Cenk Uygur van The Young Turks kan zijn cynisme met moeite onderdrukken. En zijn genoegen over een artikel van Ben White in Politico. Het gaat om de Clinton-campagne die naar de pijpen van het grote geld moet dansen en daar sterk door afgeraden wordt om Elizabeth Warren als vice-president te nemen. Als Clinton dat doet riskeert ze miljoenen dollars aan bijdragen van geldschieters. De progressieve senator Warren is tegen belastingverlaging voor Wall Street, terwijl dat voor de geldschieters juist de voorwaarde voor hun steun aan Clinton is. Zij dient dat er in de eerste 100 dagen van haar presidentschap door te drukken. In hun carrière hebben de Clintons al 3 miljard dollar bij mega-ondernemingen opgehaald en Hillary Clinton heeft zo’n 1,5 miljard nodig voor de komende campagne tegen de vermoedelijke Republikeinse kandidaat Donald Trump.
Vraag is of de supporters van Bernie Sanders Clinton in haar race tegen Trump willen steunen. Terwijl zij zo duidelijk in de tang van het bedrijfsleven zit en er nu zelfs publiekelijk door gestuurd wordt. De verwachting van het establishment van de Democratische partij is dat de progressieve, jonge kiezers knarsetandend voor het minste kwaad Clinton zullen kiezen. Maar het valt nog maar helemaal te bezien of dat ook echt zo uitpakt.
Velen aan de linkerkant van het politiek spectrum menen dat Clinton een aantoonbaar conservatieve koers vaart en dat bij de onberekenbare Trump nog maar aangetoond moet worden. De kans is aannemelijk dat de Sanders-supporters thuis blijven of stemmen op Jill Stein, de presidentskandidaat van de Groene Partij. Als Clinton Elizabeth Warren niet uitpikt als vice-president dan zal dat door vele progressieve Democratische en onafhankelijke kiezers opgevat worden als de bevestiging dat Clinton in de kern niet deugt en onbetrouwbaar is. En Clinton zich zonder principes voegt in wat de big money van Wall Street haar opdraagt om te leveren.
