Zelfbenoemde profeet David Owuor sprak in december 2022 met God over de aardbevingen in Turkije en Syrië

Deze video toont aan dat religie big business is. En bedrog en misleiding in zich draagt.

Religieuze charlatans maken er hun beroep van om mensen te misleiden en geld af te troggelen en via hen dus geld, macht en prestige te verwerven. Claims kunnen nergens weerlegd worden, dus een religieuze beunhaas kan ongestraft beloven en voorspellen. Niemand kan het weerleggen. De vrijheid van religie beschermt ook oplichters. Feitelijk zijn zij de grootste godslasteraars.

De Keniaanse David Owuor is een zelfbenoemde profeet die mensenmassa’s op de been krijgt en beweert kreupelen te genezen. Owuor noemt zich de ‘machtige profeet’. Hij opereert op het raakvlak van amusement, marketing, flessentrekkerij, godsdienst en geneeskunde. Men kan zeggen dat hij misbruik maakt van de omstandigheden.

Owuor pretendeert in direct contact met God te staan. Dat is nogal een claim. Het gaat erom of hij dat voor gelovigen die hij aanspreekt geloofwaardig kan opeisen. Dat lijkt zo te zijn.

Owuor heeft concurrentie. Want zijn succes maakt jaloers. Er zijn kapers op de kust om zijn verdienmodel over te nemen. In recente berichten werd beweerd dat Owuor die anderen geneest naar het buitenland was vertrokken om behandeld te worden voor ziekte. Maar dat bleek volgens andere berichten niet waar te zijn. Kortom, hij krijgt zijn positie niet cadeau.

Het YouTube-kanaal Jezus komt! – Nederland & Suriname plaatst video’s van David Owuors Jesus is LORD Radio. Onder meer de video ‘AARDBEVING TURKIJE – SYRIE | PROFETIE 03.12.2022 – VERVULLING 06.02.2023‘ die zegt dat Owuor in december 2022 met God over een komende zware aardbeving heeft gesproken. Tja, wie zal het zeggen.

Afgoderij is de reden voor de aardbeving volgens Owuor. Ofwel, Turkse en Syrische moslims doen er verstandig aan om zich te bekeren, zodat ze niet getroffen zullen worden door nog een aardbeving. Volgens Owuor zit God aan de seismologische knoppen.

Het probleem met religie is dat Iedereen die op die markt werkzaam is straffeloos onzin kan beweren zonder er op afgerekend te worden. Dat is gratis schieten met de gekste beweringen in de grote circustent van religie.

Het is de vraag of goedwillende religieuze leiders onder kwaadwillenden als Owuor lijden. Beschadigen Owuor en andere zelfbenoemde profeten het aanzien van religie? Daar ziet het niet naar uit. Want religie kan tegen een stootje en krijgt hoe dan ook het voordeel van de twijfel. Gelovigen klampen zich vast aan beloften en voorspellingen en kunnen er niet meer aan ontsnappen.

In de kern kan godsdienst opgevat worden als voor-de-gek-houderij. Dat is niet bedenkelijker , dan sociale ‘contracten’ tussen overheden en burgers over gelijkheid, welzijn, verzorging en veiligheid die evenmin worden nagekomen.

Maar het verschil is dat godsdiensten zijn gebouwd op stellingen die niet getoetst kunnen worden. Een charismatische charlatan als David Owuor maakt daar gebruik van. Hij is een prikkelende versie op de religiemarkt, maar wezenlijk niet verschillend van zijn gevestigde religieuze collega’s die hun misleiding in een plechtige vorm gieten.

Niet Turkse aannemers of God zijn schuldig aan de immense schade door de aardbevingen, maar de regeringen Erdogan

Schermafbeelding van deel artikel ‘Hamza is woedend na aardbeving: ‘Tegen mensen kunnen die aannemers wel liegen, maar God ziet alles‘ op Rijnmond, 10 februari 2023.

