Protesten in Iran tegen de islamitische dictatuur. Hoe groot en doorslaggevend kunnen ze worden?

Iran is een klerikaal fascistische republiek. Iran of het traditionele Perzië is geen semitisch, maar een arisch land. Zonder dat daar een waardeoordeel aan toegekend moet worden staat het niet in de Arabische traditie. Dat wakkert ideologisch protesten aan tegen de machthebbers die hun legitimiteit ontlenen aan islam en de God van Iran. Protesten die begonnen als economisch protest zijn veranderd in protesten tegen de Iraanse betrokkenheid in Syrië, Libanon en Jemen. Over liever gezegd tegen de besteding van het overheidsgeld dat dat kost, aldus een bericht op Axios. Als de islam door velen als een geïmporteerde, vreemde en opgelegde traditie wordt beschouwd, dan kan dat de verdrijving van de islamitische dictatuur een extra steun in de rug geven. Hoe het verder gaat valt niet te voorspellen. Het is logisch om te veronderstellen dat de islamitische dictatuur alle middelen zal inzetten om aan de macht te blijven. In een land met 80 miljoen inwoners kan dat tot veel bloedvergieten leiden. Nu is het nog beperkt tot zo’n 20 doden, aldus een bericht in de Washington Post met de onheilspellende titel ‘Iran protesteert en het aantal doden neemt toe terwijl de spanning stijgt’.

Foto: Tweet van BBC Persian: ‘Deze foto naar ons verstuurd vanuit een contactpersoon in Teheran. Hij schreef: de veiligheidstroepen tussen plein van de revolutie op Vali ASR kruising.’, 2 januari 2018.

Media blackout in Venezuela. Overheid breekt protesten

Het gaat niet goed met de democratie in Venezuela. Het gaat steeds slechter. Wat is de werkelijkheid? Wie zijn de fascisten? Dat moderne scheldwoord voor een historisch verschijnsel. De chavistas of de anti-chavistas? Zie hier een voorbeeld op Twitter van een debat tussen voor- en tegenstanders van de zittende regering Maduro.

De strijd woedt ook in de media. De regering heeft de schijn tegen doordat het afgelopen dagen sociale media blokkeerde en geen verslag deed van straatprotesten op de staatsomroep. Op haar beurt heeft Anonymous Venezuela overheidssites gehackt. De regering-Maduro heeft iets te verbergen. Zoals velen zich afvragen, hoe is het mogelijk dat een rijk olieland economisch zo kan afglijden. Dat zelfs het toiletpapier op raakt. Zit Venezuela als petrodictatuur gevangen tussen de onmacht van links en het recht op de macht van rechts?

Foto 1: Schermafbeelding van petitie ‘S.O.S Venezuela‘, 15 februari 2014.

Foto 2: Tweet van Elianne Ferrer, 13 februari 2014. Zie hier haar Twitter-account.

Uitspraak in proces Manning jaagt kritiek op Obama aan

Gemengde gevoelens over de uitspraak in de zaak Bradley Manning. Burgerrechtenactivisten en journalisten zijn tevreden dat soldaat Manning door de militaire rechter is vrijgesproken van de zwaarste aanklacht, het helpen van de vijand. Dat had onderzoeksjournalistiek in de VS zo goed als onmogelijk gemaakt. Dat gevaar is nu geweken, hoewel nog niet uit zicht. Maar aan 19 andere aanklachten is Manning wel schuldig bevonden.

Morgen of in de komende dagen bepaalt de rechter de strafmaat. Dan pas wordt de strekking van het vonnis duidelijk. De rechter hoeft namelijk niet uit te gaan van minimumstraffen per aanklacht, zodat Manning er theoretisch kan afkomen zonder dat er enige straf opgelegd wordt. Of een lichte straf van enkele jaren. Deze uitkomst is onwaarschijnlijk, maar het zou president Obama ontzettend gezichtsverlies geven. En hem nog verder in de verdediging drukken. Daartegenover kan de rechter maximaal 136 jaar gevangenisstraf eisen.

Burgerrechtenactivisten vinden dat de regering-Obama ontspoord is met dit proces door de Espionage Act uit 1917 erbij te halen. Dat wordt als een te zwaar middel gezien dat alleen dient om journalisten en aspirant-klokkenluiders af te schrikken. De wetmatigheid is dat ieder die een kijkje geeft in de keuken van de macht door de regering-Obama keihard aangepakt wordt omdat het dit voor de blik van de burgers wenst te verbergen. Geholpen door media die niet de waarheid, maar hun plekje in de schaduw van de macht zoeken.

