Trumps onevenwichtige uitspraken zaaien opnieuw twijfel over zijn geestelijke gezondheid. Hoelang kan de VS de nonsens dulden?

Het panel van Morning Joe constateert dat er in de VS op dit moment twee regeringen naar buiten treden. Het zijn aan de ene kant deskundigen van de inlichtingendiensten, zoals de directeuren van FBI, CIA, NSA of DNI, nationale veiligheidsadviseur John Bolton, stafchef John Kelly of ministers als Mattis (Defensie) of Binnenlandse Veiligheid (Nielsen) en aan de andere kant president Trump. Actueel door de geconstateerde Russische inmenging in de campagne voor de tussentijdse verkiezingen van november 2018. Deskundigen constateren het, maar Trump ontkent en zet dat niet om in beleid dat het electorale systeem beschermt. Hij herhaalt in steeds hoger tempo zijn vaste tirades (‘rants‘) tegen de media, het Rusland-onderzoek van speciale aanklager Robert Mueller of zijn eigen regering (Justitieminister Jeff Sessions). Het is ongehoord wat Trump zegt op publieksbijeenkomsten en niet te verklaren uit het beleid of zelfs zijn electorale strategie voor 2018 of 2020.

Trumps onverklaarbare gedrag accentueert opnieuw de twijfel over zijn geestelijke gezondheid. Door stress en de onderzoeken die hem steeds meer in het nauw brengen zou hij zichzelf niet meer in de hand hebben.

Dat verklaart de tirades voor zijn trouwe aanhangers die hem door dik en dun steunen als gehersenspoelde gelovigen in een religie of cult. Maar ze vormen een minderheid van 35%. Aan hen klampt Trump zich vast. En de Republikeinse partij zwijgt, treedt onvoldoende op en ziet dat het samen met Trump richting afgrond gaat.

Advertentie

Steeds meer aanwijzingen dat Trump een ordinaire landverrader is

Een verslag van 18 juli 2018 in The New York Times is om twee redenen ingeslagen als een bom. Het zet op een rijtje dat Donald Trump sinds januari 2017 overtuigend bewijs heeft over de inmenging van het Kremlin in de presidentsverkiezingen van 2016 en de allesbepalende rol van de Russische president Putin daarbij. Maar Trump ontkent de kennis die hij sinds 1,5 jaar bezit. Opmerkelijk is dat dit gekwalificeerde nieuws van de Amerikaanse inlichtingendiensten nu naar buiten komt. Er is sprake van ‘een geheime bron dichtbij Putin’.

Het is abnormaal dat dit gelekt wordt. Het geeft aan dat inlichtingendiensten geen enkel vertrouwen in Trump meer hebben en de schroom van zich hebben afgeworpen om met dit materiaal de openbaarheid te zoeken. Dat is een ultieme poging om Trump te stoppen. Actueel is de Russische inmenging in de tussentijdse verkiezingen van november 2018 die een herhaling van 2016 dreigen te worden. Dat is des te zorgelijker omdat de ontmoeting van Trump en Putin in Helsinki geheim was en niet genotuleerd is. Zelfs Trumps naaste medewerkers weten niet wat er is afgesproken. Of welke geheime informatie Trump gedeeld heeft met Putin.

Is Trump een landverrader die ooit in de gevangenis belandt? Het wordt er steeds waarschijnlijker op. Het bewijs ervoor is overtuigend. Trump is een combinatie van Faust, Narcissus en Quisling. Hij heeft vanwege ijdelheid en eigenliefde zijn ziel aan de duivel verkocht en zijn land verraden. Deze streetwise Domme august.

Foto: ‘Clowns (paljas, grappenmaker). Drie [3] clowns poseren voor een circustent. In het midden de klassieke witte clown met een mooi kostuum versierd met glitters en pailetten. Links en rechts van hem staat de August (domme August) met de veel te grote jas, te grote broek en grote flapschoenen. Plaats en tijd onbekend.’ Collectie Spaarnestad.

Trump steunt autoritaire leiders, verfoeit bondgenoten en beschadigt de nationale veiligheid. Hoelang wordt dat getolereerd?

