Beschuldigingen tegen Assange verjaren. Maar hij blijft opgesloten in ambassade

Interview op 3 augustus 2015 van de Zweedse televisie met Thomas Olsson, de Zweedse advocaat van Julian Assange. (Klik op Ondertiteling Engels). Morgen en komende week verlopen drie van de vier beschuldigingen tegen Assange omdat hij nog steeds niet geïnterviewd is en het nu te laat is. Een voorwaarde voor vervolging.

De Zweedse aanklager Marianny Ny weigerde jarenlang Assange op niet-Zweedse bodem te interviewen en Assange weigerde naar Zweden te komen omdat hij uitlevering naar de VS vreesde. Tegen hem is nooit een aanklacht ingediend en daarom was hij formeel nooit verdachte. De vierde aanklacht wegens verkrachting verjaart in 2020 zodat er niets voor Assange verandert. Hij kan de Ecuadoriaanse ambassade in Londen niet verlaten op het gevaar af uitgeleverd te worden aan Zweden voor het vooronderzoek in de verkrachtingszaak.

Olsson probeert druk op de Zweedse aanklager te zetten door te stellen dat ook in deze vierde beschuldiging een oplossing gevonden dient te worden. Opmerkelijk is dat Assange al sinds juni 2012 in de Ecuadoriaanse ambassade verblijft en de aanklager hem zo goed als genegeerd heeft. Des te opvallender omdat de Zweedse aanklager er geen probleem in ziet andere verdachten wel via Skype of op vreemde bodem te interviewen.

Voor Assange geldt een uitzondering. Velen zien in de starre en vertragende opstelling van de Zweedse aanklager en politiek een een-tweetje tussen Zweden en de VS om Assange in zijn actieradius te belemmeren en hem minder doelmatig te maken in zijn werk voor WikiLeaks. Bij uitlevering naar de VS wacht Assange een geheime jury in Virginia die al in december 2010 een aanklacht wegens spionage tegen hem heeft opgesteld.

Advertentie

Pussy Riot ontmoet Assange in Londen. Dissidenten onder elkaar

Vandaag slikten Julian Assange en zijn advocaten een bittere pil door de uitspraak van het Zweedse hof van beroep. The Guardian vat het samen. Het Europees arrestatiebevel dat op initiatief van aanklager Marianne Ny tegen hem is uitgegaan -ongebruikelijk omdat er geen aanklacht tegen hem loopt- wordt niet ingetrokken. Zodat Assange zich genoodzaakt ziet in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen te blijven waar hij nu al 885 dagen verschanst zit. Assange heeft vermoedens dat uitwijzing naar Zweden gevolgd zal worden door een uitleveringsverzoek van de VS. Een grand jury in Virginia heeft in het geheim in december 2010 een zaak wegens spionage tegen hem voorbereid. Hij wordt verdacht van seksuele intimidatie van twee vrouwen in Zweden, wat-ie ontkent. Er zijn vele tegenstrijdigheden. Het betreft dus een onderzoek in een mogelijke zaak.

De uitspraak biedt Assange ook perspectief, hoewel dat pas later speelt. De aanklagers krijgen een tik op de vingers van het hof omdat ze zich onvoldoende inspannen om te zaak tot een goed einde te brengen: ‘The Court of Appeal notes, however, that the investigation into the suspected crimes has come to a halt and considers that the failure of the prosecutors to examine alternative avenues is not in line with their obligation – in the interests of everyone concerned – to move the preliminary investigation forward.’ Aanklagers konden de zaak blijven vertragen vanwege de scheiding der machten die bemoeienis van de politiek verhindert. Door de uitspraak van het hof is dat veranderd omdat het een aanwijzing vanuit de rechterlijke macht zelf is.