Critici vinden dat niet klokkenluider Manning, maar oorlogsmisdadigers George Bush en Dick Cheney terecht hadden moeten staan. Zij brachten de VS zoveel leed en tegenspoed. Maar rechtvaardigheid is in de VS steeds meer het recht van de sterkste. Zo wordt een militaire rechtbank een aanfluiting. De machtigen bepalen de regels en oordelen over zichzelf. En jagen op critici. Onaangenaam om te moeten zien. Amnesty International spreekt over de omgekeerde wereld. Het vindt de prioriteiten van de regering-Obama ‘upside down‘.

Justitie VS luistert journalisten AP af: schandelijk en gevaarlijk

Zonder wettelijke basis heeft het Amerikaanse ministerie van Justitie (DoJ) stiekem telefoongegevens geregistreerd van verslaggevers en redacteuren van persbureau Associated Press (AP). Volgens AP gaat het om meer dan 20 aparte lijnen, waaronder de persoonlijke en zakelijke nummers van verschillende journalisten, de uitgaande lijnen op het hoofdkantoor van de AP in New York, evenals de telefoons van de kantoren in Washington en Hartford. Ook de lijn van het persagentschap van de AP in het Huis van Afgevaardigden is in de gaten gehouden. AP noemt het een massale en ongekende inmenging in de nieuwsgaring.

De reacties zijn vernietigend voor het DoJ. Mensenrechtenorganisatie ACLU praat over intimidatie van de pers en ziet er machtsmisbruik in door het DoJ. Digitale burgerrechtenorganisatie EFF kenmerkt het als ‘een verschrikkelijke klap tegen de persvrijheid en het vermogen van journalisten om het nieuws te onderzoeken en te verslaan’. Het ziet er ook een wake-up call in voor Congresleden en rechters. New York Times noemt in een opiniestuk de acties van het DoJ ‘schandelijk’ en Washington Post noemt het schokkend en verontrustend.

Dit komt op andere schandalen. Zoals de extra focus van belastingdienst IRS op leden van de Tea Party en andere conservatieven. Of de inzet van drones. Of het hardhandig optreden tegen klokkenluiders als Bradley Manning, Julian Assange, Jeremy Hammond of John Kiriakou. Of Guantanamo Bay. Of de nasleep van de aanval op het consulaat in Benghazi. Onder Obama worden democratische instituties gepolitiseerd die onafhankelijk zouden moeten werken. Dat past een rechtsstaat niet. De controlestaat die onder Obama wordt opgebouwd baart burgerrechtenactivisten zorgen. Het afluisterschandaal van AP is daar maar een toevallig voorbeeld van.

In een opiniestuk voor Politico kijken Alexander Burns en John Harris naar de gevolgen voor president Obama. Zelfs hun welwillende bril kleurt kritisch. Obama is de verhalenverteller die met een krachtig verhaal mensen aan zijn kant wist te krijgen. De bevolking vrat het. Maar nu klinkt een steeds geloofwaardiger tegenverhaal dat de middengroepen overtuigt. Mogelijk kan Obama niet direct gekoppeld worden aan de schandalen, maar zijn denkbeelden lijken tot aan het uitvoerend niveau doorgesijpeld te zijn. Het verschil tussen zijn goede bedoelingen en de uitvoering wordt steeds groter, en pijnlijker. Het tekent op z’n minst het gebrek aan grip dat de president op de uitvoering heeft. Dat noemen niet alleen conservatieven gevaarlijk, maar ook progressieve activisten. Goede bedoelingen van Barack Obama zijn een gevaar voor de rechtsstaat geworden.

Foto: President Barack Obama: ‘Any Political Capital That Obama Had Is Now Gone’.

Bradley Manning wint door openbaarheid aan geloofwaardigheid

In het proces tegen Bradley Manning verhult de Amerikaanse overheid de waarheid. Het probeert uit alle macht te beletten dat de beweegredenen van klokkenluider Manning het grote publiek bereiken. Maar journalisten en burgerrechtenbewegingen brengen de woorden van Manning in de openbaarheid. De Freedom of the Press Foundation publiceert de Manning Tapes. Geleidelijk dringt door dat Manning verantwoordelijk gehandeld heeft. Topgeheimen heeft-ie niet gelekt, maar alleen berichten die het onrecht aan de kaak stelden. Bradley Manning wilde enkel en alleen een publiek debat aanjagen. Da’s nooit van de grond gekomen.

