Stop alle petities die alle petities willen stoppen. Valse hoop?

Nico van Wijk komt met een petitie die een eind moeten maken aan alle petities. Hedendaags: een petitie over petities. Erg Meta. Want petities zouden valse verwachtingen scheppen. Daar zit wat in. Maar ook een boel niet. Petities moeten zeker niet overschat worden, maar van de andere kant ook weer niet als onbeduidend worden gezien. Want soms dienen ze echt een direct politiek-maatschappelijk nut. Toegegeven, in hun eentje veranderen ze de publieke opinie niet, maar ze kunnen er wel aan meehelpen om de kritiek die leeft en wellicht nog even gauw gemobiliseerd wordt een vorm te geven. Met het verzoek om de tijd en het geld in Stichting AAP ‘of een soortgelijk goed doel voor dieren of mensen‘ te stoppen komt de aap uit de mouw. De hulp aan uitheemse dieren of mensen kent een grens die niets te maken heeft met het houden van petities.

Foto: Schermafbeelding van petitie ‘Stop alle petities‘, 17 december 2013. 

Gedachten bij een overheidscampagne uit 1992. Wat is privacy?

Is het verschil tussen overheidsvoorlichting en propaganda, het verschil tussen weten en niet willen weten? Een spot uit 1992 over het sociaal-fiscaal nummer. Het sofinummer. Meer dan 20 jaar later is onduidelijk wat er bedoeld wordt met de slogan ‘Met het sofi-nummer komt iedereen tot zijn recht‘ die tamelijk nietszeggend klinkt. De koppeling van bestanden wordt als heilzaam voorgesteld omdat ‘meneer Jansen‘ zijn eigen sofi-nummer niet kan veranderen. Hoe realistisch is echter het scenario van iemand die ’s nachts met dat doel in een overheidskantoor inbreekt? De uitzondering wordt als regel gepresenteerd. Maar hoe realistisch is het scenario van een overheid die overdag bestanden van burgers koppelt? Dat blijft voor het gemak ongenoemd.

Was de controlestaat in 1992 voor de opkomst van het internet nog niet goed voorstelbaar? Kunnen we dat ons meer dan 20 jaar later nog indenken? Toch dateert 1984 van George Orwell uit 1948. Voorstelling van een campagne wordt waarheid omdat de horizon van de overheid een campagne is. Daar stopt het denken. Daar stopt de tijd. Onbewust blijft hét probleem van dataverzameling ongenoemd: concentratie van staatsmacht.

Foto: ‘Grote belangstelling voor de lange rijen computers tijdens de kijkdag woensdag in het bedrijfspand van de Infotheek Groep in Leiden‘. 19 februari 1992. Credets: ANP, Cor Mulder

Cyberoorlog tussen Cyberbunker en Spamhaus over internetvrijheid

De Nederlandse internethost Cyberbunker pikt de macht van het Spamhaus Project niet langer. Sinds deze maand is het op een zwarte lijst gezet omdat Spamhaus zegt dat het spam verzendt. Het geschil loopt al sinds oktober 2011. Cyberbunker heeft gedurende afgelopen week een zogenaamde DDos-aanval tegen Spamhaus uitgevoerd. Naar verluidt de grootste cyberaanvaal ooit. Google moest met capaciteit inspringen. Het OM is een onderzoek naar de aanvallen gestart. Cyberbunker is in een atoombunker in Kloetinge gehuisvest en weet de autoriteiten telkens buiten de deur te houden. Het biedt klanten anonimiteit. Kinderporno en terrorisme faciliteert het niet. Het lijkt erop dat Spamhaus Cyberbunker probeert te criminaliseren. Mogelijk samen met anderen. Er is via CloudFlare een link van Spamhaus naar Google en Stratfor. Deze laatste heeft banden met de CIA. Op het spel staat de controle over het internet. En de internetvrijheid. Upstream provider A2B werd onder druk gezet, ging daar in mee, maar diende uiteindelijk een klacht in tegen Spamhaus. Nu lijkt A2B de service aan Cyberbunker gestaakt te hebben. Het geeft de volgende verklaring over het begin van het conflict:

Joke Kaviaar gedagvaard om mening over vreemdelingenbeleid

Update 22 januari: Joke Kaviaar veroordeeld tot 4 maanden onvoorwaardelijk wegens opruiing. Ze gaat in hoger beroep. Zie voor toelichting onder reacties. 

Op 8 januari dient de zaak tegen Joke Kaviaar. Pseudoniem van dichteres en activiste Joke Kuyt. Ze verzet zich geweldloos tegen het asielbeleid. Volgens 13september.nl -‘voor vrijheid van beweging en tegen repressie‘- werd ze op 13 september 2011 opgepakt door de Nationale Recherche wegens ‘opruiing en verspreiding tot opruiing, met terroristisch oogmerk’ en drie dagen vastgehouden. Haar website werd op 7 december 2011 door toedoen van het Landelijk Parket van het OM ontoegankelijk gemaakt en pas een dag later teruggezet. Nu wordt ze gedagvaard wegens ‘opruiing tot enig strafbaar feit of tot gewelddadig optreden tegen het openbaar gezag‘. Het terroristisch oogmerk is vervallen. Wat rechtvaardigt deze aanpak? Probeert de overheid wellicht een opponent buiten de orde te plaatsten en werpt het hiertoe drempels op die ongeoorloofd zijn?

Steungroep 13 september verklaart in een persbericht dat het gaat om een politiek proces. Of dat klopt valt af te meten aan de dagvaarding. Joke Kaviaar werd opgepakt en gedagvaard voor vier teksten. Daarop bepaalt het OM de vervolging. Daarnaast voert ze met de Werkgroep Stop Deportaties openlijk harde acties uit tegen het asielbeleid, zoals ook uit een VN-artikel blijkt. Close reading kan uitmaken of Joke Kaviaar of de overheid over de schreef gaat. Perkt de overheid de vrijheid van meningsuiting al dan niet onrechtmatig in? Waaruit bestaat de oproep tot enig strafbaar feit of gewelddadig optreden tegen het openbaar gezag in de teksten?

25 juni 2008: Waar blijft de Hollandse opstand? Joke Kaviaar vraagt zich af wanneer burgers in actie komen tegen de repressieve overheid. Zie de ‘Identiteitscontroles. Preventief fouilleren. Cameratoezicht. Razzia’s‘. Over het vreemdelingenbeleid: ‘Waar blijft de Hollandse opstand? Wie gaat er mee om de kantoren van de IND te bestormen en leeg te trekken, de archieven en computers te overgieten met benzine en door vuur te vernietigen? Wie helpt de moderne Gestapo te stoppen dossiers over ongewensten aan te leggen? Wie gaat er mee met sloophamers en shovels, om de muren van de deportatiekampen en gevangenissen te slechten? Wie gaat er mee om de kniptangen uit te delen waarmee mensen uit hekken en prikkeldraad kunnen worden bevrijd?’ De tekst gaat over bewustwording van burgers die slapende wakker zijn en afgekocht worden.

8 april 2011: Leers, het vuur en de dood. Joke eindigt met de oproep om bij minister Leers op bezoek te gaan: ‘Het wordt tijd dat we die uitnodiging aannemen, maar dan niet om te praten. Er valt namelijk niet te praten over de manier waarop mensen moeten worden gechanteerd, gecontroleerd, geïntimideerd, opgesloten en gedeporteerd. Er valt niet te praten met mensen die wetten en regels maken om marteling en moord de schijn van legitimiteit te geven, om hen te helpen de maskers op te houden. Wie gaat er mee op visite bij Leers?’ De tekst geeft een analyse en opsomming, maar geen expliciete oproep tot geweld tegen minister Leers.

16 juli 2011: Neederland wordt schoongeveegd. Joke ziet minister Leers als een stofzuiger met christelijke waarden die niet zou mogen blijven. Tijd voor de aanval, en de stekker eruit. ‘Menig dictator werd in de loop van de geschiedenis een kopje kleiner gemaakt en er werd gedanst om zijn lijk, gejuicht om zijn einde, gevierd de vrijheid. Het feit dat Neederland zich een democratie noemt, vrijwaart de natiestaat niet van zulk broodnodig ingrijpen in de macht. Niet om de macht over te nemen, maar om deze af te breken. Het zal alles niet legaal zijn, maar ach. Er is wel meer niet legaal. Voor sommigen is de illegale actie een keuze. Voor anderen het illegaal verblijf een opgelegd feit. Laat ons allen daders zijn!‘ Ondanks het krachtige beeld van de stofzuiger en de oproep tot illegale actie wordt niet eenduidig wat Joke Kaviaar hieronder verstaat. Heeft iemand het recht om onderdelen van de rechtsstaat buiten de orde te verklaren om de democratie te redden?

20 november 2011: RARA, wiens rechtsorde is het? Tekst dateert van na de detentie van 13 september 2011 en heeft als aanleiding een uitzending van Andere Tijden van 18 november 2011 over de Rara-zaak: ‘Rara, wiens rechtsorde is het? Niet de mijne, al wordt ie mij opgedrongen. Die rechtsorde, die is er voor wie geld en macht heeft, die is er voor lobbyisten en politici, voor bazen en brave slaven (fooien zijn toegestaan en smeergeld ook). Die rechtsorde maakt mensen kansloos en als ze dan goed kansloos zijn geworden, noemt de rechtsorde ze nutteloos en crimineel en slaat genadeloos met straffen en maatregelen toe.’ Een politieke stellingname van Joke over wat de rechtsorde is, zonder expliciete oproep tot geweld of enig strafbaar feit.

M’n conclusie aan de hand van de teksten is dat Joke Kaviaar het hartstochtelijk opneemt voor asielzoekers en geen blad voor de mond neemt. Als ondersteuning gebruikt ze literaire spiegelingen en vergelijkingen die krachtige beelden vormen. Beredeneerd vanuit de agitator maakt het dichterlijke -en afgewogen- taalgebruik het haar mogelijk om te duiden en te verklaren zonder tot expliciete oproepen te komen. Ofwel, Joke Kaviaar blijft binnen de wet. Ze gebruikt de vrijheid om haar afkeurende mening over het vreemdelingenbeleid en hoofdrolspelers die het uitvoeren te geven. Ze filosofeert over de rechtsorde die nadelen geeft, maar da’s een politieke mening die ze binnen de rechtsstaat mag uiten. Haar vervolging past niet binnen onze rechtsstaat.

Foto 1: Alexander Christiaan Jacob, Gedachtenpolitie Special.

Foto 2: ‘Joke Kaviaar, een van de woordvoerders van de Werkgroep Stop Deportaties: ‘Doodliggen, bloedgeld brengen: het is heel veel symboliek’. Credits: Roeben

Ouders van Marokkaans-Nederlandse rotjochies moeten opvoeden

Directeur Hasib Moukaddim van het Samenwerkingsverband van Marokkaanse Nederlanders (SMN) zoekt het initiatief in de column: ‘Aan ouders van rotjochies: voedt jouw kinderen ook buiten de woonkamer op‘. De afgelopen week haakten belangengroepen aan bij de dood van grensrechter Richard Nieuwenhuizen die door enkele Marokkaanse Nederlandse rotjochies dood werd getrapt. Nederland verkeerde in een schok. De vonken sprongen van het debat, ook hier. Was het geweld gerelateerd aan voetbal, Marokkanen of aan iets anders?

Moukaddim keilt aan met het idee dat het publieke debat opvalt door het benoemen om het benoemen zonder aanpak en oplossing: ‘Dit alles in de traditie van het typisch Hollandse debat: het benoemen van het probleem, daarna nog eens benoemen, dan op eigen borst kloppen voor het benoemen om tot slot over te gaan tot de orde van de dag.’ Mooi gezegd. Het idee dat het bij dit soort maatschappelijke verschijnselen vaak aan aanpak en oplossing schort lijkt juist. Maar benoemen in de zin van kwalificeren? Gesteld dat dat voorafgegaan wordt door observatie, analyse en een presentatiestrategie. Het lijkt erop dat Moukaddim in een retorische valkuil loopt door het benoemen af te willen zetten tegen het uitblijven van de oplossing. Daardoor mist-ie het wegkijken en ontkennen als eerste fase in het weglopen voor een oplossing. Daar gaat het al mis.

Moukaddim constateert ‘een schrijnend gebrek aan toezicht op sociale regels in de openbare ruimten‘. Zijn uitspraak dat ook Marokkaanse-Nederlandse rotjochies daar gebruik van maken, klinkt als understatement. Als weinig anderen rekken ze grenzen op. Moukaddim manoeuvreert voorzichtig, maar ook voorspelbaar in het vinden van een middenweg. Hij verbreedt de opvoeding naast de ouders tot ‘de school, de buurtwerker, de voetbal- of handbaltrainer, de buurman en buurvrouw, familieleden en eventuele hulpverleners.’ Dat er in de opvoeding van de eigen kinderen ‘óók een belangrijke rol [is] weggelegd voor de Marokkaans-Nederlandse ouders‘ klinkt ongeloofwaardig. Natuurlijk ligt er een rol voor de ouders. Bizar dat het gezegd moet worden.

Deze ouders mag volgens Hasib Moukaddim niet het verwijt gemaakt worden dat ze hun kinderen niet goed opvoeden: ‘Ouders proberen wel degelijk hun kinderen op te voeden door ze de juiste normen, waarden en liefde mee te geven.’ Maar hier verwart-ie goede bedoelingen met feitelijke opvoeding. Intenties of pogingen zijn wat anders dan ouders die hun kinderen in de gaten houden, zich in hun plaats stellen en ook praktisch met hun kinderen verbinden. Dat gebeurt in vrijwilligerswerk, huiswerk, ouderavonden, spelen op straat, achter het beeldscherm of de spelcomputer en overal waar opgroeiende kinderen hun ouders tegenkomen.

Moukaddim loopt op eieren en spreekt tegen diverse doelgroepen die hij niet van zich wil vervreemden. Zijn betoog verbreedt tot ondoorzichtigheid toe. Het klopt: ‘De Marokkaanse gemeenschap is onderdeel van de Nederlandse samenleving en dus is ‘jouw probleem ook mijn probleem en andersom’‘. Maar dat betekent niet dat de verantwoordelijkheid voor de opvoeding van deze kinderen door de hele samenleving gedeeld wordt. Ouders hebben de eerste verantwoordelijkheid. Als ze die om culturele of sociaal-economische redenen niet kunnen nemen, dan moet dat benoemd worden. Maar juist dat laat Hasib Moukaddim na. Ook hij denkt dat-ie iets kan benoemen zonder man en paard te noemen. Hij past in het typisch Hollandse debat van wegkijken.

Foto:  Opvoeden met de koran.

Chinese Communistische Partij verrekent met politieke moorden

Zijn de leiders van de Chinese Communistische Partij gangsters? Niemand aan de top lijkt zeker van zijn leven. De feiten van de reportage komen uit een telegram uit 2007 van het Amerikaanse consulaat in Shanghai aan het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken. Door WikiLeaks op 1 september 2011 gepubliceerd.

Doorgaans kloppen de feiten van de Amerikaanse telegrammen. Een deprimerend beeld doemt op van de leiders en de rechteloosheid in China. In lijn met de kritiek van Ai Weiwei over de zelfverrijking aan de top, het gebrek aan mensenrechten, het gebrekkige rechtssysteem en de desinteresse van de leiders in burgers.

In een bizar bijverhaal ligt WikiLeaks al enkele  dagen plat door zogenaamde DDos (distributed denial-of-service) aanvallen die er specifiek op zijn gericht om een netwerk onbruikbaar te maken. WikiLeaks speculeert over de timing van de aanvallen, tijdens de Olympische Spelen van Londen. Het kan de Amerikaanse regering zijn die de aanvallen uitvoert. Het kan ook een andere regering zijn, zoals de Chinese. Aan het Amerikaanse telegram uit 2007 werd juist de laatste dagen gerefereerd door The Epoch Times en China’s Forbidden News.

Foto: ‘Chinese officials at the 17th Party Congress on Oct. 21, 2007, in Beijing. The son of the former head of the regime’s anti-corruption body was killed to send a message to the father, says WikiLeaks. (Andrew Wong/Getty Images)’

VS werkt aan meer controle over het internet

‘De Amerikaanse internet-infrastructuur moet opnieuw worden ontworpen, zodat de NSA (National Security Agency) meteen weet meteen wanneer buitenlandse hackers publieke of private infrastructuur en computernetwerken aanvallen, zo heeft generaal Keith Alexander vandaag gezegd‘. Aldus Tom Simonite op TechnologyReview. De baas van de NSA verschijnt voor het eerst op de DefCon conferentie in Las Vegas. Waar hackers samenkomen. Het lijkt erop dat hackers gerecruteerd worden om de controle van de Amerikaanse overheid over het internet te helpen vergroten. Onder het motto If cou can’t beat them, let them join you.

Foto: ‘Dutch Visit: Col. Jeff Schilling, of G-5/7, briefs Brig. Gen. Hans Hardenbol, along with Dutch military delegation, during a visit to the Army Cyber Command.‘ Op de site van de U.S. Army Cyber Command/ U.S. 2nd Army