Wat sommige mensen bedoelen met God en godsdienst heb ik nooit exact kunnen doorgronden. Ik meende te weten dat het een constructie is waarvan mensen denken dat het hun doel dient. Daarom zijn ze het gaan vereren. Mogelijk om hun buren af te troeven. Dat lijkt me menselijk. Maar het is simpeler. Jezus is de Komatsu van God. God en godsdienst zijn gewoon een kwestie van afval, gaten, bouwmachines en makkelijke oplossingen. In de visie van Tony Evans. Dit simplisme overtuigt als simplisme. In Texas. Maar vallen God en godsdienst zo niet in het gat dat Jezus namens God voor anderen graaft? God is niet te doorgronden.
Een korte film van de 19-jarige Jens Rensdijk. Vandaag online beschikbaar gesteld door ‘Jear Productions‘ na winst in het 48 Hour Film Project in Rotterdam. Een uit de VS overgewaaide competitie die al sinds 2001 bestaat. Makers krijgen een genre, personage, rekwisiet en dialoog toegewezen en moeten ermee binnen 48 uur een film maken. Raymi Sambo speelt de rol van de homoseksuele premier die in het volgen van zijn liefde tegengewerkt wordt door medewerkers en partijtop. ‘Premier‘ gaat door naar de finale in New Orleans. In ons land vindt in 2013 de competitie ook plaats in Amsterdam, Breda, Leeuwarden, Nijmegen en Utrecht.
Het verhaal roept associaties op met de persoonlijke omstandigheden van premier Mark Rutte. Hoewel het ongefundeerd is om te veronderstellen dat het leven dat ‘Premier‘ schetst veel gelijkenis vertoont met het leven van de premier suggereert het intussen overeenkomsten. Zelfs als die er niet zijn, zal een Nederlandse kijker die toch in het achterhoofd construeren. Bij een internationale of Amerikaanse jury speelt dat niet. Dat werpt de film terug op zichzelf. Hopelijk is het goede spel van Raymi Sambo en het ‘gedurfde’ onderwerp van homoseksualiteit voldoende voor een goede klassering. Met de enige vrouw als de dader. Dat dan weer wel.
Gezien de beperkingen heeft Rensdijk gekozen voor de afwisseling tussen lange en korte shots. Dit zorgt voor vertraging en dramatisering van de handeling. En rustpunten. Dit is een beslissing die goed uitpakt. Het 48 Hour concept is op te vatten als vakantie van of voorbereiding op het echte werk. Als een nieuwe stap tussen eindexamenfilm en ‘bioscoopfilm met echt budget‘ voor filmmakers. Vergelijkbaar met de ‘24 Hour Plays‘ voor theatermakers en de oneminutesvideos voor kunstenaars. Ook als competisering van onze samenleving.
George Knight 