Europa schrikt wakker uit American Dream van cyberspionage

De verontwaardiging van het College bescherming persoonsgegevens (CBP) over het onrechtmatig verzamelen van internetgegevens is opvallend. Professionele boosheid, want voor een langlopend programma van cyberspionage door de Amerikaanse overheid wordt al jaren gewaarschuwd. Het bereikte tot nu toe nauwelijks het grote publiek omdat de gevestigde media de signalen negeerden. Volgens de NOS vraagt voorzitter Jacob Kohnstamm van het CBP de Europese commissaris Reding in een brief om opheldering. Kohnstamm is voorzitter van het uitvoerend Comité van toezichthouders. Kohnstamm heeft nu voor het eerst zwart-op-wit gegevens in handen waarmee hij concrete vragen kan stellen die niet genegeerd kunnen worden.

Ook D66 en GroenLinks uiten in het openbaar nu hun zorgen over de aantasting van de privacy door de VS en de effecten die het heeft voor Europeanen. D66-Europarlementariër Sophie in ‘t Veld meent dat de Europese Unie zich niet langer de regels moet laten voorschrijven door de VS en dat de mogelijkheden van het spionageprogramma PRISM moeten worden ingeperkt. GroenLinks-Europarlementariër Judith Sargentini wil dat Europese bedrijven zich niet langer ondergeschikt maken aan Amerikaanse wetgeving die de privacy van Europese burgers aantast. Beide Europarlementariërs zijn van mening dat het absurd is dat Amerikaanse wetgeving over de Europese heen kan gaan. En het meest absurd is dat dit al sinds 2003 bij het aannemen van de Patriot Act aan de gang is en de Europese politiek pas 10 jaar later opschrikt. De Zweedse piraat Rick Falkvinge merkt op dat activisten en Piratenpartijen dit al jarenlang roepen. Aan dovemansoren gericht.

Onder president Obama zijn de privacy en de openbaarheid sterk aangetast. Omdat geheime programma’s ook na jaren niet openbaar worden gemaakt is een vergelijking lastig te maken. Worden de burgerrechten nu bijvoorbeeld meer ingeperkt dan onder president Bush? Het lijkt er wel op. De technische mogelijkheden zijn de laatste jaren toegenomen. En onder Obama worden meer klokkenluiders aangepakt (‘crack down’) dan onder alle andere presidenten  na de Tweede Wereldoorlog samen. Glenn Greenwald legt het uit.

Verizon schandaal in VS wijst op werking controlestaat

Update 7 juni: In nieuwe onthullingen wijst The Guardian op het geheime PRISM-programma waarmee de veiligheidsdienst NSA direct toegang heeft tot de datasystemen van Google, Facebook, Apple en andere Amerikaanse internetgiganten. Het gaat om opgeslagen gegevens en live communicatie die door zogenaamde in-depth surveillance worden  opgepakt. Politici kunnen hier kritische vragen over stellen. Da’s de winst. 

In de VS wordt iedere burger zonder onderscheid, laat staan kennisgeving door de overheid aangemerkt als verdachte. Zonder directe aanleiding. Dat kan onder de Patriot Act. Als legitimatie wordt er achteraf het label ‘terrorisme’ opgeplakt. Indien iets uitkomt dat verborgen had moeten blijven. Maar dat label is niet geloofwaardig, want de aanpak kan veel doelmatiger en gerichter. Daartoe hoeven niet de gegevens van miljoenen burgers opgeslagen te worden. Inclusief volksvertegenwoordigers, advocaten en journalisten.

