De Russische staatstelevisie pakte de afgelopen dagen uit met suikerzoete shows voor Nieuwjaar en Orthodox Kerstmis. Shows die doen denken aan de jaren 1970. Met als grondtoon de gladde, ongevaarlijke muzak van Bert Kaempfert of James Last.
Notabene tijdens een oorlog tegen Oekraïne die ook in eigen land dood en verderf zaait. Volgens de Oekraïense legerleiding sneuvelen er elke dag honderden Russische militairen in de oorlog.
De façade van gespeelde onschuld, afleiding en middel om de moraal te bolsteren doet denken aan een nazi-film als Kolberg die nog in januari 1945 in de bioscoop kwam. Hoe absurd dat ook toen was blijkt uit het feit dat 15.000 tot 20.000 echte Duitse militairen deelnamen aan de strijdscènes, zelfs toen het oostelijke en westelijke front van Duitsland op instorten stonden.
Julia Davis constateert in haar onmisbare Russian Media Monitor een tegenstrijdigheid. De Russische staatstelevisie hamert in opinieprogramma’s met types als Vladimir Solovyov continu op de vernietiging van Oekraïne en de verderfelijkheid van het Westen, en dan vooral de VS, maar leunt voor haar shows op Westerse nummers.
Zoals een Russische cover van het door Frank Sinatra bekend geworden ‘Strangers in the Night‘ (1966). Een compositie van Bert Kaempfert! Maar er is meer. Hoe zit dat, een Westerse cultuur die wordt verketterd én tegelijk wordt nagevolgd? Geeft dat geen beeld van verscheurdheid?
De video van de Russische 60’s band Singing Guitars is een cover van Neil Sedaka’s One Way Ticket uit 1959. En herinneren we ons Dean Reed nog, de Rode Elvis, die in de jaren 1960 en 1970 furore maakte in de Sovjet-Unie en het Oostblok met Engels- en Spaanstalige nummers die dienden als amusemen? Tegelijk werd hij politiek ingezet voor de promotie van de Baikal-Amoerspoorweg. Tweespalt is de Sovjet-sandwich-formule die nog tot op de dag van vandaag in de Russische Federatie doorwerkt.
George Knight 
LikeLike
LikeLike