Poetins repressie in Russische Federatie nadert niveau van Stalin

De onderdrukking in de Russische Federatie neemt toe. Kritiek wordt onmogelijk gemaakt. De media zijn allang gelijkgeschakeld, politieke oppositie is allang uitgeschakeld en mag al sinds jaren niet meer deelnemen aan de politiek.

Op talkshows op de Russische staatstelevisie spreken propagandisten als Vladimir Solovyov over de vernietiging van Oekraïne, de inzet van kernwapens en de denazificatie van Duitsland.

Met harde, onverzoenlijke taal en optreden heeft het Kremlin zichzelf in de hoek gebokst. De Russische Federatie heeft geen bondgenoten, maar alleen ‘vrienden’ als China die langzaam de Russische bodemschatten overnemen. De Russische Federatie verkoopt zichzelf uit.

Dat is allemaal geen verrassing. Dat is het sinds de Russische inval in Oekraïne in 2014 niet meer. En zelfs toen deden de Amerikaanse president Obama en de Britse premier Cameron niets toen de Russische Federatie door de bezetting van de Krim voor het zicht van de hele wereld de territoriale integriteit van Oekraïne schond. Die inactie was niet in de geest van het Boedapest Memorandum. Het gaf Poetin het idee dat hij straffeloos zijn eigen bevolking kon onderdrukken. En vrij spel had in buurlanden als Oekraïne.

De ontmaskering is dat de West-Europese landen als Duitsland en Nederland lange tijd ziende blind waren en handel met het Kremlin bleven drijven, terwijl hun inlichtingendiensten voor Russische spionage, ondermijning, desinformatie, hacking en een Russische greep naar de macht in Europa waarschuwden.

Ondanks de waarschuwingen van Oost-Europese landen en de VS om afstand te houden tot het Kremlin wisten Duitsland en Nederland het beter. Wat hadden ze ongelijk. Niet alleen met de kennis van nu, maar ook met de kennis van toen.

Waarom dat zo was en of er sprake was van corruptie, spionage tot op hoog niveau en verregaande naïviteit is in betreffende landen nog steeds niet onderzocht. Waarom niet? Zijn er in de top van de Nederlandse politiek en het bedrijfsleven te veel lijken in de kast die zo’n politiek onderzoek blokkeren?

NRC omschrijft dat gebrek aan realiteitszin van premiers als Balkenende en Rutte in een overzichtsartikel van 28 april 2023 zo: Hoe Balkenende en Rutte de deuren openzetten voor Russische spionage. Het economisch belang van Shell en Gasunie woog zwaarder dan de nationale veiligheid van Nederland. Dat was roekeloze berekening en opportunisme, en geen argeloosheid van Balkenende en Rutte. Ze namen het risico dat een behoedzame premier nooit had mogen nemen. Laat ze daar publiekelijk verantwoording voor afleggen.

Nederland heeft door miljardeninvesteringen in Russische projecten het de Russische inlichtingendiensten in Europa makkelijk gemaakt en is behulpzaam geweest bij de onderdrukking van de Russische bevolking. Laten we dat nooit vergeten. De Nederlandse politiek en bedrijfsleven hebben Russisch bloed aan hun handen.

Het is begrijpelijk om vreselijke gebeurtenissen van zo’n 80 jaar terug te blijven herdenken, maar het is onbegrijpelijk om gebeurtenissen van de laatste 20 jaar in de relatie van Nederland met de Russische Federatie te vergeten. Met een invloed die nog steeds sterk doorwerkt te vergeten. Het is meer dan raadselachtig, het is verraderlijk.

Poetins onderdrukking van de eigen bevolking en zijn roekeloze oorlog tegen Oekraïne zijn niet uit de lucht komen vallen. Ze hebben een voorgeschiedenis in landen als Nederland en Duitsland die nog steeds onvoldoende in kaart is gebracht. Waar is het wachten op?

Passen de dwaze meningen en eenzijdige artikelen van Rusland-correspondent William Immink wel in het RD?

Het RD plaatst op 17 december 2020 een artikel van William Immink over president Putin dat als kop heeft ‘Wat is er waar van geruchten over ernstige zieke Poetin?’ en als concluderende slotregel: ‘Intussen is de kans groot dat Poetin nog kerngezond is.’ Immink tuigt eerst een stropop op die hij vervolgens zelf in de hens steekt. Immink bedrijft de tactiek van de verschroeide journalistiek.

