Opmerkingen bij een video die de vraag stelt of christenen met niet-christenen mogen daten. Het antwoord is overigens ‘nee’

Godsdienst en voetbal hebben veel gemeen. Ze zijn de moeite waard en hebben een functie, maar het zijn de bemiddelaars, de uitleggers, de exegeten, de analisten die het verprutsen en de zin en opzet ervan verpesten. Wat zo beperkt als zij het uitleggen door er een mening aan vast te spijkeren waren godsdienst en voetbal nooit bedoeld. Deze bemiddelaars en zelfbenoemde ‘vertalers’ blijven hangen in hun eigen belangrijkheid en het verdienmodel van de analyse die een doel op zichzelf wordt. Het komt voor de godsdienst of het voetbal te staan. Zonder deze exegeten met hun oeverloos geklets zouden godsdienst en voetbal aan waarde winnen.

Er zijn overigens ook verschillen tussen godsdienst en voetbal. Het is het woord tegen het beeld. Voetbal is fotogenieker dan godsdienst. Uitleg van godsdienst is ingebakken in het wezen ervan en er zelfs de reden van bestaan van. Godsdienst krijgt pas vorm door verklaarders en uitleggers. Ze pimpen een dode letter die de schijn van een van bovenaf ingegeven letter heeft op tot voorstelling. Pas dan komt godsdienst tot leven. Maar voorwaarde voor geschikte duiding is om degenen die zich door een specifieke godsdienst willen laten inspireren ruimte te laten of op z’n minst de illusie van ruimte te geven. Dat laten deze zitstoel-theologen na.

Dat is de paradox van godsdienst. Het heeft het mensenwerk van de uitleggers nodig om tot ontplooiing en groei te komen, maar een dichtgespijkerde uitleg die een doel op zichzelf wordt ontneemt er adem aan en maakt het klein. Godsdienst die geen grootsheid en ruimdenkendheid in zich bergt houdt op godsdienst te zijn die de wereld bezweert en tot orde brengt en wordt teruggebracht tot de visie van de uitleggers.

Neem de video ‘Is It Okay for a Christian to Date a Non-christian?’ Op zich al een verontrustende titel, maar het antwoord door de spreker die zich positioneert als een wijs man die elk argument kan weerleggen maakt het er nog schrijnender op. Hij beantwoordt de vraag met een volmondig ‘nee’. Hij wijst af dat christenen met niet-christenen daten. Deze twee mannen analyseren niet alleen hun christendom dood, ze vullen het ook nog eens aan met meningen waarvan ze claimen dat die meer zijn dan hun eigen verzinsels. Ze maken hun godsdienst morsdood. Deze mannen timmeren aan de weg door de godsdienst die ze hebben geannexeerd strak dicht te timmeren. Dit soort profeten maakt een godsdienst groot door die af te breken. Mijn reactie:

Foto: Schermafbeelding met eigen reactie van video ‘Is It Okay for a Christian to Date a Non-christian?’ op YouTube-kanaal van Real Truth. Real Quick van de Watermark Community Church in Dallas Texas. Met afbeelding van Todd Wagner. 

Advertentie

De blinde vlek van Rijxman en Sengers: praten over media zonder mediakritiek

‘Misschien is het wel zaak als de media zich wat minder op meningen richten. Nederlandse media grossieren in opinie. Feiten zijn schaars. Daarom kan de feitenvrije politiek floreren en zit er een kabinet dat flink heeft bezuinigd, maar glashard volhoudt dat het nergens in de samenleving pijn heeft gedaan. Bestuurders en volksvertegenwoordigers volharden in een papieren werkelijkheid; als het op papier goed geregeld is, dan zal het in de praktijk vast ook wel zo zijn. Er zijn verontruste burgers (PGB-alarm) en Bekende Nederlanders (ouderenzorg) nodig om dat beeld te corrigeren.’ Aldus Fred Sengers in een opinie-artikel in Villamedia.