In de VS is dus iedereen schuldig tot het tegendeel bewezen is. Wat Glenn Greenwald in zijn Guardian-column openbaart is nog steeds een effect van 9/11. Amerikanen lijken nu te schrikken hoe diep de overheid in hun leven ingrijpt. Maar klokkenluiders, activisten en politici waarschuwen al jaren dat de privacy in de VS zo goed als dood is. Burgers hadden het kunnen weten. Er zijn genoeg blogs die benadrukken dat de controlestaat in opbouw is. Zie wat Steven Rambam zegt. Of William Binney. Of Glenn Greenwald. Of Julian Assange. Of Thomas Drake. Hoe kan het dat Amerikaanse burgers zich zo slecht informeren? Er lijkt iets fundamenteel verkeerd aan de huidige Amerikaanse politiek. En de gevestigde journalistiek. Ze verzaken hun plicht.

Hacker Jeremy Hammond pleit schuldig en zoekt uitweg

Er lijkt geen verwarring meer over te bestaan dat Jeremy Hammond het computersysteem van het bedrijf Stratfor hackte en de gegevens aan WikiLeaks doorspeelde. Stratfor wordt als een particuliere CIA beschouwd. Tien maanden geleden zaaide Anonymous hier nog twijfel over. De 28-jarige ‘hactivist’ Jeremy Hammond was bij Anonymous betrokken. Bradley Manning kwam eerder in het nauw vanwege Wikileaks.

Volgens Hammonds advocaat Sarah Kunstler worden onder president Obama hactivisten keihard aangepakt. Minister van Justitie Eric Holder stelde in februari 2013 economische spionage, hackers en hactivisten op een lijn. Zijn strategie is duidelijk. Door activisten te criminaliseren en af te schilderen als spionnen omdat ze een bedreiging zouden vormen voor Amerikaanse handelsbelangen tracht Holder de aanpak van hactivisten en de inperking van de internetvrijheid te legitimeren. Klokkenluider Thomas Drake bekritiseert dit beleid.

Jeremy Hammond pleitte schuldig voor de Stratfor hack en die van andere websites die volgens Hammond allen verbonden zijn met de defensie-industrie. Nu kan Hammond na 15 maanden naar buiten treden wat-ie in detentie niet mocht. Op 6 september volgt de uitspraak die kan oplopen tot 10 jaar gevangenisstraf. Op de steunwebsite ‘Free Jeremy Hammond‘ staat nadere informatie, zoals een verklaring en hoe men kan helpen.

Foto: Schermafbeelding website ‘Free Jeremy Hammond‘

Bradley Manning pleit schuldig: hij wilde een debat starten

Bradley Manning kon in zijn proces voor het eerst een betoog houden en naar buiten treden. Dat deed-ie op een evenwichtige en samenhangende manier volgens aanwezigen. Zijn beweegredenen legde hij in zijn verklaring uit. De reden om te lekken was het willen beginnen van een nationaal debat over de overzeese oorlogen. Hij bekende ‘mindere’ beschuldigingen, maar de ‘ernstige’ niet. De rechter accepteerde die uitleg.

Manning vertelde de informatie die hij uiteindelijk naar WikiLeaks doorspeelde eerst elders aangeboden te hebben. Aan onder andere de New York Times en de Washington Post. Maar die vertrouwden het niet. Dit laat uitkomen dat WikiLeaks hem niet onder druk heeft gezet. Bob Woodward van de Washington Post ligt onder vuur van links omdat-ie meer gevoelige informatie naar buiten bracht dan Manning. In een opinieartikel van afgelopen weekend antwoordde hij er indirect en verdedigend op door te verklappen dat vertegenwoordigers van de regering-Obama hem onder druk zetten om bepaalde informatie niet te publiceren.

Progressieve critici van de regering-Obama zoals Daniel Ellsberg of Glenn Greenwald zien Manning als een held die vanuit zijn burgerplicht deed wat-ie moest doen. De reactie van Obama zien ze als onacceptabel. Des te meer omdat ze evenals Manning stellen dat-ie de Amerikaanse  overheid in verlegenheid heeft gebracht door de gelekte informatie, maar de nationale veiligheid er op geen enkel moment door in gevaar kwam.