Dit is herkauwen van oud nieuws. Rusland-correspondent Immink haalt oude koeien uit de sloot. Zijn argumentatie bestaat eruit dat hij met een claim komt (Putin is ernstig ziek) die hij ontkracht (Putin is kerngezond). Interessanter dan dit nep-nieuws of non-nieuws uit de diepste krochten van de Britse rioolpers én vermoedelijk de afdeling contraspionage van de Russische inlichtingendiensten is de vraag wie William Immink is.

Welk politiek wereldbeeld heeft hij? Wat wil hij vertellen? Nou, als zijn gedrag op twitter daarvoor illustratief is, dan moet hij in de hoek van de complotdenkers en de Putin Versteher worden gezocht. Hij retweet op 2 december 2020 onderstaande tweet van Rudy Giuliani die onder meer zegt: ‘We all feel we are doing it to save our right to to vote but also to end the Democrat assault on free speech and the free exercise of religion’. Waarom toont Immink zijn instemming met Giuliani die een mislukte campagne heeft gevoerd om Trumps zaak over de gestolen verkiezingen te bepleiten met als doel om de verkiezingsoverwinning van president-elect Joe Biden te stelen?

Is het ook de mening van de hoofdredactie van RD dat de Democraten een aanval op de meningsuiting hebben gelanceerd en dat de Republikeinen de voorstanders zijn van het recht om te stemmen? is de realiteit niet dat het precies andersom is en dat de Republikeinen stemmen onderdrukken, Trump in navolging van Stalin de pers heeft verklaard tot vijand van het volk en dat Biden een gelovige katholiek is en Donald Trump een namaak-christen die alle christelijke waarden overtreedt en zich niks aantrekt van de christelijke geboden over onder meer overspel? Gaat het RD voor oprechte christelijke waarden of laat het zich leiden door de fantasie van Trump en zijn sycofanten die vooral het christendom beschadigen en William Immink in zijn achterhoofd als leidende gedachte heeft?

En er zijn meer opvallende uitspraken van Immink op sociale media en in zijn RD-artikelen die ver afstaan van de denkwereld van een onpartijdige en goed geïnformeerde journalist. Zoals bovenstaande tweet van 7 oktober 2020 waarin Immink meent dat de Russische Federatie weliswaar een boevenstaat is, maar ondanks dat een voorbeeldige buur. Dat is in strijd met de werkelijkheid.

In januari 2006 blokkeerde het Kremlin de gastoevoer naar Europa vanwege een geschil met Oekraine en in februari 2014 bezette de Russische Federatie de Oekraïense Krim. Dat was in strijd met de Helsinki Akkoorden, de internationale rechtsorde en het Boedapest Memorandum 1994 dat de territoriale integriteit van onder meer Oekraïne garandeert. Sinds 2014 voert de Russische Federatie oorlog in Oost-Oekraïne en houdt delen van dat land bezet en ontregelt welbewust deze buurstaat. In 2017 lanceerde de Russische inlichtingendienst GRU het NotPetya-virus tegen Oekraïne dat WIRED karakteriseert als ‘de meest verwoestende cyberaanval in de geschiedenis’.

Evenmin laat de Russische Federatie zich kennen als een goede buur in Europa als het zich via cyberaanvallen mengt in Duitse en Franse verkiezingen of publieke opinie, op Britse bodem in 2006 Aleksandr Litvinenko liet vergiftigen door de Russische inlichtingendienst GRU en dat probeerde te herhalen in 2018 met Sergej Skripal.

Imminks artikelen voor RD bestaan vooral uit het eenzijdig napraten van bronnen, het in grote lijnen volgen van de talking points van het Kremlin en het doen van domme uitspraken.

Zo meent Immink in een artikel van 25 november 2020 dat het inhoudelijk weinig uitmaakt voor de Ruslandpolitiek van de VS of Trump of Biden president is. In zijn betoog negeert Immink de macht van de Senaat die Trump dwong om tegen zijn wil in een harde Rusland-politiek te voeren en die Immink aan Trump toeschrijft. Terwijl Trump voortdurend het geven van hulp (Javelin antitank wapens) aan Oekraïne vertraagde. Dat is geboekstaafd en was nota bene de aanleiding voor de impeachment procedure tegen Trump. Immink laat dit ongenoemd en maakt onbegrijpelijke opmerkingen als hij zegt dat Trump zich ‘weinig met Ruslands binnenlands beleid’ bemoeide.