Pussy Riot en Julian Assange zitten in het kamp van de tegenbeweging en zijn door hun marginale positie gedwongen elders bescherming te zoeken. Het chiasme van de dissident. Edward Snowden kan er nog aan toegevoegd worden. Hij verblijft gedwongen in de Russische Federatie omdat tijdens een overstap in Moskou zijn paspoort door de regering-Obama werd ingetrokken en hij strandde. Pussy Riot, Julian Assange en Edward Snowden zijn voorstanders van informatievrijheid en transparantie, een ruime interpretatie van de vrijheid van meningsuiting en tegenstanders van de inperking van burgerrechten door spionage van burgers. Maar Snowden geniet bescherming van president Putin, Assange maakte in 2012 een reeks praatprogramma’s met niet-Russische dissidenten die op de Russische propagandazender Russia Today werden uitgezonden terwijl Pussy Riot felle oppositie tegen het regime van Putin voert. Onmin hebben ze gemeenschappelijk.

Indonesië halfslachtig in toelaten sharia regelgeving in Atjeh

In de Sumatraanse provincie Atjeh namen wetgevers een wet aan die homoseks verbiedt en gebaseerd is op sharia regelgeving. De wet benoemt dat expliciet: anale seks voor homo’s en het wrijven van lichaamsdelen van vrouwen voor stimulatie. Op overtreding staan maximaal 100 stokslagen. Mensenrechtenactivisten noemen deze wetgeving een enorme stap terug. Amnesty roept op tot actie. De wet is ook van toepassing op niet-moslims. De wetgevers stellen onder meer ook gokken, drinken van alcohol, alleen zijn met iemand van de anders seks die geen partner of familielid is (khalwat), seksuele intimidatie en verkrachting strafbaar.

Stokslagen zijn volgens Amnesty een vorm van wrede, onmenselijke en vernederende straf die volgens het internationaal recht verboden is. Dat wordt omschreven in artikel 7 van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten (IVBPR) en het VN-verdrag tegen foltering en andere wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing. Artikel 7 IVBPR zegt: ‘Niemand mag worden onderworpen aan folteringen, of aan wrede, onmenselijke of vernederende behandeling of bestraffing’. Indonesië is op 23 februari 2006 als verdragspartner IVBPR toegetreden en heeft op 28 oktober 1998 de Conventie tegen foltering geratificeerd. Onverklaarbaar is waarom Indonesië een lokale wetgever de ruimte geeft wetgeving te maken die strijdig is met zowel de IVBPR als de Conventie tegen foltering waar het gedragspartner van is.

Daarnaast schendt de criminalisering van vrijwillige seksuele relaties tussen burgers het recht op privacy zoals artikel 17/1 IVBPR zegt: ‘Niemand mag worden onderworpen aan willekeurige of onwettige inmenging in zijn privé leven, zijn gezinsleven, zijn huis en zijn briefwisseling, noch aan onwettige aantasting van zijn eer en goede naam.’ Opnieuw is het onverklaarbaar dat de centrale regering van Indonesië ondanks haar verplichtingen als verdragspartner in de IVBPR deze regelgeving in Atjeh toestaat. Het is van tweeën een: of Indonesië zegt de VN-mensenrechtenverdragen op waarvan het verdragspartner is of het legt de lokale besturen op in de wetgeving deze VN-mensenrechtenverdragen te volgen of overtredingen ervan in te trekken. Wat Indonesië nu klaarspeelt en in Atjeh toelaat is bestuurlijk zwak en politiek halfslachtig en laf.

De totstandkoming van de wetteksten vraagt om satire waarom men kan lachen, maar die welbeschouwd om te huilen is. Je kunt alleen maar medelijden hebben met deze wetgevende moslims die zich vroom achten en hun geloof aan anderen willen opleggen. Om te komen tot wat zij als het goede zien moesten ze door wat ze als een diep dal zullen hebben beschouwd om zich diep te buigen over de problematiek wat homoseks is en hoe dat moet worden gedefinieerd. Om te stijgen in goedheid moesten de moslims eerst afdalen in het boze. In hun verplichting jegens de God van Atjeh verliezen ze de verplichting tegenover de mensheid uit het oog.

