Incompetentie van de overheid of sabotage door de oppositie? Stroomstoring Venezuela: de strijd om de beeldvorming

Wie naar details zoekt over de stroomstoring (‘el apagón) in Venezuela van vrijdag 8 maart zal niets vinden. Bijna het hele land zat zonder electriciteit. Als gevolg daarvan werden bedrijven en instellingen gesloten en lag het openbaar vervoer plat. Oorzaak zijn problemen met de waterkrachtcentrale van Guri die 70% van de stroom van Venezuela levert. Leden van de regering Maduro uitten beschuldigingen aan het adres van de oppositie, de Amerikaanse regering of zelfs de Republikeinse senator uit Florida Marco Rubio.

Maar die aantijgingen worden niet onderbouwd, de regering vraagt bij monde van minister Jorge Rodríguez om een onderzoek onder de hoede van de Verenigde Naties. Van de andere kant komen critici van de regering met aanwijzingen dat het elektriciteitsnet al langere tijd in een kritische situatie verkeerde en een stroomstoring niet zou kunnen weerstaan, en er bijvoorbeeld al een week geleden voor is gewaarschuwd.

De waarheid valt vooralsnog niet te achterhalen. Is er werkelijk sprake van een hack en sabotage van de waterkrachtcentrale van Guri of is er sprake van nalatigheid, achterstallig onderhoud en incompetentie van de overheidsdiensten? Door de implosie van het overheidsapparaat past het laatste in een patroon van een overheid die de bevolking niet meer kan voorzien van het hoognodige, zoals water, voedsel, veiligheid en elektriciteit. Maar daarmee is niet gezegd dat buitenlandse inmenging onmogelijk is. Alleen, zoals gezegd, er zijn op dit moment geen concrete aanwijzingen voor en de overheid heeft die tot nu toe niet gegeven. Het cynisme is dat ook dat in het patroon van incompetentie van een uit elkaar vallende overheid past.

Media doen er verstandig aan om zich niet mee te laten slepen in de strijd om de beeldvorming tussen regering en oppositie over de oorzaak van de stroomstoringen. Ze kunnen beter wachten totdat er meer details bekend zijn. Incompetentie of sabotage, er valt (nog) geen sluitend antwoord op te geven. Daarom is bovenstaande titel VENEZUELA: Grote stroomstoring door hack waterkrachtcentrale bij de video op het YouTube-kanaal van de NOS onzorgvuldig. Als met ‘VENEZUELA’ de regering wordt bedoeld dan had de beschuldiging van de hack als citaat gepresenteerd moeten worden met aanhalingstekens. Maar die ontbreken en nu wordt het als een feit gepresenteerd waarbij ‘VENEZUELA’ ook een verwijzing naar het land en niet de regering kan betekenen. Maar het is geen feit, zoals uit de toelichting blijkt die wel correct is. Dat er nog slechtere journalistiek bestaat laat De Telegraaf zien dat in een bericht kopt ‘Stroomstoring Venezuela door cyberaanval’. Daarover bestaat niet eens de onduidelijkheid of het een citaat is, het wordt gepresenteerd als feit. Maar het is slechts een mening van diezelfde minister Jorge Rodriguez die de beeldvorming bespeelt.

Foto 1: Schermafbeelding van still uit video en toelichting ‘VENEZUELA: Grote stroomstoring door hack waterkrachtcentrale’ op YouTube-kanaal NOS, 8 maart 2019.

Foto 2: Schermafbeelding van deel artikel ‘Stroomstoring Venezuela door cyberaanval’ in De Telegraaf, 9 maart 2019.

Anonymous verklaart ISIS de oorlog. Hoe serieus nemen we dat?

Cenk Uygur neemt claims van Anonymous voor waar aan dat het succesvolle cyberaanvallen tegen ISIS heeft uitgevoerd. Mogelijk, maar claims zijn nog geen bewijs daarvan. Uygur schetst ook een tegenstelling tussen Anonymous en de veiligheidsdiensten. Maar dat laat buiten beschouwing hoe het gefragmenteerde en ‘losjes’ georganiseerde Anonymous intussen kan zijn geïnfiltreerd door de veiligheidsdiensten. Maar het is waar dat Anonymous in elk geval een signaal van daadkracht afgeeft. Daar komen veiligheidsdiensten niet aan toe. Hun marketing is slecht omdat hun prestaties slecht zijn. Komt dat doordat ze inzetten op techniek en het veldwerk hebben verwaarloosd? Zodat een potentiële terrorist die op de lijst van verdachten staat en bij een controle wordt aangehouden er niet uit wordt gefilterd? Edward Snowden heeft gelijk, veiligheidsdiensten zijn beter in het schermen met claims en verijdelde aanslagen, en het opbouwen van de controlestaat dan in het doelmatig realiseren van hun kerndoelen. Maar of Anonymous zoveel doelmatiger is valt te betwijfelen.

