Dutch Injustice met Joris Demmink zet Nederlandse politiek onder druk

Eerder besteedde ik aandacht aan de vragen van Republikeinse congresleden aan de EU over Joris Demmink. Deze hoogste ambtenaar van het ministerie van Veiligheid en Justitie wordt al geruime tijd met pedofilie in verband gebracht. Demmink gaat eind 2012 met pensioen en de Nederlandse politiek wordt opgeroepen nu eindelijk eens tegen hem in actie te komen en een onderzoek te verrichten zonder dat Demmink daarbij een vinger in de pap heeft. De verontwaardiging van de geïnterviewden lijkt te zeggen dat Demmink nu in een ultieme inspanning opgepakt moet worden voordat-ie voorgoed ontsnapt aan een rechtsgang die ‘m toekomt.

Ik zei te vermoeden dat Nederlandse critici achter de Engelstalige website arrestdemmink.com zitten. Maar ze hebben prestigieuze Amerikaanse partners. In het YouTube-filmpje worden het Protection project van de Paul H. Nitze School of Advanced International Studies (SAIS) als onderdeel van de John Hopkins University, The Rebecca Project en SharedHope genoemd. Dat gevoegd bij de drie afgevaardigden Pitts, Wolfe en Smith.

De door de familie Poot opgezette site dedemminkdoofpot.nl bevat veel kennis en documenten over Demmink met aantijgingen van klassejustitie en pedofilie. Jan Poot en zijn zoon Dirk zijn eigenaren van Chipshol dat door Demmink en frauderende rechters een financiële loer is gedraaid. In hun vasthoudenheid brachten ze een uitdijend netwerk van verkeerd handelende mensen in kaart dat de rechtsstaat midden in het hart raakte.

Maar het verschil tussen arrestdemmink.com en dedemminkdoofpot.nl is dat de Engelstalige site uitsluitend focust op de pedofiele aspecten van Demmink en in de toon een verharding is opgetreden. Dat laatste zou wel eens te maken kunnen hebben met de Amerikaanse markt. Kritiek op het individu Demmink die de rechtsgang oneigenlijk beïnvloedt wordt ingewisseld voor algemene uitspraken over kinderhandel en pedofilie.

Die verschuiving in focus is begrijpelijk, maar ook jammer. Uiteindelijk gaat het om de beschuldiging dat Demmink jarenlang zijn macht heeft misbruikt aan de top van Justitie en de politiek niet heeft ingegrepen. De veronderstelling dat hij betrokken is bij kinderhandel klinkt vergezocht. Mogelijk was zo’n verharding nodig om de Amerikaanse partners tot medewerking te bewegen. In ieder geval is het triest voor het image van Nederland en de Nederlandse rechtsstaat dat feiten die al jaren bekend waren nu via een omweg terugkomen naar Nederland. En dubbel zo hard aankomen. Als de politiek had opgetreden was het zover niet gekomen.

Zijn Donner en Joris Demmink gevaar voor de rechtsstaat?

Soms geeft een krantenadvertentie nieuws dat de krant niet brengt. Advertenties van Jan Poot over het zogenaamde ‘Schiphol wanbeleid‘ vormen een stekelige correctie van de ambitieloze onderzoeksjournalistiek in Nederland. In de NRC en Haarlems Dagblad van 10 november 2011, en Trouw van 11 november 2011 verscheen een advertentie met de titel ‘Donner als vice-president Raad van State gevaar voor Rechtsstaat‘.

Wat ooit begonnen is als een grondoorlog over projectontwikkeling bij Schiphol is verbreed naar de hoogste ambtenaar van Justitie Joris Demmink, zijn vermeend pedofiel netwerk, een Turkse connectie, liegende rechters, klassejustitie, de rol van het Koningshuis en apathische en zwijgende ministers en politici. En de media die geen van deze zaken grondig onderzoeken. Vandaar dat er onderhand van een ‘Doofpot Demmink‘ gesproken kan worden die doordringt tot de kern van media, maatschappij, politiek en rechtsstaat.

Nu dus beoogd vice-president van de Raad van State Piet Hein Donner. De conservatieve CDA-politicus die niet gaat voor openbaarheid van bestuur. Volgens Poot heeft Donner in 2002 ondanks bezwaren als minister van Justitie de benoeming van Demmink als secretaris-generaal doorgedreven. Donner die volgens toenmalig hoofdredacteur van het NOS-Journaal Hans Laroes van plan was ‘alle media voor de rechter te slepen, die de topambtenaar nader identificeren’ . Dat schrijft Laroes in de onthullende brief ‘Runderkamp Papers‘ van 2004.