Manning liet zijn geweten spreken. Wir haben es nicht gewußt, kan niet hem verweten worden. Manning wordt aangepakt en de anderen ontlopen de dans. De Amerikanen hebben de oorlogen in Irak en Afghanistan niet gewonnen, maar moesten evenmin boeten als verliezer. Daarom ontbreekt een proces van Neurenberg dat de verliezende kopstukken van het naziregime in 1945-46 voor hun kiezen kregen. Als slotakkoord achter deze ongelukkige episode was een internationaal tribunaal passend geweest voor president Bush, president Obama, vice-president Cheney, minister Rumsfeld, minister Gates, minister Panetta en de hoogste militairen.

De Amerikaanse overheid mag de oorlogen verloren hebben, het hoopt wel de propaganda-oorlog te winnen. Dat lukt alleen als de gevestigde media Obama blijven steunen. Want wat valt Manning te verwijten als-ie als een klassieke klokkenluider afgewogen geopereerd heeft met de opzet om een publiek debat te beginnen over de misdragingen van het leger en de verkeerde inzet van dat leger? Hij heeft daarbij geheel op eigen houtje gehandeld  en is niet door Julian Assange bewerkt. Zodat door de woorden van Manning ook Assange wordt ontlast. De publieke opinie zal het verschil moeten maken. Zoals ooit president Nixon het veld moest ruimen.

Gezien deze langzame verandering in de publieke opinie roep ik de Nederlandse regering opnieuw op haar invloed aan te wenden om te bemiddelen in de zaak Assange. Nu is het juiste moment. Voordat de publieke opinie zich in deze kwestie frontaal tegen de Amerikanen en haar bondgenoten keert. Nederland moet flexibel handelen. De Ecuadoriaanse president Rafael Correa is zojuist herkozen en door het uitblijven van elk Zweeds initiatief om een oplossing te zoeken wordt bij steeds meer mensen duidelijk dat Julian Assange onterecht gecriminaliseerd is zoals dat bij Manning ook geprobeerd werd. Maar uiteindelijk niet lukte. Er is nog hoop.

Bradley Manning heeft een geweten en Barack Obama niet

De regering-Obama moddert voort in de ‘bubble‘ van het eigen gelijk, meent kolonel Lawrence Wilkerson. Hij werkte lang samen met voormalig minister van Buitenlandse Zaken Colin Powell. Vertegenwoordigers van het gematigde Republikeinse standpunt. In zijn ogen maken Obama en zijn vertrouwelingen dezelfde fouten die president George Bush maakte. In een ultieme afzondering voor informatie die waarschuwt dat het alleen maar leidt tot meer vijanden. Dit bereikte afgelopen week een hoogtepunt -in de ogen van critici een dieptepunt- in de benoeming tot directeur van de CIA van de architect van de oorlogsvoering met drones John Brennan. Ondanks een filibuster van bijna 13 uur van de Republikeinse Senator van Kentucky Rand Paul.

Propaganda probeert de waarheid van de eigen luchtbel als waarheid te presenteren aan het grote publiek. Met medewerking van gevestigde media die afzien van kritiek en de bubble niet doorprikken. Tijdelijk wordt het onaannemelijke aannemelijk gemaakt. Maar geen enkele leugen is lang houdbaar. Media gaan door de wind als feiten te overduidelijk de andere kant op wijzen. In een andere ontwikkeling won klokkenluider Bradley Manning vorige week aan geloofwaardigheid. Toen-ie voor het eerst mocht spreken bleek de private die drie jaar lang in de media als een zielige idioot met persoonlijkheidsproblemen was voorgesteld een politiek bewuste burger met een geweten. Critici vinden het schandalig dat Mannings verklaring niet openbaar werd gemaakt door de overheid. Geweten ontbreekt in de regering-Obama. Vervreemd in de eigen ‘bubble’.

Foto: Burgerprotest op Facebook-pagina Save Bradley Manning. Burgers vereenzelvigen zich met Manning: ‘We Are Bradley Manning‘. Hier Linda Smee, moeder en leraar in Sydney, Australië.