Aanval op Omidyar vanwege blokkade WikiLeaks door PayPal

Advocaat Stanley Cohen prikt het verhaal van Pierre Omidyar door. De multimiljardair begint met gelouterde journalisten als Glenn Greenwald en Jeremy Scahill een nieuwsorganisatie. Ze beloven het anders te gaan doen. Maar Cohen ziet in Omidyar de nieuwe Rupert Murdoch. Omidyar is eigenaar van eBay en dochterbedrijf PayPal. Hij verzette zich er eind 2010 niet tegen dat er via PayPal geen geld meer overgemaakt kon worden naar WikiLeaks. Zonder enige wettelijke basis blokkeerde PayPal WikiLeaks op aandringen van de regering-Obama samen met Visa en Mastercard. Volgens WikiLeaks tot op de dag van vandaag. Het kwam hiermee aan de rand van de afgrond kwam te staan omdat zo’n 95% van de donaties wegvielen. Maar nu wast in de ogen van Cohen Omidyar zijn straatje schoon door een ethische houding aan te nemen die niet rijmt met zijn zakelijk opereren. Cohen doet Omidyars artikel in The Huffington Post als onwaarachtig en schijnheilig af.

Cohen verdedigde een van de 14 PayPal demonstranten die eind 2010 met DDos-aanvallen tegen PayPal reageerden op de blokkade van WikiLeaks en aangeklaagd werden. Het gaat om de vraag of een DDos-aanval onder de vrijheid van meningsuiting valt. Is het een ‘hack’ of een gewoon protest? Cohen legt uit dat er een deal gesloten is. De PayPal 14 geven een overtreding toe, maar geen misdaad. Als ze in de tussentijd niet opnieuw een DDos-aanval uitvoeren zijn ze binnen een jaar vrij. Na betaling van een boete van 5600 dollar.

WikiLeaks-medewerkster Sarah Harrison die Edward Snowden begeleidde van HongKong naar Moskou opende deze week in Stern de aanval op Pierre Omidyar. Lastig om te weten hoe haar beschuldiging luidt omdat de originele tekst niet online staat. The Guardian pakte het op met een verslag onder de titel ‘WikiLeaks’ Sarah Harrison: ‘How can you take Pierre Omidyar seriously?‘ Met de kernzin: ‘How can you take something seriously when the person behind this platform went along with the financial boycott against WikiLeaks?‘ In een parallelle ontwikkeling vertaalde The Guardian dat in de tweet ‘WikiLeaks’ Sarah Harrison: ‘You can’t take Omidyar and Greenwald seriously‘ die Glenn Greenwald op de kast joeg. Hij verliet kortgeleden The Guardian en stapte over naar Omidyar. Terecht tweette hij dat-ie geen deel uitmaakte van de blokkade tegen WikiLeaks. Pierre Omidyar wel dus. Hij is beschadigd. Maar WikiLeaks en Julian Assange vallen hem niet frontaal aan.

Waarom is stuk ‘Has The NSA Been Hacked’ verwijderd op Forbes?

Een link naar een Forbes-artikel ‘Has The NSA Been Hacked?‘ van David Leinweber is dood. Gisteren besteedde ik naar aanleiding van dit artikel aandacht aan de mogelijke hack van de NSA. Onder de titel ‘Cyberwar in Utah. Is de NSA die anderen hackt nu zelf gehackt‘. Binnen 24 uur na verschijnen is het artikel verdwenen. Op dit moment is het op Forbes niet terug te vinden. Onduidelijk is de reden hiervoor is. Da’s alleen maar gissen. Kwestie van overheidscensuur en druk van de inlichtingendiensten of een journalistieke afweging? Oordeel zelf over het origineel. Roberto aka robske wordt zeer bedankt voor het terughalen van de google cache.

