Rachel Maddow: Ontslagen aanklager Bharara had Trump in vizier

In de uitzending van maandagavond 13 maart 2017 gaat Rachel Maddow in op de zakelijke belangen van Donald Trump en zijn familie, de kwalijke rol van Deutsche Bank als facilitator bij Russische witwas-praktijken en het ontslag afgelopen zaterdag 12 maart van de New Yorkse aanklager Preet Bharara. Hij kocht zich 24 uur door niet zelf zijn ontslag te nemen. Maddow suggereert dat Bharara die extra tijd benutte om de lopende onderzoeken naar de Trump Organisatie, de Trump regering en het Trump campagneteam waar hij leiding aan gaf veilig te stellen. Wie weet. Het is een verhaal over een politieke klasse in China, de Russische Federatie en de VS die zich vanwege eigen gewin niet aan regels houdt en toezichtsorganen verzwakt of zelfs blokkeert.

Maddow schetst een beeld van zakenmensen die de politiek opkopen en hun eigenbelang boven het algemeen belang stellen. Dat geeft spanning tussen ethiek en banditisme en roept een vraag op. Zijn oplichters als Trump of Vladimir Putin af te remmen als ze het justitie-apparaat en toezichtsorganen naar hun hand zetten?

Advertentie

Han ten Broeke (VVD) stelt kamervragen over Oekraïne. Zonder zich te informeren

Kamerleden moeten zich profileren om gehoord en gezien te worden. In een overlevingsstrijd van de sterkste. Want een lage plaats op de kandidatenlijst is het strafbankje en doorgaans een eind aan de eigen politieke loopbaan. Niet om zich te onderscheiden van leden van andere partijen, maar juist om zich assertiever, slimmer brutaler en beter geïnformeerd over te komen dan de fractiegenoten. Het is scoren met een mooi woordvoerderschap in een veelbekeken kamerdebat of met een uitnodig op zak voor een talkshow als Pauw of RTL Late Night of nieuwsrubriek Nieuwsuur. En dan zijn er nog de kamervragen. Altijd goed. Of toch niet?

VVD’er Han ten Broeke heeft als woordvoerder Buitenlandse Zaken bovenstaande kamervragen op 18 september ingezonden en maakt er een rommeltje van. Al om 15.00 uur op 17 september was in de westerse pers breed bekend dat de maatregel om de twee BBC-journalisten de toegang tot Oekraïne te ontzeggen een klaarblijkelijke vergissing was en door president Porosjenko werd ingetrokken. Hij zei er onaangenaam door verrast te zijn. Later bleek het trouwens om drie medewerkers van de BBC te gaan en bleken ook nog twee Spaanse en een Duitse journalist om onduidelijke redenen op de sanctielijst terechtgekomen. Allen werden er gisteren al van verwijderd. Het Oekraïense ministerie van Buitenlandse Zaken ligt trouwens vanwege de slechte voorbereiding behoorlijk onder binnen- en buitenlandse kritiek zoals Kyiv Post op een rijtje zet.

Waarom doet Ten Broeke een dag later nadat dat gecorrigeerd werd net alsof de volgens hem twee BBC-journalisten nog op de sanctielijst staan en inmiddels daar niet van verwijderd zijn? Hij begrijpt evenmin wat het verbod inhoudt als hij in vraag 2 vraagt ‘Kunt u bevestigen dat op bevel van de Oekraïense president twee journalisten van de BBC uit Oekraïne zijn gezet?’ Nee, dat zal minister Bert Koenders zeker niet kunnen bevestigen omdat de journalist Steve Rosenberg en zijn producer Emma Wells in Moskou gestationeerd zijn en de sanctielijst personen opsomde die gedurende een jaar de toegang tot Oekraïne ontzegd zou worden.

De aap komt uit de mouw als Ten Broeke een verband legt met het met Oekraïne gesloten associatieverdrag  dat als het door alle lidstaten geratificeerd wordt op 1 januari 2016 van kracht wordt. Cyprus en Griekenland moeten nog tekenen. Het Oekraïense parlement deed dat in september 2014. Het verdrag is bedoeld om voor een grotere politieke en economische integratie met de Europese Unie te zorgen. Vanuit nationalistisch-conservatieve en rechts-populistische hoek wordt het verdrag aangegrepen om een referendum op de rails te zetten dat zoals deze critici zelf toegeven uitsluitend bedoeld is om de Nederlandse democratie ter discussie te stellen. Met deze vraag geeft Ten Broeke zich opnieuw een brevet van onvermogen omdat de VVD op 7 april 2015 voor het verdrag stemde en hij als buitenlandwoordvoerder toegeeft de inhoud ervan niet te kennen.

Foto: Schermafbeelding van kamervragen ‘De verbanning van twee journalisten uit Oekraïne’ van Han ten Broeke (VVD, 18 september 2015.

Putin zou EU gedreigd hebben Europese hoofdsteden in te nemen

Opvallend aan een bericht in de Süddeutsche Zeitung over nieuwe bedreigingen van de Russische president Vladimir Putin is dat ze deels waar zijn en deels uit het hoofd van een waanzinnige lijken te komen die alle realiteitszin kwijt is en anderen eenzijdig zijn wil wenst op te leggen. En daarmee de Europese vrede bedreigt.

Putin zou zijn Oekraïense ambtgenoot Petro Porosjenko afgelopen vrijdag gedreigd hebben dat als hij wil het Russische leger snel Oost-Europese hoofdsteden kan bezetten. Putin zou Porosjenko in een gesprek gezegd hebben: ‘Wenn ich wollte, könnten russische Truppen in zwei Tagen nicht nur in Kiew, sondern auch in Riga, Vilnius, Tallinn, Warschau oder Bukarest sein.’ Porosjenko heeft dat aan de EU gerapporteerd. Putins dreiging past in een patroon. Begin september dreigde hij EU-commissievoorzitter José Barroso dat als hij wilde Rusland binnen twee weken Kiev zou bezetten. Opvallend is dat Putin de troepen van de Russische Federatie steeds sneller laat opereren. Wat begin september nog twee weken was, is een halve maand later twee dagen. Als dat zo doorgaat kunnen straks de Russen in twee uur in genoemde hoofdsteden zijn. Of in twee minuten.

Of Putins waarheid kwalijker is dan zijn waanzin is de vraag. Hij zou gezegd hebben door bilaterale contacten zoveel invloed in de Europese Raad van regeringsleiders te hebben dat hij een meerderheid die negatieve besluiten over de Russische Federatie neemt te kunnen blokkeren (‘Er könne durch bilaterale Kontakte Einfluss nehmen und eine “Sperrminorität” im Europäischen Rat bewirken, die für Russland negative Entscheidungen verhindere, soll Putin demnach gesagt haben.’). Deze grootspraak klinkt aannemelijk. Landen als Hongarije, Slowakije, Bulgarije, Tsjechië en Cyprus staan onder sterke invloed van het Kremlin en ze ondermijnen een krachtdadig optreden en de eensgezindheid van de EU. Putin wijst op het failliet van de buitenlandse politiek van de EU dat geen antwoord weet op het dreigen van een waanzinnige die daarnaast de waarheid spreekt.

Foto: President Vladimir Putin.

Cyprus: Banken geven hun schuld waanwijs door aan Dijsselbloem

Commentatoren die gelieerd zijn aan de financiële sector vielen over de Nederlandse minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem heen. Het is voorspelbaar dat ze hun eigenbelang verdedigen. De minister zou een blunder gemaakt hebben door de term blauwdruk -‘template‘- voor Cyprus als een oplossing voor de aanpak in andere landen te hebben voorgesteld. Dijjsselbloem ontkent na publicatie van een interview met Reuters op 25 maart dat-ie het woord ‘template‘ heeft gebruikt. Dijsselbloem heeft gelijk zoals blijkt uit het interview.

Zet de financiële sector haar publicitaire macht in om Dijsselbloem te verzwakken? Hij zegt dat het niet langer moet rekenen op overheidssteun: ‘I think the approach needs to be, let’s deal with the banks within the banks first, before looking at public money or any other instrument coming from the public side. Banks should basically be able to save themselves, or at least restructure or recapitalise themselves as far as possible.’

Zo’n krachtig geluid vanuit de Eurogroep is nieuw. Banken zijn gewend zelf de winst op te strijken en de belastingbetaler op te laten draaien voor de verliezen. In het geval Cyprus zou geld van de belastingbetaler gebruikt moeten worden om Russisch zwart geld te redden. Da’s de absurditeit ten top. Dijsselbloem maakt korte metten met de sinds 2008 gegroeide gewoonte. Waarschijnlijk na influisteringen door de Duitsers.

Komt Dijsselbloem echt op voor de belastingbetaler? Dat nou ook weer niet. Want Nederland stopt nog altijd 600 miljoen euro in de lening van 10 miljard euro aan Cyprus. Wat ziet Nederland daar van terug? Er resteert een gemengd beeld van smalle marges en hoge bedragen. Binnen zijn mogelijkheden komt de minister op voor de belastingbetaler en oogst tegenwind van de financiële sector. Die beleidsbreuk is tijd na vijf verloren jaren waarin de banken leken te bepalen wat de politiek deed. Banken mogen hun eigen problemen voortaan zelf aanpakken. Als hun tegenlobby faalt. Maar de uitweg uit het financiële moeras kost nog steeds geld.

Foto: ?

Theater van het absurde: Cyprus, EU en banken

Diefstal bij daglicht. Dat was het plan van de Cypriotische regering om kleine spaarders een belasting van 6,75% op te leggen. Een idee dat door de EU werd afgedwongen als voorwaarde voor een lening van 10 miljard euro. Dit voornemen werd door het Cypriotische parlement afgewezen, maar heeft het vertrouwen in de euro en de banken blijvend ondermijnd. Want iedereen met tegoed op een bank zal zich nu achter de oren krabben vanwege de gedachte dat in Europa een banktegoed dat geen obligatie is door de politici wel zo wordt beschouwd. Als Cypriotische banken niet meer opengaan heeft de politiek het volledige spaartegoed gestolen.

Termen als ‘diefstal‘ of ‘gestolen‘ klinken zwaar. Is hier een libertariër aan het woord die niet van overheden houdt, geen toezicht wenst en het betalen van belasting principieel afwijst? Nee, integendeel. De tragiek is juist dat de economische crisis de democratische gezinde burger met redelijke meningen gaat raken. En die gaat dat niet pikken. Zo’n voornemen om spaarders te belasten voedt de weerzin tegen de bankensector die sinds oktober 2008 door overheden met honderden miljarden euro’s is gesteund. Vaak zonder een grondig politiek debat. Zodat landen geen reserves meer hebben. Banken gokken nog steeds met andermans geld.

De politiek weet zich geen raad en loopt achter de feiten aan. Het vaardigt voor de bühne wat maatregelen af over bonussen van veelverdiende bankiers, maar weet het probleem in de kern niet aan te pakken. Het uiten van afkeuring over graaiende bankiers is niet de oplossing, maar juist de misleiding. Want nog steeds onttrekt de financiële sector zich aan degelijk toezicht. Het blijft een afgesloten wereld waar de politiek niet weet binnen te dringen. De politiek heeft sinds 2008 slap gehandeld en niet doorgebeten. Nu het te laat is moeten burgers de gevolgen slikken. Het risico is dat de burgers zich vanaf nu tegenover de politiek opstellen.

Video: Ondertiteling met een ander doel van Der Untergang (2004) van Oliver Hirschbiegel met Bruno Ganz als Adolf Hitler. 

Man en paardenvlees noemen: fraude, geen risico gezondheid

Geruchten over paardenvlees in kant-en klaarmaaltijden gaan niet over voedselveiligheid. Die is niet in gevaar. Dat paardenvlees doorgaat voor rundvlees is fraude en niet-naleving van contractuele bepalingen. Meer niet. Blijkbaar geldt er een taboe op eten van paardenvlees. Dat voedt het schandaal. Daarom trokken retailers producten terug die paardenvlees bevatten. Voor anderen geldt weer een taboe op eten van varkensvlees, rundvlees of vlees zonder meer. Hoe paardenvlees als rundvlees in diepvriesproducten terecht komt heeft te maken met de vele (dochter)ondernemingen, tussenhandelaren, belangen, en het gebrek aan controle.

Het betreft zes Franse supermarktketens Auchan, Casino, Carrefour, Cora, Monoprix en Picard die producten verkopen van de merken Findus en Cogimel. Système U die geen deel uitmaakt van de samenwerking tussen de zes retailers trok ook producten van Findus terug. Evenals de supermarkten Leclerc en Intermarché.

Findus voelt zich op z’n beurt belazerd door Cogimel en kondigt aan een klacht in te dienen. Uit voorlopig onderzoek blijkt al een schuldige. Het betrokken vlees zou afkomstig zijn uit Roemenië. Via het Franse bedrijf Spanghero zou het aan het Luxemburgse Cogimel geleverd zijn. Een Cypriotische handelaar zou de opdracht aan een Nederlandse handelaar hebben uitbesteed die bij een Roemeense slachthuis en uitsnijderij van vlees terechtkwam. De Roemenen kaatsen de bal terug naar Spanghero dat geweten moet hebben wat het kocht.

