Christianity Today: ‘Trump Should Be Removed from Office’

In een opinie-artikel in het orthodox-evangelische Christianity Today stelt Mark Galli dat president Trump uit zijn functie verwijderd moet worden omdat hij in de kern immoreel is. Trump is volgens Galli moreel verloren: ‘His Twitter feed alone—with its habitual string of mischaracterizations, lies, and slanders—is a near perfect example of a human being who is morally lost and confused.’ Galli begrijpt waarom evangelicals Trump steunen, maar ‘We believe the impeachment hearings have made it absolutely clear, in a way the Mueller investigation did not, that President Trump has abused his authority for personal gain and betrayed his constitutional oath.’ Galli spreekt zich uit tegen Trump zonder partij te kiezen voor de Democraten. Wat Franklin Graham als zoon van de oprichter van CT in een reactie op Facebook zegt, namelijk dat Galli de kant van de Democraten kiest is voorspelbare onzin, want Galli kiest de kant van de Constitutie en wat hij ziet als de God van de christenen. Of zijn opinie veel verschil uitmaakt is de vraag. In 2016 had Trump de steun van 81% van de evangelische christenen en naar verluidt mikt de Republikeinse partij voor 2020 met 83% steun nog hoger. Hoe immoreel Trump ook is, hoe hij het ambt bezoedelt en aan zelfverrijking doet lijkt niet aan evangelische christenen besteed. Of in elk geval niet aan de oudere generaties. Mark Galli is overigens 67 jaar.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Trump Should Be Removed from Office; It’s time to say what we said 20 years ago when a president’s character was revealed for what it was.’ van Mark Galli in Christianity Today, 19 december 2019.

Noodzaak dat radicale boeren worden gestopt. Met hun sekte van nep-onfeilbaarheid, nep-onoverwinnelijkheid en nep-argumenten

De radicale boeren radicaliseren verder en krijgen daarvoor tot nu toe publicitaire en politieke ruimte. Dat is merkwaardig. Een interview in het AD met één van de actieleiders van de radicale Farmers Defence Force (FDF) Jeroen van Maanen deed me denken aan een artikel over het aanpakken van politieke sekteleiders: ‘How to take down a cult leader’ op Raw Story. Boeren volgen het draaiboek van de sekte. Ze hebben afgelopen maand de schijn van onoverwinnelijkheid gekregen en gebruiken dat beeld. Ze verontschuldigen zich nooit. Ook niet voor de door velen veroordeelde uitspraak van FDF voorman Mark van den Oever over de vergelijking van boeren met de jodenvervolging door de nazi’s. Ze beschuldigen meedogenloos politiek, EU of supermarkten en houden de schijn op dat ze overal mee weg komen. Wat tot nu toe zo is. Alsof hun actie angst inboezemt of tot paniek leidt bij een berekenende premier, een machteloze landbouwminister en een afwachtende veiligheidsminister. De ruimte die de boeren krijgen is de enige verklaring voor hun publieksteun.

Maar hun schelmenstreken die geen schelmenstreken meer zijn, maar een uitdaging van het gezag zijn niet ongevaarlijk. Bovendien zet het andere beroepsgroepen ertoe aan om hetzelfde te doen. Het is de hoogste tijd dat de radicale boeren in het openbaar bloeden en hun vermeende onoverwinnelijkheid wordt ontmaskerd. Dat kan het beste door erop te wijzen dat die bluf het enige argument is dat ze hebben. Want meer hebben ze niet dan hun nep-onfeilbaarheid en nep-sterkte. De boeren hebben geen argumenten en feiten aan hun kant.

Als er geen directe opponenten opstaan om de radicale boeren in hun bluf de pas af te snijden dan rest er niets anders dan hun grootspraak te beantwoorden met actie. Zo zouden Nederlandse consumenten kunnen aankondigen dat als de radicale boeren niet stoppen met hun acties zoals het dreigen om distributiecentra te blokkeren ze voortaan kiezen voor producten van Nederlandse duurzame, biologische boeren en van buitenlandse boeren. Ook kunnen ze melden dat ze supermarkten er door een boycot toe aan zullen zetten om dit in de praktijk te brengen. Praktisch is dat goed realiseerbaar omdat de Nederlandse agro-industrie voornamelijk voor de export werkt. De FDF is overigens een instrument van die agro-industrie en dient als voorhoede om de financiële belangen ervan te verdedigen. De boeren die financieel afhankelijk zijn van de agro-industrie zijn tot een zichtbaar proxy-leger van een zich onzichtbaar houdende agro-industrie gemaakt.