Foto’s: Schermafbeeldingen van google cache van origineel artikel ‘Has The NSA Been Hacked?’ van David Leinweber voor Forbes. 14 oktober 2013. 

Cyberwar in Utah. Is de NSA die anderen hackt nu zelf gehackt?

David Leinweber oppert voor Forbes de optie dat de talloze branden in het NSA Data Center in Utah door sabotage zijn veroorzaakt. Hij vraagt zich af of de NSA deze keer zelf is gehackt. De branden leidden tot een schade van vele honderdduizenden dollars en hebben de opening van het centrum met een jaar vertraagd. Hij verwijst in analogie naar de Stuxnet cyberaanval op Iraanse nucleaire in 2010 door Amerikaanse en Israëlische inlichtingendiensten. Dat resulteerde ook in branden, ‘meltdowns‘. Chinezen, Russen en andere vijanden van de VS zitten niet stil. Het NSA Center in Utah is een aantrekkelijk doelwit. Leinweber vindt het opvallend dat er op internet geen enkel bericht is te vinden over een mogelijke hack van het centrum in Utah.

De satirische site ‘Domestic Surveillance Directorate; Defending Our Nation. Securing The Citizens‘ die de NSA op de korrel neemt toont de volgende mededeling die niet ver van de waarheid is. Parodie en werkelijkheid vallen samen wat de NSA betreft. Maar dat weten we al sinds de onthullingen van Edward Snowden.

Foto 1: NSA Data Center in aanbouw, Utah. Credits: Wired.

Foto 2: For The Good Of The Nation, satire.

Welk protest hoort bij inhuldiging op 30 april? Geen alleenrecht

Klopt de claim dat de inhuldigingsdag een feestelijke dag voor de liefhebbers van het Koningshuis is en dat de Republikeinen thuis moeten blijven? In elk geval is het in tegenspraak met de uitspraak van prins Willem-Alexander in het interview met Mariëlle Tweebeeke en Rick Nieman dat er ook ruimte voor protest moet zijn.

Stevens is een bondgenote van ex-PVV’er Hero Brinkman. Ze reageert in een andere tweet op de uitzending ‘Oranje en het oproer‘ van Andere Tijden over de ‘kroningsrellen’ van 1980: ‘Ik mag hopen dat dit tuig zich vandaag de dag nog kapot schaamt.’ Waarover zouden de krakers van 1980 zich moeten schamen? Ze kunnen trots zijn op wat ze met bescheiden middelen tegen de politie bereikten. Dat lukte door de radiocommunicatie van de politie te hinderen met een stoorzender. Zodat de ME af en toe tegenstrijdige opdrachten kreeg van de eigen leiding, maar de herroeping ervan miste. Gevolg: chaos. Wie dat draaiboek vertaalt naar 2013 komt uit bij cyberaanvallen van Anonymous als basis voor het oproer. Wat rest is de verbeelding aan de macht.

De opties voor 30 april liggen open. Het valt niet te verwachten dat het protest zo grootschalig zal zijn als in 1980. Maar door het gebruik van internet en sociale media kunnen middelen gerichter ingezet worden dan toen mogelijk was. Voor het gemak reduceert Stevens het debat tot een tweedeling tussen republikeinen en   monarchisten. Als vertegenwoordiger van de middengroep die zowel afstand neemt tot de propagandistische media en de hielenlikkers en hermelijnvlooien van Oranje als het Republikeins Genootschap dat geen alternatief biedt, gun ik de Nederlanders vooral onderscheidingsvermogen. Te beginnen bij Jacky Stevens.

Foto 1: Schermafbeelding tweet Jacky Stevens, 21 april 2013.

Foto 2: ‘NLD-19800430-AMSTERDAM: Een kraker staat met een vlag temidden van een enorme ravage op straat tijdens de rellen bij de inhuldiging van koningin Beatrix. De kraakbeweging greep de kroning aan om te protesteren tegen het woningbeleid van de gemeenste Amsterdam, onder het motto ‘Geen woning geen kroning’. Het kwam tot hevige rellen. ANPFOTO’

Banken en overheid misbruiken cybercrime voor eigen doelen

Het Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting Nibud adviseert contant geld achter de hand te hebben. Als onderdeel van het noodpakket bij noodsituaties. En ook om te beschikken over meerdere elektronische betaalmiddelen. Dat zijn zinnige adviezen die passen bij een goede voorbereiding op het onvoorziene. Zoals mensen ook pleisters, blikgroente, flessen water of een zaklantaarn in huis hebben. Als normale voorzorgen.