Voorzitter Dragos Frumosu van de Roemeense vakbond van de voedingsindustrie FSIA stelt dat de handelaar de kwaliteit moet controleren. Als-ie bij ontvangst niet protesteerde dat het rundvlees paardenvlees was dan is Spanghero of medeplichtig of veranderde het achteraf het label. Een onsmakelijke affaire met een staartje.

Foto: Producten van Findus uit de handel genomen omdat het paardenvlees bevat. Credits: LP/Delphine Goldszteijn

Meldpunt PVV over Midden- en Oosteuropeanen verdient navolging

De PVV is een meldpunt Midden- en Oosteuropeanen gestart. De partij legt uit dat er sinds 1 mei 2007 vrij verkeer van werknemers is tussen Nederland en acht lidstaten uit Midden- en Oost Europa: Estland, Letland, Litouwen, Polen, Tsjechië, Slowakije, Slovenië, Hongarije. Deze MOE-landen traden met Malta en Cyprus in 2004 toe tot de EU in de vijfde uitbreiding. De PVV zegt dat er naar schatting 200.000 tot 350.000 personen uit deze landen in Nederland verblijven. In 2010 hadden ongeveer 11.700 daarvan een uitkering.

De landen van de zesde uitbreiding uit 2007 zijn Bulgarije en Roemenië. Tot 2014 kan in een overgangsfase het vrije verkeer van werknemers uit deze twee landen beperkt worden. Een overheidsonderzoek uit 2008 over de economische invloed van Bulgaren en Roemenen concludeert over werknemers uit de MOE+-landen (de acht van de vijfde uitbreiding minus Cyprus en Malta plus Bulgarije en Roemenië) dat hun netto bijdrage klein, maar bescheiden positief is. Maar in de vier jaar sinds dat onderzoek kan het beeld gekanteld zijn.

De PVV-fractie heeft volgens minister Kamp het recht een meldpunt op te zetten. Anderen noemen het stemmingmakerij of discriminatie. De Poolse ambassade is kwaad over het initiatief. Toch erkennen velen dat er problemen zijn met werknemers uit MOE+-landen. Zo wil de Haagse PvdA-wethouder Marnix Norder werkloze Oost-Europeanen uitzetten. Hij sprak in december 2010 over een tsunami van Oost-Europeanen.

Zorgvuldigheid ligt in voorwaarden. Inventariseren van ‘overlast, vervuiling, verdringing op de arbeidsmarkt en integratie- en huisvestingsproblemen‘ kan geen kwaad. Het activisme van de PVV vraagt om navolging, het relativeert het belang van politieke partijen. Andere partijen kunnen meldpunten opzetten over sjoemelende bankiers of directeuren in de semi-publieke sector. Het is pas discriminatie als individuele gevallen niet op hun eigen waarde worden beoordeeld. Onze rechtsstaat is echter krachtig genoeg om dat te garanderen.

Foto: Warszawa Pride protest in Polen tegen discriminatie van (sexuele) minderheden, 2008. Met op spandoek Europa = Tolerantie. Credits: Joe Ruffles.

Cablegate: Het Luzkhov Dilemma

Het klinkt als een boek van Vladimir Nabokov of Frederick Forsyth: Het Luzhov Dilemma. Maar het is de naam van een telegram van de VS-ambassade in Moskou dat op 1 december 2010 openbaar werd gemaakt door Wikileaks. Lezing maakt het extra spannend omdat de site cablegate.wikileaks.org nauwelijks bereikbaar is omdat die belaagd wordt. Waarschijnlijk door de Amerikanen en wat ingehuurde bondgenoten.

Voor het eerst ervaar ik het bezoeken van een site als spannend, illegaal zelfs. Binnen luistert men naar Radio Oranje of de BBC en buiten rijden de Duitse peilwagens. Nee, zo erg is het gelukkig niet. Toch geeft het aan hoe kwetsbaar het internet is. Openbaarheid is geen vanzelfsprekendheid.

Het telegram dateert van 12 februari 2010 en gaat over de intussen afgezette burgemeester Yuriy Luzhkov van Moskou. Schrijver is VS-ambassadeur John R. Beyrle. Het is van een hoog analytisch niveau, feitelijk onderbouwd, brisant van inhoud en vernietigend voor Putin. Het geeft inzicht in de werking van de macht en de samenwerking van Putin met criminele groepen. In een woord: meedogenloos.

Questions increasingly arise regarding Luzhkov’s connections to the criminal world and the impact of these ties on governance. De Amerikaanse ambassade schetst een grimmig beeld: Unfortunately, the shadowy world of corrupt business practices under Luzhkov continues in Moscow, with corrupt officials requiring bribes from businesses attempting to operate in the city.