Het blijft onverklaarbaar waarom de Amerikaanse president Donald Trump ruzie maakt met bondgenoten als Canada, Duitsland en Frankrijk en autoritaire leiders van landen als China, de Russische Federatie en Noord-Korea de hemel in prijst. Waar komt Trumps bewondering voor autoritaire leiders vandaan? Dat moet een verklaring in zijn psyche hebben omdat strategische verklaringen tekortschieten. Vooral Trumps benadering van de Russische president Putin is opvallend. Door de inlichtingendiensten en het politieke establishment wordt Putin als bedreiging voor de Amerikaanse democratie beschouwd, maar Trump blijft hem uit de wind houden en heeft nog nooit iets negatiefs over hem gezegd. De ontmoeting met de Noord-Koreaanse leider Kim Jung-un wijst op  een publiciteitsstunt, een decor zonder fundament. Buitenstaanders zien met verbazing aan hoe Trump de westerse alliantie kapot probeert te maken en dictators steunt. Hoelang kan dat goed gaan en kan de Republikeinse partij Trump blijven steunen die de Amerikaanse belangen zo beschadigt en de nationale veiligheid van zijn land steeds meer in gevaar brengt? Dat is in strijd met zijn eed op de grondwet.

Nederlandse overheid beseft urgentie van cybersecurity en cybercrime niet

De wereldvreemdheid van de Nederlandse overheid en politiek is immens. Het doet er alles aan om te suggereren dat Nederland een eiland is. Neem het onderwerp cyberveiligheid. Afgelopen woensdag 13 september hield Director of National Intelligence Dan Coats een toespraak op de Billington Cybersecurity Summit in Washington. Hij schetst een beeld van bedreigingen van de kritische infrastructuur of het hacken van bedrijfsnetwerken van de Amerikaanse defensie-industrie en technologiebedrijven. Tegelijk verdedigde hij zich tegen zijn voorganger James Clapper (‘former officials’) die kritisch is op de aanpak van cyberveiligheid door de regering-Trump en houdt hij een pleidooi voor hechte samenwerking met het bedrijfsleven.

Of de Amerikaanse regering goed, niet goed genoeg of verkeerd bezig is valt te bezien, maar in elk geval zegt Coats de ernst van de dreiging van landen als de Russische Federatie, China, Iran of Noord-Korea te beseffen. Zijn waarschuwing is duidelijk: ‘We have not experienced yet a catastrophic attack. But I think everyone in this room is fully aware of the ever-growing threat to our security.’ De klap kan elke moment komen, in elk land. Ook in Nederland. Overigens is de Amerikaanse overheid niet alleen in de verdediging, maar valt het andere landen aan, zoals de geschiedenis met het Israëlisch-Amerikaanse Stuxnet verduidelijkt. In 2009 werd met fataal gevolg een virus geplaatst in ultracentrifuges die deel uitmaakten van de Iraanse nucleaire industrie.

Nog in juni 2017 was er de kwaadaardige software van het Petya-virus die was bedoeld om de Oekraïense economie schade toe te brengen. Het verspreidde zich door heel Europa en bracht vele bedrijven schade toe. Terwijl de aanval niet eens op die bedrijven was gericht. Gezien de sinds 2014 woedende oorlog tussen Oekraïne en de Russische Federatie die niet alleen op het slagveld in Oost-Oekraïne, maar ook in de publiciteit en de digitale wereld wordt uitgevochten bestaat het sterke vermoeden dat het virus met medewerking van het Kremlin vanuit de Russische Federatie werd verspreid. Als het tegen een NATO-lid was gericht en er cruciale schade aan de infrastructuur van betreffend land was aangebracht, dan had het als een oorlogsdaad opgevat kunnen worden dat artikel 5 in werking zette. Een voor allen, allen voor een. Zonder dat een aanval op Nederland is gericht kan ons land door een digitale aanval dus in een oorlog betrokken worden.