Het zijn Turkse aannemers die sinds 1999 niet volgens de nieuwe bouwvoorschriften hebben gebouwd, maar het zijn president Erdogan en de AK-partij die dat sinds 2002 ten onrechte hebben toegestaan. Of een oogje hebben dichtgeknepene vanwege corruptie, nepotisme en partijbelang.

Er moet niet klein of groot gedacht worden, maar realistisch. Niet de individuele aannemers of God zijn verantwoordelijk, maar de regering van Erdogan die sinds 2002 in Turkije aan de macht is. Iedereen die dat ontkent doet aan afleiding.

Overigens is een aardbeving een natuurverschijnsel waar altijd slachtoffers bij zullen vallen. Dat valt niet te vermijden. De taak van regeringen is om de voorwaarden te optimaliseren zodat er zo min mogelijk slachtoffers vallen. Als een regering of achtereenvolgende regeringen dat hebben nagelaten, dan gaat het om verwijtbare schuld van die regering.

Als er sprake van schuld is voor de na 1999 geconstrueerde gebouwen die niet aardbevingsbestendig waren, dan valt dat grotendeels Erdogan en de AK-partij te verwijten. Ze weten dat Turkije kwetsbaar is voor aardbevingen en hadden daar nauwgezet controle op moeten hebben. Dat is blijkbaar niet of onvoldoende gebeurd.

Een neveneffect van Erdogans nalatigheid of corruptie gedurende 21 jaar en een-tweetje met aannemersbedrijven is dat het hem electoraal kan beschadigen in de presidentiële en parlementaire verkiezingen van 14 mei 2023. Vele Turken in en buiten het aardbevingsgebied zijn woedend dat nieuwe gebouwen als een kaartenhuis in elkaar stortten.

Terwijl Turkije als belangrijke regionale speler tussen Europa en Azië notabene pretendeert een hoogstaande, moderne samenleving te zijn. Die claim staat nu door de enorme, onnodige schade van de aardbeving op het spel.

Als de Turkse bevolking en politiek dit ernstig nemen, dan moet er een onafhankelijk parlementair onderzoek komen dat de oorzaken voor het falend bouwbeleid en de niet optimale gouvernementele hulpverlening in kaart brengt. Als het kan met internationale deskundigen die buiten de Turkse partijpolitiek staan. Het gaat om levens van toekomstige generaties. In Turkije dreigt elke dag weer een aardbeving.

Citaat van schrijver en Holocaust-slachtoffer Prima Levi over God in Auschwitz.

Heeft God er nog iets mee te maken, zoals sommigen suggereren? Het is een discussie uit de 20ste eeuw, waarom heeft God Auschwitz toegestaan? Dat gaat er niet zozeer om om God de schuld te geven of verantwoordelijk te houden, maar om de vraag wat God is en hoever Gods aansprakelijkheid voor de mensheid gaat. Maar zoals theologen beweren hebben mensen over God geen kennis. Vanuit die invalshoek loopt die vraag over God dood.

De meest aannemelijke hypothese met de minste aannames is dat God een menselijke constructie is en dat mensen zelf voor hun daden verantwoordelijk zijn. Dus in het geval van Auschwitz Hitler en de nazi’s en in het geval van de recente aardbevingen in Turkije en Syrië de regeringen die nalatig waren om hun bevolking onvoldoende te beschermen door toe te zien op de bouw van veilige gebouwen. Zoals in Japan en Nieuw-Zeeland wel gebeurt, maar in Turkije en Syrië niet.

A in Wonderland in Exbunker Utrecht met installatie over aardbeving Groningen

Alice in Wonderland, of ‘A in Wonderland‘ is een Gronings kunstenaarscollectief met Hinnie Steenbruggen, Paula Biemans, Peter Schudde en Manja Kindt. Ze realiseren projecten in de openbare ruimte. Hun kunst zoekt een antwoord op actuele thema’s. Het kan niemand ontgaan zijn dat dat voor Groningen de aardbevingen zijn. Die hangen als een zwaard van Damocles boven de Groningers die in het aardbevingsgebied wonen. Wanneer valt de grote klap? Een kwestie van tijd. In de installatie ‘Magnitude’ nu op toernee en te zien bij Exbunker in het Utrechtse Wilhelminapark wordt dat verbeeld door ijsblokken die aan touwen aan het plafond hangen. Wanneer smelt het ijs, wanneer vallen de blokken uit de touwen? Met de snoekbaars, baksteen of haas die zijn ingevroren. Kunst die ergens over gaat zonder gemakzuchtig ergens bij aan te schurken. Zo kan het ook.