Naast feiten en opinie in de establishment media is er ook de analyse. Aan die driedeling gaat Sengers wat al te makkelijk voorbij. Begrijpelijk, want dat past niet in zijn betoog omdat feiten, opinie en analyse in elkaar overlopen en er tussen deze categorieën geen waterdichte schotten bestaan. Met feiten bedoelt hij trouwens ook dat wat het resultaat is van onderzoekjournalistiek. Dan krijgen feiten een andere lading omdat de taak van de journalistiek niet zozeer het weergeven, maar het achterhalen ervan is. Maar zijn observatie om de columns, persoonlijke opinies en commentaartjes in de media te vervangen is zinvol. Het spaart een hoop ruimte en tijd voor iedereen. De analyse die zich baseert op de feiten kan dan opgewaardeerd worden.

Kern van Sengers’ betoog is dat het rechts-populisme niet moet worden overschat. De Boze Witte Man (BWM) is een constructie van zoekende media die menen de voeling met de polsslag van de samenleving kwijt te zijn. En vervolgens uit paniek wat roepen voordat ze aan een analyse toekomen. Daarom zijn ze na de winst van Trump in de overdrijving geschoten. Voorzitter Raad van Bestuur Publieke omroep Shula Rijxman laat in een ingezonden brief in De Volkskrant zien hoe dat werkt. Ze maakt het bont. De titel boven haar brief ‘Publieke omroep gaat leren van Trump’ tekent Rijxmans paniek. Wat zouden in hemelsnaam Nederlandse media kunnen leren van Trump? Toch niet het feitenvrije betoog en het uit de context halen van de feiten door de rechts-extremistische site Breitbart waarmee Trump verbonden is? Rijxmans pleidooi komt neer op een opwaardering van de opinie (‘de stem van alle groepen’) en de emotie (‘de gevoelens in onze samenleving’) in de publieke omroep. Hier keert Sengers zich terecht tegen. Rijxman bewandelt een doodlopende weg.

Juist nu moeten media uitgaan van feiten. Juist nu moeten media verder gaan dan de politiek op te hangen aan personen en een schematisch dualisme dat te simpel is om de realiteit te vangen. Het begin van een analyse over de opkomst van president-elect Trump begint bij president Obama en de Democratische partij die de macht van Wall Street niet hebben aangepakt en zich vervreemd hebben van grote delen van hun achterban. Het is niet zozeer dat de Amerikaanse media het ongenoegen daarover van de Boze Witte Man niet hebben gesignaleerd, ze hebben eerder de stap daarvoor gemist. Namelijk de feiten en analyse over het angsthazerige en slappe beleid van Obama die is ingekapseld door de macht van het grote geld en zijn kiezers uit 2008 en 2012 in de steek liet. Hillary Clinton verloor de verkiezingen omdat ze de failliete boedel van de Democratische partij kaapte zonder daar iets aan te willen veranderen. Met als gevolg dat kiezers uit de achterban van de partij haar niet steunden in cruciale staten als Pennsylvania, Ohio of Wisconsin.

Zo bekeken is de les voor Nederlandse media waar Rijxman en Sengers op zoek naar zijn makkelijk te vinden. Namelijk het met feiten openbaren hoe de macht werkt met als doel om de macht van het establishment (‘de elite’) terug te dringen en die van de gewone burger te vergroten. Als media dan toch een maatschappelijke en politieke functie zeggen te willen hebben is het blootleggen van de oorzaak van het ongenoegen zinvoller dan het blootleggen van de gevolgen van het ongenoegen. Daarom schiet de analyse van Rijxman tekort als ze zegt aandacht te willen besteden aan de opinie en emotie van de sociaal achtergestelden, de BWM.

