Europa jaagt The Pirate Bay richting Noord-Korea

Update 5 maart: Blogger William volgt het technische pad van TPB en komt niet uit in Noord-Korea, maar in Duitsland. Na een bepaalde server in Frankfurt wordt het volgens hem fake. Dat laat onverlet dat Noord-Korea politieke dekking geeft aan de TPB. Wat William doet is niet zonder risico. Hij zet de auteursrechten-industrie op het juiste pad. De noodzaak voor TPB om weldra echt te verhuizen naar een ver land neemt erdoor toe.  

Vandaag was het een slechte dag voor de Europese informatievrijheid. The Pirate Bay is door toedoen van de auteursrechten-industrie gesloten in Noorwegen en weer geopend in Noord-Korea. Aldus internetactivist en oprichter van de Zweedse Piratenpartij Rick Falkvinge. De absurditeit van de situatie is onmiskenbaar. Wat een paradox om voor een vrij internet uit te wijken naar een van de meest gesloten en onvrije landen ter wereld.

De gedwongen verhuizing is triester dan absurd. Reden is dat Noord-Korea goede sier maakt en de servers er onbereikbaar zijn voor de lange arm van de Amerikanen en hun handlangers, zoals dat smalend kan worden gezegd. Een van de meest krachtige websites voor de bescherming van de vrijheid van meningsuiting die tegen de Amerikaanse belangen indruist staat nu in Noord-Korea. Falkvinge vindt het onvoorstelbaar.

De gastvrije ontvangst van The Pirate Bay in Noord-Korea doet denken aan recente mediaontwikkelingen die een teken zijn van afnemende vrijheid in het Westen. Engelstalige nieuwszenders als Russia Today, PressTV en Al Jazeera snijden onderwerpen aan die westerse media niet aandurven omdat ze controversieel geacht worden. Zo werkt censuur, zelfcensuur of economische dwang. Deze ontwikkeling bevestigt het falen van westerse media. Julian Assange zocht asiel in de Ecuadoriaanse ambassade te Londen omdat de Amerikanen hem dicht op de hielen zaten. En nu dan The Pirate Bay. Wat volgt? Wanneer gaat Europa zich eens zelfverzekerd teweer stellen tegen de Amerikaanse invloed? Een Europese oplossing verdient de voorkeur.

Foto: De Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un tussen militairen.

VS breekt Europese vrijheden af vanwege eigen zakelijke belangen

Sinds de Tweede Wereldoorlog is de culturele dominantie van de VS immens. Da’s niet toevallig tot stand gekomen. Het komt voort uit een hechte samenwerking tussen bedrijfsleven en Amerikaanse overheid die nu al ruim 65 jaar bestaat. Het mes sneed aan twee kanten. In de koude oorlog kon de entertainmentindustrie (muziek en film) haar omzetmarkt in het buitenland door politieke druk van de Amerikaanse regering vergroten. En de VS kon zo haar manier van leven promoten. Kleine cultuurgebieden werden stuk voor stuk weggevaagd omdat de distributie door co-financiering en overname in Amerikaanse handen kwam.

De voorgeschiedenis is nodig om te begrijpen wat er op dit moment speelt met de door Brein afgedwongen blokkade van het Zweedse The Pirate Bay en de voorstellen om het internet in te perken. In de kern zijn het maatregelen die dienen om de Amerikaanse entertainmentindustrie onder het mom van een beroep op auteursrechten te beschermen. De farmaceutische industrie (Pfizer, Merck, Johnson and Johnson) maakt daar ook deel van uit. De bedrijven die nu een beroep doen op auteursrechten hebben in 65 jaar samenwerking met de Amerikaanse overheid een voorkeurspositie op kunnen bouwen die concurrenten op achterstand zette.

Er zijn verschillen met 1945. Film- en muziekindustrie hebben aan prestige verloren en hebben gretigheid en innovatie van toen ingewisseld voor gezapigheid van nu. Het prestige van de Amerikaanse manier van leven vol optimisme en groei heeft zowel na de Club van Rome als de huidige economische crisis aan aantrekkingskracht ingeboet. Er is met Occupy en Anonymous een tegenbeweging gegroeid die steeds meer steun vindt onder middengroepen die buiten de boot vallen. En de internetindustrie (Apple, Microsoft, Google, Twitter, Facebook) en de internetgeneratie zien de informatievrijheid als een verworven recht.

De Zweedse oprichter van de Piratenpartij Rick Falkvinge stelt dat de Amerikaanse regering stelselmatig aandringt op de ontmanteling van burgerlijke vrijheden in Europa en elders juist vanwege de bescherming van de eigen zakelijke belangen op het gebied van auteursrecht en patenten. Europese landen laten zich door de VS onder druk zetten en gaan daarmee tegen hun eigen culturele belangen in. Falkvinge ziet het voor zijn ogen in Zweden gebeuren, in Spanje gebeurt het en wij zien het in Nederland waar Brein in het publieke debat zoveel goodwill en overheidssteun krijgt dat een Haagse rechtbank dat als bijna vanzelfsprekend navolgt.