Er zit niet anders op dat burgers met een boycot in actie komen als de geradicaliseerde boeren niet inbinden en menen de openbare ruimte te kunnen kapen en Nederland aanhoudend te kunnen gijzelen. Zolang de politiek en gevestigde media de bluf van de radicale boeren niet doorprikken, maar uit angst of onbenul mee blijven gaan in hun nep-argumenten en hun nep-mannetjesmakerij loert de anarchie. De grote ruimte die de radicale boeren van het kabinet Rutte III krijgen heeft ertoe geleid dat het beeld is ontstaan dat het recht van de brutaalste en meest meedogenloze geldt. Dat past niet in een rechtsstaat. Dat kan Nederland niet hebben. Radicale boeren moeten gestopt en terechtgewezen worden. Want hun gedrag leidt ook voor henzelf tot niks.

Foto’s: Schermafbeelding van delen artikel ‘Boze boeren: ‘Hoe meer wij onze zin krijgen, hoe minder de kans op heftige acties’’ van André Valkeman in het AD, 16 december 2019.

Media en politiek VS maken vergelijking Democratische partij met Labour, maar veronachtzamen die van Corbyn met Trump

In een opinieartikel van 14 december 2019 in Mail Online komt oud-minister van Binnenlandse Zaken Alan Johnson met kritiek op Jeremy Corbyn en de richting waarin hij de partij heeft gevoerd. Hij bekleedde posities in de Labour-regeringen van Tony Blair en Gordon Brown. Het artikel valt te lezen als een schot voor de boeg in de strijd om Corbyns opvolging. Hij zal binnen 10 tot 12 weken als partijleider aftreden zo meldt tweede man John McDonnell. Labours koers staat ter discussie. Komt er een opvolger die de lijn van Corbyn voortzet of komt er een meer centristische leider zoals Keir Starmer die de lijn Blair oppakt? Zo’n leider zal tevens de macht van de Momentum-beweging én de macht van de vakbonden (Unite: Len McCluskey) moeten breken.

Nog om een andere reden is de opinie van Alan Johnson interessant omdat het voeding geeft aan het debat in de Amerikaanse media en politiek naar aanleiding van het verlies van Corbyn en de winst van premier Boris Johnson. De Amerikanen leidden afgelopen dagen koortsachtig vergelijkingen af uit de Britse uitslag die van toepassing zou zijn op hun campagne voor het presidentschap. In november 2020 zijn er verkiezingen. De Democratische presidentskandidaat en oud-vice-president onder Obama Joe Biden zag in de nederlaag van Corbyn een waarschuwing voor zijn partij om niet te ver naar links op te schuiven. De centristische Biden heeft er belang bij om Corbyn als een radicaal af te schilderen die de kiezers van zich vervreemd heeft. Biden lijkt hierin gelijk te hebben, hoewel de impeachment in de VS en de Brexit in het VK de vergelijking lastig maken.

Maar een zwaarwegend bezwaar is dat de vergelijking tussen Labour en de Democratische partij (DNC) een andere vergelijking die meer voor de hand ligt veronachtzaamt. Overigens meer in gedrag en handelswijze, dan in beleid. Namelijk de gelijkenis van de tamelijk los van de realiteit en de feiten opererende Corbyn met Trump, en Labour met de Republikeinse partij (GOP). Het artikel ‘We should look closely at Britain’s decision to elect a man so renowned for his untrustworthiness’ van professor Barry Richards verscheen aanvankelijk op The Conversation en werd doorgeplaatst op Raw Story. Daar plaatste ik onderstaande reactie met twee eerste zinnen die ik hier niet herhaal: ‘Mr. Richards is right about trust. But there is more to it’.

A polemic has broken out within the DNC between centristic and progressive forces. The idea is that British Labour was too radicalized under Jeremy Corbyn and therefore alienated the centrist voters Tony Blair could address. In fact, the analysis goes even deeper, namely that for Corbyn and the left-radical Momentum movement, moral equality was paramount and not winning the elections.

Former Home secretary for Labour Alan Johnson adds two other important aspects in an opinion article in the Daily Mail that also apply to Trump and the GOP.

The first aspect is the unpatritotic aspect and not standing up for one’s own country. Alan Johnson: “The working classes looked at Corbyn and saw somebody who was unpatriotic to the extent that the country’s enemies were his friends.”

The second aspect is the cult phenomenon. Within Labour, the left-radical Momentum movement has seized power and driven moderate politicians such as Tom Watson out of the party. Because of the dominant cult idea, the party is alienated from reality. The starting point is no longer the facts, but the moral right. Alan Johnson: ‘Do not underestimate Momentum’s determination to remain as a party within a party. Either we get rid of that cult or we become the cult ourselves.’

The similarity between the cult-like Momentun with Corbyn and the cult-like GOP (especially in the House) with Trump is great. Already in 2017, the Iranian-American theologian Reza Aslan pointed out the cult-like character of the GOP under Trump. There is only one difference. While the GOP cult in the religious U.S. is primarily religiously fed by older, white, male evangelicals, the Momentum cult in the post-religious U.K. is mainly fed by left-ideological youngsters.

In any case, those aspects of onpatriotism and the party as a cult are connections other than those made in the American media and politics in recent days. Because these two aspects are so obvious, this even raises the question of what is wrong with the reporting and analysis of politics and media in the U.S.. They bump into a statement by Joe Biden and apparently do not think further. Or malicious people try to control imaging by framing.