Foto: Stokslagen voor een gokkende man in Atjeh op 19 september 2014. Credits: AFP.

Prostitutie in Frankrijk: You don’t buy, I don’t sell

Dit is een kostelijke foto. Maar niet gemakkelijk te ‘lezen‘ zonder extra informatie van buiten de foto. Wat zien we? Centraal in beeld zit een in het zwart geklede vrouw alleen aan tafel. Die zo goed als leeg is. Het gaat overduidelijk om een restaurant voor de burgerij die wat te besteden heeft. De kleine burgerij. Zij onthult haar borsten en kijkt ons tegelijk vrijmoedig en benauwd aan. Is ze een eind in de 30? Een man rechts van haar merkt het op en bespeurt iets. Wat gaat zij doen? De glazen voor hem zijn leeg. Hij moet ook de fotograaf zien die de foto neemt. Op het bovenlichaam van de vrouw staat met zwart viltstift een Engelstalige tekst: ‘You don’t buy I don’t sell‘. Dus: jij koopt niet en ik verkoop niet. Wat verkoopt ze niet? De sleutel is de bloemenkrans op het hoofd van de vrouw. Een symbool van Femen, de nieuwe feministes die actie voeren voor vrouwenrechten. Extra informatie zegt dat het gaat om een campagne die klanten van prostitutie aanpakt. Ze zijn schuldig als ze kopen. Met die informatie verschuift de focus van de halfnaakte vrouw naar de loerende man. Zijn mannelijke blik koopt als het ware het vrouwenlichaam. En da’s voortaan fout in Frankrijk.

Foto: Campagne van Femen ter ondersteuning van de Franse wet die klanten van prostitutie criminaliseert.

Assange 1000 dagen zonder aanklacht opgesloten. Past dat een rechtsstaat?

Julian Assange viert vandaag een bedenkelijk jubileum. Hij zit 1000 dagen zonder aanklacht ‘opgesloten’. Wat betekent dat-ie niet vrij is in z’n bewegingen en voor 100% met de transparantie-organisatie WikiLeaks bezig kan zijn. De juridische strijd en z’n asiel in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen binden hem financieel, fysiek, organisatorisch en intellectueel. Het ondermijnen van z’n doelmatigheid is de opzet van de VS. Zoals de VS twee weken geleden de partner van Glenn Greenwald op Heathrow door de Britse veiligheidsdienst 9 uur liet vasthouden. Reden was niet een dreiging van terrorisme en evenmin intimidatie, maar het duidelijk maken aan kritische onderzoeksjournalisten dat ze zich bezig dienen te houden met hun eigen veiligheid en dat van hun bronnen. Dat kost tijd. Zodat ze afgeleid worden van hun onderzoek en minder doelmatig kunnen zijn.

Hoe triest is het dat iemand 1000 dagen zonder aanklacht opgesloten zit? Wat zegt dat over de rechtsstaten Zweden, VS en VK die dat in gang hebben gezet? Op 7 december 2010 werd Assange met eigen medewerking gearresteerd in Engeland. Aanleiding was een arrestatiebevel van Interpol dat niet om politionele redenen, maar onder politieke druk tot stand kwam. Dit leidde tot een Europees arrestatiebevel dat de Zweedse aanklaagster Marianne Ny deed uitgaan. Voor het onderzoek naar een overtreding die alleen Zweden kent en een maximale boete van 545 euro heeft. Als genadeklap blokkeerden Amerikaanse betaalmaatschappijen zonder juridische grond WikiLeaks zodat het 95% van haar inkomsten verloor. Beroep was niet mogelijk.