Protestdag tegen harde aanpak Bradley Manning. Ook in Den Haag

Vandaag 23 februari is het Bradley Manning protestdag. Wereldwijd vinden demonstraties plaats. De Amerikaanse soldaat eerste klasse van Welshe afkomst zit al 1000 dagen in detentie. Zonder rechtszaak. Hij stelde oorlogsmisdaden en corruptie aan de kaak. Niet de veroorzakers, maar de klokkenluider is vastgezet. De waarschijnlijk door Manning naar WikiLeaks gelekte informatie heeft de Amerikaanse militaire, politieke en bestuurlijke autoriteiten in verlegenheid gebracht. Uit wraak wordt iedereen die gelieerd is aan WikiLeaks door de regering-Obama hard aangepakt: Julian Assange, Jeremy Hammond, overloper Hector Xavier Monsegur (Sabu), Aaron Swartz en dus ook Bradley Manning. Critici spreken van een heksenjacht zonder weerga.

Nederland spreekt pas komende maandag 25 februari een woordje mee. ’s Ochtends voor het ministerie van Defensie in Den Haag van half 8 tot kwart over 9 wordt personeel van het ministerie voorzien van folders. Slechts acht demonstranten mogen van Defensie deelnemen. De rest moet toekijken. De opzet van het protest is het vergroten van de bewustwording over de oorlogsmisdaden van de regering-Obama en de harde aanpak van klokkenluiders. De uiteindelijke vraag is waarom Nederland en de Nederlandse krijgsmacht kunnen samenwerken of zich zelfs vereenzelvigen met dit Amerikaanse beleid. Contactpersoon is emirjame via twitter.

Foto: Schermafbeelding van aankondiging protestactie voor Bradley Manning bij het ministerie van Defensie, Plein 4 in Den Haag op maandag 25 februari 2013.

Obama zoekt legitimatie voor harde aanpak WikiLeaks en LulzSec

NSA-klokkenluider Thomas Drake (zie 19’15”) kent geen aarzeling. Het is niet de regering-Bush, maar de regering-Obama die de internetvrijheid het meeste aan banden legt. Het verschil tussen wat president Obama met mooie, zalvende woorden zegt en het het beleid van Eric Holder van het ministerie van Justitie is groot, zo merkt Drake op. De drempel om als staatsvijand aangemerkt te worden is klein. De regering-Obama heeft al haar beloften gebroken over internetvrijheid, burgerrechten en transparantie door haar macht over het internet uit te breiden. President Obama heeft als geen andere president voor hem de grondwet opzij gezet.

Minister van Justitie Eric Holder heeft op een bijeenkomst over het inperken van diefstal van Amerikaanse handelsgeheimen hacktivisten afgeschilderd als kwaadwillend. Holder stelt economische spionage, hackers en hactivisten als  WikiLeaks en LulzSec op een lijn. Zijn strategie is duidelijk, maar ook bombastisch. Door politieke of journalistieke activisten bij voorbaat te criminaliseren en af te schilderen als spionnen omdat ze een bedreiging zouden vormen voor Amerikaanse handelsbelangen beargumenteert minister Holder de inperking van de internetvrijheid en de aanpak van hactivisten. Terwijl-ie kan weten dat de grootste dreiging niet van WikiLeaks of LulzSec komt, maar van de Chinese overheid. Waarmee de regering-Obama zaken doet. 

Ingesloten en gevangen door overheid en media: een ontwikkeling

Kan de urgentie van de eigen tijd in de eigen tijd herkend worden? Dat gaat over ontwikkelingen die sterk van invloed zijn op de toekomst. Valt dat los van de eigen voorkeuren en waarnemingen te bepalen of is zoiets per definitie een strikt persoonlijke inschatting? Wordt subjectief pas tot objectief als het velen raakt? Hoe dan ook ontbreekt het tegendeel van urgentie. Elke ontwikkeling blijft een proces met een begin, groei en een einde.

