt. Maar aangetoond is dat onderhandelingen niet helpen. Zodat een politiek antwoord op militaire agressie geen gepast antwoord is. Zowel het Boedapester Memorandum uit 1994 of de Minsk-overeenkomst van 5 september 2014 worden niet uitgevoerd. De Oekraïense ex-president Leonid Kravchuk spreekt zich uit voor onderhandelingen die of de formule van het Boedapester Memorandum volgen (met Rusland, VS, Oekraïne en het Verenigd Koninkrijk) of die van de Normandische formule met Rusland, Oekraïne, Duitsland en Frankrijk. In onderhandelingen met de zogenaamde separatisten ziet hij niks. Omdat ze hun orders en materiaal uit Rusland krijgen. Het is enkel en alleen Moskou dat overtuigd moet worden. Met een combinatie van economische maatregelen, defensieve middelen en diplomatieke onderhandelingen in bijvoorbeeld de formule VS, Rusland, Oekraïne en Duitsland.

Foto: Tweet van George Knight in reactie op tweet van Peter Waterdrinker, 2 februari 2015.