Nederlandse christenen bidden voor Afghaanse christenen terwijl ze weten dat het geen praktisch nut heeft. Voor wie is het gebed bedoeld?

Directeur Maarten Dees van stichting Open Doors die opkomt voor vervolgde christenen zegt dat ‘we’ praktisch niet zoveel kunnen voor Afghaanse christenen. Tot wie hij zich richt en waarom Dees hier een punt van maakt is onduidelijk. Het lijkt mede een symbolische uitspraak die is bedoeld om zijn eigen stichting te profileren door aan te haken bij de actualiteit. Open Doors helpt christenen wereldwijd met financiële steun.

Volgens officiële cijfers is van de ruim 36 miljoen inwoners 99,7% van de Afghanen islamitisch. Dus 0,3% van de bevolking of 110.000 Afghanen belijden een minderheidsgodsdienst waarvan het christendom er een van de vele is of belijdt geen godsdienst.

Het lijken getalsmatig en praktisch eerder de 10% tot 15% sjiitische moslims die te vrezen hebben van de streng soennitische Taliban, de soennitisch terroristische beweging Al Qaida die is verstrengeld met de Taliban en vooral de Afghaanse afdeling van het anti-sjiitische IS die sjiieten actief met geweld bestrijdt.

Directeur Dees zegt praktisch niet zo veel te kunnen voor de Afghaanse christenen. Dat is een understatement. Want Dees en zijn medechristenen kunnen helemaal niets doen voor de Afghaanse christenen. Dees en zijn achterban zijn machteloos. Hij geeft aan wel voor de Afghaanse christenen te kunnen bidden omdat het dat is ‘wat de bijbel ons vraagt te doen’.

Voor wie bidden zin heeft is de kernvraag. Het is opmerkelijk dat christenen die voor het gebed samenkomen suggereren dat bidden helpt, terwijl Dees zegt dat het praktisch niet helpt. Het zal dus hooguit denkbeeldig helpen. Dat is het domein van de hersenschim en de illusie.

Dit gebed lijkt vooral te gaan om gemoedsrust van Nederlandse christenen die hun eigen machteloosheid met een idee van daadkracht en bedrijvigheid willen verjagen door zich met elkaar te verbinden.

Duizenden godsdiensten zijn gescheiden werelden die over de wereld zijn verkaveld en niet of slechts beperkt op elkaar aansluiten. Voorbeden en dankzeggingen van de ene godsdienst komen niet aan in een andere godsdienst en zijn op de eigen God en geloofsgemeenschap gericht. Dus ook theoretisch is de werking van het gebed beperkt. Het is bovenal een poging om het individuele geloof en de geloofsgemeenschap te versterken. Het gebed is uitsluitend bedoeld voor binnenlands gebruik. Deels bedoeld vanuit zingeving en troost, deels vanuit fondsenwerving en publiciteit.

De logica van dit gebed is dat de protestante God van Nederland wordt gevraagd zich de nood van de wereld aan te trekken. Of dat aansluit op de frequentie van de soennitisch-islamitische God van Afghanistan is dubieus.

Al Jazeera ontkent dat terroristen moslims zijn. Maar volgens de islam zijn ze het wel

Religie is marketing, naast een deel inhoud. Door de opkomst van sociale media nog meer dan voorheen. De religieuze markt is overvoerd met duizenden religies en stromingen binnen godsdiensten die elkaar op leven en dood beconcurreren. Het aantal potentiële gelovigen is beperkt en neemt af als percentage van de wereldbevolking. Beeldvorming van religies is essentieel om gelovigen te binden. Het sluit op twee manieren andersdenkenden uit. Door binnen een godsdienst een idee van gemeenschap en verbintenis te creëren die de gelovige levenslang ‘vasthoudt’. En door andere religies als minder en ondergeschikt te bestempelen.

Religies willen dus vanwege de marketing niet geassocieerd worden met negatieve beeldvorming, zoals oorlog of terrorisme. Dit commentaar van Al Jazeera English hanteert de strategie waarmee godsdiensten groot zijn geworden: het claimen van positieve en het afstand nemen van negatieve kenmerken. Maar het is een onwaar en onzinnig commentaar omdat binnen de islam iedereen die zich moslim noemt dat vervolgens ook is. En deel uitmaakt van de wereldgemeenschap van moslims. Dat kan de journalist Mehdi Hasan niet verhinderen.

