Chaotische aanpak van bestrijding coronavirus is electorale bedreiging voor Trump

Wordt het coronavirus het Waterloo van president Trump? Of zoals de Amerikanen het vergelijken, de orkaan Katrina die in 2005 het onvermogen van de regering Bush blootlegde? Mede door het slechte onderhoud van de dijken en het handelen na de ramp. Het zou zomaar kunnen, want tot nu toe is de reactie van de regering chaotisch. Het verschil met eerdere kwesties zoals het Oekraïne-dossier of orkaan Maria in Puerto Rico is dat het iedereen raakt en voor allen een kwestie van leven en dood is. Volgens velen is uitblijvend krachtig handelen het onvermijdelijke resultaat van het doelbewust uitkleden en verwaarlozen van het overheidsbeleid door Trump. Met als gevolg dat hij nu geen antwoord heeft op deze aangekondigde ramp die eenmaal moest komen en hij ook nog eens volkomen verkeerd inschat. Des te meer omdat hij deskundigen in de weg staat.

Waar het fout gaat bewijst Dr. Ben Carson, de minister van Volkshuisvesting en Stedelijke Ontwikkeling in de regering Trump. Hij koppelt de bestrijding van het coronavirus terug naar de individuele burgers. De afspraak tussen burgers en overheid is dat bij rampen of noodsituaties de overheid voorbereid is om snel en passend te handelen. Dat blijft tot nu toe uit. De bestrijding kan zich nog ten goede keren als medische deskundigen het voortouw mogen nemen. De kwaliteit van de gezondheidszorg in de VS is uitstekend. Dan moet Trump in dit verkiezingsjaar echter een stap terug doen. Tevens bestaat het risico van een gefragmenteerde aanpak als krachtig handelen op federaal niveau nog langer uitblijft en staten noodgedwongen het initiatief nemen.

Republikeinse presidentskandidaten weten het: christenen wel en moslims niet toelaten

Cenk Uygur van The Young Turks gaat heerlijk tekeer tegen Republikeinse presidentskandidaten als Donald Trump, Ben Carson, Ted Cruz en Jeb Bush die in theorie voor de seculiere samenleving zijn zoals de grondwet die definieert, maar zich in praktijk heel anders opstellen. In de hitte van de campagne voor de nominatie.

Aanleiding is het debat over het selecteren van Syrische vluchtelingen op basis van religie. De christenen worden toegelaten, de moslims niet. Want die laatsten zouden wel eens islamisten, jihadisten of terroristen kunnen zijn. Maar een seculiere samenleving dient geen enkel onderscheid te maken tussen religies onderling, of tussen religie en levensovertuiging. Een seculiere samenleving zoals de Nederlandse of de Amerikaanse biedt juist meer vrijheid van godsdienst voor meer gelovigen van meer religies dan in samenlevingen met een staatsgodsdienst waar pluriformiteit van religie door de overheid bestreden wordt.

In hun zelfprofilering en politieke marketing dwalen de genoemde Republikeinse presidentskandidaten steeds verder af van een redelijke opstelling. Dat is normaal omdat in politieke campagnes altijd standpunten wordt aangescherpt ter onderscheid van de ander, waarna dat later weer terugveert naar het midden. Maar onder impuls van Donald Trump en Ben Carson die onbevangen in de campagne staan -die ze mede gebruiken om hun naamsbekendheid te vergroten- lijken in deze campagne de Republikeinse kandidaten elkaar meer dan anders te willen overtreffen in extremisme en onredelijkheid. Zelfs de vleesgeworden kandidaat van het midden Jeb Bush verliest zichzelf en komt uit bij standpunten die hij redelijkerwijs niet kan onderschrijven.

Ben Carson liegt zijn leven bij elkaar vanwege politieke marketing

Cenk Uygur van The Young Turks gaat in op de vele, vele leugens van Ben Carson. Hij is presidentskandidaat namens de Republikeinse partij en is op dit moment de enige serieuze concurrent van frontrunner Donald Trump. Dat Carson liegt over zijn verleden is één ding, maar waarom hij liegt is interessanter. Uygur maakt aannemelijk dat Carson dat doet om in het verhaal te passen dat zijn conservatieve en evangelische achterban van hem verwacht. Carson presenteert zich als ‘de goede Afro-Amerikaan’ en neemt daartoe een loopje met de waarheid. Maar hoe kan een pathologische leugenaar leiding geven aan het machtigste land van de wereld? Of is het hem alleen te doen om z’n eigen bekendheid en boekverkoop? Hetzelfde verwijt dat ook Trump treft. Deze vastgoedmagnaat zou geen kandidaat zijn om president te worden, maar om zijn zaken te behartigen.

Hoe marketing en het grote geld de Amerikaanse politiek verzieken en mensen tot in hun kern aantast maakt het geval van de pathologische leugenaar Ben Carson duidelijk. Hij volgt niet het scenario van zijn eigen leven, maar dat van een schijnwereld die hem kansrijk maakt. Dat doet politieke marketing met kandidaten die de realiteit van hun eigen leven uit hun duim zuigen met onwaarheden, wonderen en complimenten aan zichzelf om bij de doelgroep in de smaak te vallen. Het is een gok. Of de leugen wordt doorgeprikt of de leugen wordt voor waar aangenomen. Zo wordt politiek een mix van showbizz, ziekteleer, marketing en kansberekening.

Met God aan zijn zijde leest Ben Carson president Obama de les

Het venijn zit in de staart. Op de vraag hoe het was om president Obama de les te lezen tijdens het National Prayer Breakfast antwoordt neurochirurg Ben Carson: “I serve God and my purpose is to please Him. And if God be for you, who can be against you?” Hij maakt God tot een no-win situatie. Dr. Carson doorbrak de ongeschreven regel uit de Afro-Amerikaanse gemeenschap door president Obama te bekritiseren. Het voormalige congreslid Allen West merkt op dat de zwarte gemeenschap al lang een protestmars naar het Witte Huis had gehouden als Obama een witte president was geweest. Lorenzo Ospri houdt in Counterpunch het selectieve gebruik van de bijbel door Carson tegen het licht. Het ratjetoe dat Carson van de bijbel maakt is grappig, zielig een aanmatigend tegelijk. Onheilspellend is dat Dr. Carson door rechtse media als een serieuze presidentskandidaat wordt gezien. Met God aan zijn zijde. Suggereert-ie zelf. Dat scheelt in de VS.