Gekooide moslimvrouwen worden in Nederland aan hun lot overgelaten

Volgens het rapport ‘Leven in gedwongen isolement’ van het Verwey-Jonker Instituut leven er in Amsterdam 200 tot 300 vrouwen in gedwongen islolement. In opdracht van de gemeente Amsterdam onderzocht het instituut in 2011-2012 hoeveel ‘verborgen vrouwen‘ er in de hoofdstad zijn en met welke problematiek dat samengaat. De vrouwen zijn in meerderheid te vinden in wijken met de grootste concentraties islamitische bevolkingsgroepen. Als herkomstlanden worden ook Thailand, China, Vietnam, Brazilië, Portugal of Rusland genoemd. Maar de meerderheid komt uit islamitische landen als Marokko, Turkije, Tunesië of Pakistan.

PvdA-kamerlid Khadija Arib heeft kamervragen gesteld aan de ministers Ivo Opstelten van het ministerie van Veiligheid en Justitie, en Gerd Leers van Immigratie, Integratie en Asiel. Ze verwijst naar eerdere debatten over islamitische vrouwen die door hun echtgenoten thuis worden opgesloten en vraagt zich af wat de overheid in de afgelopen vijf jaar heeft gedaan om te zorgen dat deze vrouwen kunnen deelnemen aan de samenleving. Ze is benieuwd naar de resultaten van de aanpak. Arib vraagt zich verder af of het geïsoleerd houden van deze vrouwen een strafbaar feit is en wat de overheid concreet gaat doen aan de opsporing en vervolging.

Het gedwongen thuishouden van deze voornamelijk moslimvrouwen zie ik als een grote schande voor onze Nederlandse rechtsstaat. Ondergeschikt is of de motieven worden ingegeven door religieuze of culturele aspecten, of een combinatie daarvan. Deze vrouwen hebben recht op bescherming en recht op een eigen leven dat niet door mannen geleefd wordt. De vrijheid van godsdienst garandeert dat ieder individu de keuze heeft om zijn of haar godsdienst of levensovertuiging vrij te belijden. De overheid dient te waarborgen dat ieder in Nederland wonend individu in de praktijk die vrijheid heeft. Een misverstand is dat ingrijpen de vrijheid van godsdienst aantast. Juist het niet ingrijpen door de overheden tast de vrijheid van godsdienst aan.

Foto: Islam in Amsterdam

Marokkaans straattuig mishandelt en daarmee is alles gezegd

Parool.nl besteedt op 5 mei met twee berichten aandacht aan hetzelfde feit. Om 11.00 uur zegt een stuk Baby na straatruzie overleden: ‘Een zwangere  Amsterdamse die op de Nieuwendijk door vijf Marokkaanse mannen was mishandeld, is kort daarop te vroeg bevallen, waarna de baby is overleden‘. Het stukje zegt verder dat de vrouw van Marokkaanse komaf was, een Surinaamse vriend had en door de vijf mannen voor ‘negerhoer’ werd uitgescholden. Om 16.02 uur doet een ANP-stuk Baby mishandelde zwangere vrouw overleden verslag van hetzelfde feit met weglating van de etnische bijzonderheden. Het sluit af met de mededeling dat de verdachten onder de 18 jaar waren, maar ‘de politie kon verder niets zeggen over hun identiteit‘.

Eerst plaatst Het Parool om 11.00 uur dus een verslag van de mishandeling op de Nieuwendijk met vermelding van bijzonderheden. Maar 5 uur later plaatst om 16.02 uur hetzelfde nieuwsmedium een bericht online dat alle bijzonderheden over de achtergronden van zowel daders als slachtoffers weglaat. Wat is hier aan de hand?

Inmiddels kent het bericht op Google Nieuws meer dan 50 vindplaatsen. Aan de hand van het bericht in Het Parool ‘Baby na straatruzie overleden‘ zijn kamervragen gesteld. Op 7 mei vraagt Joram van Klaveren (PVV) met ‘De dood van een baby na de racistische mishandeling van de moeder door Marokkaans straattuig‘ naar de strafafhandeling van de daders die blijkbaar onbestraft zijn. Khadija Arib (PvdA) vraagt op 9 mei met ‘Mishandeling van zwangere vrouwen‘ naar het verband tussen het overlijden van een ongeboren vrucht en mishandeling. Zij vraagt ook of de mishandeling van zwangere vrouwen voldoende kan worden bestraft.