De argumentatie van Al Jazeera is niet steekhoudend en aantoonbaar verkeerd doordat het eerst een niet bestaand ideaalbeeld van de islam schetst en vervolgens de gelovigen die daarin niet passen als niet gelovig afschrijft. Alsof iemand die op het slechte pad terecht is gekomen geen moslim kan zijn. Daarnaast introduceert Mehdi Hasan een tweedeling door het idee van de vrome (‘devout’) moslim. Maar opnieuw, een journalist en zelfs een gezaghebbende islamgeleerde kan niet bepalen wie een (vrome) moslim is.

Dit commentaar is een gemiste kans van het in Qatar gevestigde Al Jazeera dat overwegend pro-soennitisch en anti-sjiietisch is en de politieke islam ondersteunt. Het wil wel de moderniteit naar haar opvatting van de islam brengen, maar de islam niet naar de moderniteit. Zoals hier blijkt weet Al Jazeera aan te sluiten bij de uiterlijke vorm van de moderne samenleving zonder het eigen conservatisme in de inhoud op te willen geven.

Wat rest is een commentaar dat de islam positief probeert af te schilderen met voorbijgaan aan de feiten. Alle genoemde terroristen beroepen zich op de islam en zijn daarom per definitie -zoals het losse verband van de islam in de kern verordonneert- moslims. Het is begrijpelijk dat Al Jazeera of de emir van Qatar dat voor de beeldvorming van de soennitische islam of hun land schadelijk vinden, maar het ontkennen van de feiten benadrukt alleen nog maar meer de crisis waarin de islam zich bevindt. Het zou beter zijn een commentaar te wijden aan de modernisering van de islam en van de samenlevingen waar de islam dominant is.

VOX verklaart de opkomst van IS. Straks geen rol voor Assad?

VOX legt in 6 minuten uit wat de omstandigheden waren die de opkomst van IS (of ISIS) bevorderden. Er zijn drie hoofdoorzaken. a) De Russische-Afghaanse oorlog die de voorwaarden schepte voor de opkomst van moslim-extremisten; b) De Irak-politiek van president Bush die de structuur van Irak ernstig verzwakte en de strijd tussen shiieten en soennieten voedde en c) De politiek van de Syrische president Bashar al-Assad die IS buiten schot hield en liet groeien omdat dat hem meer acceptabel zou maken in de ogen van de buitenwereld.

Dit geeft aan dat de oplossing van de Syrische oorlog niet via Assad loopt omdat hij deel van het probleem is. Daarover bestaat volgens Reuters begin van consensus nu ook de Russen niet meer vasthouden aan het aanblijven van Assad na de overgangssituatie. De dreiging van aanslagen blijft ook na het oprollen van IS.

Petitie: Ik ben moslim en vreedzaam. Stap uit de schaduw!

Elke keer als er aanslagen worden gepleegd in naam van de islam ontstaat in Nederland een debat of moslims meer moeten doen dan anderen. Journaliste Tahmina Akefi die van Afghaanse oorsprong is, verklaart in een artikel voor NRC haar afzijdigheid: ‘En dit is precies de reden waarom moslims/allochtonen zich afzijdig houden. Ze worden aangesproken op daden van een terroristische organisatie waarop ze geen invloed hebben.’ Maar zij is geen moslim, dus waarom meent ze zich te moeten uitspreken  over de interne werking van de islam waardoor ze zich niet laat inspireren? Het is raadselachtig waarom NRC haar opinie weergeeft.

Iedere moslim moet voor zichzelf beslissen of hij of zij een bijzondere rol te spelen heeft in het neutraliseren van de dreiging van het terrorisme. Die rol kan niet opgelegd of afgedwongen worden. Het valt goed te begrijpen dat iemand als Tahmina Akefi die uit een moslimomgeving komt de ruimte moet hebben om bewust afstand te nemen van de islam. Want het zou ongepast zijn om haar met een omweg op te sluiten in een moslimidentiteit die ze niet heeft. Trouwens een valkuil van de  Nederlandse samenleving die vele liberale, socialistische of humanistische ex-moslims treft die steeds maar weer juist met datgene worden geconfronteerd waarvan ze zo graag afstand willen nemen. Hetzelfde lot treft nu de nieuwe vluchtelingen.