Nee, want voor Trump is Rusland buitenlands beleid en daar bemoeide hij zich wel degelijk mee door telkens voor de Russische Federatie te kiezen en Oekraïne onder druk te zetten. Dat deed Trump zelfs tegen het belang van zijn eigen land in, zoals de recente cyberaanval op Amerikaanse overheidsdiensten verduidelijkt waar Trump over zwijgt.

Het is een raadsel waarom RD de eenzijdige artikelen en dwaze meningen van Immink plaatst. Doorgaans kiest het RD haar eigen specifieke invalshoek, maar doet dat altijd met respect voor de gangbare journalistieke codes. in het geval Immink ontbreekt dat. Laat RD eens uitleggen hoe het Imminks journalistieke kwaliteit waardeert en waarom hem een plek in de krant wordt gegeven. Hij mag uiteraard zijn politieke voorkeuren hebben, maar als dat zijn berichtgeving in de weg zit, dan raakt dat aan de journalistieke kwaliteit van het RD. Dat moet het RD niet willen.

Foto 1: Schermafbeelding van deel artikel ‘Wat is er waar van geruchten over ernstige zieke Poetin?’ van William Immink in het RD, 17 december 2020. 

Foto 2: Retweet van William Immink, 2 december 2020.

Foto 3: Tweet van William Immink, 7 oktober 2020.

Kritiek van Max Pam op de ondermaatse televisie-journalistiek van de Nederlandse publieke omroep is deels terecht. Een antwoord

Deels mee eens Max. De Nederlandse treurbuis is wat de journalistieke kwaliteit betreft te triest voor woorden. Af en toe komt Nieuwsuur met een onderzoek of een reportage van niveau, er is HUMAN met de diepgravende analyse van Medialogica (misleiding aanschaf taser door Nationale Politie) en KRO-NCRV’s Pointer heeft ook af en toe goede analyses. Maar talkshows zoals OP1 zijn van een bedroevend ondermaats niveau. Ze zijn niet serieus te nemen als journalistiek medium.

Van de andere kant past enige relativering over de macht van de Nederlandse media. We moeten ze daarom niet te zwaar vallen. Want het zijn in de eerste plaats de politiek en het bedrijfsleven die de autoritaire regimes van de Russische Federatie (gas, olie) en China (van alles) geen strobreed in de weg willen en durven leggen.

Wat zou logischer zijn dan een boycot van China? Vanwege Tibet, vanwege de concentratiekampen waarin Oeigoeren zijn opgesloten, vanwege het verbreken van de afspraken over Hong Kong, vanwege de agressie en annexatie in de Chinese Zee en vanwege de op de EU gerichte campagne van misleiding. Maar de politiek en het bedrijfsleven doen niks. Zelfs geen symbolisch gebaar.

Hetzelfde geldt voor de opstelling van het Westen tegenover het Kremlin. Die is te terughoudend. Het machtscentrum dat al sinds de jaren 1960 de anti-Westerse terroristen steunt. Nu weer de Taliban in Afghanistan. Toenmalige president Obama en de Britse premier Cameron deden niks toen de Russen in 2014 tegen alle garanties in van het Boedapest Memorandum de Krim militair bezetten en inlijfden. Evenmin reageert het Westen krachtig op de reguliere Russische troepen die illegaal in Oost-Oekraine zijn gestationeerd.

Dus ja, de Nederlandse media excelleren in trivialiteiten en weten niet meer wat belangrijk is. Maar nee, dat weten de Westerse regeringen evenmin. Dus het valt de media niet echt kwalijk te nemen dat ze niet doen wat de Westerse staten nalaten. Op allerlei manieren volgt de Nederlandse televisie-journalistiek de agenda van anderen. Dat pakt extra beroerd uit als die anderen een verkeerde agenda hebben.

NB: Wat anders is waarom de Nederlandse publieke omroep de zomerperiode zonder voetbal en wielrennen benut om bijna uitsluitend oude sportprogramma’s, reeksen en reeksen detectives en oude, naar nostalgie neigende televisieprogramma’s uit te zenden. Dat warme bad gaat aardig vervelen en verdooft na verloop van tijd alle prikkels. Waarom geen kunstprogramma’s? Waarom geen politieke documentaires (de fantastische documentaire van Sergei Loznitsa over de begrafenis van Stalin). Waarom geen belangwekkende cinematografische werken van auteurs-regisseurs die alleen een oudere generatie nog lijkt te kennen? Waarom sluit de Nederlandse publieke omroep tijdens de zomerstop niet twee van de drie netten? Dan zijn we gelijk verlost van die ondermaatse talkshows waar je terecht kritiek op hebt.