What does that mean for the 2020 campaign if the greatest similarity is not between Labour and Democrats, but between Labour and Republicans? Then it is not the alleged radicalization to the left that is the British export product that colors the American election struggle, but the resemblance between Jeremy Corbyn and President Donald Trump who both basically operate in a cult-like party with a closed worldview. And they are unpatriotic and do not see the traditional allies in Europe and NATO as friends, but as enemies. While traditional enemies of the West, such as the Russian Federation, are considered friends by Corbyn and Trump.

Corbyn has been punished by the traditional Labor voters for his unreliability, radicalization, poorly thought out policies and a campaign that was not about winning, but about morality. Two aspects are added: his unpatriotic attitude and the cult-like character of Labour. The resemblance to Trump whose paths always lead to Putin, and the GOP that has been transformed into cult in three years with intellectually corrupt, autistic, radicalized congressmen such as Devin Nunes, Jim Jordan and Lindsey Graham.

The Democrats are wise not to lose themselves in the idea that the gap between progressives and the center cannot be bridged. This is perfectly possible by having both wings represented proportionally in a government. The British elections teach that Corbyn can be tackled and punished for his unreliability, his unpatriotism and the suspension of internal party democracy at Labour that has been turned into a cult. That is the blueprint for the DNC campaign.

Foto 1: Schermafbeelding van deel artikel ‘Either we ditch the Momentum cult – or Labour becomes a cult itself, says former Home Secretary ALAN JOHNSON’ van Alan Johnson op Mail Online, 14 december 2019.

Foto 2: Schermafbeelding van deel artikel ‘We should look closely at Britain’s decision to elect a man so renowned for his untrustworthiness’ van Barry Richards op The Conversation, 13 december 2019.

Leon de Winter is gevangene van radicale standpunten over Trump

Het is een steeds groter genoegen om in De Telegraaf de columns over de Amerikaanse politiek van Leon de Winter te lezen. Reden daarvoor is dat hij een fervente verdediger van president Trump is die steeds verder in het nauw wordt gebracht in het Oekraïne-schandaal. Ofwel, de Quid pro quo voorwaarde waarin Trump op ontoelaatbare wijze (wapen)hulp aan Oekraïne verbond met binnenlandse politiek, te weten onderzoek door Oekraïne naar zijn binnenlandse Democratische mededinger Joe Biden en diens zoon Hunter. Volgens de grondwet een reden voor afzetting. Daarom moet De Winter steeds absurdere wendingen nemen om Trump te verdedigen. In zijn betoog moet hij noodgedwongen steeds grotere gaten laten vallen omdat hij om de feiten heen moet navigeren. Die steeds smallere en krom beredeneerde weg roept een boosaardig plezier op over het ongeluk van De Winter die zich met zijn columns over dit onderwerp in de hoek heeft gebokst en daar niet meer uit kan komen. Hij verdedigt een verloren zaak. Niet dat al vaststaat dat Trumps impeachment slaagt. Dat wordt door de machtsverhoudingen in de Senaat beslist. Wel op verstandelijk niveau waar De Winter zich ongeloofwaardig opstelt. Het is begrijpelijk dat De Telegraaf deze columns vanwege het amusementsgehalte handhaaft. Daarnaast biedt het inzicht in een sociologisch experiment van een opiniemaker die te ver geradicaliseerd is om nog betrouwbaar te zijn. Dan gaat een politieke column over in absurdisme en parodie.

In zijn column ‘Trump moet weg om doofpot ‘Russiagate’’ van 29 oktober 2019 grossiert De Winter in talking points die hij leent van de hardcore verdedigers van Trump. Ook zij laten de feiten uit hun meningen volgen. Wat overigens niet wil zeggen dat alle Republikeinen ‘gelovigen’ in Trump zijn. Gematigde Senatoren als Mitt Romney of Ben Sasse komen voorzichtig met kritiek op Trump vanwege zijn Quid pro quo in de Oekraïense affaire die door getuigenissen van talloze (voormalige) overheidsfunctionarissen in niet publieke hoorzittingen in het Huis onweerlegbaar en objectief zijn vastgesteld. De meeste Republikeinse wetgevers lijken niet tot de voorhoede van critici of de achterhoede van hardcore verdedigers als Mark Meadows, Jim Jordan of Devin Nunes te behoren. Het is de grote middengroep die afwacht, het niet met Trumps optreden eens is, maar bang is om bij tegenspraak door hem op Twitter afgestraft te worden. Overigens hebben al bovengemiddeld veel Republikeinen aangekondigd in 2020 op te stappen. Hun verwachting is blijkbaar dat de Democratische meerderheid in het Huis niet in gevaar komt en de Republikeinse meerderheid in de Senaat wel.