Voor degenen die zich wel laten inspireren door de islam en gaan voor Nederlandse normen en waarden is het niet zo gek zich uit te spreken over het afkeuren van geweld en het omarmen van de Nederlandse rechtsstaat.

Foto: Schermafbeelding van petitie ‘Ik ben moslim en vreedzaam’ op petities.nl.

De fijngevoeligheid van de campagne #PrayForParis na aanslagen door terroristen die zich beroepen op de islam

Je moet maar het lef en de fijngevoeligheid hebben om de wereld om te keren. In een bericht van 20 maart 2014 somt Human Rights Watch nieuwe maatregelen op van de regering van Saoedi-Arabië om het terrorisme te bestrijden. Artikel 1 bestempelt oproepen tot atheïsme of het ter discussie stellen van de islam als een terroristische daad. Dat is tamelijk grof in een wereld vol terroristen die hun daden juist rechtvaardigen met een beroep op de islam, en niet met een beroep op het atheïsme. Integendeel, atheïsten zijn vaak het doelwit. Het wahabistische Saoedi-Arabië staat bekend als de grootste sponsor van het soennitisch terrorisme.

Na de aanslagen in Parijs ontstond de hashtag #PrayForParis. Je moet maar het lef en de fijngevoeligheid hebben om aanslagplegers die zich op de islam beroepen te willen neutraliseren met het gebed dat zo hoort bij religie. Het is zelfoverschatting van gelovigen die zelfs expansief zijn in hun goede bedoelingen. Alsof je een vlek met een vlek bestrijdt. Was #HopeForParis of #SpeakForParis niet gepaster geweest? Konden voor het moment gelovigen niet de kiesheid opbrengen om te dimmen en het maar even niet over religie, bidden, hun God, intenties of normbesef te hebben? Daarnaast is de hashtag ongelukkig gekozen omdat Pray For Paris een kledingmerk is wat het vermoeden wekt dat hier platte marketing ten koste van slachtoffers van de aanslag wordt bedreven. Voor Charlie Hebdo reageerde Joann Sfar met een tekening die dankte voor alle aandacht, maar liever minder dan meer religie zag. Want #ParisIsAboutLife. Je moet religie echter meegeven dat het niet opgeeft, meesterlijk het eigen falen verdoezelt en onschuldigen voor het eigen karretje weet te spannen.

Foto 1: Schermafbeelding van deel van artikel ‘Saudi Arabia: New Terrorism Regulations Assault Rights’ van Human Rights Watch, 20 maart 2014.

Foto 2: Logo Pray For Paris

Amerikaanse politiek in Midden-Oosten slaat nu terug op de EU

Glenn Greenwald verwijst in een artikel voor The Intercept naar onderstaande video met Michael Flynn, de toenmalige chef van de Amerikaanse Defense Intelligence Agency. De titel geeft een samenvatting van het onderwerp: ‘Exploiting Emotions About Paris to Blame Snowden, Distract from Actual Culprits Who Empowered ISIS’. Het is een terugkerend fenomeen: Amerikaanse media, commentatoren en politici brandmerken Edward Snowden of andere klokkenluiders als zondebok ter afleiding van het eigen falen. Greenwald toont niet voor het eerst overtuigend aan dat verwijten jegens Snowden dat hij door zijn onthullingen terroristen gealarmeerd zou hebben -waarna ze hun manier van opereren aangepast zouden hebben- feitelijk onjuist zijn. Het is de rol van verantwoorde media die berichten niet klakkeloos over te nemen zoals RTL Nieuws halfslachtig deed.