Sinds herfst 2010 hebben Assange, zijn advocaten en de Ecuadoriaanse regering herhaaldelijk aangeboden om Assange via een videoverbinding te laten getuigen in het Zweedse politie-onderzoek of hem onder garantie van de Zweedse regering naar Zweden te laten reizen. Dat laatste werd op onjuiste gronden door de regering-Reinfeldt geweigerd en over het eerste logen Zweedse aanklagers dat het niet mogelijk was. Leden van de conservatieve Zweedse regering, zoals minister van Buitenlandse Zaken Carl Bildt, hebben nauwe banden met de neo-conservatieven en het militaire apparaat van de VS. President Obama is niet krachtig genoeg om over die schaduwen heen te springen. Zweden en de VS hebben er belang bij om de zaak tegen Assange aan te laten slepen. Ze hebben geen argumenten om ‘m te veroordelen. Hun doel is de effectiviteit van WikiLeaks verminderen. Nu al 1000 dagen lang. Nederland dat zou kunnen bemiddelen laat het gebeuren.

Veroordeling van Alexei Navalny. En de reacties erop

Criticus van Putin, blogger en politiek activist Alexei Navalny is wegens verduistering veroordeeld tot 5 jaar gevangenisstraf. Door Vladimir Putin, Yves Rocher en een Russische rechter in de provinciestad Kirov. Rechters zijn in Rusland per definitie niet onafhankelijk. Naar verluidt gaat Navalny in beroep. Critici van de zittende regering zien het vonnis als een poging om hem als een politieke tegenstander uit te schakelen. Amnesty International noemt het proces een schijnvertoning en vraagt om Navalny’s onmiddellijke vrijlating.

De berichtgeving over het proces van Navalny leert hoe gekleurd en dubbelhartig media reageren. Ze volgen trouw en kortzichtig de lijn die hun broodheer uitzet. De door het Kremlin gesponsorde nieuwszender Russia Today komt met een verslag dat niet de volle waarheid vertelt en behoedzaam de kant van de Russische regering kiest. Voor een internationaal publiek overgoten met een sausje redelijkheid. Precies het spiegelbeeld van RT’s berichtgeving over Edward Snowden of Julian Assange. RT kiest partij voor Westerse dissidenten om de positie van de Westerse regeringen in de beeldvorming te verzwakken. Maar een Russische dissident steunt het niet. Zoals Amerikaanse media onder druk van de regering-Obama Snowden of Assange niet steunen.

Veelzeggend is dat de Amerikaanse ambassadeur in Moskou Michael McFaul zegt teleurgesteld te zijn in de veroordeling van Navalny en het proces als politiek gemotiveerd ziet. Maar toen afgelopen week activisten van Human Rights Watch en Amnesty een bijeenkomst met Edward Snowden wilden bijwoonden zette iemand van de Amerikaanse ambassade in Moskou Human Rights Watch onder druk. President Putin op zijn beurt steunt Snowden, maar natuurlijk niet Navalny. Mensenrechten bestaan in de praktijk uit dubbele standaarden.

Nieuwsconsumenten moeten beseffen dat media doorgaans niet de journalistiek, maar hun overheid dienen. Om dat te ondervangen is het zaak om per onderwerp een nieuwsmedium te zoeken dat het meest neutraal en volledig is. Dat geeft de beste kans op berichtgeving die weinig verzwijgt of verkleurt. In dit geval viel de keuze op Al Jazeera English. Dat zich trouwens op dit moment herpositioneert om de Amerikaanse markt te betreden. Elke nieuwsconsument moet vooraf deze achtergronden weten om zich over een internationaal onderwerp goed te kunnen informeren. Dat moet eindigen in een app die aangeeft voor welk onderwerp men welk nieuwsmedium raadpleegt. Geen enkel nieuwsmedium is compleet en op alle terreinen neutraal.

Foto: Alexei Navalny, proces in Kirov, 2013.

Peter King wil journalisten vervolgen wegens openbaarmaking geheime informatie

Het Republikeinse lid van het Permanent Select Committee on Intelligence van het House of Representatives Peter King wil journalisten aanklagen die gelekte informatie publiceren. Dit vanwege de staatsveiligheid. Met deze criminalisering zit King op het spoor om journalisten en activisten als co-conspirator, samenzweerder te beschouwen. Hetzelfde overkwam FoxNews journalist James Rosen hoewel tegen hem nooit een aanklacht werd ingediend. De beschuldiging van co-conspirator diende voor de veiligheidsdienst om toestemming te krijgen zijn gegevens in te zien. Maar King gaat verder en pleit voor het actief vervolgen van journalisten.