De Winter hanteert de tactiek van Trumps hardcore verdedigers. Hij gaat niet in op tegenwerpingen, maar stort los van het tegengeluid in vaste en snelle bewoordingen zijn pregefabriceerde meningen uit. Daarbij gaat hij voorbij aan feiten die in tegenspraak zijn met zijn mening en nuanceringen die zijn betoog verzwakken. Zo doet De Winter het voorkomen alsof er een harde tegenstelling Democraten-Republikeinen is die alles verklaart. Die tegenstelling is er uiteraard, maar die is minder scherp dan De Winter suggereert. Ontelbare Republikeinen hebben in de afgelopen jaren afstand van Trump genomen of kritiek op hem geuit. Zij gaan juist voorbij aan de binaire partijpolitiek die De Winter in navolging van Trump als allesoverheersend voorstelt.

Donald Trump is schuldig aan het uitverkopen van de belangen van zijn land en zijn onderhorigheid aan de Russische president Vladimir Putin waardoor hij de nationale veiligheid van de VS in gevaar brengt en de invloed en het prestige ervan heeft aangetast. Naar verluidt is Trump al sinds de jaren 1980 ‘bezit’ van de Russen. De Winter verwijst naar het Steele Dossier. Het is onjuist dat alle constateringen eruit niet kloppen. Wel is door deskundigen op het gebied van inlichtingendiensten zoals John Schindler vanaf de publicatie geopperd dat de uitleg dat de Russen compromitterend materiaal van Trump met prostituees in een Moskouse hotelkamer hebben vermoedelijk Russische desinformatie is om Trumps werkelijke rol te verdonkeremanen. Die bestond uit het witwassen van illegaal geld van Russische criminelen en politici uit de kringen van het Kremlin via Westers vastgoed. Dat verklaart dat Trump keer op keer van faillissement werd gered door geld uit de landen van de voormalige Sovjet-Unie. Dat is de structurele Quid pro quo die al tientallen jaren bestaat en ten grondslag ligt aan de Oekraïense Quid pro quo met president Zelenski en vice-president Biden.

De claim van De Winter dat het Mueller-rapport Trump heeft vrijgesproken van samenzwering en obstructie in ‘Russiagate’ is in strijd met de waarheid. Speciale aanklager Robert Mueller heeft in zijn rapport 11 gevallen van potentiële obstructie opgesomd. Door die obstructie en de tegenwerking in het onderzoek door Trump die overal rode lijnen aanbracht die Mueller niet mocht overtreden is de onderste steen over de samenwerking van Trump met het Kremlin niet boven gekomen. Door Trumps obstructie en de onjuiste, partijdige weergave van de resultaten van het Mueller-rapport door Justitieminister William Barr, waar De Winter op voortborduurt, is in de publiciteit succesvol het beeld gevestigd dat Trump niet heeft samengezworen met het Kremlin. Dat is onterecht. Zoals gezegd heeft Mueller die zich terughoudend opstelde Trump niet vrijgepleit van obstructie.

De Winter verwijst naar het boek ‘The plot against the president’ van journalist Lee Smith. Veelzeggend is dat De Winter de ondertitel niet noemt. Die luidt: ‘The True Story of How Congressman Devin Nunes Uncovered the Biggest Political Scandal in U.S. History’. Het boek van Lee Smith geeft de visie van Trumps hardcore verdediger Devin Nunes. Hij was tot januari 2019 de invloedrijke voorzitter van de House Permanent Select Committee on Intelligence. Om ethische redenen werd hij in april 2017 vanwege geheime coördinatie met het Witte Huis van het Rusland-onderzoek gehaald. Daarna voerde Nunes zijn parallelle onderzoek uit dat er vooral uit bestond om de officiële onderzoeken te dwarsbomen. Als de media geen aandacht besteden aan dit boek dat overigens pas op 29 oktober verschenen is, dan komt het niet door de journaliste Lee Smith, maar door de complottheorieën van Devin Nunes over de zogenaamde ‘deep state’ die als afleiding dienen voor de politieke én juridische onderzoeken (SDNY) naar het onrechtmatig en crimineel handelen van Donald Trump.

Waarom Leon de Winter in zijn columns zulke rechts-radicale standpunten deelt en Trump en zijn hardcore verdedigers in bescherming neemt is tamelijk onbegrijpelijk. Maar het is ook begrijpelijk als men beseft dat hij nu eenmaal ooit die weg van de complottheorieën ingeslagen is en zonder gezichtsverlies niet meer om kan keren. Hij heeft dus geen andere keuze dan die weg verder in te gaan. Zodat het er steeds absurder en vermakelijker op wordt. De Winter noemt ‘een onderzoek’ ‘een doofpot’, en ‘een doofpot’ ‘een onderzoek’. De Winter noemt ‘ondermijning van de democratie’ ‘democratie’, en ‘democratie’ ‘ondermijning van democratie’.

