Aanval op Omidyar vanwege blokkade WikiLeaks door PayPal

Advocaat Stanley Cohen prikt het verhaal van Pierre Omidyar door. De multimiljardair begint met gelouterde journalisten als Glenn Greenwald en Jeremy Scahill een nieuwsorganisatie. Ze beloven het anders te gaan doen. Maar Cohen ziet in Omidyar de nieuwe Rupert Murdoch. Omidyar is eigenaar van eBay en dochterbedrijf PayPal. Hij verzette zich er eind 2010 niet tegen dat er via PayPal geen geld meer overgemaakt kon worden naar WikiLeaks. Zonder enige wettelijke basis blokkeerde PayPal WikiLeaks op aandringen van de regering-Obama samen met Visa en Mastercard. Volgens WikiLeaks tot op de dag van vandaag. Het kwam hiermee aan de rand van de afgrond kwam te staan omdat zo’n 95% van de donaties wegvielen. Maar nu wast in de ogen van Cohen Omidyar zijn straatje schoon door een ethische houding aan te nemen die niet rijmt met zijn zakelijk opereren. Cohen doet Omidyars artikel in The Huffington Post als onwaarachtig en schijnheilig af.

Cohen verdedigde een van de 14 PayPal demonstranten die eind 2010 met DDos-aanvallen tegen PayPal reageerden op de blokkade van WikiLeaks en aangeklaagd werden. Het gaat om de vraag of een DDos-aanval onder de vrijheid van meningsuiting valt. Is het een ‘hack’ of een gewoon protest? Cohen legt uit dat er een deal gesloten is. De PayPal 14 geven een overtreding toe, maar geen misdaad. Als ze in de tussentijd niet opnieuw een DDos-aanval uitvoeren zijn ze binnen een jaar vrij. Na betaling van een boete van 5600 dollar.

WikiLeaks-medewerkster Sarah Harrison die Edward Snowden begeleidde van HongKong naar Moskou opende deze week in Stern de aanval op Pierre Omidyar. Lastig om te weten hoe haar beschuldiging luidt omdat de originele tekst niet online staat. The Guardian pakte het op met een verslag onder de titel ‘WikiLeaks’ Sarah Harrison: ‘How can you take Pierre Omidyar seriously?‘ Met de kernzin: ‘How can you take something seriously when the person behind this platform went along with the financial boycott against WikiLeaks?‘ In een parallelle ontwikkeling vertaalde The Guardian dat in de tweet ‘WikiLeaks’ Sarah Harrison: ‘You can’t take Omidyar and Greenwald seriously‘ die Glenn Greenwald op de kast joeg. Hij verliet kortgeleden The Guardian en stapte over naar Omidyar. Terecht tweette hij dat-ie geen deel uitmaakte van de blokkade tegen WikiLeaks. Pierre Omidyar wel dus. Hij is beschadigd. Maar WikiLeaks en Julian Assange vallen hem niet frontaal aan.

Banken en overheid misbruiken cybercrime voor eigen doelen

Het Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting Nibud adviseert contant geld achter de hand te hebben. Als onderdeel van het noodpakket bij noodsituaties. En ook om te beschikken over meerdere elektronische betaalmiddelen. Dat zijn zinnige adviezen die passen bij een goede voorbereiding op het onvoorziene. Zoals mensen ook pleisters, blikgroente, flessen water of een zaklantaarn in huis hebben. Als normale voorzorgen.

Afgelopen week waren Nederlandse banken het slachtoffer van cyberaanvallen. Betalingen werden verstoord. Banken gaan met consumentenorganisaties in overleg. Betrokkenen lijken akelig in het duister te tasten. Onbekendheid leidt tot paniek. Vraag is of het ongemak van verstoorde betalingen alle zorgen rechtvaardigt.

De Nederlandse Vereniging van Banken (NVB) probeert de eigen verantwoordelijkheid te delen met de overheid: ‘Cyberaanvallen zijn een zaak van nationaal belang waarin samenwerking tussen alle betrokken partijen noodzakelijk is‘, stelt het in een commentaar. Hoezo ‘nationaal belang‘? In de publiciteit wordt gesproken over een rat race tussen banken en cybercriminelen. Zo wordt het probleem nog groter gemaakt.

De banken staan er mooi op. Ze hebben de belastingbetaler opgezadeld met de hoge kosten van een crisis, het betalingsverkeer vanwege bezuinigingen gedigitaliseerd, zichzelf ongrijpbaar gemaakt voor politieke invloed en blijken nu zich een cyberaanval voordoet onvoldoende voorbereid te zijn op de nieuwe tijd. Komt het gebrek aan overheidstoezicht om passende maatregelen op te leggen voort uit domheid of wegkijken?