Peter King noemt Edward Snowden een overloper of verrader. Om hem juridisch aan te pakken verwijst King naar de Espionage Act uit 1917. Met deze wet pakt de regering-Obama ook Tom Drake, John Kiriakou, Bradley Manning en andere klokkenluiders aan. King suggereert dat Snowden Amerikaanse levens op het spel gezet heeft en door zijn onthullingen Al Qaeda en zijn bondgenoten op detailniveau inzicht heeft gegeven in de werkwijze van de Amerikaanse veiligheidsdiensten. King relativeert het liegen van DNI-directeur James Clapper in de senaat. Hij meent dat-ie vanwege de staatsveiligheid mocht liegen tegenover een parlementslid.

Voor King heiligt het doel alle middelen. Af te wachten valt of deze conservatieve hardliner representatief is voor de stemming in het  Amerikaanse parlement. Een inschatting is dat zijn kwalificatie van Edward Snowden niet erg afwijkt van die van andere volksvertegenwoordigers. Hoewel het een onderschatting van Al Qaeda is om te veronderstellen dat ze details die uit de onthullingen blijken nog niet kenden. Dat moet eerst nog maar vastgesteld worden. Met het goedpraten dat een NSA-directeur in een openbare zitting tegenover een senator mag liegen ondergraaft King het belang van het parlement. Opvallend geluid van een volksvertegenwoordiger.

Met zijn stellingname dat journalisten die gelekte informatie publiceren aangeklaagd moeten worden verlaat King de constitutionele democratie die de controle en het evenwicht van checks and balances kent en treedt de politiestaat binnen. Zijn standpunt zet het beroep van journalist onder druk omdat nooit op voorhand duidelijk is welke informatie de staatsveiligheid in gevaar brengt en welke publicatie tot een aanklacht kan leiden. Mogelijk gemaakt door een Espionage Act met een cultuur van geheimzinnigheid en bureaucratie. Dit perspectief verlamt de journalistiek, probeert deze tandeloos te maken en de staatsmacht te vergroten.

Foto: Schermafbeelding van afgevaardigde Peter King en CNN-pournalist Anderson Cooper, 11 juni 2013.

Antwoorden Timmermans over Assange teleurstellend en afhoudend

Minister Timmermans van Buitenlandse Zaken heeft de vragen van Harry van Bommel (SP) over De impasse in de zaak Julian Assange beantwoord. Hij stelt zich formeel op en laat geen ruimte voor bemiddeling. Op de vraag ‘dat de Zweedse regering Assange, in ruil voor diens komst naar Zweden, wel degelijk een garantie kan geven niet uitgeleverd te worden aan een derde land‘ antwoordt de minister dat de Zweedse opperrechter Stefan Lindskog dat ‘in zijn artikel‘ niet heeft gezegd. De rechter heeft dit echter wel uitgesproken.

Het antwoord is strijdig met de strekking van Lindskogs woorden. In een analyse van het optreden van rechter Lindskog in Adelaide concludeert Marcello Ferrada de Noli op z’n blog: ‘Minister Carl Bildt incorrectly claimed that the Sweden government couldn’t make a guarantee that Assange won’t be extradited because the decision rests with the judiciary. This is now proven as flagrantly inaccurate. The final decision for approving an extradition rests with the government.’ Hoofdzaak is dat de politiek een garantie kan geven aan Assange om niet uitgeleverd te worden aan een derde land. Het klopt overigens dat rechter Lindskog niks nieuws zegt omdat al sinds augustus 2012 consensus bestaat over het feit dat de Zweedse politiek het laatste woord heeft over het geven van een garantie. Alleen aan minister Rosenthal was dit in november 2012 nog niet bekend.