Beyrle denkt niet dat Luzhkov vrijwillig terug zal treden omdat-ie stemmen levert aan Verenigd Rusland, de partij van Putin: Few believe that Luzhkov will voluntarily relinquish his post prior to 2012, when the Moscow City Duma must submit a list of mayoral candidates to Medvedev for his selection. United Russia will probably call on Luzhkov’s political machine and his genuine public support to deliver votes for them in the 2011 State Duma elections, as well as the 2012 Presidential contest. (..) This cable presents that side of Luzhkov — one that bears not only on Luzhkov and his handling of local politics, but on Putin and Medvedev as they move toward the 2012 elections.
 
Beyrle beseft echter zijn zwakte: Notwithstanding Luzhkov’s solid position, some of our contacts believe that cracks have appeared in his armor, due to his corrupt activities. Kanev told us that Luzhkov has many enemies because his wife has the most lucrative business deals in Moscow and many people think Luzhkov has received too much money.

Het lijkt geen toeval dat Luzhkov recent onder druk van Putin is afgetreden. Het telegram geeft aan dat Luzhkov slechts een tussenpersoon is die aan de lijn van Putin ligt. Hoewel een lastige tussenpersoon: According to Abdullayev, Luzhkov is following orders from the Kremlin to not go after Moscow’s criminal groups. For example, Abdullayev argued that it was only a public relations stunt from Putin to close gambling. In contrast to Kanev, Abdullayev said he did not see the sense in suitcases of money going into the Kremlin since it would be easier to open a secret account in Cyprus. He speculated that the Moscow police heads have a secret war chest of money. Abdullayev said that this money is likely used to solve problems that the Kremlin decides, such as rigging elections.  It can be accessed as a resource for when orders come from above, for example, for bribes or to pay off people when necessary.
 
Het oordeel komt niet onverwachts, maar is toch hard: According to many observers, the lawless criminal climate in Russia makes it difficult for businesses to survive without being defended by some type of protection. (..) In general, Muscovites have little freedom to speak out against corrupt activities and are afraid of their leaders.

Despite Medvedev’s stated anti-corruption campaign, the extent of corruption in Moscow remains pervasive with Mayor Luzhkov at the top of the pyramid. Luzhkov oversees a system in which it appears that almost everyone at every level is involved in some form of corruption or criminal behavior. Putin and Medvedev’s dilemma is deciding when Luzhkov becomes a bigger liability than asset. (..) Ousting Luzhkov before he is ready to go could create major difficulties because he could link others in the government to the corruption. While reforming Luzhkov’s questionable activities might seem like the right thing to do, for now keeping him in place, efficiently running the city, is United Russia’s best option. Ultimately, the tandem will put Luzhkov out to pasture, like it has done with fellow long-term regional leaders like Sverdlovsk oblast governor Edward Rossel and Tatarstan President Mintimir Shaymiyev.
 
Het beeld van corruptie en rechteloosheid dat uit deze analyse van VS-ambassadeur John R. Beyrle opstijgt is niet verrassend, maar wel de mate waarin deze corruptie alom aanwezig wordt geacht in de Russische overheid en de hardheid ervan. Het beeld van hervormingen dat zogenaamd wordt vertegenwoordigd door president Medvedev lijkt toe aan herwaardering. Het is fictie om het westen wat voor te toveren. De Russische overheid is een corrupt boevennest van hoog tot laag.

Hoe kunnen de Westerse politiek en zakenwereld zaken doen met een regime dat eigen burgers onderdrukt? Onze steun faciliteert deze onderdrukking zelfs. Wil Nederland dat op haar geweten hebben bijvoorbeeld in de samenwerking tussen Gasunie en Gazprom? Of liever gezegd, waarom wil de Westerse wereld zaken doen met een regime dat haar eigen burgers onderdrukt? Het telegram zou ook de Nederlandse politiek en zakenwereld te denken moeten geven.

Nu het publieke debat wordt onderbouwd door dit telegram van de Amerikaanse ambassadeur kunnen Nederlandse zakenwereld en politiek niet langer wegkijken. Of doen alsof ze van niks weten. Nu weten ze het en weten wij dat ze het weten. Hopelijk is de discussie over de wenselijkheid van onze banden met de regering Putin geopend en wordt deze pittig gevoerd.

Foto: Jan-Peter Balkenende in gesprek met Vladimir Putin in Gdansk, 2009