De Winter keert de waarden om. Er valt trouwens heel wat af te dingen op zijn politieke inzichten. Dat komt omdat hij Trumps talking points volgt en de mentale flexibiliteit mist om daarvan af te wijken. Zo meent hij dat vice-president Mike Pence en Justitieminister William Barr bij afzetting van Trump zullen blijven zitten. Maar ook zij zijn onderhand in het schootsveld gekomen. De dynamiek die ontstaat als Trump tot aftreden wordt gedwongen, ook als hij met een schikking (plea deal) aftreedt om zijn vastgoedbedrijf te redden, zal naar verwachting zo immens zijn dat ook medestanders als Barr of Pence meegetrokken worden in Trumps val. Dan komt er weer ruimte voor integere Republikeinen die de erfenis van Trumps sektebeweging mogen opruimen. Dan wordt ook Leon de Winter verlost van zijn radicalisme dat hem nu zo doof maakt voor feiten. 

Foto: Schermafbeelding van deel column ‘Trump moet weg om doofpot ‘Russiagate’’ Van Leon de Winter in De Telegraaf, 29 oktober 2019

Kosmisch ritme in religieuze beweging ‘Universal White Brotherhood’

In de eeuwig lopende serie ‘hoe meer religie, hoe beter’ aandacht voor de Universal White Brotherhood. Deze Universele Witte Broederschap vindt haar bestaan in het collectief beoefenen en beleven van spiritualiteit. Volgens de Britse afdeling die sinds 1974 bestaat is het doel ervan ‘het bevorderen van de studie en het in praktijk brengen van de leer van meester Omraam Mikhaël Aïvanhov, wiens filosofie binnen de lijn van de grote spirituele tradities van de mensheid valt’. De Broederschap geeft de volgende toelichting over de naam, die ‘verwijst primair naar de gemeenschap van heiligen, ingewijden en meesters die werken om het ideaal van een verenigde wereld een filosofie van universaliteit te realiseren’. Het ‘Universele’ verwijst naar het vermogen van mensen om universele concepten over het leven te begrijpen. Het spreekt voor het idee dat mensen hun bewustzijn kunnen uitbreiden met deze concepten die zich uitstrekken tot meer dan slechts één persoon of groep. De beweging is internationaal verspreid en heeft een Nederlandse afdeling die in Huizen is gevestigd.

In de video zien we de beoefening van de sacrale dans – op een berg in Bulgarije bij het meer van Bubreka, in het gebied van de Zeven Rila meren- die door Peter Deunov, de meester van Omraam Mikhaël Aïvanhov, is ontworpen. De dans wordt de Paneuritmie genoemd. De uitleg daarover luidt: ‘De Paneuritmie (letterlijk ‘het sublieme kosmische ritme’) is gebaseerd op de eenheid tussen de idee, het woord, de muziek en de beweging. Volgens Deunov bestaat de paneuritmie in heel de natuur, in heel de kosmos. We dansen deze gewijde dans om ons bewust innerlijk af te stemmen op het goddelijk ontwaken van het leven, het ritme van de vier seizoenen van het jaar, de vreugde van het geven en het harmonieus leren omgaan met alle omstandigheden die je in het leven doormaakt. Is er een helderder omschrijving mogelijk van wat duurzaamheid in wezen inhoudt? De bewuste afstemming vindt plaats door onze handelingen te verrichten vanuit een bedoeling, een verheven ideaal, en we ‘vullen’ deze bedoeling met onze gedachten en gevoelens.’

Zoals alle godsdiensten heeft deze religieuze beweging nadelen. De Wikipedia-pagina bij dit lemma vat ze samen: ‘de vermeende schadelijke effecten van de doctrine op de psyche van sommige volgers, het dieet dat kan leiden tot voedingstekorten en het autoritaire karakter van de geestelijke vorming’. Een rapport uit 1995 van een onderzoekscommissie  van het Franse parlement over sektes groepeert de beweging die in het Frans ‘la Fraternité Blanche Universelle’ genoemd wordt onder de syncretische bewegingen. Het syncretisme wordt gebruikt voor religieuze mengvormen die ontstaan uit bestaande godsdiensten die in een proces van eeuwen van elkaar lenen, elkaar verdringen of samensmelten. De religieuze markt met duizenden godsdiensten en stromingen is continu in verandering. Het Franse rapport zegt over de Broederschap: ‘Opgericht door Omraam Mikhaël Aïvanhov in 1947, presenteert deze zich als een inwijdingsschool die een syncretisch esoterisme aanbiedt op basis van de verering van de zon, de wetten van karma en de “spirituele galvanisering”.’

De Broederschap verkondigt een opvallende opvatting over kunst en artistieke creatie. Bij deze religieuze beweging verdwijnt de kunstuiting achter de persoon ervan. Dat zou inhouden dat voortaan kunstenaars niet beoordeeld worden op hun geschriften, schilderijen of beeldhouwwerk, maar op hun persoon en hun leven. Dat heeft als gevolg dat het onderscheid tussen professionele en hobbyistische kunst verdwijnt en musea, theaters en muziekcentra omgevormd zullen worden tot centra waar de persoon van de creator centraal staat.