Ondertussen heeft de Midden-Oosten politiek van de VS van de afgelopen 15 jaar voor Europa rampzalige gevolgen gehad. De regering Obama wast de handen in onschuld. Vaak wordt beweerd dat de Amerikanen hun handen van Europa aftrekken, en hun blik naar Azië hebben verlegd. Die Amerikaanse betrokkenheid kent twee kanten: actieve steun aan Europa, maar ook het erger maken van problemen elders. Als de politieman die zijn eigen onmisbaarheid vergroot door zelf criminaliteit te organiseren. Vanuit het Midden-Oosten plukt de EU nu de wrange vruchten van Amerikaans wanbeleid in de vorm van de vluchtelingenstroom en terroristische aanslagen. Uiteraard zijn de VS niet de enige schuldigen, de Russische Federatie laat via Oekraïne en Syrië geen kans liggen om de EU te destabiliseren, maar de VS zijn door hun hegemonie wel het meeste schuldig.

Kritiek op de buitenlandpolitiek van de VS klinkt uiteraard al langer. Vooral vanuit de Russische propaganda of progressieve kringen in Europa en de VS. Merkwaardig genoeg nauwelijks vanuit de kern van de Europese politiek in de EU-lidstaten of de EU. De EU wordt onderhand gegijzeld door iedereen. Door Amerikanen die hun bescherming aanbieden, door Russen die hun agressie tot aan de grenzen van het acceptabele opvoeren en door de EU-lidstaten zelf die de EU niet op willen tuigen tot een politieke unie en een militaire macht. Een begin van verandering van de EU ligt in het besef dat de EU op zichzelf is aangewezen en zich door vrienden noch vijanden moet laten gijzelen. Vooral de intenties van de zogenaamde vriend zorgen voor misverstanden.

Charlie Hebdo neemt Russische Syrië-politiek op de korrel. Kremlin reageert afwijzend

Kremlin-woordvoerder Dmitry Peskov keurt volgens een bericht op de onafhankelijke nieuwssite Meduza  bovenstaande cartoon van Charlie Hebdo af. Het Franse satirische tijdschrift dat graag keft en in de kuiten van de gevestigde macht bijt. Het toont brokstukken van het Russische vliegtuig van Kogalymavia-vlucht 9268, inclusief een lichaam, dat op 31 oktober vermoedelijk door een bom aan boord boven de Sinaï neerstortte. Met in het Frans de tekst: ‘ISIS, de Russische luchtvaart verhevigt haar bombardementen’.

Peskov zegt in een reactie niet alleen dat de cartoon onacceptabel is voor het Kremlin -wat logisch is omdat de vermoedelijke bomaanslag het Kremlin in problemen heeft gebracht waarop het nu passend moet antwoorden- maar hij gaat verder en zegt: ‘Dit heeft niets te maken met democratie of zelfexpressie. Dit is godslastering’. Dat is onzin van Peskov, want de cartoon heeft juist alles te maken met het democratisch proces van een politieke cartoon die de Russische militaire interventie in Syrië bekritiseert door middel van zelfexpressie. Wat het met godslastering te maken heeft is volstrekt onduidelijk. Of de cartoon passend is en rekening houdt met de gevoelens van de nabestaanden van de 224 slachtoffers is weer een andere vraag.

Onderstaande cartoon verscheen ook in Charlie Hebdo en plaatste Yury Barmin in een tweet. Het toont een brandend vliegtuig en de teksten ‘Gevaren van de Russische lagekosten[luchtvaartmaatschappij]’ en ‘Ik zou Air Cocaïne hebben genomen’. Een verwijzing naar de ‘affaire Air Cocaïne’ die speelde onder Fransen bij een vlucht vanuit de Dominicaanse Republiek in 2013 en ging over de verantwoordelijkheid en de wettelijke aansprakelijkheid van de bemanning voor de luchtvracht of de bagage van de passagiers. Met een bom aan boord speelt hetzelfde als bij cocaïne, namelijk wie was aansprakelijk voor het aan boord brengen ervan?

Foto’s: Tekeningen in Charlie Hebdo via tweet van Yury Barmin, 6 november 2015.

We weten dat we nog niets weten over de Russische 7K9268

De klap in de lucht is gevolgd door een klap in de media. Met als inzet de informatieoorlog over de oorzaak van de crash van de Russische Airbus-321 boven de Sinaï. Na de MH17 is er nu de 7K9268. De Russische regering mengt zich sinds een maand actief in de Syrische oorlog aan de kant van de shiitische president Assad en heeft daarmee kwaad bloed gezet bij soennieten. Het Kremlin heeft er alle belang bij dat het geen aanslag lijkt en wijst op een technische oorzaak. Maar soennitische rebellen als Al Qaida of ISIS hebben er juist belang bij dat het wel een aanslag lijkt. ISIS heeft de aanslag opgeëist zonder bijzonderheden te geven. Als voorzorgsmaatregel zegt Air France niet boven de Sinaï te vliegen. Wat dezelfde vragen oproept als de MH17.