De 27 grootste Amerikaanse bedrijven die getroffen werden door cyberaanvallen lieten afgelopen week weten dat ze geen grote financiële verliezen hebben geleden. Dit in tegenspraak tot de Amerikaanse overheid die de risico’s uitvergroot en beweert dat er miljarden dollars van bedrijven ontvreemd zijn. Op het spel staat de macht over het internet. Is dat van ons allen of niet? Overheden overdrijven de gevaren van cybercrime om de publieke opinie mee te krijgen om maatregelen te nemen. Wat neerkomt op het volledig naar zich toe trekken van de macht op internet ten koste van de burger. In Nederland zit minister Ivo Opstelten van Veiligheid en Justitie op die lijn. Het helpt als voorbereiding om de burger een gevoel van onveiligheid te bezorgen.

In Nederland hebben de banken zich onvoldoende voorbereid op cybercrime. De NVB probeert nu de overheid mee te krijgen in het nemen van maatregelen. Daartoe wordt de bestrijding die een kwestie van normale procesbeheersing is uitvergroot tot een gevaar van nationaal belang. Wat het evenzeer is als het opsporen van inbrekers. De banken schuiven opnieuw hun verantwoordelijkheid af. Het komt de overheid goed uit om het voorzetje van de banken over te nemen. De burger kan maar beter het oog op de bal houden: een vrij internet. Overheid en banken zouden gewoon hun werk goed moeten doen. Een extra mandaat is niet nodig.

Foto: Internetgebruiker.

Cyberoorlog tussen Cyberbunker en Spamhaus over internetvrijheid

De Nederlandse internethost Cyberbunker pikt de macht van het Spamhaus Project niet langer. Sinds deze maand is het op een zwarte lijst gezet omdat Spamhaus zegt dat het spam verzendt. Het geschil loopt al sinds oktober 2011. Cyberbunker heeft gedurende afgelopen week een zogenaamde DDos-aanval tegen Spamhaus uitgevoerd. Naar verluidt de grootste cyberaanvaal ooit. Google moest met capaciteit inspringen. Het OM is een onderzoek naar de aanvallen gestart. Cyberbunker is in een atoombunker in Kloetinge gehuisvest en weet de autoriteiten telkens buiten de deur te houden. Het biedt klanten anonimiteit. Kinderporno en terrorisme faciliteert het niet. Het lijkt erop dat Spamhaus Cyberbunker probeert te criminaliseren. Mogelijk samen met anderen. Er is via CloudFlare een link van Spamhaus naar Google en Stratfor. Deze laatste heeft banden met de CIA. Op het spel staat de controle over het internet. En de internetvrijheid. Upstream provider A2B werd onder druk gezet, ging daar in mee, maar diende uiteindelijk een klacht in tegen Spamhaus. Nu lijkt A2B de service aan Cyberbunker gestaakt te hebben. Het geeft de volgende verklaring over het begin van het conflict:

Anonymous over TrapWire

Anonymous vat samen wat TrapWire is. Zie ook hier:
In August 2012, Wikileaks revealed details about a system known as Trapwire that uses facial recognition and other techniques to track and monitor individuals captured on countless different closed-circuit cameras operated by cities and other insititutions. The software is billed as a method by which to prevent terrorism, but can of course also be used to provide unprecedented surveillance and data-mining capabilities to governments, corporations, and other insitutions, including many with a history of using new technologies to violate the rights of citizens. Trapwire is already used in New York, Los Angeles, Las Vegas, Texas, DC, London, and other locales.

The ex-CIA agents who help run the firm are old friends of Stratfor vice president Fred Burton, whom they’ve briefed on their own capabilities in e-mails obtained by Anonymous hackers and provided to Wikileaks. Stratfor has engaged in at least several surveillance operations against activists, such as those advocating for victims of the Bhopal disaster, on behalf of large U.S. corporatons; Burton himelf was revealed to have advocated “bankrupting” and “ruining the life” of activists like Julian Assange in e-mails to other friends.

Trapwire can be extremely expensive to maintain, and is usually done so at taxpayer expense; Los Angeles county spent over $1.4 million dollars on the software’s use in a single three-month period of 2007.

Although most of the regions in which Trapwire operates don’t share information with each other, all of this is set to change; as Abraxas Applications president Dan Botsch told Burton via e-mail, “I think over time the different networks will begin to unite,” noting that several networks had already begun discussions on merging their information. Abraxas itself has always had the ability to “cross-network matches” from every region at their own office. By June 2011, Washington D.C. police were engaged in a pilot project under the Departent of Homeland Security that’s likely to lead to more cities using Trapwire on a more integrated basis.

Abraxas, the firm whose spin-off Abraxas Applications developed Trapwire in 2007, has long been involved in a lesser-known practice known as persona management, which involves the use of fake online “people” to gather intelligence and/or disseminate disinformation. The firm Ntrepid, created by Abraxas owner Cubic Corporation, won a 2010 CENTCOM contract to provide such capabilities for use in foreign countries; several board members of Ntrepid also sit on Abraxas.