De installatie is nog te zien op zaterdag 23 en zondag 24 januari van 13:00 tot 18:00 uur. Zie ook: FB-pagina A in Wonderland.

Foto: Eigen foto van deel installatie ‘Magnitude’ van A in Wonderland in Exbunker te Utrecht, 17 januari 2016.

Over krimpregio’s en leegstaande kerken. Minister van Krimp?

Wat moet er met de kerken in Groningen gebeuren? Leegstand neemt toe door ontkerkelijking en ontvolking, het onderhoud wordt duurder en dan is er nog de schade als gevolg van de aardbevingen door gaswinning. Door het kabinet tot 1 juli op een lager pitje gezet. Om het karakter van de dorpen te behouden is het vanzelfsprekend dat overheid en NAM de schade herstellen. Maar wat moet er vervolgens met de kerken gebeuren? Want hun oorspronkelijk functie komt niet meer terug. In elk geval niet in dezelfde mate.

D66-leider Alexander Pechtold pleitte vandaag in Gelderland voor een minister van Krimp, aldus Omroep Gelderland. Zo’n programmaminister kan inwonend bij een minister van Ruimtelijke Ordening door focussen, bundelen en coördineren aan de slag met problemen die de dalende bevolking in krimpregio’s zoals de Achterhoek, Zeeuws-Vlaanderen, Oost-, en Noord-West-Groningen en Zuid-Limburg met zich meebrengt. Krimp tast de leefbaarheid in deze regio’s aan. Dus inclusief de aanpak van leegstaande kerken, verdwijnende winkels of scholen. In analogie met het grote steden beleid dat vanaf 1998 werd beheerd door een minister zonder portefeuille. Pechtold meent dat het platteland meer is dan landbouw. Door de electorale aanval te openen op het CDA geeft hij aan dat D66 zich buiten de Randstad sterk genoeg voelt om zich er te profileren.

Waarom zijn jaaroverzichten zo braaf? Wat is hun bestaansreden?

Waarom zijn de jaaroverzichten van visuele media zo voorspelbaar en saai dat ze slaapverwekkend zijn? In een woord: ‘braaf’. De betekenis van het woord ‘obligaat’ vat het samen: gebruikelijk, verplicht, voorgeschreven. Het komt door de formule, het format dat voorschrijft hoe het moet. Het komt door de verwachtingen erover die niet te doorbreken zijn. Het komt door de focus op een breed publiek dat gebiedt consensus op te zoeken, controverse uit de weg te gaan en finesses, open einden en abstractievermogen te vermijden. Kortom, voor zowel journalist als publiek is aan het jaaroverzicht geen eer te behalen. Want er is geen ontsnappen aan.

Het jaaroverzicht pretendeert objectief verslag te doen, zeg: onpartijdig, maar bevestigt het machtsevenwicht en wordt daar tot onderdeel van gemaakt. Het jaaroverzicht is de Catch-22 van de journalistiek. Redacties die het zo niet willen kunnen er niet aan ontsnappen. Vluchten ervoor kan niet, maar doorbreken ervan evenmin. Het jaaroverzicht is niet sexy, maar een verplicht nummer waar journalisten noch publiek lol aan beleven. De laatsten zelfs niet in het herkennen van het bekende. Het jaaroverzicht is de dood van een type journalistiek dat een activistische opstelling  verwerpt omdat deze in strijd is met journalistieke codes, maar intussen dan maar als second best verslag doet van de toestand in de wereld. Het jaaroverzicht is het over de oppervlakte scheren om gebeurtenissen aan te stippen met kritiekpuntjes maar onder vermijding van maatschappijkritiek.

