Theater van het absurde: Cyprus, EU en banken

Diefstal bij daglicht. Dat was het plan van de Cypriotische regering om kleine spaarders een belasting van 6,75% op te leggen. Een idee dat door de EU werd afgedwongen als voorwaarde voor een lening van 10 miljard euro. Dit voornemen werd door het Cypriotische parlement afgewezen, maar heeft het vertrouwen in de euro en de banken blijvend ondermijnd. Want iedereen met tegoed op een bank zal zich nu achter de oren krabben vanwege de gedachte dat in Europa een banktegoed dat geen obligatie is door de politici wel zo wordt beschouwd. Als Cypriotische banken niet meer opengaan heeft de politiek het volledige spaartegoed gestolen.

Termen als ‘diefstal‘ of ‘gestolen‘ klinken zwaar. Is hier een libertariër aan het woord die niet van overheden houdt, geen toezicht wenst en het betalen van belasting principieel afwijst? Nee, integendeel. De tragiek is juist dat de economische crisis de democratische gezinde burger met redelijke meningen gaat raken. En die gaat dat niet pikken. Zo’n voornemen om spaarders te belasten voedt de weerzin tegen de bankensector die sinds oktober 2008 door overheden met honderden miljarden euro’s is gesteund. Vaak zonder een grondig politiek debat. Zodat landen geen reserves meer hebben. Banken gokken nog steeds met andermans geld.

De politiek weet zich geen raad en loopt achter de feiten aan. Het vaardigt voor de bühne wat maatregelen af over bonussen van veelverdiende bankiers, maar weet het probleem in de kern niet aan te pakken. Het uiten van afkeuring over graaiende bankiers is niet de oplossing, maar juist de misleiding. Want nog steeds onttrekt de financiële sector zich aan degelijk toezicht. Het blijft een afgesloten wereld waar de politiek niet weet binnen te dringen. De politiek heeft sinds 2008 slap gehandeld en niet doorgebeten. Nu het te laat is moeten burgers de gevolgen slikken. Het risico is dat de burgers zich vanaf nu tegenover de politiek opstellen.

Video: Ondertiteling met een ander doel van Der Untergang (2004) van Oliver Hirschbiegel met Bruno Ganz als Adolf Hitler. 

ECB-president Mario Draghi is lid lobbygroep van banken

De Italiaanse president van de Europese Centrale Bank (ECB) Mario Draghi is lid van de lobbyclub ‘Group of Thirty‘. Het noemt zich onafhankelijk en is deels geworteld in de publieke sector, maar de samenstelling wijst erop dat het zwaartepunt bij de grote particuliere banken ligt. Onderzoeks- en actiegroep Corporate Europe Observatory vindt dat Draghi uit de lobbygroep moet stappen omdat-ie zich niet onafhankelijk op kan stellen. Corporate Europe is daarover al ruim een half jaar in discussie met de ECB. Die houdt de boot af. Nu heeft de actiegroep een klacht ingediend bij de EU-Ombudsman over Draghi’s lidmaatschap van de ‘Group of Thirty’.

De Europese Ombudsman Nikiforos Diamandouros neemt de klacht in behandeling en heeft de ECB om een toelichting gevraagd over Draghi’s lidmaatschap van de ‘Group of Thirty’. De ombudsman vraagt de ECB tevens of het vindt dat er een schijn van belangenconflict -the appearance of a conflict of interest- kan ontstaan omdat de ‘Group of Thirty’ ook personen omvat die momenteel werkzaam zijn in de privé-sector.

Draghi’s lidmaatschap is symbool van een vermenging van belangen. De opvatting van de ECB dat er niks aan de hand is benadrukt het gebrek aan politiek besef bij de ECB. Draghi’s lidmaatschap voedt het wantrouwen dat in de financiële sector publieke partijen zich onnodig afhankelijk maken van particuliere partijen. Olie op het vuur van critici die vinden dat de banken niet structureel aangepakt worden en hoognodige fundamentele wijzigingen en hervormingen van de sector op de lange baan geschoven worden door banken die menen het met zelfregelering af te kunnen. Wat ze niet kunnen omdat ze het overzicht over zichzelf kwijt zijn.

Kamerlid Jesse Klaver (GroenLinks) heeft over de kwestie kamervragen aan minister van Financiën Jan Kees de Jager gesteld. Hij verwijst naar publicaties in Nederlandse media over het onderzoek van Corporate Europe. Klaver vraagt minister De Jager of Mario Draghi hangende het onderzoek van de ombudsman kan aanblijven.

Foto: President van de ECB Mario Draghi

Haperende EU beïnvloedt Nederlandse verkiezingsstrijd

Het Vlaamse Terzake vertoont een bewerkte uitzending van de RTBF over de Europese instellingen in Brussel. Verdienen de Europese ambtenaren werkelijk zoveel als altijd wordt beweerd? Het antwoord is eenduidig ja. Maar commissievoorzitter Barroso wil 4% extra geld van de belastingbetaler. In welke werkelijkheid leven de Eurocraten? Begrijpen ze de tekens van de tijd? In Nederland vrezen 1 op de 10 werknemers voor hun baan.

Daarnaast hebben veel Europarlementariërs (EMP) meerdere functie. Zodat ze nog meer verdienen. Volgens een onderzoek van Corporate Europe is bij 1 op de 7 EMP’s met een tweede functie het risico op belangenvermenging -‘conflict of interest’- groot. Het voorbeeld van Jean-Luc Dehaene is ontluisterend. Als bestuursvoorzitter van Dexia stemt-ie als EMP over regelgeving voor de  financiële sector. Deze vermenging is er opnieuw  een bewijs voor dat banken de politici kopen en daarom niet stevig aangepakt worden.

Voor de verkiezingen van 12 september geven berichten over Brusselse zelfverrijking eurosceptische partijen de wind in de rug. Naar aanleiding van de Terzake-uitzending stelde de PVV kamervragen aan premier Rutte en staatssecretaris Knapen. Vragen die de zweem van objectiviteit voorbij zijn. Het gaat over ‘zakkenvullende eurocraten’ en ‘perverse salarissen’. In kamervragen aan opnieuw premier Rutte en staatssecretaris Knapen over EC-voorzitter Barroso die meer geld vraagt zet de PVV Rutte neer als iemand die geldverspilling steunt.

De tragiek van het Europese project is dat PVV en SP goede argumenten hebben met hun kritiek op verspilling, ondoelmatigheid en belangenvermenging van de onbestuurbaar geworden Europese kolos. Naar verwachting zal een eurofiele partij als D66 haar virtuele winst in de peilingen verliezen. Dat de verkiezingen over Europa gaan is duidelijk. Daar zorgen de opeenvolgende crises in Griekenland, Spanje en Italië wel voor. En in Brussel.