TrapWire®

TrapWire is a unique, predictive software system designed to detect patterns indicative of terrorist attacks or criminal operations. Utilizing a proprietary, rules-based engine, TrapWire detects, analyzes and alerts on suspicious events as they are collected over periods of time and across multiple locations. Through the systematic capture of these pre-attack indicators, terrorist or criminal surveillance and pre-attack planning operations can be identified — and appropriate law enforcement counter measures employed ahead of the attack. As such, our clients are provided with the ability to prevent the terrorist or criminal event, rather than simply mitigate damage or loss of life.

TrapWire lijkt niet alleen de burgers te bespioneren zonder dat ze daarvan op de hoogte zijn, maar is ook nog eens bijzonder duur in de aanschaf. Het ligt niet voor de hand te veronderstellen dat er tijdens de huidige economische crisis geld wordt vrijgemaakt om TrapWire in Nederland aan te schaffen. Het is aan de politiek en digitale activisten om daarover zekerheid te krijgen van de regering Rutte.

TrapWire is de nieuwe Big Brother; hoe wenselijk is dat?

WikiLeaks doorbreekt de geheimzinnigheid die het Amerikaanse establishment nastreeft om burgers onder de duim te houden. Maar op bewustwording zitten bedrijfsleven en overheid niet te wachten. Daarom wordt WikiLeaks tegengewerkt. Door zowel een financiële blokkade, de heksenjacht op Julian Assange en aanvallen op de site. Gevestigde media willen die strijd niet begrijpen zodat onthullingen via internet gedaan worden.

Nu is er TrapWire van voorheen Abraxas. Storify.com legt het wat en wie uit, en hoe het functioneert op de grens tussen bedrijfsleven en overheid. Russia Today zegt: ‘Former senior intelligence officials have created a detailed surveillance system more accurate than modern facial recognition technology — and have installed it across the US under the radar of most Americans, according to emails hacked by Anonymous.’ Een systeem van toezicht dat nauwkeuriger is dan gezichtsherkenning en ongemerkt onder de neus van de Amerikanen is geïnstalleerd. Ontwikkeld om terrorisme tegen te gaan, maar ook bruikbaar voor de controle van burgers.

Justin Ferguson onthulde het gebruik van TrapWire, maar door de recente DDos-aanvallen op WikiLeaks door Anti Leaks kreeg dat niet de gewenste aandacht. Achter Anti Leaks wordt een grote organisatie, zoals een overheid vermoed. Het besef hoe belangrijk TrapWire is weten we dankzij de GIF-Files van het bedrijf Stratfor die Anonymous eind 2011 hackte en aan WikiLeaks doorspeelde. Hier is een mirror die de blokkade omzeilt.

Macht en tegenmacht komen steeds meer lijnrecht tegenover elkaar te staan. Niet alleen op internet, maar ook op straat. Alleen niet in de gevestigde media en de politiek. De samenwerking tussen bedrijfsleven en overheid is niet nieuw, maar neemt in de VS steeds grotere vorm aan. Nog eens versterkt door de technische mogelijkheden van toezicht op burgers in hun leefomgeving. De controle op de macht komt steeds meer op afstand te staan. De uitdaging voor burgers, activisten en kritische politieke partijen is om dat tegen te gaan.

Foto: Toezicht. Credits AFP Photo/ Valery Hache

Chinese Communistische Partij verrekent met politieke moorden

Zijn de leiders van de Chinese Communistische Partij gangsters? Niemand aan de top lijkt zeker van zijn leven. De feiten van de reportage komen uit een telegram uit 2007 van het Amerikaanse consulaat in Shanghai aan het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken. Door WikiLeaks op 1 september 2011 gepubliceerd.

Doorgaans kloppen de feiten van de Amerikaanse telegrammen. Een deprimerend beeld doemt op van de leiders en de rechteloosheid in China. In lijn met de kritiek van Ai Weiwei over de zelfverrijking aan de top, het gebrek aan mensenrechten, het gebrekkige rechtssysteem en de desinteresse van de leiders in burgers.

In een bizar bijverhaal ligt WikiLeaks al enkele  dagen plat door zogenaamde DDos (distributed denial-of-service) aanvallen die er specifiek op zijn gericht om een netwerk onbruikbaar te maken. WikiLeaks speculeert over de timing van de aanvallen, tijdens de Olympische Spelen van Londen. Het kan de Amerikaanse regering zijn die de aanvallen uitvoert. Het kan ook een andere regering zijn, zoals de Chinese. Aan het Amerikaanse telegram uit 2007 werd juist de laatste dagen gerefereerd door The Epoch Times en China’s Forbidden News.

Foto: ‘Chinese officials at the 17th Party Congress on Oct. 21, 2007, in Beijing. The son of the former head of the regime’s anti-corruption body was killed to send a message to the father, says WikiLeaks. (Andrew Wong/Getty Images)’