Bart Schut vraagt in een opiniestuk in De Volkskrant op 8 mei of Marokkanen een racismeprobleem hebben. Hij merkt op dat de mishandeling al op 26 maart plaatsvond en hij vindt het opmerkelijk dat de gebeurtenis nu pas opgepikt wordt door de media. Een en ander maakt opnieuw duidelijk dat racisme niet voorbehouden is aan een bepaalde etniciteit of politieke stroming, maar overal voorkomt. Dat ontkennen of wegpoetsen zoals Het Parool met het tweede bericht lijkt te doen werkt averechts. Dat het om Marokkaans straattuig gaat lijkt een voldoende constatering waar ook andere Marokkanen zich krachtig tegen moeten kunnen uitspreken.

Foto: Foto bij bericht Baby na straatruzie overleden op Parool.nl. Credits Maarten Brante

Onderzoek alle religieuze instellingen

Update 30 april 2016: Wim Deetman zou door intimidatie van slachtoffers een parlementair onderzoek naar het misbruik in de katholieke kerk verhinderd hebben. Hij ontkent. Maar waarom heeft het parlement zelf niet doorgepakt? Een vraag die 6 jaar geleden al gesteld werd en nooit fatsoenlijk beantwoord is door de politieke partijen. En de samenleving. 

De PvdA wil een parlementair onderzoek naar seksueel misbruik binnen katholieke instellingen. Dit onderzoek zou meer boven water kunnen krijgen dan de commissie-Deetman, vindt PvdA-Kamerlid Khadija Arib. VVD en CDA zien niets in een parlementair onderzoek.

Wat in katholieke instellingen is gebeurd past in een patroon. Religieuze instellingen, waaronder scholen, zijn relatief gesloten en trekken verkeerde mensen aan. Het is gewenst dat nauwkeurig in kaart wordt gebracht wat in de naam van religie is gebeurd binnen religieuze instellingen. Slachtoffers van sexueel misbruik en mishandeling verdienen genoegdoening.

Publiciteit richt zich nu op het onrecht binnen de katholiek instellingen en het tekortschieten van het katholieke klachtenbureau Hulp en Recht. De commissie Deetman laat geen spaan heel van de opvang van slachtoffers. Wellicht bedoeld als bliksemafleider en doofpot valt de katholieke kerk toch te prijzen dat het sowieso in 1995 een klachtenbureau heeft opgericht.

Het CDA voelt zich blijkbaar direct aangesproken door de vraag van kamerlid Arib en schiet in de verdediging voor katholieke instellingen. Da’s een gemiste kans. Want het sexueel misbruik binnen alle religieuze instellingen zou boven water moeten komen.

Nederland kent een scheiding van kerk en staat die religieuze organisaties autonomie en handelingsvrijheid geeft. Ze opereren zonder bevoogding van de staat. Maar omdat de staat de grondrechten van individuen behoort te garanderen, en er structurele misstanden binnen religieuze instellingen zijn geconstateerd, behoort de staat in te grijpen. De staat kan niet langer afzijdig blijven. Want hoewel het grootste misbruik mogelijk achter ons ligt weten we dat niet zeker. Het is onduidelijk of het volledig over is en het oude patroon zich bij nieuwe religies niet herhaalt.

Om een en ander in kaart te brengen is het daarom gewenst dat er een parlementair onderzoek komt naar misstanden binnen alle religieuze instellingen van Nederland. Het accent kan daarbij gelegd worden op misbruik en intimidatie van kinderen omdat daar de emoties en maatschappelijke gevolgen het grootst zijn. Indien een onderzoek breed wordt opgezet en als het ware het leed over de politieke partijen verdeelt valt te verwachten dat er consensus over de uitgangspunten kan worden bereikt. Het is te hopen dat mevrouw Arib haar pleidooi voor een parlementair onderzoek verbreedt naar alle religieuze instellingen.

Foto: Kamloops Indian residential school group met kerkje, Canada