Minister Frans Timmermans stelt dat de mogelijke uitlevering aan Zweden op basis van ‘verdenking van seksuele delicten‘ los staat van ‘de activiteiten van de heer Assange in het kader van WikiLeaks’. De minister gaat weer de fout in. Er is geen verdenking van seksuele delicten. Assange wordt in Zweden verzocht voor een politieonderzoek. Omdat er geen aanklacht tegen hem is ingediend is hij geen verdachte, maar getuige in deze zaak. Verder kan de minister niet aantonen dat er geen verband tussen de twee zaken bestaat. Daarom had-ie de opmerking beter achterwege gelaten. Er zijn trouwens wel aanwijzingen dat de Zweedse zaak en WikiLeaks in direct verband tot elkaar staan. Hierop duidt het instellen van een geheime Grand Jury in Virginia.

Op de vraag van Van Bommel of Nederland bereid is om te bemiddelen in deze zaak antwoordt de minister afwijzend. Hij noemt het een zaak tussen het Verenigd Koninkrijk en Zweden. Hij voegt eraan toe niet te twijfelen aan de rechtsgang in deze landen. Een ongelukkige opmerking omdat uit de aanpak door politie, aanklagers en regering evident blijkt dat Zweden juridisch onzorgvuldig heeft gehandeld. Het is begrijpelijk dat minister Timmermans in zijn functie een Europese partner niet voor het hoofd kan en wil stoten.

Er is vergeleken met de beantwoording van minister Rosenthal in november 2012 weinig vooruitgang geboekt door minister Timmermans. Het voortschrijdend inzicht op het ministerie van Buitenlandse Zaken is in de zaak Assange gering. Nog steeds gaan de antwoorden vergezeld van feitelijke onwaarheden. De wil om zich open te stellen en werkelijk in deze zaak te verdiepen, laat staan te bemiddelen ontbreekt bij de directie Europa van Buitenlandse Zaken. Dat is voor nu een gemiste kans. Maar de hoop is dat wat in antwoorden op kamervragen niet gezegd kan worden in het vertrouwelijk overleg met de Zweedse regering Reinfeldt toch met kracht van argumenten naar voren kan worden gebracht. Dan heeft de inspanning van Harry van Bommel geholpen.

Foto: Minister Frans Timmermans. Credits: Hollandse Hoogte / Evert-Jan Daniels.

Yves Rocher dient Kremlin met aanklacht Navalny en krijgt boycot

Het Franse cosmeticabedrijf Yves Rocher wordt sinds februari 2013 geboycot door de Russische oppositie. Na Frankrijk is Rusland haar belangrijkste markt. Op een Facebook-pagina worden kritische berichten en reacties verzameld. Reden is dat de aanklacht tegen oppositieleider Alexei Navalny door directeur Bruno Leproux van de Russische tak Yves Rocher Vostok (‘Oost’) is opgesteld. Waarschijnlijk onder druk van het Kremlin. Yves Rocher wordt zo tot deelnemer van de repressie gemaakt om een politieke tegenstander te criminaliseren. Het bedrijf bevestigde in december 2012 dat het vanwege ‘de bescherming van haar economisch belangen’ de klacht had ingediend. Op zijn Engelstalige blog zegt Navalny: ‘Maybe Yves Rocher Co. was tricked into giving false evidence against the Navalny brothers or maybe they were intimidated, it is as of yet difficult to say, but they are behaving startlingly.’ Ontstellend omdat de geheime dienst FSB een westers bedrijf onder druk zet.

