Rusland-politiek van Duitsland: opportunisme en misplaatst schuldgevoel

Wat de reden is voor de hechte relatie tussen Duitsland en Poetins Russische Federatie is reden voor speculatie. Komt het voort uit een misplaatst schuldgevoel van de Duitse politiek en bedrijfsleven over het nazi-verleden? Maar dat kan niet echt gemeend zijn omdat de westelijke deelrepublieken van de toenmalige Sovjet-Unie, zoals Oekraïne relatief het meest geleden hebben. Als Duitsland werkelijk een schuldgevoel had en aan Wiedergutmachung zou willen doen vanwege de Tweede Wereldoorlog, dan zou het nu Oekraïne steunen en niet de vijand de Russische Federatie die dat land dreigt binnen te vallen.

Plat opportunisme en economisch eigenbelang van de Duitse politieke en economische elite is zo mogelijk nog schadelijker voor het aanzien en de geloofwaardigheid van Duitsland. Het loopt hiermee uit de pas binnen de EU en de Navo. Waarom weigert Duitsland om Oekraïne defensief materiaal te leveren om zich tegen een Russische invasie te verdedigen? Niet toevallig wordt Duitsland arrogantie verweten, door landen in Zuid- en Oost-Europa.

De opmerking van de hoogste Duitse marinechef over Poetin en de Krim was onhandig en dom. Legerchefs moeten zich per definitie buiten de politiek houden. Hij is er terecht voor afgetreden. Maar het gaat niet zozeer om een toevallig geuite foute uitspraak, maar om de mentaliteit die blijkbaar binnen de Duitse krijgsmacht, politiek en zakenwereld heerst. Die mentaliteit in de relatie tot Oost-Europa is ontmaskerd.

Dat deze mentaliteit nu zichtbaar wordt kan in de huidige veiligheidssituatie in Oost-Europa een zegen in vermomming zijn. Het laat zien hoe de Duitse elite werkelijk denkt. Bizar is dat Duitsland zich steeds beroept op het leed dat het tijdens de nazi-periode anderen heeft aangedaan en daar vervolgens de foute conclusie uit trekt. Denkt Duitsland afstand te kunnen nemen van het eigen fascistische verleden door het neo-fascistische regime van Poetin te steunen?

Door de kant van het Kremlin, Poetin en zijn zakenvrienden, Gazprom en de Russische Federatie te kiezen verlengt Duitsland het eigen lijden. Het neemt ermee geen afstand van de Tweede Wereldoorlog, maar keert er naar terug. Andere landen vergelijken de Duitse Alleingang van toen met die van nu. Duitsland is nog steeds niet klaar met de gruwelijkheden die het andere landen tijdens de nazi-periode heeft aangedaan.

Duitsland is een land dat haar plaats binnen Europa niet goed kan vinden. Het voelt zich te groot voor samenwerking, maar mist een moreel kompas om werkelijk de lessen uit het recente verleden te trekken. Duitsland is Faust die haar ziel aan de duivel heeft verkocht, dat ontkent en daarom zichzelf niet meer kan begrijpen.

Advertentie