Maar dat levert twee problemen op. Onderzoeksjournalistiek is duur en arbeidsintensief en grotendeels wegbezuinigd. Het tweede probleem is principiëler van aard, namelijk de macht van mediabedrijven zelf. Ze opereren niet in een maatschappelijk vacuüm, maar nemen een economische en politieke positie in. Vooral de top van een mediabedrijf heeft er niet altijd belang bij dat alle feiten ongefilterd gepubliceerd worden. Daar helpt geen redactiestatuut aan. Het mechanisme om dat te blokkeren werkt subtiel en indirect. Onder meer door overplaatsing van journalisten of het korten van onderzoeksbudgetten. Daarnaast zijn de politiek en journalistiek onaanvaardbaar met elkaar verknoopt. Rijxman en Sengers voeren een debat over de media dat de macht van de media buiten beschouwing laat en daarom precies dat bevestigt dat ze willen corrigeren.

Foto: Sociale media.

EU versoepelt invoer voedsel uit omgeving Fukushima, terwijl de straling niet afneemt

Bijna ongemerkt is het op 19 oktober gepasseerd. De Europese Commissie heeft de import van diervoeders en levensmiddelen uit prefecturen die aan Fukushima grenzen versoepeld. Import van voedsel uit de Fukushima prefectuur naar de EU blijft nog verboden. Op 11 maart 2011 werden vier kernreactoren in de gemeente Okuma zwaar beschadigd, in drie reactoren vond kernsmelting plaats. De radioactieve straling die vrijkwam bereikte niveau 7, dat overeen kwam met de ramp in de kernreactor van  het Oekraïnse Tsjernobyl in 1986.

De EU spreekt haar vertrouwen uit in de informatie over de radioactieve besmetting van voedsel in het betreffend gebied die de Japanse autoriteiten aanleveren. Voor de EU is het aanleiding om in bepaalde gevallen niet langer om de analyse via monsters van diervoeders en levensmiddelen te vragen. Voor de aangrenzende prefecturen Gunma, Ibaraki, Tochigi, Miyagi, Saitama, Tokyo, Iwate, Chiba en Kanagawa worden nog uitsluitend analyse van champignons, thee, visserijproducten, bepaalde eetbare wilde planten, bepaalde groenten, bepaalde vruchten, rijst en sojabonen en de verwerkte en afgeleide producten daarvan geeist.

Toch is het de vraag of de Japanse autoriteiten voldoende overzicht hebben om het Standing Committee on the Food Chain and Animal Health; Afdeling: Toxicological safety of the food chain van de EU adequaat voor te kunnen lichten. Volgens Wikipedia werd nog in april 2012 in de prefectuur Gunma met cesium besmet vlees gevonden. En volgens eigenaar TEPCO is de straling in kernreactor 3 in Fukushima nu zelfs hoger dan een jaar geleden. Volgens Arnie Gundersen van Fair Winds wordt de besmetting eerder groter dan kleiner. Dit treft de voedselketen. Ook zoetwatervis als forel raakt besmet. Aan de versoepeling van de voedselimport uit de omgeving van Fukushima is geen politiek debat, maar een technisch-administratieve toetsing voorafgegaan.

Foto: Kaart van prefecturen in West-Japan, omgeving prefectuur Fukushima

Revolution Action met Andrea Giacobbe

Is de oproep om in opstand te komen meer dan romantiek die een opstandige generatie past? Verdringen de leuzen en de oproep de revolutie juist niet? De Duitse hardcore groep Atari Teenage Riot nam ‘Revolution Action’ in 1999 op. Aanstekelijke muziek en vormgeving die nu ouderwets aandoen. De Brechtiaanse vlucht in vervreemding blokkeert de identificatie, maar ook de analyse. De oorspronkelijk Italiaanse fotograaf en filmer Andrea Giacobbe regisseert. Zijn vorm leent zich ook voor commercials van Vichy, Nestea, Volvic, SonyErickson of Evian. Of foto’s voor Diesel of Nike. Zal een oproep tot revolutie ooit meer dan vorm zijn?