Cyberveiligheid is niet hetzelfde als cybercriminaliteit, maar er zijn raakvlakken. Terroristen hebben vaak vanuit hun verleden contact met criminele netwerken opgebouwd. Dat geldt voor een land als de Russische Federatie waar directe lijnen lopen van overheid naar maffia. Ook in de VS is dat het geval waar president Trump voor zijn vastgoedprojecten contacten had met de Russische (Semjon Mogilevitsj) en de Russisch-Amerikaanse maffia (Felix Sater). Overheidsdiensten moeten nauw samenwerken om de digitale dreiging te weerstaan. Want elke zwakke plek wordt opgezocht en kan worden afgestraft. De gevolgen kunnen desastreus zijn. Bovenwereld en onderwereld, criminaliteit en traditionele oorlogsvoering zijn vermengd geraakt.

Is Nederland er klaar voor en beseft het de urgentie van de situatie? Nee, het lijkt er in de verste verte niet op. Gerrit van der Burg is als voorzitter van het College van procureurs-generaal specifiek verantwoordelijk voor cybercrime. In die hoedanigheid gaf hij vandaag een interview aan het AD dat de Volkskrant in een bericht samenvat. Er ontstaat een ontluisterend beeld van het OM. ‘We trekken er hard aan, maar we zijn er nog niet klaar voor’ en ‘We zijn van oorsprong geen digitale organisatie’. Nee, allicht niet, geen enkel OM in geen enkel land is van oorsprong een digitale organisatie. De verplichting rust op de leiding van het OM om dat als de wiedeweerga te worden. ‘Het onvoorstelbare wordt voorstelbaar, als het gaat om cybercrime’, zo zegt Van der Burg. Maar wat hij zich nou precies voorstelt blijft raadselachtig. Naar verluidt wil het komende kabinet 25 miljoen euro vrijmaken voor de bestrijding van cybercriminaliteit. Dat is veel te weinig en het komt erg laat.

Foto: ‘Foto: ‘Dutch Visit: Col. Jeff Schilling, of G-5/7, briefs Brig. Gen. Hans Hardenbol, along with Dutch military delegation, during a visit to the Army Cyber Command.‘ Op de site van de U.S. Army Cyber Command/ U.S. 2nd Army is deze foto uit 2012 niet meer terug te vinden, hier wel bij een commentaar.

Red Card Russia: Voetbal, propaganda en Oekraïne

Wat het conflict tussen Oekraïne en Rusland interessant maakt is de propaganda. Een belangrijk onderdeel van de strijd. Het gaat over en weer. De Russen hebben veruit de meeste middelen omdat president Putin de afgelopen jaren nieuwsbronnen en NGO’s heeft kunnen opbouwen die nu slim en veelvuldig ingezet worden. De Russen zijn er zelfs in geslaagd om bij delen van het westerse publiek de mening te doen postvatten dat de meeste fascisten niet in het Kremlin, maar in Kiev huizen. Russische media praten nu zelfs over de goede en de slechte Hitler om de daden van Putin goed te praten. Maar ook de pro-EU Oekraïners laten zich niet onbetuigd. De opstand tegen toenmalig president Janoekovitsj begon niet voor niets in de creatieve klasse van Kiev. Wat de Russen en de Maidan doen kan journalistiek zijn, maar is het door de selectiviteit doorgaans niet.

Naast de propaganda zijn er acties om de publieke opinie te mobiliseren. Zoals de poging om de FIFA op te roepen Rusland dit jaar uit te sluiten van het WK Voetbal in Brazilië. Een initiatief van de Amerikaanse senatoren Mark Kirk en Dan Coats dat al door de FIFA is afgewezen. Volgens Coats op valse gronden, want Joegoslavië werd van 1992 tot 1994 van de internationale competitie uitgesloten vanwege haar illegale gedrag tijdens de Balkan-oorlog. Het wordt door de Maidan-activisten opgepakt.  Morgen is er een Twitter Storm om de FIFA op andere gedachten te brengen. Na Sochi worden sport en politiek opnieuw met elkaar verbonden.

Foto: Schermafbeelding van Facebook-pagina ‘Red Card Russia‘, 6 april 2014. Zie hier voor event ‘FIFA, Suspend Russia Now! Twitter Storm‘.