Foto 1: Post op Facebook van Max Pam, 1 juli 2020.

Foto 2: Aankondiging van de Detectivezomer van KRO-NCRV, juni 2020.

Foto 3: Still uit de documentaire State Funeral (2019) van Sergei Loznitsa.

Adam Schiff verwijst naar het Boedapest Memorandum en de Russische agressie, en springt over Obama heen naar Trump

Voor- en tegenstanders waren er gisteren over eens dat ‘House Manager’ Adam Schiff op de eerste dag van de drie dagen waarop de Democraten hun zaak in de Senaat kunnen bepleiten een overtuigend verhaal heeft gehouden. Stap voor stap maakte hij in een urenlang betoog duidelijk wat president Trump gedaan heeft en waarom het voor waarheidsvinding nodig is om getuigen en documenten aan de rechtszaak toe te voegen. Dit fragment eindigt met zijn woorden ‘For help with a political campaign?’ Hoe moeten we dit fragment duiden?

Schiff verwijst naar het Boedapast Memorandum 1994 waarin Oekraïne naast Wit-Rusland en Kazachstan de eigen (verouderde) kernmacht opgaf in ruil voor de garantie van de Russische Federatie, de VS en het VK de territoriale integriteit te beschermen. Zoals we weten werd in 2014 de Oekraïense territoriale integriteit door de Russische Federatie geschonden toen dat land de Oekraïense Krim bezette. Dat was onrechtmatig en werd veroordeeld door de meerderheid van de staten in de Algemene Vergadering van de VN op 27 maart 2014 in resolutie 68/262. In reactie legden voornamelijk Westerse landen de Russische Federatie sancties op.

Er zijn internationale verdragen (San Francisco 1945, Helsinki 1975, Parijs 1990, Boedapest 1994) waarin de territoriale integriteit en soevereiniteit van landen wordt gegarandeerd. Maar dat verwordt tot een papieren werkelijkheid als er bij overtreding geen geloofwaardige en krachtige actie op volgt om die rechtsorde af te dwingen. Dat staat op het spel, namelijk de geloofwaardigheid van de internationale rechtsorde.

Het gaat er dus om of de internationale gemeenschap met verwijzing naar de internationale rechtsorde de agressor tot de orde roept. Als dat niet gebeurt, dan betekent dat een verlaging van het niveau van agressie voor een volgend conflict. Nu hard en duidelijk optreden kan leed in de toekomst voorkomen. De Tweede Wereldoorlog begon in München 1938 en gaf het Derde Rijk het idee dat het de internationale rechtsorde kon oprekken. Zoals het toen niet alleen om het Sudetenland ging, ging het in 2014 niet uitsluitend om Oekraïne.

De agressie van de Russische Federatie werd ondanks de beloftes niet door de VS en het VK nagekomen. Deze landen lieten Oekraïne in de steek. President Obama en premier Cameron waren daarvoor verantwoordelijk. Hier kwam in 2014 veel kritiek op. Obama die vooraf de Russen blijkbaar geen afdoende waarschuwing had gegeven om de Krim niet te bezetten -en dus diplomatiek in gebreke was gebleven- handelde afwachtend. De Russische operatie was in de jaren daarvoor voorbereid en daarvan had de VS op de hoogte moeten zijn.

Hoe moeten we Schiffs opmerking ‘For help with a political campaign?’ opvatten? Het lijkt terug te slaan op president Trump die vuile zaak maakte met het Kremlin en met behulp van de Russen de Democratische presidentskandidaat Joe Biden via Oekraine vanwege binnenlandse partijpolitieke redenen in een kwaad daglicht probeerde te stellen. Wat mislukte en als een boemerang terugsloeg op Trump met de impeachment procedure tot gevolg. Maar de schending door de Russische Federatie van het Boedapest Memorandum dateert uit 2014 en voor de uitblijvende reactie en het niet nakomen van de garantie in de vorm van een Amerikaanse handtekening onder het memorandum is president Obama verantwoordelijk. Hij bleef in 2014 en in de jaren daarvoor toen hij de Russen had moeten waarschuwen niet de rode lijn van de bezetting van de Krim te overschrijden op zijn handen zitten. Ja, de VS braken hun woord. Maar niet alleen onder Trump.