Action!
Come on! go!
It’s time to live and it’s time to die! (x3)
It’s time to live – revolution action!
What we gonna go for? what we gonna go for?
What we gonna go for? revolution action!
What we gonna go for? what we gonna go for?
What we gonna go for? revolution action!

Welcome to step one – I can’t wait no longer –
Let’s make it happen!
Another investigation of our generation!
Sublime information!
The collapse of a century!
I’m targeted at the whitehouse
Like a bullet from a gun! waste my life from scratch
But at least we will leave a bad taste in your mouth!
Dope – fly – fly – don’t take it!
Take it out too far and I won’t fake it!
A blank promise – your words –
Nothing else than another hell ride
We got to!

Revolution action! what we gonna go for? (x3)
Revolution action!
Revolution – action (x4)
We got to, got to….
Are you ready?

Foto: Andrea Giacobbe, Diesel print advertising. Berlijn, 1999.

CDA zoekt eenheid in de ontkenning van tegenstellingen

Het CDA poogt in het rapport ‘Om eenheid en inhoud’, ook: de commissie Rombouts, om de recente verkiezingsnederlaag te verklaren. Sinds 2007 heeft de partij meer dan 70% van haar electoraat verloren. Deze neergaande trend komt volgens de opstellers door meer dan ontkerkelijking of ontzuiling. Want: ‘Wij hebben deze neergaande lijn ook aan onszelf te danken. Decennialang heeft het CDA afwisselend met links en rechts geregeerd. Dit heeft de partij gemaakt tot kampioen ‘compromissen-uitleggen’. Het is steeds onduidelijker geworden waarvoor het CDA zelf stond. Ons profiel werd flets, vlak, kleurloos, niet onderscheidend.’

Het rapport doet een interessante poging om weer eenheid te brengen in een verdeelde partij. Mijn oog blijft haken op aanbeveling 12: ‘Het is nu zaak de uitvoering van het rapport Frissen weer voortvarend ter hand te nemen.‘ In bijlage 3 staan de aanbevelingen opgesomd van het rapport ‘Verder na de Klap‘ van die commissie Frissen uit november 2010. De vorige klap dus. Onder het kopje ‘Nieuwe koers, krachtig geluid’ staat: ‘Het CDA moet een krachtig geluid laten horen, voorbij de verouderde analyse van de tegenstelling linksrechts.’

Ontkennen van ideologische tegenstellingen is het lek onder water. Het CDA kan gezien haar corporatistische instelling niet kiezen. Vervolgens verft de partij het lek groen en noemt dat nieuwe duidelijkheid. Of in CDA-orakeltaal: ‘eenheid’ of ‘bekendheid’. Ofwel, de tegenstellingen worden niet opgelost, maar omcirkeld.

Is nou volgens het CDA de tegenstelling links-rechts verouderd, of is de analyse ervan verouderd? Het maakt weinig uit, want de tegenstelling links-rechts is helemaal niet verouderd. Ondanks nieuw pragmatisme tooien partijen zich opnieuw met ideologische veren. Daar schudden ze trots mee voor de camera’s om die in de binnenkamers weer af te doen. Maar het CDA meent naakt de publiciteit te kunnen passeren en verklaart de links-rechts tegenstelling verouderd. Wat rest is de mist om de tegenstellingen aan het oog te onttrekken.

Foto: Dorp en kerk in de mist.

PressTV breekt het nieuws: Julian Assange werkt voor de Mossad

Het Iraanse PressTV weet hoe het zit: Julian Assange is een agent voor de Mossad. Vietnam-veteraan Gordon Duff pent zijn kritiek exclusief op. Hoewel, nu ook weer niet zo exclusief dat het ook op VeteransToday verschijnt. Israel Shamir heeft dat uitgeplozen in zijn column voor Counterpunch en geeft kritiek op de kritiek van Duff. Shamir houdt wel van gekken: ze zoeken antwoorden en het is niet hun fout dat ze die niet kunnen vinden. Waarom-ie deze keer wel de klinkklare onzin van Duff ontmaskert? Omdat Iran ernstig moet worden genomen vanwege de ontwikkeling van een atoombom, aldus Shamir. Het klinkt als de draai aan een column.