Foto: Schermafbeelding van verklaring van ‘Artistic and Spiritual creation’ op de site van Universal White Brotherhood UK.

Toenemende binnen- en buitenlandse zorgen over fascisme in VS

Ooit begrepen wat de Duitstalige filmregisseurs Ernst Lubitsch, Fritz Lang, Billy Wilder, Fred Zinneman of Otto Preminger in de VS deden? Losgeknipt van hun moedertaal? Ze werden opgenomen vanwege hun meerwaarde. Ze kwamen graag naar dat beloofde land omdat ze in hun land van herkomst geen kansen kregen.

Dat was jarenlang de logica en het winstmodel van de VS. Talenten van andere landen in kunsten, wetenschappen en economie voegden waarde toe aan de VS. Zo kon de VS profiteren van de talenten die op kosten van andere landen waren opgekweekt. Ze werden weggekocht of wisten zelf hun weg te vinden.

Hoe anders is dat onder president Trump die een wit, christelijk nationalisme predikt waar geen plek is voor religieuze of etnische minderheden? Trump is hoe dan ook binnen 1,5 of 5,5 jaar weg. Maar wat is er dan van dat open land geworden dat zich ooit afficheerde als exceptioneel en grootste democratie ter wereld?

De democratische instituties kraken in hun voegen. Openbaar bestuur en gerechtshoven worden gepolitiseerd. De partijpolitiek is tot op het bot verziekt, niet functioneel en in de greep van big money. Een minderheid van de bevolking van meer dan 40% juicht als groupies de racistische uitspraken van Trump met instemming toe.

Bondgenoten slaan het met verbazing gade hoe een land met zichzelf op de loop gaat. In een cultbeweging. Regeringsleiders als premier Theresa May of kanselier Angela Merkel keuren Trumps racistische uitspraken af.

De dorpsgek is niet alleen de baas, maar niemand in zijn omgeving kan nog een matigende invloed op hem uitoefenen. Het gaat van kwaad tot erger. Hoe beïnvloedt dat het (zelf)beeld van een land waar de hemel de limiet was? Voor nu, maar ook voor de toekomst over 10 of 20 jaar? Wat wordt er nu kapotgemaakt?

Het antwoord op dit ontluikend fascisme is geen radicalisering zoals de geschiedenis van de Weimar Republiek leert, maar samenwerking in het centrum. Dat moet lukken als de Democratische partij handig opereert. Een andere historische parallel is het fenomeen van de ‘Innere Emigration’. Tijdens Hitler trokken kunstenaars en wetenschappers zich uit lijfsbehoud terug in eigen kring. Nu is het omgekeerd, aanhangers van het witte, christelijke nationalisme die in Trump een woordvoerder vinden nemen afstand van hun land en voeren de VS vanuit hun eigen kring in een ‘inner emigration’ die haaks staat op de ziel van het land. Hoelang blijven banken en multinationals stil als dit racisme steeds harder gaat klinken? Zijn Apple en Google de Krupp van nu? Zo probeert een binnenlandse minderheid een meerderheid haar wil op te leggen. Dat kan demografisch niet lukken, maar hoelang de worsteling duurt is onduidelijk. De zielenstrijd is pas begonnen.

Conservatieve, mannelijke, witte evangelicals zijn schijnheilig door Trump te steunen. Maar zo hebben ze de kern van de macht bereikt

De Democratische presidentskandidaat Pete Buttigieg trok afgelopen weekend het geloof in God van president Trump in twijfel. Ook bekritiseerde hij de schijnheiligheid van Trumps evangelische supporters. Op de FB-pagina van Christian Headlines bij het artikel ‘Evangelicals Are Hypocrites for Supporting Trump, Democratic Candidate Says’ plaatste ik onderstaande reactie. Zie hieronder bij reacties voor de Nederlandse vertaling.

The mistake that American politicians make is that they mix church and state. This is not the case in Western European countries. Some politicians there are religious, but they keep that to themselves and they don’t use it as marketing in their political career.

You could only wonder why American politicians are so explicitly showing off their beliefs. Why do they think that is necessary? What kind of mechanism is at work here?

This makes it difficult to criticize President Trump’s religion. Because he has the right to practice his personal faith. It is not decent to criticize this in the public domain because the personal faith belongs to the personal domain.

The condition for criticism is that a politician does not explicitly use his personal faith – or whatever goes for it – for political goals. Because then it ceases to belong to the personal domain and passes to the political domain. In that case, political opponents can say something about it in public.

President Trump clearly seems to have crossed this border. His background and testimony gives no reason to assume that he has a deep personal faith. Let alone that he wants to keep that for himself and his family. For political and electoral purposes, he expresses a picture of faith and Christian conviction with which he provokes a reaction.

President Trump may therefore be criticized for political reasons for marketing his religious beliefs.