Daarnaast wordt het idee van het jaaroverzicht steeds meer bezoedeld door belanghebbenden die in een overzicht dat klinkt als een reclamespot uitsluitend hun eigen belang en perspectief benadrukken. Zodat zelfs de pretentie van onpartijdigheid en een brede oriëntatie worden losgelaten. D66Breda, TreinenNS of OasenDrinkwater laten zien dat een jaaroverzicht niet eens hoeft uit te gaan van de journalistieke codes.

Is er een oplossing die het jaaroverzicht terugbrengt naar journalistiek die niet alleen spiegelt? Waarschijnlijk niet, want de fragmentatie van een samenleving die steeds heterogener en diverser wordt maakt zelfs de kadrering van een jaaroverzicht al tot een politiek gebaar dat haaks staat op de zogenaamde onpartijdigheid ervan. Daarom wordt een jaaroverzicht met de pretentie van brede oriëntatie noodgedwongen bloedeloos en ongevaarlijk omdat het niet aan de essentie kan raken. Dit naast de opstelling van de gevestigde journalistiek die gaat voor veilig en op bevestiging van het bestaande uitkomt en de corruptie door belanghebbende partijen van het begrip ‘jaaroverzicht’ die slecht het eigen perspectief benadrukken. Bram Douwes van RTV Noord probeert te ontsnappen aan de genoemde patstellingen, maar vindt er evenmin een oplossing voor.

Nederland ontwikkelingsland: ongenoegen over het onderpresteren

Op internet lijkt het ongenoegen van het volk met zakkenvullers, politici, graaiende bankiers, topbestuurders van multinationals die zich ondernemers wanen, van de werkelijkheid losgezongen koning en koningin, Guus Hiddink en voetbalmiljonairs, en iedereen in de hoge ambtenarij of het openbaar bestuur groot. Ongenoegen en Nederland van nu horen bij elkaar als ooit sterke, maar wat sleets wordende combinaties als V&D, Sint & Piet of peper & zout. Ongenoegen is een levensstijl. Een protest dat zegt ‘ik heb het in de smiezen‘, ‘ik verzet me‘ of ‘ik zeg waar het op staat‘. Meer een levenshouding dan een politieke stellingname. Ik, ik, samen gooien allen de kont tegen de krib. Maakt het verschil of het ongenoegen van een lid van de bovenlaag komt en niet van onderop? Analist Roger Vleugels is kwaad op de politieke klasse die onderpresteert. Door hun gebrek aan motivatie, talent of organisatie? Hoe dan ook: ongenoegen. Het is erger, Twitter beperkt hem tot 140 tekens.

Foto: Schermafbeelding van tweet van Roger Vleugels, 18 oktober 2014.

Grap Openluchtmuseum zorgt voor verwarring. Met correctie

Het is bijna 1 april. De feiten blijken niet uit het verslag. Het Openluchtmuseum zou een boerenhoeve uit de gemeente Loppersum nagebouwd hebben met een trillende vloer en geluidseffecten. Om de vier minuten zou de vloer angstaanjagend bewegen. Een kille wind waait door de hoeve waarvan het dak is ingestort. Wat je noemt ‘een originele topattractie’. (Sociale) media namen het bericht vandaag over. Het zou niet serieus zijn, maar een 1 april grap van het Openluchtmuseum. Niet dus. De Groningers in het aardbevingsgebied vonden de grap smakeloos. Wat dus geen grap was, maar ook weer wel een beetje. Want iemand had het bericht verzonnen en het Openluchtmuseum in de schoenen geschoven. Zoals de woordvoerder uitlegt. Wat weer de vraag oproept of ze met de rectificatie geen mensen op het spoor van de grap zet. Wat dus geen grap is. Of juist wel? Schokkend nieuws was het in elk geval niet. Verwarring alom. Over de werking van de journalistiek.

