Geen voorspelling 2020

De titelsequentie, ook title sequence of générique, van een film is als het begin van een jaar. Het draagt de belofte van een film in zich. Een titelsequentie van de legendarische Saul Bass was vaak beter dan de film zelf.  De belofte van een jaar kan ook beter zijn dan het jaar zelf. Dat weten we pas bij de aftiteling. Voorspellingen zijn lastig. Neem paragnost Jan C. van der Heide die op ParaVisie het jaar 2020 paranormaal voorspelt. Iemand van het Nederlands koningshuis sterft, er komen vervroegde Tweede Kamerverkiezingen en carpoolen wordt wettelijk verplicht. Mijn voorspelling is dat deze voorspellingen niet uitkomen. Het is nattevingerwerk en wensdenken waarbij hoop en berekening meetellen. Wat de wereld in 2020 werkelijk interesseert is of Trump in november herkozen wordt. Daar spreekt deze paragnost zich niet over uit. Hij houdt het simpel: ‘Rond Den Haag worden er ufo verschijnselen waargenomen’. Dat is nietszeggend omdat er altijd iemand is die iets waarneemt dat er wel of niet is. In 2019 zeiden de beursgoeroe’s dat er een recessie op komst was en dat de beurskoersen zouden dalen. Ze zijn over de hele linie met gemiddeld tientallen procenten gestegen.

In Something Wild (1961) is New York de echte hoofdpersoon. Het is zo’n film die -niet als topper- toch tot de filmgeschiedenis behoort en niet meer tot het collectieve geheugen van jongere generaties doordringt. De film is niet meer te zien. De treurbuis recyclet dezelfde Engelstalige films waarmee jonge generaties opgroeien. Dat is de wetmatigheid van generaties die hun eigen cultuur afbakenen die wordt gevolgd door bedrijven met hun economie van de grootste gemene deler. Minderheden belanden in de marge. Dat is wat Something Wild betreft jammer omdat de strenge zedelijke en vormcodes van het studiosysteem van Hollywood begin jaren 1960 op doorbreken stonden. Verandering kondigde zich aan. De transitie tussen de rock and roll van de jaren 1950 en de opstand van 1968. Jeugd-cultuur versus jeugd-tegencultuur. Ach, de film is al zo’n 60 jaar oud. Wie kennen de namen van hoofdpersoon Caroll Baker of componist Aaron Copland? De aankondiging van de toekomst is ondenkbaar en het respect voor de schatten van het verleden is voorbij. Simpelweg uitgedacht.