On top of that comes the responsibility of the believers themselves. Just as Muslims in Islam nations are asked to speak out about Islamist fundamentalists who hijack Islam, the same can be asked of Christians in the US if it appears that Christian fundamentalists and evangelicals with Trump as political foreman hijack their faith.

That is the case in the US. The Christian faith has been hijacked by Trump and the racicals who use it for their populist, nationalist and conservative agenda. Critics as religious scientist Reza Aslan even speak of a cult led by guru Trump in which all balance, opposing power and dialogue have been silenced.

With the caveat that within the same election cycle these white, masculine, conservative evangelicals were first the group that it was most likely would claim that a politician’s ethics mattered, whereas this is now the group that is most likely to it says the ethics of a politician does not matter.

It depends on the personal circumstances, the political color and the personal ambition and courage how a Christian responds to the hijacking of his faith by Trump and the white, conservative, male evangelicals. These religious leaders usually lead major religious, commercial organizations whose main goal is to make a profit. They are not only politically and “mentally” linked to Trump, but also economically.

Pete Buttigieg himself has a long background as a professing Anglican who is a member of the Episcopal Church. It is indicative of the low level of American politics and the unwanted expansion of the faith into the public domain that a debate is emerging about this. It is unclear whether Buttigieg responds to Trump and the evangelicals because of his political ambitions or because of his own personal faith.

But it doesn’t really matter. That Buttigieg reacts is defensible. It cannot be that Trump can address anyone to belief or conviction and, for political-electoral reasons, knows how to win over white, conservative evangelicals with impunity. Without getting any response in the public domain. When Trump externalizes his faith, he evokes the reaction about himself and his evangelical sycophants.

It is high time for US Christians to reclaim their faith from the hands of the would-be believers who hijacked it for political and commercial purposes. Without a response, they hand over their faith to the modern Philistines.

Foto: Schermafbeelding van deel artikel ‘Evangelicals Are Hypocrites for Supporting Trump, Democratic Candidate Says’ van Michael Foust op Christian Headlines, 8 april 2019.

Eindrapport Mueller over relatie Trump met Kremlin klaar. Congres vraagt om openbaarmaking. Andere onderzoeken lopen door

Het is weer eens wat anders, de heiligverklaring van Robert Mueller. Maar juist in de tijd van een sjoemelende president Trump die volgens velen zijn ambt en zijn land beschadigt, is de kreukloze Mueller een voorbeeld van een kwalitatief hoogstaand openbaar bestuur. Ofwel, zo kan het ook. Bedenk dat Mueller een Republikein is van het integere soort dat haaks staat op de huidige Republikeinse partij die tot een cultbeweging van Trump is verworden. Zo wordt Mueller afgezet tegen de corrupte Republikeinen die nu aan de macht zijn.

Afgelopen vrijdag stuurde Mueller zijn eindrapport over de relatie tussen Team Trump en het Kremlin in de campagne van 2016 naar minister van Justitie William Barr. Vraag is nu welk deel ervan openbaar gemaakt wordt en of Barr op dit moment contact met het Witte Huis heeft over de inhoud van het rapport om Trumps staf in staat te stellen de nieuwscyclus te beïnvloeden. Barr gaat over openbaarmaking in overleg met Mueller die nog aanblijft en onderminister Rod Rosenstein. De Democraten in Senaat en Huis vertrouwen het niet.

De opdracht van Muellers onderzoek was beperkt, hoewel het veel aanklachten en veroordelingen van mensen uit de omgeving van Trump heeft opgeleverd. De waarde van Mueller zit ‘m erin dat het een reeks andere onderzoeken naar Trump en zijn handelen op de rails heeft gezet. De meerderheid van de onderzoeken naar Trump, zelfs naar KremlinGate, zijn niet door Mueller begonnen en lopen nog steeds. Ze vormen een tikkende tijdbom voor Trump die in de campagne van de verkiezingen van november 2020 kan afgaan. Ze kunnen nog aanklachten tegen Trumps familie (Jared Kushner, Ivanka en Don jr. Trump) opleveren. Trump kan ademhalen en zijn politieke leven verlengen, maar de Republikeinse partij blijft angstvallig in de gevarenzone verkeren.

Nederlandse overheid is terughoudend in bestrijden van sektes. Master Sha uit Amersfoort heeft vrij spel en maakt volop winst

Wat is het verschil of de overeenkomst tussen een sekte en een godsdienst? Deze video is terug te vinden op het YouTube-kanaal van Master Sha. Het gaat om een bijeenkomst in oktober 2018 van Tao kalligrafie in Harderwijk dat door Master Sha zou zijn ontwikkeld, zo claimt deze organisatie zelf. En nu naar het westen wordt gebracht. De toelichting bij de video zegt: ‘Tao-kalligrafie is meer dan een kunst, het is een hulpmiddel voor genezing en transformatie. Het beoefenen van Tao-kalligrafie helpt mensen hun zielen, harten, geesten en lichamen op één lijn te brengen en in soulvolle staten van hogere frequentie en vibratie te treden’.