Internet staat bol van vragen en antwoorden. Van analyses, theorieën en Breaking News waar een normaal mens z’n benen over breekt. Het complot is het Higgs-deeltje van de blogosfeer. Het krijgt er volume door. Mijn reactie werd niet geplaatst. Zo objectief is PressTV nou ook weer niet. Zeker omdat het in het verkeerde complot past. Mocht Gordon Duff langskomen geef ik het maar: Nice analysis. Indeed Assange’s recent coast to coast tour bore quite a stir. The Jewish lobby hooted in the halls. Certainly for a free lunch? Very true, one day in 1979, the situation in Iran changed. Freedom of religion was established. Jews, christians, socialists, liberals, liberated women, homosexuals and atheists visited Iran. The land of the free. Gordon Duff is one of the intellectuals I’ve missed all my life. How shrewd he is. Controversial? No, a great comedian. Although an asset. Can’t he join WikiLeaks as a senior analyst? So Assange knows how to beat the devil. We blijven bezig.

Foto: Waarheid of leugen.

Versplinterd Syrië laat de toeschouwer verdeeld achter

‘Het Syrische volk zal ook deze turbulente tijden overwinnen. Syrië is in haar jonge geschiedenis eerder en meermaals door moeilijke en uitdagende periodes gegaan en is er altijd sterker uitgekomen. Een van de steunpilaren van dit succes was steeds de solidariteit tussen het Syrische volk. De criminelen die nu een spoor van vernieling achterlaten zullen op het gepaste tijdstip door het Syrische volk ter verantwoording worden geroepen voor hun misdaden.’  Aldus de conclusie van een analyse uit 2011 van Kris Janssen uit Antwerpen.

Janssen stuurt zijn ‘Een analyse van de gebeurtenissen in Syrië‘ naar de onafhankelijkheid claimende ‘Mediawerkgroep Syrië‘. In oktober 2011 besteedde ik aandacht aan deze Mediawerkgroep die nieuwsbron is op de site van de Syrian Friendship Association. Een document door WikiLeaks geopenbaard -de ‘Syria Files‘- geeft aan dat Janssen een Engelse vertaling van zijn analyse op 11 december 2011 naar de Syrische minister van Informatie, Adnan Hassan Mahmoud stuurt. Janssen zegt uit te kijken naar toekomstige samenwerking.

De conclusie van Janssen is achterhaald. Kenmerk van de Syrische oorlog is dat er geen winnaars zijn, maar alleen verliezers. Syrië komt niet sterker uit het huidige conflict, maar raakt versplinterd en verzwakt. Criminelen zitten overal. Dat zijn de jihadisten die de fotograaf Jeroen Oerlemans ontvoerden die uiteindelijk werd bevrijd door strijders van het Vrije Syrische Leger. Het eerste noemt de Mediawerkgroep Syrië, het laatste niet. Dat zijn de troepen van Assad die steden bombarderen. Da’s het Vrije Syrische Leger dat ook burgerslachtoffers maakt. Wie gaat al die groepen ter verantwoording roepen? Als ze het al overleven.

In Syrië bestaat geen waarheid of makkelijke oplossing. Wat media ook beweren in hun ongetwijfeld gemeend streven om verslag te doen van een situatie met zicht op eenheid, innerlijke kracht en onderscheid tussen goed en kwaad. Dat ontbreekt echter. Het moet eerst erger worden voordat het beter wordt. De toeschouwer kan zich niet identificeren met een strijd zonder perspectief en hoop. Door die versplintering kunnen media en mediawerkgroepen zich bewijzen door dat ontbreken van focus als focus te nemen. Anders werkt niet.

Foto: Syrië voert “oorlog tegen de media”, 2011