Merkwaardig in het dossier Demmink is dat de aangesprokenen nooit een rechtszaak zijn begonnen over de beschuldigingen van pedofilie en politieke betrokkenheid. De kritiek uit de marge van de burgerjournalistiek wordt getolereerd en genegeerd. Maar weet om onverklaarbare redenen niet tot de kern van de gevestigde media door te dringen. Zodat nu al sinds 2002 de hoogste ambtenaar van Justitie in de semi-openbaarheid wordt beschuldigd en mentaal bungelt, maar er geen enkele actie volgt om dat via de rechter te corrigeren.

Foto: Advertentie ‘Donner als vice-president Raad van State gevaar voor Rechtsstaat‘ van Jan Poot van de Chipshol-groep, 10 november 2011

Joris Demmink en de grote boze wereld

De hoge ambtenaar op wie advocaat Adèle van der Plas in een interview van mei 2011 doelt is secretaris-generaal van Joris Demmink. De hoogste ambtenaar van het Ministerie van Jusititie en Veiligheid. Hij wordt ervan verdacht chantabel te zijn wegens verkrachting en seksueel misbruik van kinderen beneden de zestien jaar en een deal te hebben gesloten met de Turkse overheid in ruil voor het schrappen van een beschuldiging van pedofilie. Dat gebeurt met een driehoeksruil waarvan een onschuldige Koerd het slachtoffer wordt.

De zaak draait om de Turkse Koerd Hüseyin Baybaşin die in 2002 tot levenslang is veroordeeld. Volgens Van der Plas is er sprake van een internationaal complot. Vraag is welke autoriteiten uit de Nederlandse politiek hierbij betrokken zijn. Want het klinkt onwaarschijnlijk dat Demmink gedurende 15 jaar zonder politieke rugdekking kon opereren. Die medeplichtigheid zou er tevens de verklaring voor zijn dat het rookgordijn zolang bleef hangen. Nu is de rek eruit. Demmink moet afronden omdat-ie eind 2012 65 jaar wordt.

Wie erbij betrokken zijn is onduidelijk. Namen variëren van de voormalige ministers van Justitie Ernst Hirsch Ballin en Piet Hein Donner, Prins Claus en de gevestigde media die de zaak niet oppikten. Een en ander kan weer variëren van actieve betrokkenheid, bescherming van anderen of laksheid. Beschuldigingen zijn vaker geuit. Dat ze tot niets leiden kan betekenen dat er geen aanleiding is. Smeders van complotten kunnen ook hun belang hebben. Of het zegt dat de doofpot zo diep is dat het alleen maar lijkt dat er geen aanleiding is.

De affaire Demmink die al jaren suddert wint sinds deze zomer vaart op drie fronten. Demmink wordt eind september 2011 onderworpen aan een voorlopig getuigenverhoor bij het gerechtshof in Amsterdam. Dat gaat over de zaak Chipshol en de gang van zaken bij de Haarlemse rechtbank. En drie Turkse mannen die als minderjarigen ooit door Demmink misbruikt zouden zijn proberen in Nederland hun recht te halen.

Verder heeft Baybaşin bij het landelijk parket van het OM opnieuw aangifte tegen Demmink gedaan. Opvallend is dat de aanklacht nu gegrond wordt verklaard. Is er sinds de eerste aangifte door Baybaşin in 2007 iets veranderd? Nee. Het kan eigenlijk alleen duiden op de gewijzigde politieke opstelling die de ministers Rutte en Opstelten innemen. Met staatssecretaris Teeven op de achtergrond als aanjager om door te pakken.

De aanklacht spreekt over enkele nieuwe feiten, maar da’s betrekkelijk. De geconstrueerde zaak om Baybaşin monddood te maken ondervindt al jaren kritiek. Ook zou Demmink zich direct bemoeid hebben met de detentievoorwaarden die Baybaşin sinds 1998 opgelegd worden. Het gaat in elk geval om meer dan een gewone rechterlijke dwaling zoals bij de zaken Lucia de Berk of Ina Post. De affaire Demmink draait om corruptie, klassejustitie, chantage en politieke complotten op nationaal en internationaal niveau.

In april 2011 stapte Baybaşin naar de Hoge Raad. Want medeverdachten van Baybaşin werden in Turkije vrijgesproken dan wel niet vervolgd wegens gebrek aan bewijs. Volgens advocate Adèle van der Plas is zijn veroordeling tot levenslang buiten proportie en gebaseerd op bewijsvoering die uitgaat van gemanipuleerde telefoontaps. Dit is na onderzoek vastgesteld, maar de commissie Commissie Evaluatie Afgesloten Strafzaken (CEAS) onder voorzitterschap van Ybo Buruma oordeelde in februari 2011 toch negatief op heropening.