Nucleaire industrie staat wereldwijd onder druk

De Europese Commissie concludeert in stresstests naar Europese kerncentrales dat de veiligheid beter kan. Alle Europese centrales zouden onveilig zijn. De test is uitgevoerd naar aanleiding van de ramp in het Japanse Fukushima. Die ramp leidde tot ontwrichting, economische schade en zorgen over voedselveiligheid. Later deze maand verschijnt het volledige rapport waarvan de stresstest een onderdeel is. De kosten om alle Europese kerncentrales beter te beveiligen zouden minimaal 10 miljard en mogelijk 25 miljard euro bedragen.

Greenpeace Zweden is van mening dat de Zweedse kernreactoren gesloten moeten worden. De nucleaire industrie kent een slechte veiligheidsstructuur, en de reactoren die 25 jaar in werking zouden blijven zijn aan het eind van hun levensduur. De oudste reactor O1 is 40 jaar. Oppimpen vergroot de veiligheidsrisico’s.

Tevens tonen de stresstests aan dat Zweedse kerncentrales niet voorbereid zijn op een ernstige noodsituatie. Incidenten worden niet gemeld. En het gevaar van een kernsmelting of meltdown dat door de nucleaire industrie wordt gerelativeerd is volgens onderzoekers van het Duitse Max Planck Instituut 200 maal groter dan de nucleaire industrie het voorstelt. In Zweden kan een meltdown elke 10 tot 20 jaar voorkomen.

Recent waren er vragen over de veiligheid van Nederlandse en Belgische kernreactoren. Omdat ze doorgaans naar de marge verbannen worden staan ze vaak in grensgebieden. Reactorvaten in de kerncentrales van het Belgische Doel en Tihange vertoonden barsten. Vanwege de veiligheid zijn beide reactoren stilgelegd. Ook de beveiliging van de kerncentrale in het Zeeuwse Borssele zou beter kunnen. Kamerlid Liesbeth van Tongeren (GroenLinks) meent dat directe sluiting van Borssele miljoenen bezuinigingen oplevert die anders nodig zijn voor het op orde brengen van de veiligheid. Ze vraagt een debat aan. In de publiciteit doet eigenaar EPZ van Borssele het voorkomen dat de centrale veilig zou zijn. Angst voor nucleaire energie is een politieke realiteit.

NB: Trailer van de documentaire Into Eternity

Harmageddon: het eind van de christelijke voorspellingen

Of u dit nog tijdig leest voordat de wereld vergaat is voor het in Oakland, California gevestigde Family Stations geen vraag. Volgens deze Christelijke omroep bestaat er overweldigend bewijs dat 21 mei De Dag des Oordeels is. Een hele geruststelling voor twijfelaars in deze onzekere tijden. Met een eigen stempel van goedkeuring zegt het: ‘de bijbel garandeert het‘. Volgens de voorspelling wordt het oordeel uitgevoerd door aardbevingen die 5 maanden aanhouden. Een flink uitpakkende rampenfilm uit Hollywood is er kinderspel bij.

De 90-jarige omroepvoorzitter Harold Camping weet het, want hij heeft gedurende meer dan 50 jaar de bijbel bestudeerd. De tienduizenden uren studie hebben hem een inzicht gegeven dat bij anderen ontbreekt, zo meent-ie. Er is echter een probleem. Camping deed de voorspelling vorig jaar voor 21 mei 2011. En niets opvallends gebeurde zoals we ons herinneren. Had Camping een ‘clue’ gemist omdat zijn bril beslagen was?

Als voorspellingen niet uitkomen, dan staat de voorspeller voor gek. Waarom organisaties toch de gok nemen is onverklaarbaar. Denken ze dat mensen die in angst zaten voor het einde van de wereld als goede christenen over hun hart strijken en vergeten dat De Dag des Oordeels aangekondigd werd? Op 9 juni 2011 had Camping een beroerte. In november 2011 liet Camping nederig weten dat-ie fout zat met het tijdstip. Het komt nog.