De opkomst van de computer, individualisering, ontkerkelijking en hergroepering van religie, het verschuiven van het globale evenwicht van West naar Oost, de economisering van de samenleving en de depolitisering van de politiek zijn van die ontwikkelingen die ernaar solliciteren belangrijk te zijn. Niet toevallig noem ik ze. Want ze hangen naar mijn idee samen. Ze zijn zelfs herkenbaar in een en dezelfde kwestie en werken op elkaar in.

Een vroeg stukje Geen platform burgerrechten, stupid eindigde ik in 2010 hoopvol: ‘De praktisch gerichte internetgeneratie van WikiLeaks lijkt beter dan oudere generaties te begrijpen dat het zich niet moet laten inkapselen door politieke partijen of levensbeschouwelijke, door de overheid gesubsidieerde organisaties. Deze zitten vast in een wereldbeeld van conferenties en ambtelijke nota’s. WikiLeaks gaat verder en voegt de daad bij het woord. Nu vasthouden en uitbouwen.’ Is dat gelukt of laat de gevestigde macht het niet toe?

De opkomst van de tegenbeweging waaronder WikiLeaks is een belangrijke ontwikkeling van deze tijd. Met Julian Assange die gedwongen werd asiel te zoeken in de ambassade van een Latijns-Amerikaans land. En publicitair steun krijgt van de Engelstalige poot van Russische, Arabische of Iraanse nieuwszenders omdat de Westerse media hem in de steek lieten. Met het risico dat de rechteloosheid die WikiLeaks nu treft morgen journalisten van de gevestigde media treft. Uit hun argeloosheid, labbekakkerigheid of eigenbelang blijkt dat media hun controlerende taken verzaken. Da’s overgenomen door de internetgeneratie en hun sociale media.

Gevestigde media kloppen zich nog op de borst voor hun vakmanschap. Niet onterecht. Maar wat is dat waard als het verkeerd ingezet wordt? Daarover hoor je deze media nooit. In zulke media wordt president Obama iemand die over mensenrechten praat die anderen moeten navolgen, zonder dat ze centraal zetten dat de regering-Obama als geen ander deze rechten schendt. Niet alleen in overzeese oorlogen, maar ook in het afluisteren en controleren van de eigen burgers in het Homeland. Dat valt alleen nog in de marge te lezen. De burger die het aan nodige middelen en vaardigheden ontbreekt om zich te informeren wordt dom gehouden.

Foto: Montage met president Obama, de controlestaat en het logo van het Witte Huis.

Anonymous hackt regeringssite en dreigt met actie

Hackers namen gisteren tijdelijk de site van de US Sentencing Commission over. Verantwoordelijk voor richtlijnen over gevangenisstraffen op federaal niveau. Uit kwaadheid over de dood van hactivist Aaron Swartz die op 11 januari zelfmoord pleegde. Volgens critici van de Amerikaanse overheid daartoe gedwongen door die overheid. De hackers dreigen gegevens openbaar te maken als de Amerikaanse overheid het justitiële stelsel niet hervormt. De FBI behandelt de hack als een crimineel onderzoek. Anonymous publiceerde op YouTube een video met toelichting en eisen. Het valt te bezien hoe krachtig de dreiging van Anonymous is.

Foto: Gehackte site van de US Sentencing Commission met tekst van Anonymous.

Aaron Swartz, zelfmoord en aanranding van de informatievrijheid

Update 11 januari 2014: Vandaag is het een jaar geleden dat Aaron Swartz zelfmoord pleegde. ‘Gedwongen’.