Er wordt beweerd dat het Russische vliegtuig dat op een hoogte van 32.000 voet (9750 meter) vloog vanwege onvoldoende bereik niet door een raket vanaf de schouder kan zijn neergeschoten. Zelfs vanaf een berg van 2000 meter hoogte. Maar er is meer. Een bericht van 2013 geeft wellicht een verklaring. In Libië werden 400 SAM-raketten (surface to air missile) gestolen en naar Al Qaida doorgesluisd. Ze kunnen vliegtuigen op 10 kilometer hoogte treffen. Enkele raketten kunnen in de Sinaï bij Al Qaida terecht zijn gekomen. Dat nu lijdt onder de Russische bombardementen in Syrië. Of bij ISIS. Vooralsnog weten we de oorzaak niet en is het volop speculeren. En spinnen in de media. 7K9268 is in tweeën gebroken. Dat overkomt de beeldvorming nu ook.

Foto: Plek in de Sinai waar resten van vlucht 7K9268 zijn terechtgekomen, 31 oktober 2015.

Geert Wilders past in vijandbeeld van mannentijdschrift DABIQ

Het gonst in Nederlandse media: Geert Wilders staat prominent afgebeeld in de 9de aflevering van DABIQ. In zekere zin de voortzetting van Inspire (met de befaamde ‘dodenlijst’). Nationale trots als een Nederlander weer eens prominent het buitenlandse nieuws haalt. Wat de reden ervoor ook is. Een land dat niet genoemd wordt bestaat niet. DABIQ is het online magazine van IS dat dient voor propaganda en werving. Onderschrift bij Wilders foto luidt ‘een kruisvaarder die de profeet bespot’ (A crusader who mocked the Prophet).

DABIQ is een mannentijdschrift. Voor, door en met mannen. Gezellig onder elkaar voor de jihad. Op tientallen foto’s is geen enkele vrouw te zien, op wat meisjes in de marge na. Dat is geen toeval, maar een bewuste keuze van de eindredactie. Sommige mannen dragen overigens jurkachtige kleding, maar dat kan vrouwen toch niet vervangen. Dus Geert Wilders was zeker niet afgebeeld als hij een vrouw was geweest. DABIQ moet het hebben van vijandbeelden, en Wilders ook. In DABIQ vinden ze elkaar. Haantjes zonder kippen, die gozers.

Foto: Schermafbeelding uit DABIQ #9 met foto van Geert Wilders (met twee vrouwen half achter zijn schouder).

Demonstratie in Den Haag over ISIS: moslims tegen moslims

Zo’n 250 voornamelijk sjiietische moslims demonstreerden vandaag in Den Haag tegen het terrorisme. Niet dat van de ETA, de Molukkers, de IRA, de FARC, de RAF, de Rode Brigades, het Japanse Rode Leger of Lichtend Pad, maar het terrorisme van de soennitische moslims van ISIS. Dat was de directe aanleiding. Dus mensen die zich beroepen op de islam demonstreerden tegen mensen die zich beroepen op de islam. Moslims tegen moslims. Demonstranten spraken zich uit tegen ‘de zieke ideologie van terreur’ en riepen het Nederlandse parlement op om sympathiebetuigingen aan ISIS en Al Qaida strafbaar te stellen. Ze lieten op spandoelen weten dat ‘Terrorisme geen geloof kent’ en dat ‘Mens(elijk)heid tegen terrorisme’ is.  Gelijk hebben ze, maar hun demonstratie was minder verhullend en hoogdravend geweest als ze gewoon hadden gezegd waarvoor ze de straat waren opgegaan: ‘Sjiieten tegen Soennieten’. Zo eerlijk en rechtdoorzee kan protest ook zijn.

Foto: Demonstratie tegen terrorisme, Den Haag, 29 juni 2014. Credits: Jade van Doornik