Foto: Harold Camping voorspelt het eind van de wereld, 2011

Milieuramp van Minamata, Japan

Vandaag 13 april is het landelijke actiedag voor Japan. Er wordt geld ingezameld voor de slachtoffers van aardbeving en tsunami. Daarom een terugblik op een Japanse tragedie. De overeenkomst met het handelen van energiebedrijf Tepco bij de kernreactoren van Fukushima ligt voor de hand.

Van 1932 tot 1968 loosde in het Japanse Kumamoto de chemische fabriek Chisso in de baai van Minamata zo’n 27 ton kwik in het afvalwater. Het stadje Kumamoto ligt 900 km ten zuidwesten van Tokio en werd hoofdzakelijk bevolkt door boeren en vissers. Duizenden mensen die vis uit de baai aten werden ziek.

Volgens Wikipedia is de Minamataziekte (水俣病, Minamata-byō) ‘een neurologisch syndroom dat veroorzaakt wordt door een zware kwikvergiftiging. De symptomen zijn ataxia (gevoelloosheid in handen en voeten), spierverzwakking, vernauwing van het gezichtsveld en aantasting van het gehoor en het spraakvermogen. In extreme gevallen veroorzaakt het krankzinnigheid, verlamming, coma of de dood. Bij zwangere vrouwen heeft het ook invloed op de foetus.’

Vanaf het begin bestond in de regio een stilzwijgend idee dat het lozen in zee van kwik binnen ethische grenzen viel. Vissers werden gecompenseerd omdat hun visgronden vervuild waren. Hiermee was Chisso goedkoper uit dan wanneer het allerlei mileumaatregelen had moeten nemen. Chisso was een belangrijke fabriek die vanaf 1932 plastics maakte door het gebruik van de grondstof acetaldehyde.

Pas rond het midden van de jaren ’50 begon de bevolking van Minamata de effecten van de kwikvergiftiging te zien. Katten in de haven krijgen eleptische aanvallen en vielen dood neer. In 1956 kregen mensen de ziekte. Chisso-bedrijfsdokter Dr. Hajime Hosokawe reporteerde dat ‘een onverklaarbare ziekte van het centrale zenuwstelsel was uitgebroken’. Hosokawe legde een verband tussen het eten van vis en de ziekte. Onderzoekers constateerden dat de zee door Chisso vergiftigd was. Het bedrijf ontkende en ging door.

Uiteindelijk werd in 1959 toch onomstotelijk bewezen dat kwikvergiftiging de oorzaak van de ziekte was. Chisso hield de bevindingen van Dr. Hosokawe onder de pet. De vissers protesteerden en vroegen compensatie. Chisso intimideerde de bevolking en sloot buiten de normale wetgeving om overeenkomsten met de bevolking. Pas in 1968 stopte Chisso defintief met de kwiklozingen in het afvalwater.

Meer dan 3000 slachtoffers zijn officieel erkend aan de Minamata ziekte te lijden. Het kostte sommigen meer dan dertig jaar om compensatie te krijgen. Nog in 1993 waren er rechtszaken. Velen zijn eraan gestorven, hadden lichamelijke afwijkingen opgelopen of moesten met de pijn van de ziekte leven. Het lijden van de mensen is gevolg en symbool van verkeerd en nalatig handelen van Chisso. In 1973 stelde de rechtbank van Kumamoto definitief de schuld van het bedrijf vast.

W. Eugene Smith maakte voor LIFE tussen 1971 en 1973 een serie indrukwekkende foto’s in Minamata waar-ie woonde. Bovenstaande foto van Ryoko Uemura die haar zwaar misvormde dochter Tomoko in bad doet werd op verzoek van de familie door Smith uit de serie verwijderd. Werknemers mishandelden Smith omdat-ie in hun ogen te ver was gegaan in het tonen van dit leed. De fotograaf liep blijvende schade op. Vroege fotojournalistiek over de gevolgen van milieuvervuiling. Onmiskenbare referentie naar Marat van David.