Is dit onzin? Ja, daar lijkt het sterk op. Maar is Master Sha daarmee een sekte die verboden moet worden? Nee, want veel religieuze organisaties die nu maatschappelijk geaccepteerd zijn ook onzin. Of bevatten onzinnige elementen. Onzin of bedrog is geen reden om een levensbeschouwelijke organisatie te verbieden. Daar is geen beginnen aan. In antwoorden van 4 maart 2019 op kamervragen ‘van het lid Van Nispen over de inspanningen van de Nederlandse Overheid om misstanden bij sektes tegen te gaan en het voortbestaan van Sektesignaal’ is minister Grapperhaus van Justitie duidelijk: ‘De Nederlandse aanpak van sektes kenmerkt zich door het primaat van vrijheid van godsdienst, een terughoudende overheid en de toepasbaarheid van vigerende regelgeving op nieuwe religieuze bewegingen. Ik beschouw dit instrumentarium als passend en toereikend en zie daarom geen reden om de wetgeving aan te scherpen of het beleid inzake misstanden bij sekten te intensiveren.’ Hoe toevallig is het dat Duitsers naar Nederland komen voor een Master Sha-cursus?

Journalist Marcel Vink van De Telegraaf verdiepte zich in Master Sha die in Amersfoort is gevestigd en publiceerde op 18 februari 2019 het bericht ‘De hoge prijs van sektes’. Vink: ‘De verschillende workshops en behandelingen bij de Nederlandse tak van Master Sha zijn talloos, en kunnen van tientallen tot – voor een gezin – honderden euro’s per keer kosten.’ De religieuze of levensbeschouwelijke sector is lucratief. Er valt veel geld in te verdienen. Maar het gebeurt niet ongemerkt: ‘Sektesignaal laat weten de groep van Master Sha te kennen. „Het lijkt een beweging die mensen heel veel geld afhandig maakt. Wij gaan dit ook neerleggen bij de Belastingdienst.”’ Exact, volg het geld. Zo kunnen sektes aangepakt worden, namelijk in hun portemonnee. Als de overheid het wil. Maar daar lijkt het niet op gezien de antwoorden van minister Grapperhaus.

A-religieuze Trump krijgt steun tot op het laatst van zijn trouwe, witte christelijke achterban. Hekserij, verdoemenis en krachtmeting

President Donald Trump is in grote problemen. Zijn voormalige fixer Michael Cohen werkt samen met zijn tegenstanders, speciale aanklager Robert Mueller en de aanklagers in het zuidelijke district van New York. Het net sluit zich rond Trump die zich in het verleden te veel met criminelen omringde. Als in Shakespeare’s Hamlet worden de bijfiguren één voor één uit de weg geruimd en nadert het noodlot langzaam, maar onafwendbaar koning Trump. Volgens een van zijn advocaten Lanny Davis was de aanleiding voor Cohen om afstand van president Trump te nemen diens optreden naast Putin in Helsinki. Door velen werd dat als een beschamende uitverkoop van Amerikaanse belangen gezien. Trump heeft een nauwelijks afbrokkelende achterban die zo’n 35% van het electoraat uitmaakt. Hoewel hoger opgeleide conservatieve witte vrouwen uit de voorsteden bij bosjes weglopen. Maar de witte, mannelijke evangelicals blijven Trump voorlopig steunen. Ondanks het feit dat Trump nauwelijks christen, Republikein of moreel hoogstand genoemd kan worden.

Dominee John A. Kilpatrick uit Alabama roept zijn gemeente op om voor Trump te blijven bidden. Maar hij roept ook op om te vechten. In zijn gepopulariseerde, emotionele en commerciële opvatting van het christendom sprak Kilpatrick afgelopen zondag in een preek in Bijbelse termen namens de God van Alabama: ‘Vertel de kerk dat tot nu toe Trump met Ahab te maken heeft gehad. Maar Izebel neemt zich op om uit de schaduw te stappen.’ Dat is wat de Heer tegen mij zei. Hij zei: “Bid nu voor hem, omdat hij zei dat er een verschuiving zou zijn, en de Diepe Staat op het punt staat zich te manifesteren, en het zal een krachtmeting worden zoals je niet kunt geloven.’ Dus, ik kom naar je als een profeet, als een man van God, en ik zeg je, het is tijd om voor de president te bidden.’ Het wordt volgens Kilpatrick ‘een krachtmeting die je niet kunt geloven’. Trump gaat onafwendbaar ten onder, maar niet zonder slag of strijd. Het kan een smerige politieke doodstrijd worden. Trumps trouwste supporters maken zich op voor de strijd. Ze claimen God aan hun kant te hebben en zo een kans te maken. Of ze dat ook echt geloven valt te bezien, maar ze doen nu net alsof.

Foto: Schermafbeelding van artikel ‘Alabama pastor asks church to pray for Trump, against witchcraft attacking him’. AL.com, 22 augustus 2018.