Het nieuws over de zelfmoord hacktivist van Aaron Swartz leidt tot allerlei beschouwingen en aantijgingen in de richting van de Amerikaanse overheden. Die hem de dood ingejaagd zouden hebben omdat-ie zich richtte tegen het afschermen van bronnen door overheden en publieke instellingen. Activist Chris Geovanis zet het gedrag van de regering-Obama in een historische context: ‘Benito Mussolini described fascism as the marriage of state and corporate power. In the United States today, that marriage has been consummated. We ignore this reality at our peril. Yet nothing threatens that lethal alliance as much as open information and public scrutiny — the basis for any effective civic resistance to the predations of creeping fascism and government/corporate collusion to constrict the public domain. The responsibility now lies on all of us to pick up the mantle of Aaron Swartz and every committed hacktivist, criminalized protester and prisoner of conscience by carrying on Aaron’s legacy — and working to dismantle that alliance with everything we’ve got.’

Het laatste woord is nog niet gezegd over Swartz of zijn vervolging. Federaal procureur voor Massachusetts Carmen Ortiz wordt ervan beschuldigd Swartz veel te hard te hebben aangepakt voor het downloaden van afgeschermde artikelen die desondanks tot het publieke domein behoorden. Swartz zou een gevangenisstraf van 35 jaar wachten. Ortiz’ echtgenoot Tom Dolan wijst op twitter op een schikking van 6 maanden die Swartz afgewezen zou hebben. Maar de vraag is of ook dat passend was geweest voor een politieke hactivist.

Foto 1: Verklaring van de familie en partner van Aaron Swartz over de reden van zijn dood

Foto 2: Schermafbeelding van de Twitter-account van Tom J Dolan,

Ondraaglijke lichtheid van het Nederlands cabaret: Theo Maassen

Er blijkt afgelopen weken in de Nederlandse media een heuse storm opgestoken te zijn. Over een belangrijk iets. Internetactivist Aaron Swartz die in het nauw gebracht door de Amerikaanse overheid zelfmoord pleegt? Nee. De Franse interventie in Mali? Nee. De oorlog in Syrië? Nee. Waarover dan wel? Theo Maassen. Een cabaretier met Brabantse tongval die agressie speelt en oogst. In de ‘als of‘-wereld van de dramatiek dus.

Cabaret is amusement dat onder het mom van een hogere waarheid op een domineestoon het dagelijkse naar een dramatisch niveau tilt door te shockeren, op scherp te zetten of te ontroeren. Cabaret bestaat bij gratie van ontvankelijkheid in de wederzijdse afspraak tussen publiek en cabaretier. Fransen noemen dat zo aardig ‘Épater la bourgeoisie‘ ofwel indruk maken op de burgerij. Die laat zich graag afzeiken om deel te worden van iets groters dat het vermoedt. Cabaret is kleinkunst voor de kleinburger die egalitair geniet van zelfkastijding.

De mediastorm spitste zich toe op een uitspraak van Maassen over de beveiliging van een politicus als Geert Wilders. Hij zegt daartegen te zijn: ‘Misschien dat mensen dan net effe iets langer nadenken voordat ze iets zeggen.’  Da’s een mening die slecht valt bij rechts en links tot bijval verleidt. Ook wordt Maassen verweten door Nausicaa Marbe dat-ie de islam niet hard durft aan te pakken, maar zich confortabel als pseudo-rebel richt op Wilders als symbool van een voorbij verleden. Theo Maassen symboliseert de ultieme kleinburger.

Kritiek gaat voorbij aan het wezen van de ‘als of‘-wereld van dramatiek. Aan de stilzwijgende afspraak tussen acteur en publiek om binnen theaterconventies een gezellig loopje met de werkelijkheid te nemen. Om effect te resulteren dikt een voorstelling in en verdraait. Juist daarom kan een cabaretier alleen afgemeten worden aan het feit of-ie succesvol zijn schijnwereld dramatiseert, maar niet aan de waarde van politieke uitspraken over de echte wereld. Cabaret is immers geen politiek debat. Nederlands cabaret veinst met licht vermaak onder een loodzware mantel van ongeveinsdheid de realiteit, maar zal er per definitie nooit arriveren.

Foto: Theo Maassen in zijn voorstelling ‘Met alle respect’, 2012. Credits: Hollandse Hoogte / Vincent van den Hoogen.