Afgelopen week waren Nederlandse banken het slachtoffer van cyberaanvallen. Betalingen werden verstoord. Banken gaan met consumentenorganisaties in overleg. Betrokkenen lijken akelig in het duister te tasten. Onbekendheid leidt tot paniek. Vraag is of het ongemak van verstoorde betalingen alle zorgen rechtvaardigt.

De Nederlandse Vereniging van Banken (NVB) probeert de eigen verantwoordelijkheid te delen met de overheid: ‘Cyberaanvallen zijn een zaak van nationaal belang waarin samenwerking tussen alle betrokken partijen noodzakelijk is‘, stelt het in een commentaar. Hoezo ‘nationaal belang‘? In de publiciteit wordt gesproken over een rat race tussen banken en cybercriminelen. Zo wordt het probleem nog groter gemaakt.

De banken staan er mooi op. Ze hebben de belastingbetaler opgezadeld met de hoge kosten van een crisis, het betalingsverkeer vanwege bezuinigingen gedigitaliseerd, zichzelf ongrijpbaar gemaakt voor politieke invloed en blijken nu zich een cyberaanval voordoet onvoldoende voorbereid te zijn op de nieuwe tijd. Komt het gebrek aan overheidstoezicht om passende maatregelen op te leggen voort uit domheid of wegkijken?

De 27 grootste Amerikaanse bedrijven die getroffen werden door cyberaanvallen lieten afgelopen week weten dat ze geen grote financiële verliezen hebben geleden. Dit in tegenspraak tot de Amerikaanse overheid die de risico’s uitvergroot en beweert dat er miljarden dollars van bedrijven ontvreemd zijn. Op het spel staat de macht over het internet. Is dat van ons allen of niet? Overheden overdrijven de gevaren van cybercrime om de publieke opinie mee te krijgen om maatregelen te nemen. Wat neerkomt op het volledig naar zich toe trekken van de macht op internet ten koste van de burger. In Nederland zit minister Ivo Opstelten van Veiligheid en Justitie op die lijn. Het helpt als voorbereiding om de burger een gevoel van onveiligheid te bezorgen.

In Nederland hebben de banken zich onvoldoende voorbereid op cybercrime. De NVB probeert nu de overheid mee te krijgen in het nemen van maatregelen. Daartoe wordt de bestrijding die een kwestie van normale procesbeheersing is uitvergroot tot een gevaar van nationaal belang. Wat het evenzeer is als het opsporen van inbrekers. De banken schuiven opnieuw hun verantwoordelijkheid af. Het komt de overheid goed uit om het voorzetje van de banken over te nemen. De burger kan maar beter het oog op de bal houden: een vrij internet. Overheid en banken zouden gewoon hun werk goed moeten doen. Een extra mandaat is niet nodig.

Foto: Internetgebruiker.

Cyberoorlog tussen Cyberbunker en Spamhaus over internetvrijheid

De Nederlandse internethost Cyberbunker pikt de macht van het Spamhaus Project niet langer. Sinds deze maand is het op een zwarte lijst gezet omdat Spamhaus zegt dat het spam verzendt. Het geschil loopt al sinds oktober 2011. Cyberbunker heeft gedurende afgelopen week een zogenaamde DDos-aanval tegen Spamhaus uitgevoerd. Naar verluidt de grootste cyberaanvaal ooit. Google moest met capaciteit inspringen. Het OM is een onderzoek naar de aanvallen gestart. Cyberbunker is in een atoombunker in Kloetinge gehuisvest en weet de autoriteiten telkens buiten de deur te houden. Het biedt klanten anonimiteit. Kinderporno en terrorisme faciliteert het niet. Het lijkt erop dat Spamhaus Cyberbunker probeert te criminaliseren. Mogelijk samen met anderen. Er is via CloudFlare een link van Spamhaus naar Google en Stratfor. Deze laatste heeft banden met de CIA. Op het spel staat de controle over het internet. En de internetvrijheid. Upstream provider A2B werd onder druk gezet, ging daar in mee, maar diende uiteindelijk een klacht in tegen Spamhaus. Nu lijkt A2B de service aan Cyberbunker gestaakt te hebben. Het geeft de volgende verklaring over het begin van het conflict: