Strijd om Avdiivka in Oost-Oekraïne. Een dag uit het leven van Nadezhda, Svetlana, Ivan en Aleksandr

De ellende van de oorlog in Oost-Oekraïne gaat door. Het begon in 2014. Nu weer wordt het onder controle van de regering zijnde Avdiivka met raketten beschoten. Met vele doden in de afgelopen dagen volgens de dagrapporten van de OVSE.  En aan de andere kant van de frontlijn ligt Yasynuvata waarvan het behoud de voorwaarde is voor de leiders van de zogenaamde Volksrepubliek om aan te mogen blijven van de leiders in de Russische Federatie. Zo lopen de belangen. Zo cynisch is oorlog. Hard tegen hard. Agressie is overal, maar de vraag wie de strijd om Avdiivka begon is niet de echte vraag. Het is buurland de Russische Federatie dat de oorlog gaande houdt en Oekraïne bestaansrecht ontzegt. Als dat niet verandert moddert de oorlog verder. Raketten belanden in keukens van gewone mensen, zoals fotograaf Christopher Nunn in een tweet zegt. Oorlog levert niks op voor de bevolking. De conclusie achteraf is altijd dat de oorlog nooit begonnen had moeten worden. Oorlogswinstmakers, politieke avonturiers en cynische politici gedijen bij oorlog. De baboesjka’s, kleine handelaren en de mensen die gewoon hun eigen leven willen leiden zijn het slachtoffer.

In de Russisch-Oekraïense oorlog vechten militairen tegen burgers

‘Autoriteiten vullen hun zakken en maken ons schuldig’, zo zegt een inwoonster van Avdiivka in de provincie Donetsk dat onder controle van het Russische hybride leger staat. Tegenstellingen zijn soms oorzaak, soms gevolg van de oorlog. Meestal lopen in oorlogen oorzaak en gevolg door elkaar heen. Niemand, maar zeker de bevolking weet dan nog precies waarom de oorlog ooit begon en wat het doel er ook al weer van was.

Wraak, haat, oorlogswinst en machismo voeden de militairen. Zeker de aanvallers gedragen zich als kinderen met hun militair materiaal, vlaggen, uniformen en bravoure. De grootste tegenstelling zit ‘m niet in de strijd tussen partij A en B die met hun bommen en granaten elkaar bestoken, maar tussen militairen en burgers.

De bevolking is machteloos in een oorlog waar het niet om heeft gevraagd en die hun alleen maar materiële en immateriële schade berokkent. Elk land zou in onbewoonde gebieden verplicht een speelterrein voor militairen met een teveel aan testosteron moeten inrichten. Dan kunnen ze in hun zandbak met elkaar spelen.