
Update: Vice-premier Lodewijk Asscher heeft zich vanmiddag fel uitgesproken tegen Turkse bemoeienis met het Nederlandse pleegkinderbeleid. Hij benadrukt dat het een interen Nederlandse kwestie is. Voorzitter Ayhan Üstün van de parlementaire commissie voor mensenrechten denkt daar volstrekt anders over. Hij spreekt zich tegenover de NOS als volgt uit: ‘De mensen over wie we het hebben, zijn onze burgers en behoren tot ons ras. Het zou niet juist zijn voor een land om niet over zijn eigen burgers te spreken.’ Hier botsen het individualisme van de Nederlandse liberale democratie en het groepsdenken van de Turkse staat.
Een Turkse parlementaire onderzoekscommissie zegt een reddingsactie te beginnen voor pleegkinderen van Turkse herkomst in Nederland, België en Duitsland die zijn ondergebracht bij christelijke of homoseksuele pleegouders. Alsof atheïstische, Koerdische, Alevitische of communistische pleegouders wel hun goedkeuring zouden wegdragen. Het vindt dat de kinderen bij ouders met dezelfde religieuze en culturele achtergrond ondergebracht zouden moeten worden. Maar Bureau Jeugdzorg zegt dat deze onvoldoende te vinden zijn.
In Nederland is opschudding ontstaan omdat een in Den Haag wonend lesbisch stel na bedreigingen moest onderduiken. Het voedt de negenjarige van oorsprong Turkse Yunus op. Naar verluidt werd het bij de in Nederland wonende Turkse ouders weggehaald vanwege aanwijzingen voor mishandeling. De gemeente Den Haag is boos over de bemoeienis van Turkse politici met dit pleegkind. Zelfs de Turkse premier Erdogan die volgende week Nederland bezoekt meent zich ermee te kunnen bemoeien. Dit geroep vanaf de zijlijn roept de vraag op of het de Turkse politici om het welzijn van pleegkinderen als Yunus te doen is. Stille diplomatie door overleg met de ministers van Justitie, Volksgezondheid en Buitenlandse Zaken ligt meer voor de hand.
Een en ander werd op scherp gezet door de nog steeds in Nederland wonende biologische moeder. Ze laat zich in de publiciteit neerbuigend uit over de lesbische achtergrond van de pleegouders. De toon van de moeder van Yunus is opvallend. Zij suggereert dat-ie vanwege de achtergrond van de ouders niet kan worden opgevoed. Bureau Jeugdzorg verklaart het tegendeel. Het lesbisch stel doet alle moeite en stelt zich open voor de Turkse cultuur. De biologische moeder moet maar eens goed bij zichzelf te rade gaan en zich afvragen waarom haar zoontje ooit uit huis werd geplaatst. Dat lijkt zinvoller dan te roeptoeteren in de Turkse media die een Groot Turkse agenda voeren waar elke minderheid een bedreiging voor de Turkse identiteit vormt.
Plaatsing van pleegkinderen is een mathematisch probleem. In 2005 had zo’n 46,5% van de Zuid-Koreanen geen religie, aldus Wikipedia. Moeten dat van elke 200 Zuid-Koreaanse pleegkinderen er 93 bij pleegouders zonder religie terechtkomen? Is het logisch dat van elke 100 geadopteerde kinderen uit Sri-Lanka er 69 naar boeddhistische pleegouders gaan? Van de Sri-Lankezen is 69,1% boeddhistisch, aldus Wikipedia. Eind vorige eeuw bleek zo’n 59% van de Chinezen geen religie te hebben. Horen 59 van elke 100 Chinese pleegkinderen dan thuis bij pleegouders zonder religie? En moet ook de biometrische verdeling zoals ras matchen tussen pleegkind en pleegouders? Wat sommige Turkse media en politici roepen getuigt niet alleen van opgeschroefd nationalisme en discriminatie tegenover andersdenkenden, maar is logistiek praktisch simpelweg onhaalbaar.
Foto: De Turkse premier Erdogan.
Vind ik leuk:
Like Laden...