Navalny staat terecht in Kirov. Het proces werd met een week uitgesteld om de verdediging de gelegenheid te geven de stukken te lezen. Irek Murtazin zet de bezwaren tegen Yves Rocher in Nova Gazeta op een rijtje en ontkracht de beschuldigingen. Omdat-ie in dit artikel documenten openbaart wordt met een vooronderzoek tegen hem gedreigd. Het hoort bij de intimidatie van elke oppositie. De aanklachten tegen de broers Navalny draaien om vage beschuldigingen van witwassen of fraude. Tegen Alexei Navalny en zijn jongere broer Oleg zijn nu al drie aanklachten gefabriceerd. Omdat de rechterlijke macht in Rusland niet onafhankelijk is en direct aangestuurd wordt door het Kremlin is het ongewis wat de uitkomst van de rechtszaak in Kirov zal zijn.

Foto 1: Boycot-actie met foto’s ‘Бойкот Ив Роше!’ (Boycot Yves Rocher!) met streep door het Yves Rocher-logo. Svetlane Orlova. (Toelichting: ‘Bruno Leproux schreef een valse beschuldiging over Navalny. Het maakt niet uit waarom hij het deed! Boycot Yves Rocher cosmetica, beauty Rusland! En niet omdat het niet de beste kwaliteit, maar om hygiënische redenen!’).

Foto 2: Alexei Navalny in Kirov, april 2013.

Journalistiek verzaakt in steun medestanders. Publiek is onwetend

Gisteravond zat ik aan tafel met een slimme meid die geïnteresseerd is in de wereld, binnenkort een boek publiceert en geïnformeerd genoeg is om zich geen knollen voor citroenen te laten verkopen. Maar op m’n verzuchting dat president Obama op het terrein van burgerrechten erger is dan z’n voorganger president Bush reageerde ze alsof ik gek was. Onder de toevoeging dat deze feiten de gevestigde pers niet halen liet ik het er maar bij. Niet voor het eerst. Doorgaans goed geïnteresseerde burgers zijn over dit onderwerp opvallend slecht geïnformeerd. Waarom? Kritiek haalt de televisie en kranten niet. Het moet op internet en in de marge van de gevestigde pers bijeengeschrapt worden. De doorsnee nieuwsconsument die daarvoor geen tijd heeft en vertrouwt op de bemiddelende functie van de gevestigde media wordt een verkeerd beeld gepresenteerd.

Zelfs een buitenstaander als ik die aan de zijlijn staat in een land ver weg voelt de druk zich te voegen in de consensus. Wat ik uiteraard niet doe. Nog steeds ben ik teleurgesteld in de NRC die ik ervan betichtte in de berichtgeving eenzijdig pro-Obama te zijn. In het antwoord van de ombudsman Sjoerd de Jong die me wilde uitleggen dat ‘reguliere berichtgeving‘ andere journalistieke normen vraagt kon ik me niet vinden. In een vergelijking met de columnist voor The Guardian Glenn Greenwald suggereerde De Jong dat een blogger of politieke columnist meer vrijheid heeft. Dat is zo. Maar binnen die vrijheid doet Greenwald meer dan welke NRC-journalist dan ook voor elkaar krijgt. Van journalistiek die aankruipt tegen de macht maakt de NRC onderdeel uit. Hoe anders het zelfbeeld van zo’n krant ook is. Het is simpel. Er is foute en goede journalistiek.

Dezelfde Glenn Greenwald wijst vandaag in zijn column voor The Guardian op de vervolging van Barrett Brown. Deze onderzoeksjournalist die verbonden was aan Anonymous is volgens Greenwald op valse gronden opgepakt door de FBI. Zijn moeder waar Brown verbleef werd geïntimideerd en onder druk gezet. Critici van de regering-Obama zien telkens het bekende patroon. De Amerikaanse overheid schakelt opposanten zoals klokkenluiders of politieke activisten uit door ze te criminaliseren en op oneigenlijke gronden via het recht te vervolgen. In feite een poging om het onderzoek te stoppen van iedereen die duikt in de samenwerking tussen overheid, bedrijfsleven, leger en veiligheidsdiensten. Maar het brede publiek krijgt er geen idee van.

Video: Trailer van ‘War on Whistleblowers; Free Press and The National Security State‘ van Robert Greenwald. Deze documentaire verschijnt binnenkort.