Stok achter de deur die de Amerikanen gebruiken zijn volgens Falkvinge de handelsbelangen en het dreigen door de Amerikanen met sancties. Landen worden uitgesloten als ze niet aan Amerikaanse eisen voldoen. De EU is blijkbaar te verdeeld en te onmachtig om weerstand aan de VS te bieden. Het via WikiLeaks gelekte telegram Stockholm 09-411 maakt inzichtelijk hoe groot de Amerikaanse invloed is waar het gaat om Pirate Bay: Behind the scenes, the Embassy has worked well with all stakeholders. Hetzelfde gebeurt in heel Europa.

Foto: Vladimir Lenin, Mickey Mouse en Jezus

Occupy-generatie zoekt vooruitgang door kritiek

Vooruitgang is een utopie. Dat denken komt mede uit sociaal-democratische bron. Nu het besef doordringt dat het niet meer vanzelfsprekend is dat volgende generaties het beter krijgen, zakt dat geloof weg. Mensen staan minder op elkaars schouders, vliegen minder hoog en worden cynisch. Het slaat de basis onder de samenleving weg. De Occupy-generatie symboliseert die teruggang, en biedt perspectief. Voorlopig onscherp.

Op het Indiase platteland of in de Chinese buitengebieden wordt nog vooruitgang geboekt. Maar in Europa viert cynisme hoogtij. Creatief schoppen van de generatie 1968 ligt achter ons. Na het ik-tijdperk van de jaren ’90 zitten we in de verbrokkeling. Vooruitgang is verhoging van welzijn. Geluk is op bepaalde plaatsen net iets dikker gezaaid. De edele wilde die zich aan de wereld onttrekt voelt weinig gemis. Evenmin als de geleerde die voluit in de wereld zit. Maar de analfabeet die graag mee wil doen voelt pijn. Of het talent dat niet aan kan haken omdat het geen goede scholing krijgt. Of de jongere generatie die niet meer aan de bak komt.

Zonder onderwijs wordt het moeilijk. Nieuw is dat goed onderwijs evenmin helpt. Oude waarden worden omgekeerd. Maatschappijcritici beweren dat onderwijs dient om mensen klaar te stomen voor economische activiteit die meerwaarde geeft aan bezitters van produktie- en kapitaalgoederen. Vroeger paste daarbij een beeld van een fabriek met een dichtschuivend hek. Nu is dat beeld gefragmenteerder en moeilijker te vangen.

Vooruitgang is een waarneming die leeft en feitelijk niet waar hoeft te zijn om invloed te hebben. Vooruitgang is meer dan politieke en economische ontwikkeling. Het betreft ook vrijheid en ontwikkeling van gedachten en overtuigingen. Lucht om te denken. Vertrouwen. Maar economische bestaanszekerheid is de basis van alles.

Foto: Balloon race, Hurlingham, London, 1909

Occupy Davos 2012: over onrust (99%) en onrust (1%)

Het World Economic Forum (WEF) dat van 25 tot 29 januari plaatsvindt in het Zwitserse Davos heeft een kamp van de Occupy-beweging. Met iglo’s in de sneeuw. Weliswaar aan de rand bij het station, maar toch. Georganiseerd door de Zwitserse sociaal-democraten samen met internationale en lokale Occupisten. Een jaar geleden bestond de beweging nog niet. Nu is het de spiegel waarin de macht kan kijken.

Naar Davos komen staatsleiders en bestuursvoorzitters van topbedrijven. Niet de spreekwoordelijke 1% die de wereld bezit, maar 1% van de 1% verzamelt zich hier. Een enkele helicoptervlucht vanuit Zürich kost 4200 euro. Het WEF reageert in een Global Risk Report op de bezwaren tegen ongelijkheid zoals die door Occupy worden verwoord. Want de gevestigde macht beseft dat het eigen verdienmodel in gevaar komt als de sociale en economische onrust toeneemt. Banken en bedrijven kunnen overigens hun verdienmodel verbeteren door zelf minder te verdienen. Samenwerking met Occupy zou de wereldwijde beroering kunnen dempen.

Occupy heeft nu al invloed. Hoewel aan de marge. Maar invloed moet groeien. Occupisten worden niet toegelaten om op het WEF te spreken ‘omdat ze alleen kritiseren’. En da’s blijkbaar niet de bedoeling. De opmerking van een WEF-woordvoerder wie de belangrijkste vertegenwoordigers van Occupy zijn is veelzeggend. Het gaat voorbij aan twee vragen. Namelijk hoe representatief is de verzamelde bedrijfselite in Davos en waarom zou een tegenbeweging oude organisatiestructuren imiteren? We zien verder in Davos 2013.