Het verdient aanbeveling dat de rol van Demmink tot op de bodem wordt uitgezocht. Als de aantijgingen nergens op gebaseerd zijn dan is het wenselijk dat ze weerlegd worden. En als het beschuldigingen kloppen dan moet de stal uitgemest worden om het vertrouwen in politiek en rechtssysteem te herstellen. Een verklaring zou kunnen zijn dat Nederland achter de schermen nog steeds een standenmaatschappij is.

Dossier-Demmink als doofpot?

Het kwam afgelopen week klein in de media, maar het is groot nieuws. In de affaire Chipshol moet de hoogste ambtenaar van Justitie en Veiligheid, secretaris-generaal Joris Demmink eind september verschijnen voor het Amsterdamse Hof om ondervraagd te worden. Het gaat over corruptie en klassejustitie maar Demmink wordt al langere tijd in verband gebracht met een pedofielennetwerk. Het is de vraag of er een verband is met een recent opgerold internationaal netwerk dat vertakkingen in Nederland kent. Het onderzoek is nog in volle gang.

De beeldvorming over de rechtspraak is er het afgelopen jaar niet beter op geworden. Raadsheer Tom Schalken klaagt in het openbaar over zijn behandeling en de president van het Amsterdamse gerechtshof Leendert Verheij klaagt op zijn beurt over Schalken. Van de in de Hoge Raad benoemde Ybo Buruma wordt gezegd dat-ie politiek gekleurd is en een verlengde van het OM in het CEAS-dossier. De voormalige rechters Hans Westenberg en Pieter Kalbfleisch zijn door de achterdeur verdwenen.

Media hebben lang gezwegen, maar lijken in 2011 eindelijk wakker geschud. Hoewel de bodem van het onderzoek nog lang niet in zicht is. De politiek blijft buiten schot. Media zijn echter nog lang niet wakker over secretaris-generaal van Justitie Joris Demmink. Hij wordt al jaren beschuldigd van pedofilie, obstructie van de rechtsgang, chantage en klassejustitie. Zijn zaak haalt de gevestigde media niet.

Als buitenstaander kan ik onvoldoende inschatten hoe gegrond alle aantijgingen zijn. Complottheorieën schrikken af en komen over als voorbarig. Maar dat er niks speelt achter de coulissen van de rechtspraak geloof ik evenmin. Daarom is het gewenst dat de geruchten ontzenuwd werden. De journalistieke code houdt in dat beschuldigingen aannemelijk moeten worden gemaakt. Juist dat laatste ontbreekt.

Als een bewijs niet rond gemaakt kan worden, dan kan het beter achterwege blijven. Een gezegde verkondigt dat de waarheid niet verborgen kan blijven. Misschien even door enkele mensen, maar niet voor lange tijd door velen. Daarom krijgen degenen die met beschuldigingen komen steeds meer de schijn tegen. Hoe langer de zaak loopt, en hoe minder een echte doorbraak uitblijft.

Maar van de andere kant zijn gevestigde media nooit diep in het dossier Demmink gedoken. Nooit werd er doorgezet. Omdat ze niets vonden of omdat ze een grens niet mochten overschrijden? Het is jammer dat de vraag wordt opgeroepen waarom er tot nu toe nog geen diepgaand onderzoek op gang is gekomen. En is advocate Adèle van der Plas niet geloofwaardig als ze voor haar Turkse cliënt Hüseyin Baybaşin opkomt?

Het lijkt erop dat politieke dekking een onderzoek blokkeert. Het is een raadsel waarom de gevestigde media zich niet in de zaak Demmink verdiepen. Het zou kunnen dat het commercieel belang van een onderzoek klein is. Wellicht moet in deze richting gedacht worden bij het stellen van de vraag over hun afzijdigheid. Het belang is groot, want het gaat niet om pedofilie alleen, maar om de werking van de rechtsstaat.

Ik begrijp niet dat zo weinig maatschappelijke krachten zich teweer stellen. Tegen die aantasting van de rechtsstaat. Als de feiten zo duidelijk liggen als de aanklagers uit de marge van de media als Jan Poot en Micha Kat beweren, dan is dat een ernstige zaak die velen zou moeten verontrusten. Dat gebeurt niet. Toch kan het dat er rook zonder vuur is, hoewel er veel mis is in de Nederlandse rechtspraak.

Hoe kan het dat de zorgen over de aantasting van de rechtsstaat in een ontwikkeld land als Nederland beperkt blijven tot een kleine groep verontrusten? Waarom sijpelt het niet door naar de hoofdstroom? Welk mechanisme werkt hier? Dan zie ik voor de discussie graag af van een verwijzing naar een complot. Dat klinkt te veel als politieke thriller. Joris Demmink wordt eind 2012 65 jaar. Hoogste tijd voor een onderzoek.